maandag 28 november 2016

De jonge wilde hengst en ik en mijn trouwdag


Soms krijg ik tijdens het fotograferen van die bijzondere cadeautjes. Kleine wonderen noem ik dat. Tijdens het middaguur reed ik naar België, waar Berry ligt begraven. Een te lang verhaal om daar uitleg over te geven. Het is mooi te combineren met goedkoop tanken en mijn twee losse tanken te vullen met 40 liter petroleum voor de Zibro kachel. De benzine, 1.27 scheelt al een slok op een 1 liter rond de twee euro voor de Zibro, in België 67 eurocent. De moeite waard om van Dilsen even door te rijden naar Maaseik waar deze speciale petroleum wordt verkocht.
borrel, de petroleum nog veel meer. Hier kost

Wanneer je in Maaseik de brug over rijdt naar Nederland staan heel vaak aan de linker kant de wilde paarden. Zo ook vandaag. Ik parkeerde de auto. Normaal hou je flinke afstand van de paarden, maar iets zei me door te lopen in hun richting. Ik maakte de leider duidelijk dat ik ze met respect wilde benaderen en hij liet me begaan. Vooraan bij mij in de buurt stond een jong paard. Het kwam op me toe, terwijl zijn moeder bleef staan en toe keek. Opeens zag ik een hele grote wond aan het achterbeen van de jonge hengst. Ik vroeg hem of ik hem mocht helpen. Hij gaf toestemming. Ik begon om zijn genezing te bidden terwijl ik mijn handen richting zijn achterbeen hield. De hengst bleef doodstil staan, kwam alleen af en toe met zijn hoofd tegen mijn rug aanduwen.
Mijn handen waren ijs en ijskoud. Ik wist niet of de healing via mijn handen doorkwam. Echter het feit dat hij zich door mij liet helpen moet de healing naar alle waarschijnlijkheid voor hem voelbaar zijn geweest. Ik mocht hem aaien en probeerde zoveel mogelijk klitten rondom de wond weg te halen. Af en toe tilde hij zelfs het gewonde been op. Op gegeven moment wit ik dat het genoeg was. Ik draaide me om en zag dat een vader en dochter al enige tijd foto’s van ons beiden hadden gemaakt. Ik zou ze toegestuurd krijgen.


Wat een speciale dag en wat een cadeau dat een wild paard zich zomaar liet helpen door naar me toe te komen en aanvoelde dat ik met hem kon communiceren en healen. Op kleine afstand in de gaten gehouden door zijn moeder, die rustig bleef toekijken zolang ik met hem bezig was. Ik heb maar één verlangen, dat de wond gaat helen. Over een paar dagen ga ik terug om te kijken. Of ik hem terug kan vinden tussen de groep weet ik dan niet, dat zien we dan wel weer. Of er al die tijd niemand oog voor heeft gehad weet ik niet. Ik heb geen idee of zij door boswachters in de gaten worden gehouden. Het is een groep wilde paarden die zichzelf moeten redden heb ik begrepen, omdat ze wild in de natuur moeten (over)leven.












































Voor jou mijn lief, die mij tot zo'n krachtige vrouw maakte. Nana Mouskouri - Only Love (Lyrics)




28 november 2016
Een mooie herinnering

Vandaag is het alweer 53 jaar geleden dat wij 33 jaar lief en leed mochten delen. Bijna 20 jaar sta ik nu alleen in leven, dat me in al die jaren veel heeft geleerd en gegeven. De basis van dat alles was jij, mijn lief. Jij leerde me mijn eigen kracht en zelfstandigheid ontwikkelen, droeg me op handen en was mijn basis in het leven. Bedankt voor al die mooie jaren samen, maar ook bedankt voor al jouw steun en kracht op de achtergrond. Jouw zorg die je steeds weer vanaf de andere zijde liet voelen. Bedankt voor de krachtige vrouw die ik afgelopen 20 jaar door jouw basis ben geworden.

