Afscheid van het leven door euthanasie, een mooie brief, een nieuwe vriendschap plus de dagtekst

Gisteren ontving ik op Facebook een doorstuur kaarsje voor wereld-kankerdag dat dit die dag zou zijn. (zie foto) Na controle bleek het op 4 februari geweest te zijn. Maakt niet uit. Iedere dag hoor je zoveel verdrietigs. Ook ik ontkom daar niet aan. Dit jaar is wel heel heftig. Was het eerst mijn neef, die stierf aan prostaatkanker, niet lang daarna hoorde ik van mijn aangetrouwde neef die heel ernstig ziek is, kanker. Gelukkig heeft hij geen pijn. Daarna een vriendin uit Haarlem. Ook bij haar is alles doorgewoekerd, evenals bij een kennisje ergens in het noorden. Eergisteren kwam de grote klap. Bij de vriend van mijn vriendin in Groningen was na zeven weken onderzoek terminale kanker ontdekt. Waarom ze daarvoor zeven weken onderzoek nodig hebben weet ik niet. De dokter vroeg of hij nog chemo of bestraling wilde. Nee, was zijn antwoord, mijn leven is de laatste 15 jaar door haar een prachtig leven geweest en hij wees naar mijn vriendin. Twee mensen die elkaar zonder woorden begrepen. Hij wilde nog maar één ding, waardig sterven door middel van euthanasie. Zijn hele leven had hij dat gezegd. Was in 77 jaar nooit één dag echt ziek geweest of had een ziekenhuis bezocht. Zijn beslissing was radicaal en ieder om hem heen respecteerde zijn wens. Aanstaande dinsdag is het zover. Ik hou al 39 jaar van mijn vriendin, die er ook altijd voor mij was. Nu hoop ik dat ik er voor haar mag zijn. Vandaag heb ik telefonisch afscheid van hem genomen. Hij klonk zo breekbaar, maar wat ben ik dankbaar dat hij nog even aan de telefoon wilde komen. Dat ik nog kon zeggen hoeveel ik van hem heb gehouden en bedanken dat hij er was voor mijn vriendin en voor mij, als zij weer eens samen hier waren en hij mijn tuintje in orde maakten of als ik in Groningen was. Een man van weinig woorden, maar altijd doende. Ons hele gezin zal je missen lieve man en ik beloof je dat ik er nu zal zijn voor haar, die jou die mooiste 15 jaar van je leven gaf. De kaarsjes voor beiden branden hier dag en nacht tot na de begrafenis. De gedachten zijn bij hen allen. Ook worden voor de andere zieken in mijn vrienden en kenissenkring worden dagelijks kaarsjes gebrand in de hoop dat zij kracht zullen geven. (uit respect voor mijn vrienden heb ik hun namen niet vernoemd). 

Na dit bericht kwam Fransien direct gistermiddag en avond bij me, zodat ik mijn verdriet kwijt kon. Het was een kostbare dag, waar ik me getroost voelde. Bovendien hebben we ons beiden gerealiseerd dat onze gezamenlijke ex-vriend, goed werk heeft verricht. Door hem hebben we elkaar leren kennen. Zij deed er korter over dan ik, om een einde aan de relatie te maken, daar stond ik helemaal buiten, ook al is het grappige dat ik er nu de schuld van krijg. Rond de dansvloer doen de verhalen die verspreid worden al heel snel de ronde en hoor ik alles terug wat er over me wordt verteld. En dat terwijl Fransien en ik toen helemaal geen contact hadden. Echter vanaf het eerste ogenblik klikte het tussen ons. Nadat de ex uit het zicht was verdwenen zocht zij contact met mij. Er is een warme, diepe vriendschap uit ontstaan. Wat van hem ook gezegd zou kunnen worden, in dit geval kunnen wij hem beiden dankbaar zijn dat hij ons voorstelde aan elkaar. Verder hebben wij geen van beiden behoefte over hem te praten. Dit onderwerp is totaal niet belangrijk meer. Het verleden is zo ver weg, dat er geen ruimte meer is om daar mee bezig te zijn. We zijn beiden bezig met het nu en wat de toekomst ons ook brengt, het zal altijd beter zijn dan het verleden. Maken plezier en genieten van onze gezamenlijke eet- en kaartavondjes. Het enige waar we ons beiden steeds meer zorgen over maken is het feit dat ik twee websites niet meer aan de gang kan krijgen. "Brand een kaarsje" en "Doe een wens" zijn zo belangrijk voor de mensen, maar ik krijg het niet voor elkaar. Het bespaart mij wel tijd aan plaatjes bij te zetten, maar het doet de mensen zo'n verdriet. Krijg er vaak vragen over, wanneer ze weer aan de gang komen. Ik weet het niet. Van Ziggo kan ik geen hulp verwachten. Had een brief geschreven naar de directie en raad van commissarissen, maar het antwoord blijft uit. Misschien is er nog geen vergadering geweest, ik weet het niet. En met de enige persoon die het zou kunnen maken heb ik geen contact meer. Alleen al het idee dat het voor mij zou zijn, maakt dat hij er zeker niets aan zal doen. Eigenlijk jammer. Hij zou het niet voor mij doen maar voor de mensen. Echter zijn boosheid is ook zijn verdriet en dat kan ik niet wegnemen. Ieder mens mag zijn eigen keuzes maken ook hij. 

