Transcendente Meditatie, afgekort TM, deel 2

De eerste ervaring
Gisteren mijn eerste inwijding gehad in TM. Enigszins sceptisch stond ik er nog bij, maar naarmate de inwijding vorderde voelde ik mij inwendig best prettig worden . De ceremonie duurde anderhalf uur, met het verkrijgen van de Mantra en het oefenen ervan. Daarna besloot ik naar Posterholt te gaan om te dansen. Nauwelijks 20 minuten binnen, na een drankje en een broodje, wist ik dat ik me hier niet prettig voelde. Buiten gekomen ontmoette ik een kennis die ik vertelde waarom ik wegging. Er kwam een man bij staan die hoorde dat ik naar Sittard zou gaan dansen. Hij besloot achter mij aan te rijden, wist dan ook waar het was. In het begin zat hij naast me, wat ik minder prettig vond. Echter al snel liep hij alle tafels af, maakte overal een praatje en ging zijn eigen weg. Wanneer hij me kwam halen en hij van alles lospeuterde, althans wat ik toeliet, gedroeg hij zich vlot, aardig, een echte charmeur. De complimentjes vlogen over zijn lippen. Alles wat ik had gedaan, had hij ook gedaan. Ik voelde gewoon dat het niet waar was. Hij had een eigen horecabedrijf gehad, Zes ton aan belasting moeten betalen etc. Aangezien ik dit soort haantjes gedrag al 9 jaar heb ondervonden en weet dat het allemaal leugens zijn, liet ik het voor wat het was. Het grappige is dat iemand anders mij vertelde; 'wacht maar tot er een jongere vrouw binnen komt, dan zie je hem niet meer.' Leuk zoals je eigen gevoel weer bevestigd werd. En ja hoor, er kwam er een binnen, nooit eerder hier gezien en weg was mijnheer. Inmiddels was het half tien, mijn eigen dansmaatje was niet gekomen. Een schat van een man, 92 jaar jong en danst nog zo heerlijk en vlot.

Ik merkte dat ik behoefte kreeg aan rust. De TM uitwerking begon ik te duidelijk te voelen. Er was verteld dat ik in het begin snel moe zou worden. Ik nam afscheid van mijn vrienden, Naar buiten lopend zag ik ineens dat mijn ex met zijn vriendin er ook waren. Ik had ze niet eerder opgemerkt. Ach, dacht ik, die denken nu zeker dat ik voor hen wegvlucht, jammer dan. "Geef ze dat gevoel voor overwinning," Maus. Helaas had ik mijn jas vergeten en moest nog eens terug. De moeheid was zo groot dat ik vrijwel direct het bed indook. Er was geadviseerd om niet te mediteren vlak voor het slapen gaan. Dat de uitwerking 's nachts zo groot zou zijn geeft anders aan.

Thuisgekomen deed ik als eerste mijn ketting en oorbellen uit. Plots schoot één oorbel uit mijn handen. Alles afgezocht. Het hoogpolige kleed onder de tafel vandaan gesjord, maar nergens iets terug te vinden. Dan de Heilige Anthonius en mijn engelen gevraagd. Letterlijk alles was afgezocht. De tafel, de stoelen, alles er om heen en op de grond. Wist het niet meer. Liep de kamer uit, vroeg hulp en ging me douchen. Tot mijn verbazing lag even later de oorbel gewoon op tafel, terwijl ik wist dat er niets had gelegen. Dit is me ooit één keer eerder gebeurd. Iedereen daarboven had me weer eens geholpen. Dank jullie wel.

