Vond vanmorgen op Faceboek deze afbeelding, helaas zonder
vermelding van de maker. Hoop dus dat ik hem toch mag gebruiken. Het paste zo
duidelijk bij mijn verhaal over een voorval dat ik heb meegemaakt.
Gisteren belde ik de gebedsgenezer voor een nieuwe afspraak,
waar ik vorige maand op aanraden van een kennis naar toe ben geweest. Bij mijn
vriendin, die mee geweest was, had het geholpen, bij mij niet. Lag niet aan de
man, maar ik had mezelf afgesloten. Hij voelde dat ook. Zei aan mijn vriendin,
terwijl ik op het toilet zat, dat er geen doorkomen aan was. Echter ik had er
een reden voor, die ik haar later vertelde. Terwijl wij bij die man zaten voor
behandeling, liet hij ons foto's zien van mensen die bij hem voor genezing
kwamen. Mijn vriendin herkende zelfs een paar mensen. Hij vertelde wel niet wat
ze hadden, maar in mijn gevoel mag dit beslist niet. Heb respect voor de mensen
die bij je komen en deel geen woord of foto met anderen over hen. Zij vertrouwen
jou door te komen. Geef hen dan ook het vertrouwen terug, dat zij jou kunnen
vertrouwen. Om die reden wilden wij geen van beiden een foto achterlaten, zodat
hij daarmee kon werken. Nogmaals, als genezer is hij goed. Maar ik wil zeker
weten dat niemand weet dat ik daar ben geweest, zonder dat ik hiervoor
toestemming heb gegeven. Niet omdat ik me ervoor schaam, maar omdat het privé
is. Daar gaat het om. Als ik me ervoor schaamde zou ik er nu niet over
schrijven. Waarom dan nu wel? Het heeft nog een vervolg gekregen.
De kennis, die mij deze man had aangeraden, hoopte dat ik
daardoor sneller zou genezen. Prachtig toch? Heb direct een afspraak gemaakt
vorige maand, voor ons samen, omdat we beiden wat hulp konden gebruiken. Na dit
voorval sprak ik vorige week die kennis opnieuw en hij vroeg wanneer we weer
gingen. Zei hem dat ik dit voorval eerst met de gebedsgenezer wilde bespreken,
wanneer ik bij hem was. Het had mij wantrouwend gemaakt betreffende zijn
integriteit. Ik kon hem niet kon vertrouwen in mijn gevoel en mezelf niet
voldoende openstellen om eventuele genezing te ontvangen. Gisteren belde ik dus
voor een nieuwe afspraak, die dezelfde avond weer werd afgezegd door de
gebedsgenezer. Hij had het te druk en moest naar Maastricht, had twintig mensen
die hij moest helpen, etc. Doorzichtige smoesjes, waar ik dwars doorheen keek.
Hij had waarschijnlijk mijn kennis gesproken en waarschijnlijk verteld dat ik weer zou komen
met mijn vriendin. Zij zijn vrienden van elkaar. Vrouwen hebben de naam
kletskousen te zijn, maar de mannenwereld weet er ook raad mee. Heb genoeg
ervaring op gedaan tijdens mijn werk als buschauffeur. Mijn kennis had naar
alle waarschijnlijkheid alles al overgebriefd, dat kon niet anders. Natuurlijk
wilde de gebedsgenezer dit verhaal van mij dus niet horen. Jammer. Toch kan ik
alleen maar hopen dat hij er iets mee doet en voortaan zijn mond houdt
tegenover anderen over zijn cliënten. Nogmaals, over zijn geneeswijze, niets
dan goeds. Hij wil er zelfs niet eens iets voor hebben. Een kleine bijdrage
voor de zuster van St. Clara. Maar ook al werk je gratis, je moet integer
blijven. Dat is wat mij heel erg stoorde. Geen mens wil dat een ander weet dat
jouw foto daar ligt, of geeft u daar niet om? Ik wel. Wat ik te vertellen heb,
vertel ik zelf wel aan de personen die dat in mijn ogen mogen weten. Maar niet één
hulpverlener, op welk gebied dan ook, heeft het recht om het vertrouwen van
zijn/haar cliënten te schaden door anderen er over te vertellen.
Vanmorgen op Faceboek zag ik een foto van H. naast een
prachtig beeld op de Tefaf. Ik schreef dat dit al zo lang een wens was van mij
om daar eens rond te mogen kijken. Helaas, alleen de toegang al is voor mij en
vele anderen onbetaalbaar. Kreeg ik een uitnodiging om volgend jaar op zijn
kosten mee te gaan. Wat is het toch mooi om zo'n geschenk te krijgen. Ik heb er
geen nee tegen gezegd, maar de uitnodiging met beide handen aangenomen. Nu maar
hopen dat het niet wordt vergeten, een jaar is heel lang. Heb aangeboden na
afloop bij mij thuis gezellig een etentje te maken. En dat voor iemand die
zelden kookt. Het wordt Indisch eten, daar ben ik wel goed in gelukkig. Mijn
schoonzus en ik hebben dat beiden van onze schoonmoeder geleerd, iets dat je
niet meer vergeet. Weet je wat zo belangrijk is in het leven? Dat iemand ook
aan jou denkt en je iets gunt wat je graag wilt. Zomaar een wens vervult.
Geweldig, dat er zulke mensen nog rondlopen. Alleen de uitnodiging al geeft
veel plezier van tevoren, al moet ik er nog een jaar op wachten.
Vanmiddag een klein uurtje samen met Fransien naar de St.
Joep markt in Sittard. Ben niet dol op zulke dingen, maar samen is het
misschien wel gezellig. Het is me te druk en ik hou mezelf niet voor de gek.
Als ik eens weg wil, moet je gewoonweg ook kunnen kopen wat je leuk vind. Heel
vaak hebben ze leuke koopjes in de aanbieding. Maar gek hè, de portemonnee is
altijd leeg als er zulke evenementen zijn. Afijn, morgen komt vast de AOW weer
binnen, dus misschien kom ik iets leuks tegen om als uitspatting mezelf mee te
verwennen. Vandaag ben ik aan de beurt om voor het eten te zorgen, dat doen we
om en om. Heb een tas vol heerlijke spullen klaar staan om ons beiden eens goed
te verwennen. Wat carpaccio vooraf. Lekkere verse soep gemaakt. Dat op zich is
al een wonder, omdat ik zelden kook en een ovenschotel met aardappelen, spinazie
en Brie. We zullen smullen. Rummikuppen of kaarten als toetje, wordt weer een
gezellig dagje. Geniet van het moment, schreef ik gisteren. Ik ga ervoor, u
ook? Maak er een leuke dag van en geniet met volle teugen. Maus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten