dinsdag 31 december 2013

Cinderella and her General, a lovestory or a crime?

This story has been translated into Dutch and written on this blog so that anyone, anywhere in the world can read this and pass it on.

On 18 December 2013, a man appears on my Skype. I call him Oscar, his real name is irrelevant. He wants to be accepted. I ask him why. He was looking for someone with my name and came to me. It was a nice conversation. His question was if I could not get on Yahoo. I was unable to create an account He did so, and sent all the credentials to me. It worked wonderfully. We had fun, but also nice conversations with a lot of understanding. He soon came up with the words "I love you". Not once, but with large quantity. Sometimes even too much. He told little about himself. Was a widower, had two sons and his wife lost. I asked him to send pictures of themselves and the photo on Yahoo, he turned to him in uniform. He did not only look good, but was a strong personality, who made ​​a deep impression on me. Had a special function in a war zone. I will not tell you where. The reason comes later in this story. According to him, his love for me in a short time was increasing, while I remained conservative, though I did find it more and more. Maybe I was already a bit of love. He talked about the fact that God would bring if we were meant for each other. Us together For me, the same rule applied. Moreover, I believe this additional. In beginning of the year 2013, a friend had predicted that I would meet a man. Uniformed, from abroad. I never doubt his story. Phrases like: I love you so much Maus I miss you with all my heart, dozens of times past

On December 25, he asked me to marry him. I found it very quickly, but his picture, I really believed in him. And sometimes true love can strike like lightning inside. It all went to fast, because I saw him only on paper. You never know who is really behind. He sent beautiful love letters and showed itself as the most romantic that you can think of. I printed the little love stories out to them again after reading. One of them, I will show that really deep touched me:
 
I love you so much, Sweetie. You are the best thing that ever happened to me. You , the best song ever played, the best picture ever painted. I never thought that someone like me could get so lucky to have you with m In this life Maus. I love you and I trusted so much in you Maus you my future. I love you more than my life, more than my world. I love you more and more each day and that is the most wonderful feeling any man can ever hope to experience even though it is very late with me now I wish to have you with me soon my love.
 
On December 26, we had again nice conversations in the morning. Than he wrote that he trusted me enough now to tell you a secret. He wanted a package to come from another country. Or it might be sent to me. It did me no good. There was also a little voice inside me that kept saying: Caution Maus. I became angry and told him that this was very dangerous. I knew him only on paper. Had no idea who he really was. I told him that we were warned of this type of practice, and I did not need to get involved. Enough here to It could be drugs in it.
 
He became angry and called me suddenly woman instead of Maus or love. I told him that my name was Maus and he could call me so. I just had no sense here, took leave of him and put everything out. That night I heard nothing more. For sure, I called the police and asked him what I could do. I wanted to trust, but did not feel that confidence into my heart. The woman I spoke on the phone told that I should receive the first packet. So where is the police for, you ask at such time off, though there are good cops that give you real advice. This was really an exception.
 

On December 27, it still felt bad and I asked a good friend for advice. Oscar asked again and again to tell anyone about him, but because he did so secretive and no one was allowed to know, I had a friend who now feel his picture. It felt good the friend said, and maybe it was all well-intentioned. Just too dangerous from which he was to get the package. By now we had been talking about what he wanted. I told him that I only had a very small income and a debt to the bank. Anyway, I would never want to live in his country. All was not a problem. He had plenty of money and was also arranged those banking He just came to live with me and the house was too small, he wanted to buy a bigger house. It was for him not important not to live into my country. It was all too easy. Still, I did not dwell.
 

The friend felt nothing wrong with the picture itself and I always had the feeling that it would go well. We came back a little to each other until he said in an interview that he had yet to send the package. Assignment. I was a bit upset that he had done this yet uninvited. In the afternoon, I decided to drive to the U.S. base to ask what I could do. The confidence I had Oscar was gone. Was it a coincidence that the only person who was there at the time, had just disappeared? I had to after the holidays, but come back Monday. Police do nothing, a base where no one was present. Was this a coincidence, or I was in my feelings really wrong. I decided on the latter and took back in touch with Oscar. Maybe I was indeed wrong and it was all very innocent. Coincidence does not exist, I always tell myself so I had to assume that I was wrong. I explained the Oscar and told that I had an appointment after the holidays to the Monday on the base. I wanted to be honest, but did not know if it really came through. I really did not know whether he was honest or that he belonged to a gang that people brought properly into misery. I asked him if he really was the one for whom he impersonated. Was he reyl the General. or there was a totally different person behind that face? I really do not know. He never answered my questions. That of course could be dangerous in connection with his work, yet? I wanted to understand everything and was now quite impressed with him. He was a strong personality, which you have to watch out that you do not get snowed properly.
 

Who and what was Oscar in real life, I had no idea. The next morning it was back to normal. Pretended nothing had happened. For me it felt not really so. On the one hand, I was in love, and according to him he. On the other hand, felt the double. I was even quite in love, but remained wary. At one point he told me that I would get from the society that his package was sent to the Netherlands. Confirmation Okay then. I said A, this was B. The bill came in through the mail on Yahoo. I saw that there had to be 850 euros paid to shipping. Oscar asked me to pay that amount. Moment that Once the package was in my house, he will gave me a code to thereby open the package so I could make sure everything was fair.
 

This was for me the beginning of the end. I asked him where I had to get the hell away money. He did not believe that I did not even possess. What I could then pay, he asked again, very hard. The tone of the letters changed overnight. I still knew that he came here in a short time and would give what I needed? Me everything I still knew I could trust him in everything. Why should I not be able to pay that amount for him, he wondered. Incredibly, the man would not even understand that I had no money. I could still borrow from friends, he said quite cheeky. The tone changed more and more in anger, but I reminded him that I was not going to for anyone getting into debt. He had to send me the money first and then I would be receiving the package. The friend I had his photo show, and for which I explained this had the same feeling as I do. This is no longer true. Although we felt that neither of the picture. Out who was really behind it? How dangerous was it all in reality? Would anyone really his job as General risking a package?
 

I have the contact broken, just last night briefly explained why I refused. The General, when he is real, was very angry and told me to leave him alone. Well, I did. Had everything copied every day, stored and filed with two different friends, if anything ever happen to me. Did then removed him from Skype, as well as all of Yahoo. Have copied all the original interviews. No, I do not have to lick. Avoid injury. The infatuation disappeared immediately when he asked me to pay the bill. Am grateful to him even. For a long time I could not handle grief nine years. Now I discovered that I could fall in love again all was forgotten instantly. Is not it nice? But when I see his face on Linkedin I really melts. Feel my heart beating again. I can not believe that he has made to me. Abuse Maybe he is in a position that he can not really transfer? I really do not know. He looks so pretty and reliable. At this moment I feel that I want to be really close to him Yet he knew that I had nothing. So why ask so compelling? Now I've seen his face again ,I can not say it, therefore there is still too much sense
 

The only thing I have with it is now, is: should I turn him or not? Was all honest and well-intentioned or was it Scam? Is he really the General or is there something else behind. I really do not know. Today, the transition to the year 2014. A new start a new beginning. I would like to hear your opinion on this. You can give the bottom of the page, by clicking on the comments and give your opinion. My feeling is, on the one hand 'yes´, and so on the other hand, 'no'. It feels very double, a sign that there is quite a bit of sense to sit him. His photos are very trustworthy. Would two people with pictures work both have so wrong? Maybe these pictures abused by another person. Could it be that it was all really innocent and that he would really come to live here? I have no idea what to do. Perhaps you had the same experience? What did you do? You might want to tell you about it?

Reed here what is on the paper from the Telegraaf.
 
This story I have with the translator of Google translated sentence by sentence while writing it. My English is not good, though I learned a lot last 14 days. For that reason alone it was a special story. I hope to come back one day the real truth and to display it. So that any innocent people have no problems. My excuse for the mistakes I've made ​​in the English text.

I wish you all a wonderful 2014, full of love and happiness in all health.
Maus (maus-sturmer@home.nl)
 


 
 

Assepoester en haar Generaal, een liefdesverhaal of een misdaad

Dit verhaal is ook in het Engels vertaald en op dit blog geschreven, zodat iedereen in het buitenland dit ook kan lezen en doorgeven.

