Trots en nederigheid, zijn grote valkuilen voor de mens en de dagtekst van vandaag

Zou koppigheid ook voorkomen uit trots, vraag ik me af, wanneer ik de dagtekst lees van vandaag? Het lijkt er wel op. Toegeven dat je fout bent of iets niet in wilt zien, heeft met beiden te maken. Trots is een nare eigenschap doordat er altijd een ander de dupe van is. In mijn huwelijk met Berry was hij het die mij leerde dat trots een slechte, maar in sommige gevallen juist een goede eigenschap kon zijn. Ik was niet trots op mezelf, had totaal geen eigenwaarde meegekregen uit mijn jeugd. Op wie en wat moet ik trots zijn, vroeg ik hem? Op wie je bent, zei Berry dan. Hij was een trotse man, maar nooit op een krenkende manier. Hij was een mens waar iedereen van hield. Vooral vrouwen waren dol op hem, omdat hij voelde hoe moeilijk zij het hadden met werk en huishouding tegelijk. In sommige gevallen zelfs heel weinig werden gewaardeerd.

Hij was het in het begin van ons huwelijk tijdens een onenigheid, die ook wij af en toe hadden, vrijwel altijd de eerste die zei; 'Kom Maus, we praten het even uit'. Pakte me beet om te knuffelen en nog geen seconde later toverde dit alles een glimlach in mijn hart en op mijn gezicht. Alles smolt in mij als hij me zo beet pakte en kuste. In de loop der jaren werd het soms een strijd om wie de eerste was om sorry te zeggen. Het ging niet meer om wie gelijk of ongelijk had. Het ging er om dat we beiden ons akelig voelden tijdens een misverstand en niet wisten hoe snel dat uit de wereld moest worden geholpen. Dit had niets met verlies te maken of met gelijk of ongelijk, maar met liefde, begrip en respect voor elkaar. Het ging er om dat we beseften even niet naar elkaar geluisterd te hebben, waardoor het misverstand ontstond. En natuurlijk waren daar, net als in ieder gezin, soms de onenigheden om de kinderen. Ieder mens heeft zijn/haar eigen achtergrond hierin en om die van beiden samen op één lijn te krijgen is heel moeilijk. Toch kan dit lukken, wanneer trots niet in de weg zit.  

Wanneer we allemaal bij die eerstkomende onenigheid eens even naar binnen kijken en denken, 'laat mij dit keer de eerste zijn die de ander gewoon met een lach beetpakt. Die zonder rancune zegt: 'kom, laten we het even uitpraten'. Die persoon heeft niets verloren, maar alles gewonnen. Want liefde is winnen en trots of koppigheid zijn allebei de grote verliezers. Berry leerde mij om geen verliezer te worden in ons leven samen. Hij leerde mij sámen over alles te praten en te luisteren naar elkaar. Vooral dat laatste is voor veel mensen heel moeilijk. Als mens zijn we gewend een eigen mening te hebben en die ook direct te profileren. Luisteren naar de ander is het aller-moeilijkste, waardoor juist de meeste misverstanden ontstaan. Luisteren en vooral hóren wat er werkelijk wordt gezegd. Wat wordt er werkelijk bedoeld achter zijn of haar woorden? Wat wil die ander werkelijk zeggen of wat wordt er werkelijk bedoeld? Luisteren naar elkaar heeft alles met respect te maken. Respect hebben voor de mening van de ander, ook al zijn de meningen verschillend. Deze lessen van Berry hebben mij verder geholpen in mijn leven. Liefde brengt je alles. Trots brengt boosheid en opgekropte woede, omdat trotse mensen koppig zijn en zeker niet nadenken dat je dingen met liefde samen kunt oplossen. 