Van een vriendin kreeg ik deze plaat van Nana Mouskouri toegestuurd.

woensdag 23 november 2016

Postcodeloterij en Albert Heijn

Nu ben ik toch echt een geboren optimist, maar zelfs hier heb ik mijn buik van vol. Vanaf zaterdag probeer ik de verplichte biologische artikelen op de cadeaukaart van de postcodeloterij te halen. Geloof het of niet, maar juist die vakken zijn steeds leeg hier in Landgraaf. Ik weet niet hoe het u vergaat? Hier is het een rampenplan. Ze kunnen het niet eens aan. Zogenaamd worden de vakken bijgevuld, echter als ik zie dat er al een paar dagen alleen maar bruine spaghetti ligt en de witte al die dagen weg is, evenzo de macaroni en vele andere artikelen, dan vraag je je af of AH wel opgewassen is tegen de grote hoeveelheid cadeaukaarten. Het wordt tijd dat de postcodeloterij eens fatsoenlijke prijzen weggeeft i.p.v. het verplichte biologische voedsel of het duurste ijs. Dat wij de kaarten overal kunnen besteden in elke supermarkt en aan voedsel wat wij willen  eten. Helaas zal dat wel een bittere wens blijven. De postcodeloterij en AH beslissen wat wij niet mogen, maar moeten kopen. De duurste artikelen. Ach ja, zo kom ik nog eens van mijn dure rommel af, denkt AH. Of zie ik het verkeerd? U mag het zeggen. Ik wens in ieder geval dat wanneer ik verplicht moet kopen dat de vakken naar behoren zijn gevuld en niet 4 dagen leeg staan, wanneer ik binnenloop op verscheidene tijden. Of zou ik om 8 uur ’s morgens al voor de deur in de rij moeten staan om te kunnen kiezen uit de 4 of 5 pakjes voorraad die misschien binnen komen? 

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: 7 Tips om zuinig te stoken

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: 7 Tips om zuinig te stoken: Alle ramen en deuren dicht en de verwarming dag en nacht op 20 graden? Voor wie er warmpjes bij wil zitten is dat niet het beste idee. ...

dinsdag 22 november 2016

Vandaag was wel de dag van de ontmoetingen al zat er ook een verdrietig tintje in.


 
Vanmorgen, uit de Action komend, hield een mevrouw mij aan en vroeg of ik Maus Sturmer was. Klopt, ‘zei ik’. Zij was een vriendin van Yvonne en had me op mijn reis gevolgd, evenals ze mij op Facebook nog steeds volgt. Leuk om te horen. Wanneer ik naar huis rij zie ik vlak bij huis een eekhoorntje dood op straat liggen. Parkeer snel mijn auto, pak plastic handschoenen en een plastic zak om hem weg te halen voor er een auto overheen rijdt. Hij blijkt nog warm te zijn en ik loop snel naar de dierenarts 200 meter verder om de hoek.

Het eekhoorntje blijkt al dood te zijn. Ik wens hem goede reis en laat het prachtige gave lijfje in ontroering achter. Iemand die dieren opzet zou er dolgelukkig mee zijn, zeg ik tegen de dierenarts. Misschien weet zij iemand. Zo jammer van dit prachtige diertje. Zou de automobilist het niet gemerkt hebben, denkt u misschien? Ik denk het niet. Het beestje is waarschijnlijk opzij tegen de auto aangelopen, het lijfje was nergens beschadigd. Pas bij de dierenarts zag ik een paar minuscule druppeltjes bloed op de zak liggen.

Vanmiddag opnieuw een ontmoeting. Nu met iemand uit het verleden, was heel leuk. Hij werkte vroeger op de bank in Landgraaf en sponsorde zelfs mee aan mijn reis naar Santiago. We verloren elkaar uit het oog toen hij overgeplaatst werd. Sinds een week was hij terug op zijn oude stek. Met drie knuffels werd ik vrolijk begroet en voor de bankzaken besproken werden werd er eerst gezellig bij gekletst tijdens een kopje koffie.


Er is nog een uurtje tijd voor een fotobezoekje aan Erenstein. Ook hier weer ontmoetingen met een collega hobbyfotograaf en zijn vrouw. In de verte zie ik het ijsvogeltje. Natuurlijk is de afstand wat groot, maar voor zover ik heb kunnen zien zat er toch 1 goede foto bij. Ook het roodborstje is weer van de partij. Vrijwel iedere keer als ik rond de vijvers van Erenstein loop ontmoeten het roodborstje en ik elkaar. Hoe dom het ook klinkt, we praten met elkaar. Het was een dag met een lach en een enkele traan om dat prachtige gave diertje dat al zo jong afscheid moest leven van zijn leventje. De foto’s van Erenstein volgen morgen, nu eerst de foto’s van het eekhoorntje.