Op 18 december verschijnt een man op mijn Skype. Ik noem hem Oscar, zijn echte naam is niet belangrijk. Hij wil toegelaten worden. Ik vraag hem waarom. Hij was op zoek naar iemand met mijn naam en kwam bij mij uit. Het werd een leuk gesprek. Zijn vraag was of ik niet op Yahoo kon komen. Mij lukte het niet een account te maken. Hij deed dat en stuurde alle inloggegevens naar me toe. Het lukte wonderwel. We kregen leuke, maar ook mooie gesprekken samen met veel begrip. Al heel snel kwam hij met de woorden "I love you". Niet één keer maar met grote hoeveelheid. Soms zelfs teveel. Over zichzelf vertelde hij weinig. Was weduwnaar, had twee zonen en zijn vrouw verloren. Ik vroeg hem foto's van zichzelf te sturen en de foto op Yahoo veranderde hij in zichzelf in een uniform. Hij zag er niet alleen goed uit, maar was een sterke persoonlijkheid, die op mij een diepe indruk maakte. Had een special functie in een oorlogsgebied. Ik wil niet vertellen waar. De reden komt later in dit verhaal. Volgens hem werd zijn liefde voor mij in korte tijd steeds groter, terwijl ik behoudender bleef, al ging ik hem steeds leuker vinden. Misschien werd ik toen al een stukje verliefd. Hij sprak er over dat God ons samen zou brengen, wanneer wij voor elkaar waren bestemd. Voor mij gold dezelfde regel. Bovendien geloofde ik hier nog extra in. Begin van het jaar had een vriendin voorspeld dat ik een man in uniform uit het buitenland zou ontmoeten. Ik twijfelde geen moment aan zijn verhaal. Zinnen zoals: "I love you so much Maus I miss you with all my heart" kwamen tientallen keren langs.

Op 25 december vroeg hij mij ten huwelijk. Ik vond het wel erg vlug, maar door zijn foto geloofde ik echt in hem. En soms kan echte liefde als een bliksemschicht naar binnen slaan. Het ging allemaal veel te snel, omdat ik hem alleen maar op papier zag. Je weet nooit wie er werkelijk achter zit. Hij stuurde prachtige liefdesbrieven en liet zich zien als de mooiste romanticus die je je kunt denken. Ik printte de kleine liefdesverhaaltjes uit om ze nog eens na te lezen. Eén ervan zal ik weergeven, die me echt heel diep ontroerde:

I love you so much, Sweetie. You are the best thing that ever happened to me. You , the best song ever played, the best picture ever painted. I never thought that someone like me could get so lucky to have you with m In this life Maus. I love you and I trusted so much in you Maus you my future. I love you more than my life, more than my world. I love you more and more each day and that is the most wonderful feeling any man can ever hope to experience even though it is very late with me now I wish to have you with me soon my love.

Op 26 december, we hadden opnieuw leuke gesprekken in de morgen. Hij schreef hij dat hij mij nu wel genoeg vertrouwde om een geheim te vertellen. Hij wilde een pakketje laten komen vanuit een ander land. Of dat naar mij gestuurd mocht worden. Het voelde voor mij niet goed. Er was ook een klein stemmetje in mezelf dat steeds zei: Voorzichtig Maus. Ik werd boos en zei hem dat dit heel gevaarlijk was. Ik kende hem alleen maar op papier. Had geen idee wie hij in werkelijkheid was. Ik vertelde hem dat we hier genoeg werden gewaarschuwd voor dit soort praktijken en daar had ik geen behoefte aan om aan mee te doen. Er kon wel drugs inzitten. Hij werd boos en noemde mij ineens woman in plaats van Maus of Love. Ik vertelde hem dat ik Maus heette en hij me zo kon noemen. Dat ik hier even geen zin in had, nam afscheid van hem en zette alles uit. Die avond hoorde ik niets meer. Voor de zekerheid belde ik de politie en vroeg wat of ik kon doen. Ik wilde het vertrouwen, maar voelde dat vertrouwen niet van binnen in mijn hart. De vrouw die ik aan de telefoon had vertelde dat ik eerst het pakje maar moest ontvangen. Ja waar is de politie ook voor, vraag je je op zo'n moment af, al zijn er ook goede agenten die je werkelijk advies geven. Dit was echt een uitzondering.

Op 27 december voelde het nog steeds slecht en ik vroeg een goede vriend om raad. Oscar had steeds weer gevraagd om niemand iets over hem te vertellen, maar omdat hij zo geheimzinnig deed en niemand iets mocht weten, liet ik die vriend nu zijn foto voelen. Het voelde goed zei de vriend en misschien was het ook allemaal goed bedoeld. Alleen te gevaarlijk om van waaruit hij zat dit pakketje te laten komen. Inmiddels hadden we al gesprekken gehad over wat hij wilde. Ik had hem verteld dat ik maar een heel klein inkomen had en een schuld bij de bank. Sowieso zou ik nooit in zijn land zou willen wonen. Was allemaal geen probleem. Hij had geld genoeg en met die bank werd ook geregeld. Hij kwam gewoon bij mij wonen en was het huis te klein dan wilde hij een groter huis kopen. Hij had verder niets met zijn land. Het ging allemaal te makkelijk. Toch wilde ik daar niet bij stilstaan.

De vriend voelde aan de foto niets verkeerd en zelf had ik steeds meer het gevoel dat het goed zou gaan. We kwamen weer een beetje tot elkaar tot hij vertelde tijdens een gesprek dat hij opdracht had gegeven het pakket toch te sturen. Ik werd een beetje boos dat hij dit ongevraagd toch had gedaan. In de middag besloot ik naar de basis te rijden om te vragen wat ik kon doen. Het vertrouwen wat ik had in Oscar was verdwenen. Was het toeval dat de enige persoon die daar op dat moment was, net was verdwenen? Ik moest maandag na de feestdagen maar terugkomen. Politie die niets doet, een basis waar niemand aanwezig was. Was dit toeval of zat ik in mijn gevoel echt fout. Ik besloot tot het laatste en nam opnieuw contact op met Oscar. Misschien zat ik inderdaad wel fout en was het allemaal heel onschuldig. Toeval bestaat niet, zeg ik zelf altijd, dus moest ik het wel aannemen dat ik fout zat. Ik legde het Oscar uit en vertelde dat ik de maandag, na de feestdagen aan afspraak had op de basis. Ik wilde wel eerlijk blijven, maar wist niet of het echt doordrong. Ik wist echt niet meer of hij eerlijk was of dat hij bij een bende behoorde die mensen behoorlijk in de ellende brachten. Het gesprek eindigde van allebei de kanten in boosheid. Ik vroeg hem of hij wel echt degene was voor wie hij zich uitgaf. Was hij de echte Generaal of zat er een totaal andere persoon achter dat gezicht? Ik wist het echt niet meer. Hij gaf ook nooit antwoord op mijn vragen. Dat kon natuurlijk gevaarlijk zijn in verband met zijn werk, maar toch? Ik wilde alles begrijpen en was inmiddels behoorlijk onder de indruk van hem. Hij was een sterke persoonlijkheid, waarbij je goed moet uitkijken dat je niet wordt ondergesneeuwd.

Wie en wat was Oscar in het echt, ik had geen idee. De volgende morgen was het weer als vanouds. Deed alsof er niets was gebeurd. Voor mij voelde dat niet echt zo. Aan de ene kant was ik verliefd en volgens hem hij ook. Aan de andere kant voelde het dubbel. Ik was zelfs behoorlijk verliefd, maar bleef op mijn hoede. Op gegeven moment vertelde hij dat ik een bevestiging zou krijgen van de maatschappij die zijn pakket naar Nederland zou sturen. Oké dan. Ik had A gezegd, dit was B. De factuur kwam binnen via de mail op Yahoo. Ik zag dat er 850 euro aan verzendkosten betaald moesten worden. Oscar vroeg mij om dat even over te maken. Zodra het pakket binnen was kreeg ik van hem een code om daarmee het pakket te openen, zodat ik kon controleren of alles wel eerlijk was.