Nederigheid

Dit vind ik veel moeilijker. Want wat is nederigheid eigenlijk? Een soort onderdanigheid? Nee, in mijn ogen heeft het meer te maken met bescheidenheid, zonder jezelf te verliezen. Want dat is de valkuil hierin. Ik vind het persoonlijk moeilijk om me voor te stellen of ik nederig ben. Heb geen flauw idee. Ik ben dankbaar dat ik mag schrijven. Nog veel dankbaarder ben ik dat mijn verhalen meer worden gelezen dan ik ooit had kunnen denken. Ben ik dan nederig of dankbaar? Ben ik trots? Nee, omdat ik weet dat zonder inspiratie van 'Boven', ik vast geen letter op papier zou krijgen. Het zijn van die wijze lessen die er soms op papier verschijnen. Heb ik dan van mezelf zoveel wijsheid in me? Geen flauw idee. Volgens mij zit er altijd een engeltje op mijn schouder die de woorden mijn hersenpan influistert. Omdat ik dankbaar ben dat ik dit op mag schrijven, denk ik niet eens over de woorden na, maar de handen typen sneller dan ik ze zou kunnen bedenken. Achteraf zie ik pas wat ik werkelijk heb geschreven en bedoeld. Ik noem hem of haar vanaf vandaag mijn engel van Inspiratie. Is het belangrijk hoe ik aan de verhalen kom? Nee, wel belangrijk is dat ik er dankbaar voor ben dat ik dit steeds weer op mag schrijven. Is het belangrijk dat ik weet hoeveel mensen mijn epistels wel of niet lezen? Nee niet echt. Weet u waarom niet? Elke uitgever of redacteur die ik al eens verhalen heb opgestuurd, stuurt ze of terug of laat niets horen. Mijn verhalen zijn technisch niet verantwoord. Ik schreef eens een paar keer iets voor mijn toenmalige fietsclub. In het begin vonden ze het prachtig. Naarmate ik op hun verzoek meer ging schrijven kwam de kritiek. Er zat een advocaat in ruste in het bestuur en een neerlandica. Mijn schrijven werd steeds meer taalkundig aan banden gelegd en moest verantwoord zijn. Ik ben onmiddellijk gestopt. Mijn verhalen zijn redactioneel niet verantwoord. Zij zijn menselijk. Mijn trots was het niet die mij deed stoppen, maar ik werd gehandicapt in het menselijk denken en voelen. Ik mocht ineens niet meer zijn die ik was, waardoor ik niet meer kon schrijven zoals ik het voelde. Misschien is dat juist de kracht van het leven. Mogen zijn wie je bent, gewoon een mens, met fouten en gebreken. Zonder trots en overdreven nederigheid, maar open en eerlijk in gevoel en naar buiten. Maus 

Dagtekst van woensdag 2 juli 2014.
"Om niet in de valstrikken te lopen die het leven ons op een of
ander moment onvermijdelijk bereidt, moeten wij twee kwaliteiten
ontwikkelen: onderscheidingsvermogen en nederigheid.
Onderscheidingsvermogen is een kwaliteit van het intellect, en
nederigheid een kwaliteit van het hart.
Het onderscheidingsvermogen verleent ons de mogelijkheid om in
alle omstandigheden het ware van het valse te onderscheiden, de
realiteit achter de schijn; wijst ons de te volgen weg en laat
ons misstappen vermijden en zo worden wij voor vergissingen en
illusies behoed. Wat nederigheid betreft, een verwaarloosde en
zelfs misprezen kwaliteit , daar kan je de waarde niet van
inschatten als je niet begrijpt hoezeer het tegenovergestelde, de
trots, een gevaarlijke houding is. Trots maakt de mens blind voor
de spirituele wereld en sluit de stromen af die hem het levend
water van de Hemel brengen.
Daarom is het nodig, tegelijk met het ontwikkelen van
onderscheidingsvermogen dat ons wijst op de te volgen weg, ook de
nederigheid te ontwikkelen die ons opent voor de stromen van
boven, want deze stromen zijn hulpmiddelen die ons ondersteunen
op alle wegen van het leven."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Woorden van Inspiratie - Dag 93

De sleutel is om in een permanente verbinding

te staan met je innerlijke lichaam

om het te allen tijde te voelen.

Dit zal je leven snel verdiepen en transformeren.
Hoe meer bewustzijn je in je innerlijke lichaam brengt,
hoe hoger diens trillingsfrequentie wordt.
Eckhart Tolle

Een dagelijkse gedachte

Als alles instort, betekent dat niets anders
dan de gelegenheid de dingen opnieuw
op te bouwen op een betere manier.
Susan Saradon  (Ingestuurd door:  Marleen Wisse NL)