Vandaag kreeg ik als verrassing een prachtige brief terug als antwoord op een advies dat ik in november al had geschreven:

Op 26 november 2013 09:29 schreef Maus Sturmer <maus-sturmer@home.nl>:

Heel veel dingen weten wij in onszelf, alleen zijn we zo bezig met alles  wat voor ons belangrijk is,dat wij vergeten van binnen aan ons hogere zelf te vragen wat onze weg is. Misschien kan ik u helpen door te adviseren het boekje aan te schaffen van Sara en haar gevederde vriend. Het is een boek van 8 tot 80 jaar. Heel begrijpelijk hoe je in jezelf alle antwoorden hebt zitten. Als mens kunnen wij zo moeilijk bij onszelf kijken. Wij bestaan uit twee delen. Ons menselijk lichaam is te klein om alles te bevatten en dat hogere deel van onszelf weet alles wat wij niet direct zien en voelen. Het lijkt een gekke raad, maar ik weet zeker dat ik op een dag, wanneer u dit leuke, maar zeker leerzame boekje heeft doorgewerkt, van u een berichtje krijg dat u antwoord heeft gekregen op alles. Er is nog een tweede deel dat heet; Sara en Seth. De schrijvers zijn Esther en Jerry Hicks.

Ik wens u heel veel sterkte en geluk en vooral een leerzame tijd met dit wonderlijke boekje.
U vindt alle antwoorden, Maus Sturmer

From: Anita V

Sent: Saturday, March 22, 2014 1:54 PM
To: Maus Sturmer
Subject: Re: Uw brief aan God

Hallo,

Ik was je vorige mail nog eens aan het lezen en daar stond in dat je op een dag van mij nog een mail zou ontvangen ,zonder jouw mail te lezen wou ik dat ook doen ,en hier is hij dan. Ik heb me het boekje Sarah en haar gevederde vriend gekocht en alles wordt zo duidelijk ,we moeten kijken naar de gewone simpele dingen een wondermooi boek met zoveel waarheid en sindsdien gaat het goed bijna 'supergoed' zou ik zeggen maar dat durf ik niet . Het is allemaal zo makkelijk als je het beseft ik ben volledig tot rust gekomen ,ben tevreden met het leven dat ik samen met mijn partner heb . Het is alsof er een soort rust over mij is gekomen ,ik maak mij niet meer druk om dingen of situaties, bekijk de mensen ook heel anders . En alles wat goed is komt op ons af ,mijn partner heeft een job gevonden ik heb uren bij gekregen op het werk het is gewoon leuk, om te zien als jezelf positief in het leven staat dat al het positieve dan ook op je afkomt. bedankt daarvoor voor de tip van het boek en je wijze raad. Je bent een "schat". 
Groetjes  Anita

Op 22 maart 2014 15:24 schreef Maus Sturmer <maus-sturmer@home.nl>:

Wat fijn om dat alles te lezen Anita. Hou dit vast in je leven en er is alleen maar vooruitgang.
Mag ik jouw brief vermelden op Faceboek, uiteraard zonder je achternaam. Het kan anderen weer verder helpen. Lieve groet en veel succes in je leven, Maus

U ziet de toestemming heb ik gekregen om deze brief te publiceren. Voor mij is Sarah en haar gevederde vriend een soort bijbelboekje geworden in moeilijke ogenblikken. Trouwens een ander boekje dat ook heel veel steun geeft is: Zielsgelukkig van Marie-Claire van der Bruggen. Misschien kan het u ook helpen een nieuwe weg te vinden. Weet u, een helderziende kan advies geven, maar de werkelijk weg bewandelen moet je zelf doen. Daarom adviseer ik vaak aan mensen, lees eerst deze boekjes. Het maakt al zoveel duidelijk dat je het zelf in handen hebt om je oude weg los te laten en de nieuwe weg te gaan lopen. Ik heb dat afgelopen jaar al gedaan. Vooral de laatste zes maanden zijn voor mij heel belangrijk geweest. Ik heb mijn leven omgedraaid, het verleden losgelaten en alles gaat veel beter. Nieuwe vriendschappen gekregen met veel mensen. De verhouding met de kinderen is totaal anders geworden en het allerbelangrijkste; heb geen angst en problemen meer voor het alleen zijn, want ik ben niet alleen. Ik ben samen met mezelf. Klinkt dat gek? Het is de eenheid van mijn lichaam en geest, die mij tot een gelukkig mens heeft gemaakt. Maus

Dagtekst van zaterdag 22 maart 2014
"Iedereen is het erover eens dat kwaliteiten te verkiezen zijn boven gebreken, en deugden boven slechte eigenschappen. De waarheid is echter dat kwaliteiten en deugden geen absolute waarde op zich hebben. Veel mensen bezitten grote kwaliteiten, maar wat doen zij ermee? Niets, of niet veel. Terwijl anderen, die grote gebreken hebben en zich daarvan bewust zijn, hier onder lijden en zich willen verbeteren. Dus door iedere dag aan zichzelf te werken worden zij magnifieke wezens, in staat om grote dingen te verwezenlijken. Indien zij deze gebreken niet hadden, zouden zij wellicht geen enkele inspanning doen en zich laten leven. Je moet dus proberen verder te kijken en de mensen niet te beoordelen op wat ze zijn. Zo doet de Hemel het ook. De Hemel interesseert zich niet voor wat wij zijn, hij kijkt slechts naar wat wij proberen te realiseren met wat wij hebben….en met wat wij niet hebben. Het enige wat hij belangrijk vindt, is het werk waarvoor wij ons inzetten om onze fouten zowel als onze kwaliteiten in dienst te stellen van een hoog ideaal."
Omraam Mikhaël Aïvanhov