Een lach en een traan, hoort bij het leven

Vandaag is zo'n dag met een lach en een traan. Vanmiddag neemt ons hele gezin in gedachten afscheid van een goede vriend. Hij neemt in Groningen afscheid van het leven, samen met zijn vriendin, zijn en haar kinderen. Wij doe het hier in Limburg, ieder met zijn eigen gezin. Ik ben vanmiddag samen met Fransien. Zo ver uit elkaar en toch vanmiddag in gedachten allemaal zo dicht bij elkaar. Fransien wilde dit moment graag samen met mij delen en ik met haar. We zullen hem allemaal missen, maar begrijpen zijn keuze. Hij gaat naar een prachtig land dat zo ver weg lijkt en toch zo dicht om ons heen is. Voor hem ben ik blij en voel mijn lach als ik aan hem denk. Ik maak me meer zorg om mijn vriendin. De klap komt altijd pas achteraf, als alles achter de rug is. Je alleen bent en het bezoek steeds minder wordt. Ik voel haar tranen, haar verdriet. Ik weet ook hoe sterk zij is en in haar kracht komt straks weer die lach langzaam aan naar boven.

Een lach is zo belangrijk voor jezelf, als je kunt voelen hoe blij je bent en hoe dankbaar voor het leven. Ik besef het regelmatig, omdat ik zo vaak op het punt heb gestaan om er uit te stappen. Die periode van niet meer willen leven is helemaal afgesloten. Iedere dag besef ik weer hoe diep mijn dalen zijn geweest, maar ook hoe krachtig ik nu in het leven sta. Hoe dankbaar ik ben voor iedere dag die ik krijg. Hoe blij ik ben als ik zit te schrijven. Het gaat er ook niet om of ik daarmee belangrijk ben, maar zoals mijn vriendin gisteren zei: "Je schrijft vanuit je hart, omdat je het fijn vind. Je schrijft zoals je de dingen voelt, in de hoop dat misschien één persoon op een dag er iets aan heeft, meer verlang je niet."   
 

Het klopt. Het gaat er niet om hoeveel mensen mijn stukjes wel of niet lezen, al is het natuurlijk fijn dat het gelezen wordt. Maar het gaat er om dat als je iedere dag één persoon op weg kunt helpen, ook zonder dat je het weet, dan is die dag een extra lach waard. Vandaag is zo'n dag met een lach, maar ook met een traan. Vanmiddag om vijf uur is er heel even die traan om het afscheid, dat ik jou, lieve vriend, niet meer op aarde zal ontmoeten. Maar ook die lach komt tevoorschijn, omdat ik weet naar welk land je vertrekt. Het ga je goed lieve vriend. In gedachten reis ik vanmiddag een stukje met je mee, tot aan de grens.  Maus 
 

Dagtekst van dinsdag 25 maart 2014
"Er zijn enkele verschillen tussen vrolijkheid en vreugde. Vrolijkheid kun je onmiddellijk van een gezicht aflezen. Vrolijkheid glimlacht, er gaat iets lichts van uit. Vreugde komt uit diepere regionen. Je kunt lijden en tegelijkertijd vreugde ervaren, omdat je door dat lijden heen voelt dat je bezig bent iets wezenlijks te begrijpen. Uiteraard kan die diepe vreugde zich ook uitdrukken door vrolijkheid. Daarom kun je zien dat veel wijzen vrolijk zijn. Wat zij begrepen hebben, maakt voor hen de lasten van het leven lichter. In tegenstelling tot wat velen
denken, zijn wijzen noch verdrietig noch pessimistisch, zij zijn vrolijk, en zelfs in staat om te lachen te midden van lijden en beproevingen.
Heeft men wel alle weldaden van de lach bestudeerd? Hij maakt dat we soepel blijven. Hij maakt ons lichter en zet ons aan tot groei. Hij maakt ons ook liefdevoller. Hij die weet te lachen bemint meer dan anderen. En hij leert beter en sneller dan anderen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov