Een serre vol katten en het zware onweer van vanmiddag

Mausi en Moortje samen

Zat vanmiddag letterlijk tijdens het nood- en onweer op de fiets. De harde wind- en regenvlagen striemden in mijn gezicht.  Natuurlijk had ik niets bij me. Was even op en neer naar de stad om een hoesje op te halen, dat de schoenmaker had gemaakt. Daarna even kleine plastic zakjes bij de Sligro gehaald voor de dagelijkse medicijnen. Hoe ik die niet in potjes mee te nemen. Alles is per dag afgemeten in een minizakje. Kan ik ze voor 60 dagen tegelijk maken. Zag de bui wel aankomen, maar natuurlijk was ik een beetje eigenwijs en dacht dat het nog wel kon. Niet dus. Tot op de draad toe nat. Zelfs het inlegkruisje was ineens drie keer zo dik geworden. Zat even te twijfelen of dat er nu bij moest, Maar ja, het is vrouwelijk en menselijk, dus waarom niet?  

Gisteren was het een vreemde dag. 's Morgens raakte ik ineens in paniek. Vier katten lopen er sinds korte tijd in mijn serre rond te banjeren. Allemaal mee-eters. Het werd me even teveel. In paniek naar Fransien gereden. Hoe dat nu kan? Mausi is sinds een week weer terug. Het ging niet goed op de flat. Ze begon overal te plassen, deed alleen de grote behoefte nog op de kattenbak. Ze was op haar manier aan het protesteren. Ik had gezegd, wanneer het niet goed ging mocht ze hier terugkomen. Eerst natuurlijk met Marion, mijn buurvrouw overlegd, want zij geeft ze eten wanneer ik weg ben. Het was geen probleem. Eigenlijk was zij in haar hart blijer dan ik, dat Mausi terugkwam. Ik maakte me alleen maar zorgen over hoe het nu verder moest. Ze is nog zo zwak dat ze niet meer de tuin uit kan, wat ik op zich prima vind. Is nog te gevaarlijk. Voor de rest gaat het steeds beter met haar. Gisteren moest ze voor de 2e injectie terug naar Born. Fransien zet haar met gemak in de draagbak voor katten, terwijl ik ermee zat te worstelen. Na afloop een kattenbak gekocht met steentjes, vlooienspul en spuitbussen tegen vlooien voor als ik weg ben. Of ik maar even 70 euro neer wilde tellen.  Welja, die had ik nu echt te missen, maar niet heus. Maar goed. Mausi mocht hier blijven, beslist vanuit mijn hart.  

De tweede is Moortje, die bijna dag en nacht hier wil zijn en niet in zijn eigen huis. Hij heeft zijn eigen naam uitgezocht en verteld dat hij Moortje wilde heten, ook al zouden wij dat gek vinden. Nee, ik kan niet praten met katten, maar een kennisje van mij wel en daar heeft hij een hoop aan verteld. Maar................, ondertussen heb ik er weer een opvreter bij. Dus heb ik ook deze kater op de koop toe genomen. Hij is een lieverd en samen met Mausi vormt hij een prachtig duo. Op een of andere manier zoeken katten toch hun eigen huis uit, denk ik. Dat heeft er niets mee te maken of de eigenaars nu wel of niet goed voor ze zijn. Het zijn beesten met een eigen wil en ik kan hem niet dwingen weg te gaan. Dan moet je een bak water over hem heen gaan gooien en geen haar op mijn hoofd die hieraan denkt. Ook hij heeft mijn hart gestolen in het afgelopen jaar. Katten hebben een vrije wil, net als wij mensen, daar valt niet aan te tornen. Ze zijn niet te koop, hoe lief je ook voor ze bent. En dat terwijl ik helemaal geen dieren wilde, al helemaal geen katten, vinden zij dat zij hier wel horen te zijn. Wat mijn les in dit alles is weet ik niet. Zal er vast op de weg naar Rome wel achter komen.  

De zwarte kat, die er heel verzorgd en glanzend uitziet eet het meeste thuis, denk ik, maar is overdag altijd hier en eet de restjes op.  Sinds korte tijd was er een vierde kat bijgekomen, met een beetje bruin bonte vacht. Gisteren zag Fransien ineens dat het niet goed ging met haar. Vermoedelijk is ze aangereden of heeft ze een flinke schop gehad, maar haar bekken was helemaal verbrijzelt. Weer de dierenbescherming gebeld, die haar hetzelfde uur nog kwam halen. Nee, deze komt hier niet terug, daar wordt een ander thuis voor gezocht. Ze had geen chip en

was niet gesteraliseert. Zij krijgt het in ieder geval beter dan ze het nu had. Ook voor haar wordt gezorgd. Ook van haar een foto gemaakt. Morgen bel ik even hoe het met haar is en of er iets aan haar beken gedaan kan worden.

Nog zeven nachtjes slapen,

 

 

 

Maus