Dit was voor mij het begin van het einde. Ik vroeg hem waar ik in hemelsnaam dat geld vandaan moest halen. Hij wilde niet geloven dat ik dat niet eens bezat. Wat ik dan wel kon betalen, vroeg hij nog eens heel hard. De toon in de brieven veranderde op slag. Ik wist toch dat hij in korte tijd hierheen kwam en mij alles zou geven wat ik nodig had? Ik wist toch dat ik hem in alles kon vertrouwen? Waarom zou ik dat bedrag dan niet voor hem kunnen betalen, vroeg hij zich af. Ongelofelijk, de man wilde niet eens begrijpen dat ik dat geld niet had. Ik kon dat toch wel lenen van vrienden, zei hij nog heel brutaal. De toon veranderde steeds meer in boosheid, maar ik hield hem voor dat ik niet van plan was om voor wie dan ook schulden te maken. Hij moest mij maar eerst geld sturen en dan zou ik het pakketje wel ontvangen. De vriend die ik zijn foto had laten zien en waar ik dit aan voorlegde had hetzelfde gevoel als ik. Dit klopt niet meer. Hoewel we dit geen van beiden voelden aan de foto. Wie zat hier werkelijk achter? Hoe gevaarlijk was het allemaal in werkelijkheid? Zou iemand werkelijk zijn baan als Generaal riskeren voor een pakketje?

Ik heb het contact verbroken, alleen gisteravond nog heel even uitleg gegeven waarom ik dit weigerde. De Generaal, als hij dat echt is, was heel boos en zei dat ik hem alleen moest laten. Welnu, dat heb ik gedaan. Had alles elke dag gekopieerd, opgeslagen en bij twee verschillende vrienden gedeponeerd, mocht er ooit iets met mij gebeuren. Heb hem vervolgens van Skype verwijderd, alsook alles van Yahoo. Heb alle originele gesprekken gekopieerd. Nee, ik hoef geen wonden te likken. De verliefdheid was op slag verdwenen toen hij vroeg of ik de rekening wilde betalen. Ben hem zelfs dankbaar. Al lange tijd kon ik negen jaar verdriet niet verwerken. Nu ik ontdekte dat ik weer verliefd kon worden, was alles op slag vergeten. Mooi toch? Maar wanneer ik zijn gezicht zie op Linkedin dan smelt ik echt. Voel mijn hart weer kloppen. Ik kan het haast niet geloven dat hij misbruik heeft gemaakt, naar mij toe. Misschien zit hij in een positie dat hij werkelijk niets kan overmaken? Ik weet het echt niet meer. Hij ziet er zo mooi en betrouwbaar uit. Op dit moment voel ik dat ik echt dicht bij hem wil zijn. Toch wist hij dat ik niets bezat. Waarom dan toch zo dwingend gevraagd?
 Het enige waar ik nu nog mee zit, is: moet ik hem aangeven of niet? Was alles eerlijk en goed bedoeld of was het oplichting? Is hij de echte Generaal of zit er iets anders achter? Ik weet het echt niet meer. Vandaag is de overgang naar het jaar 2014. Een nieuwe start een nieuw begin.

Graag wil ik uw mening hierover horen. U kunt die onder aan de pagina geven, door op reacties te klikken en uw mening te geven. Mijn gevoel zegt aan de ene kant ja en aan de andere kant, nee.  Het voelt heel dubbel, een teken dat er best nog een stukje gevoel naar hem zit. Zijn foto's komen heel betrouwbaar over. Nu ik zijn gezicht opnieuw heb gezien op Linkedin, kan ik hem niet aangeven, daarvoor zit er nog teveel gevoel voor hem. Zouden twee mensen die met foto's werken het allebei zo mis kunnen hebben? Misschien zijn deze foto's misbruikt door een andere persoon. Kan het zijn dat het echt allemaal onschuldig was en dat hij echt hier zou komen wonen? Ik heb geen idee wat te doen. Heeft U misschien eenzelfde ervaring gehad? Wat heeft u toen gedaan? Wilt u daar misschien over vertellen?

Dit verhaal heb ik met de vertaler van Google zin voor zin vertaald tijdens het schrijven ervan. Mijn Engels is niet goed, al heb ik afgelopen 14 dagen heel veel geleerd. Alleen daarom al was het een bijzonder verhaal. Ik hoop op een dag achter de werkelijke waarheid te komen en deze weer door te geven. Opdat eventuele onschuldige personen geen problemen krijgen. Mijn excuus voor de fouten die ik heb gemaakt in de Engelse tekst.

Ik wens u allen een prachtig 2014, vol liefde en geluk in alle gezondheid.
Maus (maus-sturmer@home.nl)

 

maandag 9 december 2013

Een lach, een gebaar naar ieder om je heen, het geeft zoveel.


De dagtekst van vandaag over het wel of niet hebben van echte vrienden. Sluit zo mooi aan bij mijn verhaal van gisteren. Echte vrienden, ze zijn zo belangrijk in je leven. Wat je geeft, krijg je terug. Soms werkt dat niet wanneer de ander niets heeft te geven. Dan maak je je vroeger of later toch los van zo'n persoon. Die is dan meer op zichzelf gericht dan op de ander, soms op narcisme af. Die mensen hebben jou niets te bieden en te geven.

Een klein gebaar, een glimlach naar wie dan ook, maakt al contact, zolang de ander dat op kan en wil vangen. Geef deze komende dagen een glimlach naar ieder die je ontmoet en kijk eens wat een rijkdom aan lachjes je terug ontvangt. Geniet ervan, het maakt je blij. Maus

Dagtekst van maandag 9 december 2013.
"Je gaat naar de kruidenier om een kilo kersen te kopen. Hij weegt ze af en ziedaar je kilo kersen.... maar hij doet er nog een handjevol kersen bij. Wat is een handjevol kersen? Bijna niets, maar het maakt je blij. Wat je verheugt is niet zozeer die paar kersen die je erbij krijgt, maar het vriendelijke gevoel dat zich via dat gebaar uit. Dit is slechts een voorbeeld. Maar wanneer je de mensen observeert, zie je dat er velen zijn die dat gebaar niet weten te maken. Toch zijn ze zelf niet behoeftig – ze hebben zelfs vaak veel meer dan ze nodig hebben – maar innerlijk is er iets dat hen tegenhoudt: zij zijn niet in staat om te geven, zij kunnen dat gebaar naar anderen niet maken. En vervolgens klagen ze dat ze geen vrienden hebben. Hoe kun je hen laten inzien dat kleine gebaren al voldoende zijn, gebaren die bijna niets kosten maar
die de harten openen."     Omraam Mikhaël Aïvanhov

Ook de dagelijkse gedachte spreekt vandaag een woordje mee,
De geest wordt rijk door wat hij ontvangt, het hart wordt rijk door wat het geeft.
Victor Hugo


 

zondag 8 december 2013

Dank aan mijn meisjes, mijn vrienden en kennissen die mij steunden dit jaar. Kracht gaven om opnieuw te beginnen

Na een lange omweg kom je op een dag altijd weer het juiste levenspad; "rechtdoor"
Vandaag is het precies negen jaar geleden dat ik aan een nieuw leven dacht te gaan beginnen. Een leven van negen jaar, dat zou eindigen in een nachtmerrie vol leugens en bedrog. Een leven waar ik na een paar maanden al uit had moeten stappen. Echter door de diepe liefde op zielsniveau, die ik voelde voor de ander, kon ik die stap om weg te gaan niet maken. Tot twee keer toe wilde ik dit leven bijna beëindigen uit diepe wanhoop, waarin niets meer bestaat, omdat het verdriet en de pijn niet meer was te dragen. De eerste keer, vijf jaar geleden en nog niet zolang geleden. Een mens in diepe wanhoop kan niet meer denken en voelen. Ziet niet meer dat er altijd weer een weg is die zich opent. Gelukkig zagen vrienden om mij heen die weg wel en hielpen waar ze konden.

Met hulp, liefde en kracht, iets dat die ander nooit zal leren kennen, werd ik door mijn meisjes, mijn vrienden en vele kennissen deze afgelopen weken weer op de been getrokken. Tranen werden door hen gedroogd. Gevoelens van liefde en warmte werden als een deken over me heen gelegd. Opnieuw heeft deze persoon een vrouw om hem heen. Een hele lieve, maar vooral krachtige vrouw, die dat aan kan, waar ik de kracht niet voor had. Diep respect en bewondering heb en voel ik voor haar.

Opnieuw ben ik opgekrabbeld met steun van allen om me heen. Met steun van Berry, God, engelen en gidsen, die mij dagelijks beschermen en waar ik steeds beter naar leer luisteren. Mij was gezegd, op de dag dat ik hem leerde kennen; "blijf weg van die man, je krijgt alleen maar verdriet". Het klopte, maar eigenwijs als ik was, luisterde ik niet naar deze raad. Het was een lange levensles. Een omweg van negen jaar voor ik deze les wilde leren. Liefde in het leven van een mens is een raar ding. Je weet dat dingen fout zijn, dat de ander niets om je geeft en toch blijf je hopen, dag in dag uit. Je vergeeft steeds weer, probeert het opnieuw en toch....... Het was een dure les van negen lange jaren, die ik leer om los te laten, te vergeten en vooral vergeven. Aan mezelf en aan de ander

Een eigenwijs mens met een warme ziel kan ook heel dom zijn. Voor anderen weten we alles zo goed, maar voor onszelf durven we niet verder te kijken, omdat we van binnen weten dat we fout zitten. Er was Ria, een vriendin die al die jaren luisterde naar mijn verdriet en tranen. Nooit een keer tegen me zei dat ze geen zin had om naar mij te luisteren, ondanks dat ik haar raad niet kon volgen om te stoppen. Er was Huub, die mij leerde dat elk gebeuren van nu voort kwam uit mijn verleden. Het klopte zo goed dat ik de nu de moed heb om elke keer te kijken en te vergelijken. Om te zien dat de man van nu een zelfde uitgave was van mijn vader. Nog steeds ben ik bezig dit stuk af te werken. De vergelijking is zo groot dat ik daar moet beginnen waar het ontsproten is, in het verleden, leerde Huub aan mij. Wanneer dat eenmaal is afgewerkt is het heden ook een verlossing en vrijheid. Het begin is al bezig het einde komt in zicht.

Daar zijn mijn meisjes, Désiree en Diane. Mijn vrienden, Ria, Edie, Evelien, Lenie, Frans en vele andere waardevolle vrienden, waarvan ik de naam op dit moment even niet in gedachten krijg, waar ik zoveel dankbaarheid en liefde voor voel. Dank je voor jullie liefde, kracht en steun.

Ook een warm dank je wel voor een vriendin die mij eergisteren de eerste zin aangaf voor mijn Kerstgedicht. Dit jaar was er geen inspiratie ontvangen om het gedicht, verhaal en de kerstwens te schrijven. Op het moment dat zij de eerste zin uitsprak, na alles wat er de laatste maanden is voorgevallen, wist ik dat dit het moest worden. In woorden is niet te beschrijven wat ik aan warmte en liefde voel voor iedereen om me heen, die mij heeft geholpen uit dit diepe dal van verdriet te komen. Het kerstgedicht en verhaal zijn vandaag geschreven. Weer een stukje losgelaten.

Vandaag wil ik ook een dank je wel zeggen aan al die mensen die reageerden op mijn verhalen, meeleefden en reacties gaven. Het is fijn om te horen dat in sommige situaties anderen zichzelf hierin herkennen en er iets aan hebben. Ik heb het geluk dat ik kan en durf te schrijven over heel veel zaken, zonder gène en schaamte. Ik hoef me niet voor mijn gevoel te schamen. Heb niets in mijn leven gedaan dat niet kon of mocht. Ieder mens probeert het beste in zichzelf te zoeken en weet het niet altijd te vinden. Daardoor denken we altijd dat een ander het veel beter doet. Het is niet waar. We doen het goed. Er is nooit iets verkeerds. Als we dingen doen met een omweg, onszelf niet zien zoals onze ziel werkelijk is dan moeten we dat leren met een omweg van soms jaren.

Zie uzelf, dat probeer ik ook, als een warm en meevoelende ziel te zien. Die deze warmte en liefde in de eerste plaats aan zichzelf mag, zelfs moet geven, om gelukkig te zijn. Zoek die weg en het geluk komt op je pad. Kies niet voor wat je niet wilt, maar voor wat je wel wilt, gelukkig zijn.  Maus

maandag 2 december 2013

zondag 1 december 2013

donderdag 28 november 2013

Vandaag zou ik 50 jaar getrouwd zijn geweest


Vandaag zouden Berry en ik 50 jaar getrouwd zijn geweest. Een jubileum dat we samen altijd voor ogen hielden. Een halve eeuw, die niet volbracht mocht worden, omdat de dood sneller was dan wij samen konden zijn. Soms waren we zelfs bezig om voorzichtig de zestig als wens op te stellen.

50 Jaar. Wat had ik deze dag zo graag willen doorbrengen met elkaar. De liefde was zo diep en groot en menig keer, wanneer ik twee mensen samen zie die me aanspreken, loop ik even naar ze toe. 'Hou dit vast', zeg ik dan, het is zo kostbaar als je elkaar nog steeds hebt. Vaak denk ik daarbij; 'en gaat het iets minder, kijk dan even terug naar hoe het was. Schrijf even op wat je nog steeds mooi vindt aan elkaar. Wat je blij maakt en laat even los wat je nu op dit moment boos maakt. Alleen zijn is niet alles, al zullen er uitzonderingen zijn, zoals dat met alles is. Veel huwelijken zullen het niet kunnen redden, omdat er zoveel boosheid is. Echter als er nog één klein zonnestraaltje te zien is in een slechte periode, grijp dit aan. Wij hadden ook onze problemen en zorgen. Soms was het leven een hel, door ziekte en geldzorgen en vooral door ons ellendige verleden. Nu denk ik vaak dat wij twee drenkelingen waren die elkaar steunden en opvingen, door liefde en kracht. De liefde overwon alles. Dat is misschien ook de reden dat ik deze dag alleen vier, zonder dat iemand er verder in deelt. Je kunt niet van anderen verwachten, laat staan duidelijk maken, dat deze dag nog steeds belangrijk is, zeker niet wanneer het 50 jaar geleden is dat wij in volle liefde "JA" zeiden tegen elkaar. Bovendien, wat moet men zeggen; 'Gefeliciteerd met je trouwdag'? Ik zou het zelf ook niet weten. Dit zijn altijd moeilijke situaties, waarin je nooit weet of het goed is wat je doet of zegt.

50 Jaar geleden, een dag om nooit te vergeten. Het was beslist geen mooie of positieve dag, integendeel. De kapper was me vergeten, waardoor ik op het laatste moment nog naar een vreemde kapper werd gesleurd. Totaal overstuur en in alle haast werd ik in mijn gehuurde jurk gehesen. In de auto huilde ik, waarop Berry zei: 'Je hoeft niet met me te trouwen hoor, je kunt nog terug'. De chauffeur van de auto begon te lachen. Door mijn tranen heen, kwam een glimlach en ik zei alleen maar; ík hou van je'. Op het stadhuis liep alles even vlot tot thuis de receptie begon. Mijn vader had zijn zin doorgedreven, dat zijn vriendin de drankjes rond zou brengen. Tot twee keer toe liet ze een blad met gevulde glazen vallen, omdat ze pillen had genomen. Hoe mijn moeder zich op die dag voelde, kreeg ik geen hoogte van. Ondanks haar diepe haat naar mij, maakte ze er toch een mooie dag van op haar manier, door aardig en vriendelijk te zijn. Mijn schoonmoeder stond tegen het einde van de receptie op haar kousen tussen allemaal scherven, omdat ze in haar dronkenschap elk glas naast zich stuk gooide. Mijn schoonvader probeerde de situatie aan tafel later nog een beetje te redden met een toespraakje, nadat mijn schoonmoeder naar huis was gebracht door mijn zwager. Onze trouwdag was meer  een nachtmerrie, die ik deels wel en deels niet in mijn geest meekreeg.

Mijn vader had een hotelkamer geregeld voor de nacht. Binnengekomen in de hal, zat mijn schoonvader ons op te wachten om zijn excuus te maken voor alles wat er was voorgevallen met mijn schoonmoeder. Haar woorden van haat naar mij toe, hadden diep ingegrepen. Zij raakte de enige zoon kwijt die alles voor haar over had. Die zelfs een deel van zijn salaris had bijgedragen in het huishoudgeld, omdat mijn schoonvader alleen maar aan haar gaf waarvan hij dacht dat zij nodig had. Het was altijd te weinig en Berry gaf zijn halve salaris af.

In onze hotelkamer gekomen stond de verwarming hoog aan. Laag draaien lukte niet en een raam openen ging met geen mogelijkheid. In de receptie was niemand om die tijd nog aanwezig om te helpen. Wanneer we naar de WC moesten, toen nog op de gang, piepte onze kamerdeur zo hard dat we nauwelijks meer de deur uit dorsten te gaan. Gevolg van dit alles, zo'n droge keel, dat een enkel glas water ook niet hielp. Bovendien hadden we nauwelijks gegeten en hadden honger. Gelukkig had mijn moeder voor de eerste dag in onze kleine uitbouw een brood meegegeven. Dus zaten we letterlijk die nacht op droog brood en water. Door al het gebeuren tijdens de middag en avond ben je niet eens in staat om samen je trouwdag te vieren met als hoogtepunt samen één te vloeien in liefde. Er was teveel gebeurd. Mijn schoonouders en de jongens hebben allemaal in het Jappenkamp gezeten. Dit nooit kunnen verwerken en drank was het enige wat hen allen op de been heeft gehouden. Ook Berry heeft zo'n periode gehad, maar later gelukkig ingezien dat dit de weg niet was.

50 jaar, waarvan 33 jaar samen lief en leed mogen delen. Misschien dom, maar deze dag zal ik altijd in ere houden, ook al is hij er niet lijfelijk bij. In gevoel staat hij naast me. Knuffelt me even en is trots dat ik in zijn leven was. Op dit moment heb ik veel hulp en steun van hem op een andere manier. Een steun en kracht die ik even heel hard nodig heb. Mijn advies; 'geniet van elke dag, elk uur en elke seconde samen. Je weet nooit hoeveel tijd je nog krijgt'. Maus

dinsdag 26 november 2013

Harmonie in je leven brengen

Vandaag een prachtige tekst over het woordje 'Harmonie in je leven'. Juist omdat ik afgelopen  9 dagen in volledige disharmonie heb geleefd, maakte de tekst van de omraam diepe indruk. Het waarom en hoe is niet belangrijk. Wel dat mijn beide dochters en veel vrienden aan alle kanten te hulp schoten. Vanaf dat moment is ook Berry aanwezig en degene die mij soms opdrachten geeft om oud zeer los te laten. Opdrachten die heel moeilijk voor me zijn maar waar ik wel naar luister. Ik heb namen en websites uit mijn computer moeten verwijderen van Berry om er niet meer mee geconfronteerd te worden. Linken konden blijven staan, die zie je zelden of nooit. Het was moeilijk. Je zit in een bepaald ritme van dagelijks klikken op die sites, net als andersom. Maar alles wat mij ook maar herinnerd aan gebeurtenissen van het verleden en vorige week, zijn niet meer dagelijks zichtbaar op de computer. Prompt komt de wraakneming van de andere kant. Het geeft niet, ik leer er me om te gaan, met al die hulp om me heen.

Nooit in de jaren na de dood van Berry heb ik op deze manier contact met hem gekregen. Ik voelde hem wel, maar echt tot een wezenlijk gesprek kwam het zelden. Nu is hij op gezette tijden duidelijk voelbaar. Hele gesprekken voeren we over het hoe en waarom. Daarnaast geeft hij adviezen hoe ik bepaalde zaken weer op een rijtje kan zetten. Het maakt me nu heel duidelijk dat ik hem weer heb toegelaten in mijn leven, iets wat ik al die jaren niet meer kon. Het verdriet was te groot om ruimte te geven voor een gesprek. Dat kon ik niet aan. Nu wel. Niet voor niets was ik op Transcendente meditatie gegaan. De meditaties gaan steeds beter. Echter je Mantra kun je niet de hele dag gebruiken, die is echt bestemd voor je meditatie.

Vandaag kan ik nu het woordje 'Harmonie, Liefde en Vergeven' toevoegen, wanneer een bepaalde persoon in me opkomt en op momenten dat slechte situaties uit de laatste negen jaar weer boven komen. Het is dus eigenlijk een tweede Mantra, die de hele dag door gebruikt kan worden. Ook al is het niet in meditatie, je hersenpan neemt het woord op en systematisch gaat het een deel van je worden. Ik was al naar iets aan het zoeken, welke nare gedachten kon verdrijven. Van een vriendin had ik al een prachtige zin ontvangen, die ook heel krachtig is. Door deze twee samen te voegen en dagelijks te gebruiken, krabbel ik weer overeind. Mensen om me heen die verder weg staan hebben gelukkig niets van dit alles meegekregen, daar kan ik alleen maar blij om zijn.

Om half elf vanmorgen pas wakker geworden. Het probleem ziekte van Lyme, gaat nooit meer weg uit je lijf, volgens de dokters. Het maakt dat ik 's morgens nauwelijks voor half elf mijn bed uit kan komen en dat, terwijl ik juist een ochtend en avondmens ben. Helaas, het ochtendmens moet ik voorlopig even vergeten en afspraken met dokters of vrienden, wat later op de dag maken. Niet leuk, maar ik kan er mee leven. Gewoon een ander ritme toelaten in mijn leven. Het late naar bed gaan wordt er echt niet anders van. Ik moest gisteren om half twaalf in de schouwburg zijn en ontdekte dat pas even na elven. Gewoon vergeten. Dus even onder de koude kraan en wegwezen. Er zijn opnamen met het orkest Guido´s Orchestra. Vanmorgen was de repetitie. Vanavond de opnames. Een gelijk soort muziek als André Rieu en toch weer heel anders. Moet zeggen, ik heb van de avond genoten. Kende dit orkest niet, maar het was minstens zo goed als André Rieu en toch net even anders. Genieten dus.

Harmonie, wat houdt het eigenlijk precies in? Het is een heel scala. Eigenlijk alles wat in je leven voorvalt zou in harmonie moeten zijn. Je denken en doen. Je rationele en gevoelskant moeten samenwerken in plaats van je in moeilijkheden brengen. Hoe vaak zegt je gevoel niet iets, waar je door het ratio denken tegenin gaat, terwijl achteraf je gevoel het juiste bleek te zijn. Ik heb er negen jaar voor geboet, dat ik niet heb geluisterd. Die schuld, als je van schuld kunt spreken, ligt geheel bij mij omdat ik tegenwerkte. Ik had toch beter moeten weten? Maar ja, soms denken wij mensen het altijd beter te weten dan Hierboven, of noem het je Hogere Zelf. Eigenlijk is harmonie een prachtig gevoel. Een simpel voorbeeld. Als een vreemde jou ten dans vraagt, is het heel fijn wanneer je samen vloeit tot één geheel in die dans. Je geniet samen. Hoeft geen moment op te letten of die ander niet op je tenen trapt of je te dicht tegen zich aanhoudt, zodat je nauwelijks adem kunt halen. Door via de schouder die ander weg te drukken en je zo probeert ruimte krijgen, maakt al dat disharmonie volgt. Liever zie je zo iemand geen tweede keer meer komen, hoe graag je ook danst. Daarentegen, tref je een danspartner die precies aanvoelt hoe hij het beste uit jou kan halen, dan volgt een prachtige dans waar je beiden heel gelukkig mee bent. Zo leerde ik afgelopen week in één dans de Merengue, een prachtige dans. Alleen door te luisteren naar het advies van de partner en aanvoelen wat hij wilde, maakte het bijzonder. Prachtig om mee te maken.  Eigenlijk is het hele leven zo, denk u niet? Luisteren naar je gevoel in samenspraak met je ratio. Of zie ik het verkeerd? Ook dat kan. Het is maar een simpel voorbeeld wat je eigenlijk in iedere situatie als voorbeeld kunt stellen. Ik moet me dus in elk gebeuren letterlijk eerst gaan afvragen of dit harmonie is wat ik voel. Eerst denken en voelen en dan pas antwoord geven. Heel moeilijk voor iemand die het hart op de tong heeft. Wat dat aangaat blijf ik een echte westerling. Toch een beetje buitenstaander in het Limburgse land, waar iedereen toch ietwat meer behoudender is dan ik. Ach, ieder mag toch zijn zoals hij of zij is, zolang mijn gevoel en ratio hierdoor niet gekwetst worden, is er al een stukje harmonie ontstaan. Ik ben altijd dankbaar voor mijn dochters die direct zijn gekomen na alle gebeurtenissen en al die mooie en lieve mensen om me heen. Maus

Dagtekst van maandag 25 november 2013.
"Mediteer over het woord ‘harmonie’
, concentreer je erop, voed je ermee, zodat deze gedachte aan harmonie geleidelijk aan al je cellen doordrenkt. Het is door harmonie dat wij de lichtende geesten van de onzichtbare wereld aantrekken en zij worden onze vrienden, zij verlaten ons niet meer. Want de lichtende geesten zijn hardnekkig, even hardnekkig als de duistere geesten waar men zich vaak zo moeilijk van kan bevrijden. Waarom zouden de vrienden niet even hardnekkig zijn als de vijanden? Zij komen ons ondersteunen, verlichten en raad geven, en wanneer wij hun raad opvolgen, zijn wij altijd geïnspireerd. Daarom mag je zelfs in de moeilijkste situaties niet wanhopen: op een dag zal het in ons voordeel werken, omdat wij goed geïnspireerd zijn geweest. Niets is dus belangrijker dan de toestand van harmonie te cultiveren die onze vrienden van de onzichtbare wereld zal aantrekken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

zondag 17 november 2013

Zelfmoord, Euthanasie en uitzichtloze situaties

Schaam u nooit voor wie en hoe u bent geweest in moeilijke tijden,
Wees trots op wie en wat u nù bent geworden.

Vanmorgen, na de meditatie om zes uur, weer in slaap gevallen tot zes minuten over elf. Tja als je ook wakker ligt tot half vijf? Wakker, nee dat is het ook niet. Het is zo'n halve bewustzijnstoestand, Wakker en niet wakker, u kent dit vast wel. Toch is dat niet fijn, ook al ken ik dat al jaren en ben er aan gewend. Daardoor is wel mijn halve dag verdwenen, die ik wilde gebruiken voor andere dingen. Onder andere lekker koken, uurtje naar Mondo Verde etc. Zelfs verse groenten had ik gekocht om mijn gedachten om te zetten in daden. Voor mezelf gaan zorgen. Plannen genoeg, maar of ze vandaag tot uitvoer komen, mag Joost weten.

Zo kwam vanmorgen na de meditatie het idee binnen dat ik uitleg over bovenstaande onderwerpen moest geven. Jeetje, zei ik, waarom moet dat nu? Het zijn heel beladen onderwerpen, waarvan ik zelfmoord en uitzichtloze situaties al eerder heb aangehaald in mijn verhalen, doordat ik het zelf heb ondervonden. Aan Euthanasie heb ik ook vaker gedacht, toch in mijn achterhoofd wetende dat ik dat zelf nooit zou willen. Wat er ook geleden moet worden, het is niet voor niets. En alles wat je op aarde nalaat moet na je dood of overgaan toch weer worden opgelost. Dat kost nog meer tijd om in het Hogere Licht te komen dan wanneer we hier op aarde ons lot ondergaan, waar we eens voor hebben gekozen.

Natuurlijk geloofd niet iedereen hierin. Dat verwacht ik niet en hoeft ook niet. Ieder mens is vrij om te kiezen wat hij of zij kan verdragen. U wordt er niet echt voor gestraft, omdat we de vrije keuze hebben. Echter wanneer we zijn overgegaan (overleden), krijgen we op gegeven moment ons levensboek hierboven te zien. Zonder oordeel of straf. Toch voelen we wel de pijn die we onszelf of anderen hebben aangedaan. Geloof me, niemand komt hier onderuit. Al ben je nog zo lief, goed en aardig in het leven, er zijn altijd momenten geweest dat je minder aardig was, op iemand neerkeek, roddelde, of wat voor onaardigs ook deed. Ikzelf echt niet uitgezonderd. Soms kan ik ook scherp zijn en minder lief. Soms sla je figuurlijk terug voor wat jij hebt moeten ondergaan. Waarom niet? Je bent een mens van vlees en bloed. Het leven geeft ons niet altijd wat wij ervan verwachten. Je achtergrond, je keuze om hier op aarde een opdracht te vervullen, het leven zelf. Alles vormt ons tot wie we zijn. Ik vermoed zelfs dat de Genen van voorouders ook nog meespelen, al weet ik dat niet helemaal zeker. Het is wat mijn jongste dochter mij ooit heeft getracht uit te leggen, hoewel ik het toen niet echt begreep. Nu wel, omdat ik zelf dit ingegeven krijg. Denk niet dat al die verhalen zomaar uit mijn eigen brein spruiten. Daar krijg ik hulp bij van welke gids dan ook.

Terugkomend op Euthanasie. Berry heeft bijna zijn hele leven pijn gehad. De eerste vijftien jaar van ons getrouwde leven aan zijn knie. Zijn onderbeen zat los van het bovenbeen en stak wel vijf centimeter naar voren. Het maakte dat hij altijd heel bewust zijn been neer moest zetten. Het werd na zes operaties, waar iedere dokter zei dat hij het beter zou maken, alleen maar slechter en maakte dat hij in een rolstoel zou komen. Er bleek volgens de St. Maartenskliniek in Nijmegen maar één uitweg om dit te voorkomen. Stijf zetten die knie. Het kostte drie maanden ziekenhuis en een lange revalidatietijd, maar voor het eerst in 15 jaar had hij geen pijn meer. Deze dokters hadden waar gemaakt wat anderen alsmaar beloofden en niet waarmaakten. Tien jaar ging het prima met hem. Op een dag werd hij hartpatiënt en lag ieder jaar wel een aantal keren in het ziekenhuis met een hartinfarct. Na tien jaar volgde eindelijk een hartoperatie, wat heel goed ging. Drie maanden later ging het van de ene dag op de andere slechter met hem. Er kwamen hoge koortsen en niemand wilde van mij aannemen dat het niet van het hart kwam. Men vond een scan te duur. Na drie keer op sterven gelegen te hebben, het ziekenhuis in Heerlen gewoon tot twee keer toe vergat hem op te nemen ben ik met hem naar Amsterdam gevlucht. Liggend in mijn busje, met 41 graden koorts en doodziek. Het bleek de Ziekte van Hodgkin. De lange lijdensweg zal ik u besparen. Amsterdam gaf door aan Heerlen wat er moest gebeuren. Opnieuw volgde een lang en zinloos traject. Erger, men verklaarde hem hier beter. Opnieuw naar Amsterdam gevlucht, waar hij twee weken later te horen kreeg dat hij binnen nu en een half jaar zou sterven. Het duurde maar 14 dagen. Vreselijke pijnen moest hij ondergaan. Toch heeft hij nooit één dag eerder willen sterven door euthanasie.

Mensen kunnen vreselijke pijnen lijden, dus neemt niemand u kwalijk dat u voor euthanasie  kiest. U wordt allemaal even liefdevol tijdens en na het sterven opgevangen door uw overleden familieleden en uw eigen begeleidende engel die zijn hele leven al uw gids is geweest. Die alle goede gedachten en ideeën in uw oor heeft gefluisterd. Die vrijwel dag en nacht aan uw bed zat, zonder dat u het in de gaten had. U troostte en in zijn of haar armen nam. U beschermde op momenten waarop u dacht; 'jeetje, wat heb ik geluk gehad'! Wees niet bang om te sterven, het is een prachtig proces, dat ieder van ons op een dag moet ondergaan. (Zie ook het boekje; het sprookje van de dood, door Marie-Claire van der Bruggen)

Uitzichtloze situaties en zelfmoord.
Soms zien we geen gat meer in het leven. Houdt het bestaansrecht voor ons mensen op. Voor de één heeft dit te maken met financiële problemen, voor de ander met pesten, gebrek aan zelfbewustzijn en eigendunk. Eenzaamheid en duizend andere onderwerpen zijn er te bedenken, waardoor het leven geen waarde meer heeft. Reeds eerder schreef ik over zelfmoord. Ik heb me er nooit voor geschaamd dat ik dit vele malen heb geprobeerd na de dood van Berry. Echter in mijn jeugd schijn ik het ook een paar keer te hebben gedaan, al weet ik daar zelf nauwelijks iets meer van. Het is een vernauwing in het denken waardoor niets anders meer belangrijk is. Je kinderen en kleinkinderen niet, God niet, wie ook maar belangrijk is in je leven. Het bestaat eenvoudig niet meer in je denken. Waarom dit onderwerp nu? Ik heb er geen antwoord op. Kreeg vanmorgen tijdens die toestand van half bewustzijn door dat ik het vandaag uit moest leggen. Misschien is er net één iemand die over zelfmoord nadenkt en dit verhaal nodig heeft om te beseffen dat er altijd een uitweg komt? Ook al geloof je me niet. Ik weet als geen ander dat het waar is.

Wanneer ik mezelf nu zo schrijvende zie zitten kan ik alleen maar dankbaar zijn dat al die pogingen niet zijn gelukt. Dat ik door mezelf door allerlei therapieën te worstelen, een beter mens ben geworden, die heel veel lacht en plezier in het leven heeft teruggekregen. Die alles opschrijft wat ze doorkrijgt van haar gidsen en dankbaar is dat het leven toch nog zoveel mooie dingen heeft gegeven. Er zijn nog momenten dat, wanneer ik het financieel even niet zie zitten, gewoon ga nadenken over wat ik allemaal wel heb. En dat is zo heel veel. Rijkdom aan liefde en vriendschappen, aan inzichten, begrip en respect. Dat maakt dat ik ook dit hele kleine, nog moeilijke stukje weer aan kan. Ik heb van mijn ex-vriend geleerd hoe met geld om te gaan. Dat wil niet zeggen dat het altijd lukt. Soms kies je ervoor even meer uit te geven dan je hebt. Dan niet zeuren maar zelf weer oplossen. Iets wat mijn hele leven zo is gegaan. Mijn TM cursus was veel belangrijker dan het rood staan bij de bank, evenals de cursus communiceren met dieren. Er zijn voldoende mooie dingen in mijn leven, die ik als geschenk mag  ontvangen. Ik geloof zelfs dat op een dag ook dat stuk financiele zorg in mijn leven voorbij zal zijn. Hoe??? Geen idee. Ik zie het wel. Geloof me ik heb het nu al beter dan het ooit is geweest. We hadden niet alleen schulden, maar vaak wist ik niet eens hoe ik voor de volgende dag een brood moest kopen om de kinderen eten te geven. Toch kwam na mijn geloof en gebed altijd één of andere oplossing. Bidden en geloof heeft mij uit elke uitzichtloze situatie geholpen. Op de momenten dat ik met zelfmoordplannen liep, bad ik ook. Kreeg echter geen contact. Dat lag niet aan God, maar aan mijn geloof in Hem. Ik voerde mijn plannen uit, maar op het laatste moment belde iemand, terwijl ik al ver weg was, of vonden mijn kinderen mij, terwijl ze niet anders wisten of ik was weg. Er zijn mensen die beweren dat het de makkelijkste weg is om te gaan. Uit ervaring moet en wil ik dit tegenspreken. Niets is minder waar. Op enkele uitzonderingen na spreek je er niet over met anderen. Doe je het wel krijg je zoveel opmerkingen die in jouw gevoel nergens op slaan, hoe goed bedoeld ook. Mensen die deze beslissing nemen hebben alle wegen al bekeken of er werkelijk geen uitweg is, maar zien niet één luchtpuntje meer in hun leven. Dat maakt dat zij tot deze beslissing komen.

Nu de andere kant. De achterblijvers van iemand zie zelfmoord heeft gepleegd. Ik zei reeds, daar denkt diegene die het doet niet aan. Echter de achterblijvers zijn er dagelijks mee bezig. Ik weet dat bij alle drie mijn kinderen daar nog steeds een stuk wrok zit. Zij kunnen niet begrijpen dat ik hun op dat moment niet belangrijk genoeg vond. Voelden zich misschien  schuldig, net als vele anderen die hiermee te maken hebben. Voel u alstublieft niet schuldig. U staat hierbuiten. U heeft niets misdaan of bent ergens aan voorbijgegaan. Soms hoort zelfmoord ook bij een keuze die wij voor de geboorte hebben gemaakt om te ondergaan in dit leven. Voel u alstublieft nooit schuldig aan iets waar u geen deel van bent. Het is een proces wat heel langzaam groeit in degene die geen uitweg ziet. Er is in het leven altijd een uitweg die wij kunnen zien op het moment dat we er voor open gaan staan. Dan zien we pas dat openstellen voor God en onze gidsen ons een uitweg laat zien. Je moet die uitweg wel willen zien. En net als vele anderen wilde en kon ik het niet meer zien, omdat ik mijn hart gesloten hield. Gelooft u niet in God maar in niets? Geeft niet, stel u open voor het universum, dat grootser is dan wij kunnen denken. Wanneer je je openstelt zul je merken dat op een dag de zon weer gaat schijnen. Het leven waardevol wordt. Dat je weer kunt lachen, plezier maken en vrienden krijgt. Je ontdekt op dergelijk moment dat alles op zijn plaats valt. Het leven weer doel krijgt en problemen zich heel langzaam, soms wat sneller, omdraaien in positieve zin. Geloof me. Nooit had ik kunnen denken dat er meer dan 25.000 mensen mijn verhalen zouden lezen op internet. Dat is een Godsgeschenk. En dat alleen maar omdat ik op zeker moment zelf mijn leven in handen dorst te nemen. Koos om te leven, therapie te ondergaan. Maar vooral in dorst te zien dat het leven ook mooi kan zijn.

Soms kun je fouten goedmaken, soms nooit. Ook dat is niet van belang, dat is dan iets wat bij die ander ligt als hij of zij niet in kan zien waarom jij iets fout hebt gedaan met je leven. Het gaat er wel om wat jij zelf na die fout doet met je leven van nu. Ik heb het omgedraaid. Ben aan mezelf gaan werken en heb de pijn losgelaten, die bij anderen nog steeds blijft zitten. Niemand hoeft eeuwig voor zijn of haar fouten te blijven boeten. Pak het leven, keer het om naar het positieve en maak er iets moois van. Dat heb ik ook gedaan. Daar ben ik trots op en kan misschien daardoor anderen weer helpen met deze verhalen.

Terwijl ik nog eens nadenk over mijn verhaal krijg ik door waarom ik dit allemaal heb ondergaan. Waarom koos ik voor die zelfmoordpogingen en andere zware dingen die in het leven voorvallen. Ineens valt alles op zijn plaats. Ik heb ooit gekozen om deze lessen te leren, om anderen door te geven dat, wat er ook in je leven voor wanhopigs gebeurt, er altijd weer een uitweg komt. Waarin de zon weer gaat schijnen. Blijf hier in geloven en uw leven wordt beter, veranderd met de dag.
Schaam u nooit voor wie en hoe u bent geweest in moeilijke tijden.
Wees trots op wie en wat u nù bent geworden.
Ik wens u een hele bijzondere dag, vol liefde en geluk in uzelf. Maus

zaterdag 16 november 2013

De Sara boekjes en de Wet van Aantrekking, wat is hier de waarheid in?


Vaak vraag ik mij af wat is waarheid? Mijn waarheid hoeft niet altijd de uwe te zijn. Het is maar vanuit welke hoek je het bekijkt. Wanneer een ongeluk is gebeurt en er zijn tien getuigen, dan hebben ze allemaal hun eigen waarheid, gezien vanuit hun positie en ooghoek. Die waarheid komt ook voor in tientallen boekjes over hoe je je leven beter kunt maken. Die waarheden hielpen voor de schrijfster zelfs heel goed. Ging ik het zelf proberen, zoals ik zo veel en vaak ik kon ook deed, dan werkte het een paar dagen, maar vloeide ook weer weg. omdat het zelden iets opleverde of niet vol te houden was. Het was te ingewikkeld of te moeilijk.

Sinds ik begonnen ben aan Sara en haar gevederde vriend, begonnen dingen langzaam op zijn plaats te vallen. Sara en Seth maakte het nog duidelijker. Ik ben ze nu zelfs voor de tweede keer aan het lezen. Om dát nog eens op te pakken wat ik de eerste keer niet goed heb begrepen of weer was vergeten. Ze zijn ook leuk om te lezen, zodat het helemaal niet erg is om ze een tweede te lezen. Misschien komt er nog een derde keer, wie weet. Ik schaam me er niet voor dat ik niet alles de eerste keer begrijp. De Wet van Aantrekking begreep ik in het eerste boekje een beetje. In het tweede deel werd het nog eens extra duidelijk. Het waarderen van alles en iedereen om je heen, geweldig. Ik schreef een hele waslijst wat en wie ik allemaal waardeerde. Mijn drie kinderen bijvoorbeeld. Hoe zij in het leven staan en vechten voor hun bestaan. Ik waardeer zelfs hun mening over mij en over andere zaken die ik anders zie en waar ik anders over denk. Zelfs mijn ex heb ik waardering kunnen geven. Niet zozeer om wie hij uiterlijk is, maar om zijn mooie ziel die hij diep van binnen heeft verstopt. Misschien dat de dag ooit komt dat die mooie ziel ook van hemzelf naar buiten mag treden.

Ik waardeer het dat ik de laatste tijd zoveel leuke kennissen en vrienden erbij heb gekregen. Waardeer mijn engelen en gidsen, die mij dagelijks helpen in het leven met allerlei zaken. Vroeger ging ik vaker aan hun woorden of beelden voorbij, nu allang niet meer. Zij hebben altijd gelijk bleek achteraf, wanneer ik weer eens eigenwijs was. Afijn de waslijst van waardering is te lang om op te noemen. Kent u de boekjes nog niet? Ga ze beslist lezen. Ze zijn geschreven voor kinderen en volwassenen van 8 tot 80 jaar. Kosten 13.95 per stuk, maar leveren goud op in je leven. Van veel boeken die over positiviteit waren geschreven begreep ik niets of nauwelijks hoe het werkte. Echter doordat deze twee boekjes ook voor kinderen zijn bestemd, wordt het veel duidelijker.

Een heel mens is iemand die zowel met God heeft gewandeld als met de duivel heeft geworsteld. Carl Jung Ontvangen van de Dagelijkse gedachte van vandaag
De omraam heeft het ook over de waarheid van al die geschreven boekjes. Dat die waarheden op een dag terugkomen in je bewustzijn. Toch heeft dat bij mij niet goed genoeg gewerkt. Ik kon het nog steeds niet vinden in het leven. Ergens in mijn achterhoofd zat tot nu toe altijd een stemmetje dat ik liever 'naar huis' wilde. Liever wilde 'hemelen'.  Het is een worsteling van jaren en jaren geweest, al vanaf mijn jeugd. Was dat de stem van de duivel waar Carl Jung het over heeft? Misschien wel, al geloof ik wel in het slechte deel van de mens maar of ik dat de duivel wil noemen? Hier op aarde wilde ik zeker niet meer zijn. Zelfs al wist ik dat het geen zin had om er tussenuit te piepen. Ik moest dan toch weer terug om mijn leven af te maken. Inmiddels had ik de laatste jaren ook geen moed meer om het te doen. Tot een half jaar geleden bleef de gedachte wel als een rode draad door mijn leven lopen en remde mij in veel dingen.


Na de TM cursus en de boekjes van Sara merk ik dat de behoefte om te hemelen totaal niet meer aanwezig is. Ik wil die 'Wet van Aantrekking' ontdekken en ondergaan. Want een ieder die dit verhaal en de beide boekjes gaat lezen werkt al mee tot een betere wereld om hem of haar persoonlijk heen. Maar ook de grotere wereld deelt een stuk hier in mee en zend het goede verder zonder te beseffen hoe het werkt. Wanneer dit de waarheid is die beide Sara boekjes uitdragen dan hoop ik dat u allen die dit lezen, er heel veel geluk en wijsheid in vinden. Maar vooral een beter leven, dat bij mij al sinds een week is begonnen.

De Transcendente Meditatie werkt bij mij 's morgens rond zes uur perfect. Eenvoudig en makkelijk. Zit in korte tijd in diepe meditatie. Het voelt heel licht in mijn hoofd, alsof ik zweef, terwijl ik toch bewust ben van alles om me heen. De avonden vind ik moeilijker. Het beste is ergens rond zes uur in de avond, zodat je weer nieuwe energie opdoet. Echter na de ochtend meditatie, ga ik liggen en val weer in slaap om ergens tussen negen en half elf wakker te worden. Fris als een hoentje en vol energie. Zie overal wel een verhaal in en zou blijven schrijven als ik mij niet op betrapte dat ik ook buitenlucht nodig heb. Mijn camera heb ik nauwelijks aangeraakt de laatste weken. Komt ook nog door de vermoeidheid van de ziekte van Lyme. Vandaar die lange slaapuren. Ja...., die avondmeditatie. Weet nog steeds niet hoe en op welke uren die nu voor mij geschikt is. Doe ik het rond vier uur, dan moet ik even gaan liggen, omdat mijn lijf dat nodig heeft. Aangezien ik niet gewend ben om overdag te liggen, kost dit veel moeite. Rond zes uur werkt niet, heb aan mezelf beloofd om beter voor mezelf te zorgen en twee of drie keer per week warm eten te koken, iets waar ik een gruwelijke hekel aan heb. Vandaar dat ik bijna zeventien jaar lang brood eet en hooguit 1x per maand kookte in die jaren. Dan gelijk een heleboel, zodat ik voor een paar dagen eten in de vriezer heb. Bij ons is in het centrum het Luciushof. Ik wist al jaren dat je daar voor € 7 een drie gangen maaltijd kon krijgen. Heb het gisteravond voor het eerst geprobeerd en het was heerlijk. Dat is natuurlijk ook voor jezelf zorgen. Aanstaande woensdag hebben ze weer een heerlijk gerecht op de menukaart staan, waar ik van ga genieten. Dat is toch ook voor jezelf zorgen, of niet? Vlak voor het slapen gaan mediteren is juist niet de bedoeling, is mij geleerd. Dit werkt wel het beste voor mij, omdat ik dan gelijk weer in slaap val. Afijn ik zal de juiste vorm nog wel vinden. Alle nieuwe dingen in het leven moeten hun juiste plek vinden en krijgen.

Mediteren, ik heb het nog nooit zo leuk gevonden. Daardoor is het ook niet moeilijk om vol te houden. Er komen en gaan gedachten die me de ene keer veel bieden, de andere keer dingen loslaten. Jeetje morgen is het al een week geleden dat ik met de boekjes van Sara en de TM  tegelijk ben begonnen en wat zijn er al mooie dingen door ontstaan. Nieuwe energie, vergeving hier en daar. De Wet van Aantrekking geleerd van Salomon de uil. Het mooie en vredige  gevoel van binnen en al die nieuwe verhalen die bij me binnen stromen. Ik ben een gelukkig mens. Dat is iets wat ik nu met zekerheid kan zeggen. Die met beide benen op de grond staat en zelfs hier op aarde wil blijven. Daarom is het nu tijd voor de gewone, alledaagse dingen, zoals boodschappen doen. De was in de machine stoppen. Poesjes en vogeltjes eten geven en eens te wandelen. Iets wat al dagen niet is voorgekomen. En, oh jeetje, zie net dat ik naar de opening van een fototentoonstelling moet in Maastricht. Dat wordt nog haastwerk, iets wat ik niet meer wil doen. Dus jammer dan. Lekker alleen maar doen waar ik behoefte aan heb. Rust. Dus ook even geen boodschappen doen, morgen weer een dag. Ik wens u een mooie en liefdevolle dag. Maus

Dagtekst van zaterdag 16 november 2013.
"Ook al ben je ze vergeten, toch zullen alle woorden van waarheid die je hebt gelezen of gehoord op een dag in je bewustzijn terugkomen. Want deze woorden die een kracht in zich dragen, de kracht die het licht ze geeft, hebben zich zonder dat je het weet in je gegrift, in je onderbewustzijn, waar zij hun weg gaan, en vroeg of laat, juist wanneer je dat het minst verwacht, naar aanleiding van een ontmoeting, van een gebeurtenis, kun je er niet aan ontsnappen. Je zult zeggen: ‘Maar dat betekent dat de waarheid ons nooit met rust laat!’ Dat hangt af van wat jij rust noemt. Wanneer je onder rust verstaat de mogelijkheid om zonder onderscheid de vrije loop te geven aan je gedachten, je gevoelens, je verlangens en je grillen, dan moet je ook niet verbaasd zijn dat enkele waarheden die je hebt gehoord bij een wijze, een Ingewijde, je komen waarschuwen dat je bezig bent te verdwalen. En die waarheden gaan je een beetje prikken, je bijten, aan je haren trekken. Zij zullen je niet met rust laten, dat is een feit. Maar wanneer je ze hebt aanvaard en wanneer je de goede richting hebt gekozen, wat een vrede zul je dan smaken!"    Omraam Mikhaël Aïvanhov

Onderstaand bericht kreeg ik vandaag als cadeautje toegestuurd, op het moment dat ik dit verhaal wilde plaatsen. Dit geldt niet alleen voor mij, maar voor u allen om me heen, die kiezen voor een beter leven.
 
Maus
speciaal voor jou
Dit wil ik je gewoon even vertellen
Had er eigenlijk even nood aan om je dit te zeggen
Moeilijke tijden blijven niet bestaan, moeilijke mensen wel.
Een mooi uiterlijk wordt gevangen door het oog.
Maar een goede persoonlijkheid, vang je met het hart.

                   Jij wordt gezegend met allebei!

Dank je wel voor je lief antwoord. Geniet van je weekend, Maus
Leentje