Rond half vier werd ik wakker. Er gebeurden een paar dingen die nog een behoorlijke uitwerking op me hadden, terwijl ik dacht dat het afgelopen was. Het wakker worden gebeurde met een grote woede naar mijn ex en naar zijn vriendin. Naar hem begreep ik, maar niet naar haar, tot ik er echt naar keek. Waarom was zij mij niet even komen begroeten? Met haar heb ik niets gehad. Mijn conclusie dat hij weer de waarheid had verdraaid voor de zoveelste keer, om zijn eigen straatje schoon te vegen. Ik had er genoeg van, wilde die woede kwijt. Had genoeg van alle leugens en bedrog. Het moest afgelopen zijn. Zelfs dat stuk negatieve aandacht naar hen moest nu voorbij zijn. Nam een tijdschrift van de TM in handen om mijn aandacht af te leiden. Daar werd ik al rustig van. Om 3.36 uur kreeg ik het gevoel TM te moeten doen. Tijdens de meditatie werd ik af en toe afgeleid door de woede, maar gelijk daarop weer teruggebracht bij mezelf door de Mantra. Dat dit woord zo'n grote invloed op me zou hebben en direct daarop rust gaf, was een wonderlijk gevoel. Even later kwam er een beeld op van een kind van 4 of 5 jaar. Ik wist dat ik het zelf was. Ik liep vredig om de boerderij in Slotermeer, waar ik destijds was ondergebracht in een pleeggezin en keek trots naar de nieuwe gele klompjes. Ik huppelde en was blij. Ik liet het beeld even toe. Met het uitspreken van de Mantra, verdween dit vredige tafereel om zijn eigen weg te zoeken. Even daarna kwam het beeld van het kleuterschooltje in het dorp. De juffrouw die me op mijn vingers sloeg met een rietje. Ik was een duivelskind, omdat ik links schreef. Elke keer wanneer ik de pen automatisch in mijn linkerhand nam, sloeg ze haar frustraties er op los. Ook dit negatieve beeld verdween onmiddellijk bij het noemen van mijn Mantra. Kleine en grote beelden kwamen en gingen, zonder dat het pijn deed of andere invloeden uitoefende. Ik hoefde alleen maar weer naar mijn Mantra terug te gaan, alles zonder moeite, pijn of verdriet.

Precies 20 minuten later kwam ik terug uit mijn meditatie. Een vredig gevoel. Ik schreef een paar steekwoorden op, draaide me om, om te gaan slapen, toen een helder wit licht boven me verscheen. Ik was al half in slaap. Besloot er geen aandacht aan te schenken. Heb geslapen tot half tien de wekker ging. Zelfs toen bleef ik nog lang nasoezen. Dat vredige gevoel werkt nog steeds door. De tweede, derde en vierde les volgen komende dagen. Als TM mij nu al zo rustig kan krijgen na één les, hoe diep moet het dan niet werken wanneer ik alle lessen heb gevolgd? Ik hou u op de hoogte. Geen enkele meditatie heeft dit voor elkaar gekregen. Mediteren was voor mij een straf. Wat ben ik blij dat ik het advies van J. heb gevolgd om dit eens te proberen.

Nog een kleine nabeschouwing. Afgelopen vrijdag had ik twee nieuwe boekjes gekocht, geadviseerd door een goede vriendin. Het zijn boekjes te lezen van 8 tot 80 jaar. De titels zijn; Sara en haar gevederde vrienden en Sara en Seth. Beide boekjes lees je in één adem uit. Waarom? Er wordt zo vaak gezegd dat je alles los moet laten. Heel makkelijk gezegd, maar negen van de tien keer lukt het niet. Je weet niet eens hoe je dat moet doen. Dit was voor mij de reden om TM te gaan doen. Echter deze twee boekjes leggen op een hele simpele en vooral begrijpende manier uit hoe je je leven om kunt draaien. Zelfs een kind kan het begrijpen en inzien hoe het werkt. Misschien nog makkelijker dan een volwassene, omdat zij veel ontvankelijker zijn dan wij. Echter als volwassenen kun je het zeker begrijpen en inzien hoe het werkt, al vind ik het nog moeilijk. Tijdens de TM en het constant uitspreken van mijn Mantra begrijp ik nu al beter wat negatieve aandacht is en vooral hoe het los te laten. Ik heb mezelf een prachtig cadeau gegeven, dat is zeker.

Het is mijn eerste lesdag geweest, die al zo'n grote invloed heeft gehad. Ben heel benieuwd hoe de andere lesdagen verlopen. Hou u op de hoogte. Wie weet denkt u  misschien wel dat dit iets voor u kan zijn? Maus