Vandaag zou ik 50 jaar getrouwd zijn geweest

Vandaag zouden Berry en ik 50 jaar getrouwd zijn geweest. Een jubileum dat we samen altijd voor ogen hielden. Een halve eeuw, die niet volbracht mocht worden, omdat de dood sneller was dan wij samen konden zijn. Soms waren we zelfs bezig om voorzichtig de zestig als wens op te stellen.

50 Jaar. Wat had ik deze dag zo graag willen doorbrengen met elkaar. De liefde was zo diep en groot en menig keer, wanneer ik twee mensen samen zie die me aanspreken, loop ik even naar ze toe. 'Hou dit vast', zeg ik dan, het is zo kostbaar als je elkaar nog steeds hebt. Vaak denk ik daarbij; 'en gaat het iets minder, kijk dan even terug naar hoe het was. Schrijf even op wat je nog steeds mooi vindt aan elkaar. Wat je blij maakt en laat even los wat je nu op dit moment boos maakt. Alleen zijn is niet alles, al zullen er uitzonderingen zijn, zoals dat met alles is. Veel huwelijken zullen het niet kunnen redden, omdat er zoveel boosheid is. Echter als er nog één klein zonnestraaltje te zien is in een slechte periode, grijp dit aan. Wij hadden ook onze problemen en zorgen. Soms was het leven een hel, door ziekte en geldzorgen en vooral door ons ellendige verleden. Nu denk ik vaak dat wij twee drenkelingen waren die elkaar steunden en opvingen, door liefde en kracht. De liefde overwon alles. Dat is misschien ook de reden dat ik deze dag alleen vier, zonder dat iemand er verder in deelt. Je kunt niet van anderen verwachten, laat staan duidelijk maken, dat deze dag nog steeds belangrijk is, zeker niet wanneer het 50 jaar geleden is dat wij in volle liefde "JA" zeiden tegen elkaar. Bovendien, wat moet men zeggen; 'Gefeliciteerd met je trouwdag'? Ik zou het zelf ook niet weten. Dit zijn altijd moeilijke situaties, waarin je nooit weet of het goed is wat je doet of zegt.

50 Jaar geleden, een dag om nooit te vergeten. Het was beslist geen mooie of positieve dag, integendeel. De kapper was me vergeten, waardoor ik op het laatste moment nog naar een vreemde kapper werd gesleurd. Totaal overstuur en in alle haast werd ik in mijn gehuurde jurk gehesen. In de auto huilde ik, waarop Berry zei: 'Je hoeft niet met me te trouwen hoor, je kunt nog terug'. De chauffeur van de auto begon te lachen. Door mijn tranen heen, kwam een glimlach en ik zei alleen maar; ík hou van je'. Op het stadhuis liep alles even vlot tot thuis de receptie begon. Mijn vader had zijn zin doorgedreven, dat zijn vriendin de drankjes rond zou brengen. Tot twee keer toe liet ze een blad met gevulde glazen vallen, omdat ze pillen had genomen. Hoe mijn moeder zich op die dag voelde, kreeg ik geen hoogte van. Ondanks haar diepe haat naar mij, maakte ze er toch een mooie dag van op haar manier, door aardig en vriendelijk te zijn. Mijn schoonmoeder stond tegen het einde van de receptie op haar kousen tussen allemaal scherven, omdat ze in haar dronkenschap elk glas naast zich stuk gooide. Mijn schoonvader probeerde de situatie aan tafel later nog een beetje te redden met een toespraakje, nadat mijn schoonmoeder naar huis was gebracht door mijn zwager. Onze trouwdag was meer  een nachtmerrie, die ik deels wel en deels niet in mijn geest meekreeg.

Mijn vader had een hotelkamer geregeld voor de nacht. Binnengekomen in de hal, zat mijn schoonvader ons op te wachten om zijn excuus te maken voor alles wat er was voorgevallen met mijn schoonmoeder. Haar woorden van haat naar mij toe, hadden diep ingegrepen. Zij raakte de enige zoon kwijt die alles voor haar over had. Die zelfs een deel van zijn salaris had bijgedragen in het huishoudgeld, omdat mijn schoonvader alleen maar aan haar gaf waarvan hij dacht dat zij nodig had. Het was altijd te weinig en Berry gaf zijn halve salaris af.

In onze hotelkamer gekomen stond de verwarming hoog aan. Laag draaien lukte niet en een raam openen ging met geen mogelijkheid. In de receptie was niemand om die tijd nog aanwezig om te helpen. Wanneer we naar de WC moesten, toen nog op de gang, piepte onze kamerdeur zo hard dat we nauwelijks meer de deur uit dorsten te gaan. Gevolg van dit alles, zo'n droge keel, dat een enkel glas water ook niet hielp. Bovendien hadden we nauwelijks gegeten en hadden honger. Gelukkig had mijn moeder voor de eerste dag in onze kleine uitbouw een brood meegegeven. Dus zaten we letterlijk die nacht op droog brood en water. Door al het gebeuren tijdens de middag en avond ben je niet eens in staat om samen je trouwdag te vieren met als hoogtepunt samen één te vloeien in liefde. Er was teveel gebeurd. Mijn schoonouders en de jongens hebben allemaal in het Jappenkamp gezeten. Dit nooit kunnen verwerken en drank was het enige wat hen allen op de been heeft gehouden. Ook Berry heeft zo'n periode gehad, maar later gelukkig ingezien dat dit de weg niet was.

50 jaar, waarvan 33 jaar samen lief en leed mogen delen. Misschien dom, maar deze dag zal ik altijd in ere houden, ook al is hij er niet lijfelijk bij. In gevoel staat hij naast me. Knuffelt me even en is trots dat ik in zijn leven was. Op dit moment heb ik veel hulp en steun van hem op een andere manier. Een steun en kracht die ik even heel hard nodig heb. Mijn advies; 'geniet van elke dag, elk uur en elke seconde samen. Je weet nooit hoeveel tijd je nog krijgt'. Maus

Harmonie in je leven brengen

Vandaag een prachtige tekst over het woordje 'Harmonie in je leven'. Juist omdat ik afgelopen  9 dagen in volledige disharmonie heb geleefd, maakte de tekst van de omraam diepe indruk. Het waarom en hoe is niet belangrijk. Wel dat mijn beide dochters en veel vrienden aan alle kanten te hulp schoten. Vanaf dat moment is ook Berry aanwezig en degene die mij soms opdrachten geeft om oud zeer los te laten. Opdrachten die heel moeilijk voor me zijn maar waar ik wel naar luister. Ik heb namen en websites uit mijn computer moeten verwijderen van Berry om er niet meer mee geconfronteerd te worden. Linken konden blijven staan, die zie je zelden of nooit. Het was moeilijk. Je zit in een bepaald ritme van dagelijks klikken op die sites, net als andersom. Maar alles wat mij ook maar herinnerd aan gebeurtenissen van het verleden en vorige week, zijn niet meer dagelijks zichtbaar op de computer. Prompt komt de wraakneming van de andere kant. Het geeft niet, ik leer er me om te gaan, met al die hulp om me heen.

Nooit in de jaren na de dood van Berry heb ik op deze manier contact met hem gekregen. Ik voelde hem wel, maar echt tot een wezenlijk gesprek kwam het zelden. Nu is hij op gezette tijden duidelijk voelbaar. Hele gesprekken voeren we over het hoe en waarom. Daarnaast geeft hij adviezen hoe ik bepaalde zaken weer op een rijtje kan zetten. Het maakt me nu heel duidelijk dat ik hem weer heb toegelaten in mijn leven, iets wat ik al die jaren niet meer kon. Het verdriet was te groot om ruimte te geven voor een gesprek. Dat kon ik niet aan. Nu wel. Niet voor niets was ik op Transcendente meditatie gegaan. De meditaties gaan steeds beter. Echter je Mantra kun je niet de hele dag gebruiken, die is echt bestemd voor je meditatie.

Vandaag kan ik nu het woordje 'Harmonie, Liefde en Vergeven' toevoegen, wanneer een bepaalde persoon in me opkomt en op momenten dat slechte situaties uit de laatste negen jaar weer boven komen. Het is dus eigenlijk een tweede Mantra, die de hele dag door gebruikt kan worden. Ook al is het niet in meditatie, je hersenpan neemt het woord op en systematisch gaat het een deel van je worden. Ik was al naar iets aan het zoeken, welke nare gedachten kon verdrijven. Van een vriendin had ik al een prachtige zin ontvangen, die ook heel krachtig is. Door deze twee samen te voegen en dagelijks te gebruiken, krabbel ik weer overeind. Mensen om me heen die verder weg staan hebben gelukkig niets van dit alles meegekregen, daar kan ik alleen maar blij om zijn.

Om half elf vanmorgen pas wakker geworden. Het probleem ziekte van Lyme, gaat nooit meer weg uit je lijf, volgens de dokters. Het maakt dat ik 's morgens nauwelijks voor half elf mijn bed uit kan komen en dat, terwijl ik juist een ochtend en avondmens ben. Helaas, het ochtendmens moet ik voorlopig even vergeten en afspraken met dokters of vrienden, wat later op de dag maken. Niet leuk, maar ik kan er mee leven. Gewoon een ander ritme toelaten in mijn leven. Het late naar bed gaan wordt er echt niet anders van. Ik moest gisteren om half twaalf in de schouwburg zijn en ontdekte dat pas even na elven. Gewoon vergeten. Dus even onder de koude kraan en wegwezen. Er zijn opnamen met het orkest Guido´s Orchestra. Vanmorgen was de repetitie. Vanavond de opnames. Een gelijk soort muziek als André Rieu en toch weer heel anders. Moet zeggen, ik heb van de avond genoten. Kende dit orkest niet, maar het was minstens zo goed als André Rieu en toch net even anders. Genieten dus.

Harmonie, wat houdt het eigenlijk precies in? Het is een heel scala. Eigenlijk alles wat in je leven voorvalt zou in harmonie moeten zijn. Je denken en doen. Je rationele en gevoelskant moeten samenwerken in plaats van je in moeilijkheden brengen. Hoe vaak zegt je gevoel niet iets, waar je door het ratio denken tegenin gaat, terwijl achteraf je gevoel het juiste bleek te zijn. Ik heb er negen jaar voor geboet, dat ik niet heb geluisterd. Die schuld, als je van schuld kunt spreken, ligt geheel bij mij omdat ik tegenwerkte. Ik had toch beter moeten weten? Maar ja, soms denken wij mensen het altijd beter te weten dan Hierboven, of noem het je Hogere Zelf. Eigenlijk is harmonie een prachtig gevoel. Een simpel voorbeeld. Als een vreemde jou ten dans vraagt, is het heel fijn wanneer je samen vloeit tot één geheel in die dans. Je geniet samen. Hoeft geen moment op te letten of die ander niet op je tenen trapt of je te dicht tegen zich aanhoudt, zodat je nauwelijks adem kunt halen. Door via de schouder die ander weg te drukken en je zo probeert ruimte krijgen, maakt al dat disharmonie volgt. Liever zie je zo iemand geen tweede keer meer komen, hoe graag je ook danst. Daarentegen, tref je een danspartner die precies aanvoelt hoe hij het beste uit jou kan halen, dan volgt een prachtige dans waar je beiden heel gelukkig mee bent. Zo leerde ik afgelopen week in één dans de Merengue, een prachtige dans. Alleen door te luisteren naar het advies van de partner en aanvoelen wat hij wilde, maakte het bijzonder. Prachtig om mee te maken.  Eigenlijk is het hele leven zo, denk u niet? Luisteren naar je gevoel in samenspraak met je ratio. Of zie ik het verkeerd? Ook dat kan. Het is maar een simpel voorbeeld wat je eigenlijk in iedere situatie als voorbeeld kunt stellen. Ik moet me dus in elk gebeuren letterlijk eerst gaan afvragen of dit harmonie is wat ik voel. Eerst denken en voelen en dan pas antwoord geven. Heel moeilijk voor iemand die het hart op de tong heeft. Wat dat aangaat blijf ik een echte westerling. Toch een beetje buitenstaander in het Limburgse land, waar iedereen toch ietwat meer behoudender is dan ik. Ach, ieder mag toch zijn zoals hij of zij is, zolang mijn gevoel en ratio hierdoor niet gekwetst worden, is er al een stukje harmonie ontstaan. Ik ben altijd dankbaar voor mijn dochters die direct zijn gekomen na alle gebeurtenissen en al die mooie en lieve mensen om me heen. Maus

Dagtekst van maandag 25 november 2013.
"Mediteer over het woord ‘harmonie’, concentreer je erop, voed je ermee, zodat deze gedachte aan harmonie geleidelijk aan al je cellen doordrenkt. Het is door harmonie dat wij de lichtende geesten van de onzichtbare wereld aantrekken en zij worden onze vrienden, zij verlaten ons niet meer. Want de lichtende geesten zijn hardnekkig, even hardnekkig als de duistere geesten waar men zich vaak zo moeilijk van kan bevrijden. Waarom zouden de vrienden niet even hardnekkig zijn als de vijanden? Zij komen ons ondersteunen, verlichten en raad geven, en wanneer wij hun raad opvolgen, zijn wij altijd geïnspireerd. Daarom mag je zelfs in de moeilijkste situaties niet wanhopen: op een dag zal het in ons voordeel werken, omdat wij goed geïnspireerd zijn geweest. Niets is dus belangrijker dan de toestand van harmonie te cultiveren die onze vrienden van de onzichtbare wereld zal aantrekken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Zelfmoord, Euthanasie en uitzichtloze situaties

Schaam u nooit voor wie en hoe u bent geweest in moeilijke tijden,
Wees trots op wie en wat u nù bent geworden.

Vanmorgen, na de meditatie om zes uur, weer in slaap gevallen tot zes minuten over elf. Tja als je ook wakker ligt tot half vijf? Wakker, nee dat is het ook niet. Het is zo'n halve bewustzijnstoestand, Wakker en niet wakker, u kent dit vast wel. Toch is dat niet fijn, ook al ken ik dat al jaren en ben er aan gewend. Daardoor is wel mijn halve dag verdwenen, die ik wilde gebruiken voor andere dingen. Onder andere lekker koken, uurtje naar Mondo Verde etc. Zelfs verse groenten had ik gekocht om mijn gedachten om te zetten in daden. Voor mezelf gaan zorgen. Plannen genoeg, maar of ze vandaag tot uitvoer komen, mag Joost weten.

Zo kwam vanmorgen na de meditatie het idee binnen dat ik uitleg over bovenstaande onderwerpen moest geven. Jeetje, zei ik, waarom moet dat nu? Het zijn heel beladen onderwerpen, waarvan ik zelfmoord en uitzichtloze situaties al eerder heb aangehaald in mijn verhalen, doordat ik het zelf heb ondervonden. Aan Euthanasie heb ik ook vaker gedacht, toch in mijn achterhoofd wetende dat ik dat zelf nooit zou willen. Wat er ook geleden moet worden, het is niet voor niets. En alles wat je op aarde nalaat moet na je dood of overgaan toch weer worden opgelost. Dat kost nog meer tijd om in het Hogere Licht te komen dan wanneer we hier op aarde ons lot ondergaan, waar we eens voor hebben gekozen.

Natuurlijk geloofd niet iedereen hierin. Dat verwacht ik niet en hoeft ook niet. Ieder mens is vrij om te kiezen wat hij of zij kan verdragen. U wordt er niet echt voor gestraft, omdat we de vrije keuze hebben. Echter wanneer we zijn overgegaan (overleden), krijgen we op gegeven moment ons levensboek hierboven te zien. Zonder oordeel of straf. Toch voelen we wel de pijn die we onszelf of anderen hebben aangedaan. Geloof me, niemand komt hier onderuit. Al ben je nog zo lief, goed en aardig in het leven, er zijn altijd momenten geweest dat je minder aardig was, op iemand neerkeek, roddelde, of wat voor onaardigs ook deed. Ikzelf echt niet uitgezonderd. Soms kan ik ook scherp zijn en minder lief. Soms sla je figuurlijk terug voor wat jij hebt moeten ondergaan. Waarom niet? Je bent een mens van vlees en bloed. Het leven geeft ons niet altijd wat wij ervan verwachten. Je achtergrond, je keuze om hier op aarde een opdracht te vervullen, het leven zelf. Alles vormt ons tot wie we zijn. Ik vermoed zelfs dat de Genen van voorouders ook nog meespelen, al weet ik dat niet helemaal zeker. Het is wat mijn jongste dochter mij ooit heeft getracht uit te leggen, hoewel ik het toen niet echt begreep. Nu wel, omdat ik zelf dit ingegeven krijg. Denk niet dat al die verhalen zomaar uit mijn eigen brein spruiten. Daar krijg ik hulp bij van welke gids dan ook.

Terugkomend op Euthanasie. Berry heeft bijna zijn hele leven pijn gehad. De eerste vijftien jaar van ons getrouwde leven aan zijn knie. Zijn onderbeen zat los van het bovenbeen en stak wel vijf centimeter naar voren. Het maakte dat hij altijd heel bewust zijn been neer moest zetten. Het werd na zes operaties, waar iedere dokter zei dat hij het beter zou maken, alleen maar slechter en maakte dat hij in een rolstoel zou komen. Er bleek volgens de St. Maartenskliniek in Nijmegen maar één uitweg om dit te voorkomen. Stijf zetten die knie. Het kostte drie maanden ziekenhuis en een lange revalidatietijd, maar voor het eerst in 15 jaar had hij geen pijn meer. Deze dokters hadden waar gemaakt wat anderen alsmaar beloofden en niet waarmaakten. Tien jaar ging het prima met hem. Op een dag werd hij hartpatiënt en lag ieder jaar wel een aantal keren in het ziekenhuis met een hartinfarct. Na tien jaar volgde eindelijk een hartoperatie, wat heel goed ging. Drie maanden later ging het van de ene dag op de andere slechter met hem. Er kwamen hoge koortsen en niemand wilde van mij aannemen dat het niet van het hart kwam. Men vond een scan te duur. Na drie keer op sterven gelegen te hebben, het ziekenhuis in Heerlen gewoon tot twee keer toe vergat hem op te nemen ben ik met hem naar Amsterdam gevlucht. Liggend in mijn busje, met 41 graden koorts en doodziek. Het bleek de Ziekte van Hodgkin. De lange lijdensweg zal ik u besparen. Amsterdam gaf door aan Heerlen wat er moest gebeuren. Opnieuw volgde een lang en zinloos traject. Erger, men verklaarde hem hier beter. Opnieuw naar Amsterdam gevlucht, waar hij twee weken later te horen kreeg dat hij binnen nu en een half jaar zou sterven. Het duurde maar 14 dagen. Vreselijke pijnen moest hij ondergaan. Toch heeft hij nooit één dag eerder willen sterven door euthanasie.

Mensen kunnen vreselijke pijnen lijden, dus neemt niemand u kwalijk dat u voor euthanasie  kiest. U wordt allemaal even liefdevol tijdens en na het sterven opgevangen door uw overleden familieleden en uw eigen begeleidende engel die zijn hele leven al uw gids is geweest. Die alle goede gedachten en ideeën in uw oor heeft gefluisterd. Die vrijwel dag en nacht aan uw bed zat, zonder dat u het in de gaten had. U troostte en in zijn of haar armen nam. U beschermde op momenten waarop u dacht; 'jeetje, wat heb ik geluk gehad'! Wees niet bang om te sterven, het is een prachtig proces, dat ieder van ons op een dag moet ondergaan. (Zie ook het boekje; het sprookje van de dood, door Marie-Claire van der Bruggen)

Uitzichtloze situaties en zelfmoord.

Soms zien we geen gat meer in het leven. Houdt het bestaansrecht voor ons mensen op. Voor de één heeft dit te maken met financiële problemen, voor de ander met pesten, gebrek aan zelfbewustzijn en eigendunk. Eenzaamheid en duizend andere onderwerpen zijn er te bedenken, waardoor het leven geen waarde meer heeft. Reeds eerder schreef ik over zelfmoord. Ik heb me er nooit voor geschaamd dat ik dit vele malen heb geprobeerd na de dood van Berry. Echter in mijn jeugd schijn ik het ook een paar keer te hebben gedaan, al weet ik daar zelf nauwelijks iets meer van. Het is een vernauwing in het denken waardoor niets anders meer belangrijk is. Je kinderen en kleinkinderen niet, God niet, wie ook maar belangrijk is in je leven. Het bestaat eenvoudig niet meer in je denken. Waarom dit onderwerp nu? Ik heb er geen antwoord op. Kreeg vanmorgen tijdens die toestand van half bewustzijn door dat ik het vandaag uit moest leggen. Misschien is er net één iemand die over zelfmoord nadenkt en dit verhaal nodig heeft om te beseffen dat er altijd een uitweg komt? Ook al geloof je me niet. Ik weet als geen ander dat het waar is.

Wanneer ik mezelf nu zo schrijvende zie zitten kan ik alleen maar dankbaar zijn dat al die pogingen niet zijn gelukt. Dat ik door mezelf door allerlei therapieën te worstelen, een beter mens ben geworden, die heel veel lacht en plezier in het leven heeft teruggekregen. Die alles opschrijft wat ze doorkrijgt van haar gidsen en dankbaar is dat het leven toch nog zoveel mooie dingen heeft gegeven. Er zijn nog momenten dat, wanneer ik het financieel even niet zie zitten, gewoon ga nadenken over wat ik allemaal wel heb. En dat is zo heel veel. Rijkdom aan liefde en vriendschappen, aan inzichten, begrip en respect. Dat maakt dat ik ook dit hele kleine, nog moeilijke stukje weer aan kan. Ik heb van mijn ex-vriend geleerd hoe met geld om te gaan. Dat wil niet zeggen dat het altijd lukt. Soms kies je ervoor even meer uit te geven dan je hebt. Dan niet zeuren maar zelf weer oplossen. Iets wat mijn hele leven zo is gegaan. Mijn TM cursus was veel belangrijker dan het rood staan bij de bank, evenals de cursus communiceren met dieren. Er zijn voldoende mooie dingen in mijn leven, die ik als geschenk mag  ontvangen. Ik geloof zelfs dat op een dag ook dat stuk financiele zorg in mijn leven voorbij zal zijn. Hoe??? Geen idee. Ik zie het wel. Geloof me ik heb het nu al beter dan het ooit is geweest. We hadden niet alleen schulden, maar vaak wist ik niet eens hoe ik voor de volgende dag een brood moest kopen om de kinderen eten te geven. Toch kwam na mijn geloof en gebed altijd één of andere oplossing. Bidden en geloof heeft mij uit elke uitzichtloze situatie geholpen. Op de momenten dat ik met zelfmoordplannen liep, bad ik ook. Kreeg echter geen contact. Dat lag niet aan God, maar aan mijn geloof in Hem. Ik voerde mijn plannen uit, maar op het laatste moment belde iemand, terwijl ik al ver weg was, of vonden mijn kinderen mij, terwijl ze niet anders wisten of ik was weg. Er zijn mensen die beweren dat het de makkelijkste weg is om te gaan. Uit ervaring moet en wil ik dit tegenspreken. Niets is minder waar. Op enkele uitzonderingen na spreek je er niet over met anderen. Doe je het wel krijg je zoveel opmerkingen die in jouw gevoel nergens op slaan, hoe goed bedoeld ook. Mensen die deze beslissing nemen hebben alle wegen al bekeken of er werkelijk geen uitweg is, maar zien niet één luchtpuntje meer in hun leven. Dat maakt dat zij tot deze beslissing komen.

Nu de andere kant. De achterblijvers van iemand zie zelfmoord heeft gepleegd. Ik zei reeds, daar denkt diegene die het doet niet aan. Echter de achterblijvers zijn er dagelijks mee bezig. Ik weet dat bij alle drie mijn kinderen daar nog steeds een stuk wrok zit. Zij kunnen niet begrijpen dat ik hun op dat moment niet belangrijk genoeg vond. Voelden zich misschien  schuldig, net als vele anderen die hiermee te maken hebben. Voel u alstublieft niet schuldig. U staat hierbuiten. U heeft niets misdaan of bent ergens aan voorbijgegaan. Soms hoort zelfmoord ook bij een keuze die wij voor de geboorte hebben gemaakt om te ondergaan in dit leven. Voel u alstublieft nooit schuldig aan iets waar u geen deel van bent. Het is een proces wat heel langzaam groeit in degene die geen uitweg ziet. Er is in het leven altijd een uitweg die wij kunnen zien op het moment dat we er voor open gaan staan. Dan zien we pas dat openstellen voor God en onze gidsen ons een uitweg laat zien. Je moet die uitweg wel willen zien. En net als vele anderen wilde en kon ik het niet meer zien, omdat ik mijn hart gesloten hield. Gelooft u niet in God maar in niets? Geeft niet, stel u open voor het universum, dat grootser is dan wij kunnen denken. Wanneer je je openstelt zul je merken dat op een dag de zon weer gaat schijnen. Het leven waardevol wordt. Dat je weer kunt lachen, plezier maken en vrienden krijgt. Je ontdekt op dergelijk moment dat alles op zijn plaats valt. Het leven weer doel krijgt en problemen zich heel langzaam, soms wat sneller, omdraaien in positieve zin. Geloof me. Nooit had ik kunnen denken dat er meer dan 25.000 mensen mijn verhalen zouden lezen op internet. Dat is een Godsgeschenk. En dat alleen maar omdat ik op zeker moment zelf mijn leven in handen dorst te nemen. Koos om te leven, therapie te ondergaan. Maar vooral in dorst te zien dat het leven ook mooi kan zijn.

Soms kun je fouten goedmaken, soms nooit. Ook dat is niet van belang, dat is dan iets wat bij die ander ligt als hij of zij niet in kan zien waarom jij iets fout hebt gedaan met je leven. Het gaat er wel om wat jij zelf na die fout doet met je leven van nu. Ik heb het omgedraaid. Ben aan mezelf gaan werken en heb de pijn losgelaten, die bij anderen nog steeds blijft zitten. Niemand hoeft eeuwig voor zijn of haar fouten te blijven boeten. Pak het leven, keer het om naar het positieve en maak er iets moois van. Dat heb ik ook gedaan. Daar ben ik trots op en kan misschien daardoor anderen weer helpen met deze verhalen.

Terwijl ik nog eens nadenk over mijn verhaal krijg ik door waarom ik dit allemaal heb ondergaan. Waarom koos ik voor die zelfmoordpogingen en andere zware dingen die in het leven voorvallen. Ineens valt alles op zijn plaats. Ik heb ooit gekozen om deze lessen te leren, om anderen door te geven dat, wat er ook in je leven voor wanhopigs gebeurt, er altijd weer een uitweg komt. Waarin de zon weer gaat schijnen. Blijf hier in geloven en uw leven wordt beter, veranderd met de dag.

Schaam u nooit voor wie en hoe u bent geweest in moeilijke tijden.
Wees trots op wie en wat u nù bent geworden.
Ik wens u een hele bijzondere dag, vol liefde en geluk in uzelf. Maus

De Sara boekjes en de Wet van Aantrekking, wat is hier de waarheid in?

Vaak vraag ik mij af wat is waarheid? Mijn waarheid hoeft niet altijd de uwe te zijn. Het is maar vanuit welke hoek je het bekijkt. Wanneer een ongeluk is gebeurt en er zijn tien getuigen, dan hebben ze allemaal hun eigen waarheid, gezien vanuit hun positie en ooghoek. Die waarheid komt ook voor in tientallen boekjes over hoe je je leven beter kunt maken. Die waarheden hielpen voor de schrijfster zelfs heel goed. Ging ik het zelf proberen, zoals ik zo veel en vaak ik kon ook deed, dan werkte het een paar dagen, maar vloeide ook weer weg. omdat het zelden iets opleverde of niet vol te houden was. Het was te ingewikkeld of te moeilijk.

Sinds ik begonnen ben aan Sara en haar gevederde vriend, begonnen dingen langzaam op zijn plaats te vallen. Sara en Seth maakte het nog duidelijker. Ik ben ze nu zelfs voor de tweede keer aan het lezen. Om dát nog eens op te pakken wat ik de eerste keer niet goed heb begrepen of weer was vergeten. Ze zijn ook leuk om te lezen, zodat het helemaal niet erg is om ze een tweede te lezen. Misschien komt er nog een derde keer, wie weet. Ik schaam me er niet voor dat ik niet alles de eerste keer begrijp. De Wet van Aantrekking begreep ik in het eerste boekje een beetje. In het tweede deel werd het nog eens extra duidelijk. Het waarderen van alles en iedereen om je heen, geweldig. Ik schreef een hele waslijst wat en wie ik allemaal waardeerde. Mijn drie kinderen bijvoorbeeld. Hoe zij in het leven staan en vechten voor hun bestaan. Ik waardeer zelfs hun mening over mij en over andere zaken die ik anders zie en waar ik anders over denk. Zelfs mijn ex heb ik waardering kunnen geven. Niet zozeer om wie hij uiterlijk is, maar om zijn mooie ziel die hij diep van binnen heeft verstopt. Misschien dat de dag ooit komt dat die mooie ziel ook van hemzelf naar buiten mag treden.

Ik waardeer het dat ik de laatste tijd zoveel leuke kennissen en vrienden erbij heb gekregen. Waardeer mijn engelen en gidsen, die mij dagelijks helpen in het leven met allerlei zaken. Vroeger ging ik vaker aan hun woorden of beelden voorbij, nu allang niet meer. Zij hebben altijd gelijk bleek achteraf, wanneer ik weer eens eigenwijs was. Afijn de waslijst van waardering is te lang om op te noemen. Kent u de boekjes nog niet? Ga ze beslist lezen. Ze zijn geschreven voor kinderen en volwassenen van 8 tot 80 jaar. Kosten 13.95 per stuk, maar leveren goud op in je leven. Van veel boeken die over positiviteit waren geschreven begreep ik niets of nauwelijks hoe het werkte. Echter doordat deze twee boekjes ook voor kinderen zijn bestemd, wordt het veel duidelijker.

Een heel mens is iemand die zowel met God heeft gewandeld als met de duivel heeft geworsteld. Carl Jung Ontvangen van de Dagelijkse gedachte van vandaag

De omraam heeft het ook over de waarheid van al die geschreven boekjes. Dat die waarheden op een dag terugkomen in je bewustzijn. Toch heeft dat bij mij niet goed genoeg gewerkt. Ik kon het nog steeds niet vinden in het leven. Ergens in mijn achterhoofd zat tot nu toe altijd een stemmetje dat ik liever 'naar huis' wilde. Liever wilde 'hemelen'.  Het is een worsteling van jaren en jaren geweest, al vanaf mijn jeugd. Was dat de stem van de duivel waar Carl Jung het over heeft? Misschien wel, al geloof ik wel in het slechte deel van de mens maar of ik dat de duivel wil noemen? Hier op aarde wilde ik zeker niet meer zijn. Zelfs al wist ik dat het geen zin had om er tussenuit te piepen. Ik moest dan toch weer terug om mijn leven af te maken. Inmiddels had ik de laatste jaren ook geen moed meer om het te doen. Tot een half jaar geleden bleef de gedachte wel als een rode draad door mijn leven lopen en remde mij in veel dingen.

Na de TM cursus en de boekjes van Sara merk ik dat de behoefte om te hemelen totaal niet meer aanwezig is. Ik wil die 'Wet van Aantrekking' ontdekken en ondergaan. Want een ieder die dit verhaal en de beide boekjes gaat lezen werkt al mee tot een betere wereld om hem of haar persoonlijk heen. Maar ook de grotere wereld deelt een stuk hier in mee en zend het goede verder zonder te beseffen hoe het werkt. Wanneer dit de waarheid is die beide Sara boekjes uitdragen dan hoop ik dat u allen die dit lezen, er heel veel geluk en wijsheid in vinden. Maar vooral een beter leven, dat bij mij al sinds een week is begonnen.

De Transcendente Meditatie werkt bij mij 's morgens rond zes uur perfect. Eenvoudig en makkelijk. Zit in korte tijd in diepe meditatie. Het voelt heel licht in mijn hoofd, alsof ik zweef, terwijl ik toch bewust ben van alles om me heen. De avonden vind ik moeilijker. Het beste is ergens rond zes uur in de avond, zodat je weer nieuwe energie opdoet. Echter na de ochtend meditatie, ga ik liggen en val weer in slaap om ergens tussen negen en half elf wakker te worden. Fris als een hoentje en vol energie. Zie overal wel een verhaal in en zou blijven schrijven als ik mij niet op betrapte dat ik ook buitenlucht nodig heb. Mijn camera heb ik nauwelijks aangeraakt de laatste weken. Komt ook nog door de vermoeidheid van de ziekte van Lyme. Vandaar die lange slaapuren. Ja...., die avondmeditatie. Weet nog steeds niet hoe en op welke uren die nu voor mij geschikt is. Doe ik het rond vier uur, dan moet ik even gaan liggen, omdat mijn lijf dat nodig heeft. Aangezien ik niet gewend ben om overdag te liggen, kost dit veel moeite. Rond zes uur werkt niet, heb aan mezelf beloofd om beter voor mezelf te zorgen en twee of drie keer per week warm eten te koken, iets waar ik een gruwelijke hekel aan heb. Vandaar dat ik bijna zeventien jaar lang brood eet en hooguit 1x per maand kookte in die jaren. Dan gelijk een heleboel, zodat ik voor een paar dagen eten in de vriezer heb. Bij ons is in het centrum het Luciushof. Ik wist al jaren dat je daar voor € 7 een drie gangen maaltijd kon krijgen. Heb het gisteravond voor het eerst geprobeerd en het was heerlijk. Dat is natuurlijk ook voor jezelf zorgen. Aanstaande woensdag hebben ze weer een heerlijk gerecht op de menukaart staan, waar ik van ga genieten. Dat is toch ook voor jezelf zorgen, of niet? Vlak voor het slapen gaan mediteren is juist niet de bedoeling, is mij geleerd. Dit werkt wel het beste voor mij, omdat ik dan gelijk weer in slaap val. Afijn ik zal de juiste vorm nog wel vinden. Alle nieuwe dingen in het leven moeten hun juiste plek vinden en krijgen.

Mediteren, ik heb het nog nooit zo leuk gevonden. Daardoor is het ook niet moeilijk om vol te houden. Er komen en gaan gedachten die me de ene keer veel bieden, de andere keer dingen loslaten. Jeetje morgen is het al een week geleden dat ik met de boekjes van Sara en de TM  tegelijk ben begonnen en wat zijn er al mooie dingen door ontstaan. Nieuwe energie, vergeving hier en daar. De Wet van Aantrekking geleerd van Salomon de uil. Het mooie en vredige  gevoel van binnen en al die nieuwe verhalen die bij me binnen stromen. Ik ben een gelukkig mens. Dat is iets wat ik nu met zekerheid kan zeggen. Die met beide benen op de grond staat en zelfs hier op aarde wil blijven. Daarom is het nu tijd voor de gewone, alledaagse dingen, zoals boodschappen doen. De was in de machine stoppen. Poesjes en vogeltjes eten geven en eens te wandelen. Iets wat al dagen niet is voorgekomen. En, oh jeetje, zie net dat ik naar de opening van een fototentoonstelling moet in Maastricht. Dat wordt nog haastwerk, iets wat ik niet meer wil doen. Dus jammer dan. Lekker alleen maar doen waar ik behoefte aan heb. Rust. Dus ook even geen boodschappen doen, morgen weer een dag. Ik wens u een mooie en liefdevolle dag. Maus

Dagtekst van zaterdag 16 november 2013.
"Ook al ben je ze vergeten, toch zullen alle woorden van waarheid die je hebt gelezen of gehoord op een dag in je bewustzijn terugkomen. Want deze woorden die een kracht in zich dragen, de kracht die het licht ze geeft, hebben zich zonder dat je het weet in je gegrift, in je onderbewustzijn, waar zij hun weg gaan, en vroeg of laat, juist wanneer je dat het minst verwacht, naar aanleiding van een ontmoeting, van een gebeurtenis, kun je er niet aan ontsnappen. Je zult zeggen: ‘Maar dat betekent dat de waarheid ons nooit met rust laat!’ Dat hangt af van wat jij rust noemt. Wanneer je onder rust verstaat de mogelijkheid om zonder onderscheid de vrije loop te geven aan je gedachten, je gevoelens, je verlangens en je grillen, dan moet je ook niet verbaasd zijn dat enkele waarheden die je hebt gehoord bij een wijze, een Ingewijde, je komen waarschuwen dat je bezig bent te verdwalen. En die waarheden gaan je een beetje prikken, je bijten, aan je haren trekken. Zij zullen je niet met rust laten, dat is een feit. Maar wanneer je ze hebt aanvaard en wanneer je de goede richting hebt gekozen, wat een vrede zul je dan smaken!"    Omraam Mikhaël Aïvanhov

Onderstaand bericht kreeg ik vandaag als cadeautje toegestuurd, op het moment dat ik dit verhaal wilde plaatsen. Dit geldt niet alleen voor mij, maar voor u allen om me heen, die kiezen voor een beter leven.

 

Maus

speciaal voor jou
Dit wil ik je gewoon even vertellen
Had er eigenlijk even nood aan om je dit te zeggen
Moeilijke tijden blijven niet bestaan, moeilijke mensen wel.
Een mooi uiterlijk wordt gevangen door het oog.
Maar een goede persoonlijkheid, vang je met het hart.

                   Jij wordt gezegend met allebei!

Dank je wel voor je lief antwoord. Geniet van je weekend, Maus

Leentje

 

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: Geduld en communiceren met dieren

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: Geduld en communiceren met dieren: Niets is moeilijker dan geduld hebben, vind u niet? Het liefste wil ik alles gisteren nog laten gebeuren. Toch merk ik nu ik TM beoefen...

Transcendente Meditatie deel 4

Woensdag was de laatste cursusdag. Dat is niet het einde. Over tien dagen opnieuw een bijeenkomst om te kijken hoe het is gegaan. Verder zijn er nog maandelijkse bijeenkomsten en kun je ook nog andere richtingen uit, die we allemaal te horen krijgen vandaag. Tot nu toe voelt het alleen maar heerlijk. Ik slaap als een roos, iets wat jaren niet meer is voorgekomen.

Onderstaande dagtekst maakte weer diepe indruk. Mede nadat de laatste les van de TM is afgelopen en ik al duidelijk verschil voel. Bij mij gaat iedere morgen nu mijn ingebouwde wekker rond zes uur. Ik mediteer dan 20 minuten, blijf nog even zitten en duik dan heerlijk weer onder de dekens. Zonder enig schuldgevoel dat ik nog van alles te doen heb. In zoveel jaren sliep ik niet meer dan 2 tot 3 uur nu is het 6 tot 8 uur per nacht. Word lekker ontspannen wakker en krijg in de tijd dat ik nog lig te soezen allemaal verhalen door. Sommigen weet ik nog, anderen laat ik weer los, omdat ik geen steekwoorden heb opgeschreven. Geen behoefte om onder de warme dekens uit te komen. Wanneer die verhalen aan de beurt komen zie ik vanzelf wel. Naast de TM lees ik de boekjes "Sara en haar gevederde vriend en Sara en Seth" door. Ook al heb ik het eerste deel al uit en het tweede deel bijna. Het blijft zo boeien dat ik tussendoor nog even terugkijk, wanneer ik de indruk heb dat ik verkeerd aan het denken of schrijven ben. Hierin wordt zo duidelijk voor kinderen en volwassenen beschreven hoe we onze wereld op een simpele manier om kunnen draaien. Veel boeken heb ik hierover al gelezen, toch kwam er in de praktijk zo weinig van terecht. Dit is beschreven voor alle leeftijden en daardoor simpel en begrijpelijk op alle niveaus. 

Ik schreef het al eerder, begin van de week, geloof ik, maar kan het niet nalaten om nog eens duidelijk te maken hoe deze boekjes kunnen helpen. Ik verdien er niets mee aan geld, maar wel aan het plezier dat u er aan beleeft. Alleen al het vredige gevoel wat van binnen naar buiten straalt is zo kostbaar. Je voelt je een ander mens. Je leert zelfs vergeven. Iets wat ik niet meer kon de laatste weken. Toch ben ik nauwelijks meer met dit verleden bezig, omdat ik bijna alles van de laatste negen jaar heb losgelaten. Er zit nog een klein stukje, maar ook dat trekt weg. Het zal niet voor niets zijn dat zowel Transcendente Meditatie en deze twee boekjes tegelijkertijd op mijn pad kwamen. Tijdens de TM meditatie komen bij mij in gedachten vrijwel alleen beelden en soms woorden binnen. Ik laat ze komen. Ze gaan weer weg en ik pak mijn Mantra direct erna weer op. Wonderlijk zoals het elkaar afwisselt.

Ik schrijf de beelden en woorden van de meditaties op. Ze zijn te kostbaar om niet te vermelden. Tijdens de laatste les komt de dochter van mijn mede cursiste ter sprake. Ook zij heeft de ziekte van Lyme. Echter in zo grote mate dat zij verlamd en hulpbehoevend is. Zij had mijn foto op het visitekaartje gezien dat haar moeder bij zich had om mij meer dingen te sturen over deze verschrikkelijke ziekte, die ook jonge mensen niet spaart. Van haar moeder hoorde ik al eerder dat zij paranormaal begaafd is en heel optimistisch. Zij gaf mij vandaag  een boodschap door van haar dochter. Mijn foto in haar handen houdend had zij gezegd: "Dit is een vrouw met een heel groot hart". Wat mooi dat iemand dat over je zegt. Iemand die ik niet ken, terwijl mijn eigen kinderen dat zelfs nooit hebben gezien. Iets wat ik ze ook niet kwalijk neem. Van eigen zie je meer fout dan goed. Na afloop van de les kreeg ik een prachtig fotoboek van de moeder, namens haar dochter in mijn handen geduwd. Het was een fotoboek over het meisje in alle standen en houdingen met handicap en zonder. Een boek om dagelijks even in te zien en je te herinneren hoe gelukkig je bent dat je alles nog kan en mag doen in het leven. Maar ook hoe zij op de foto's haar geluk uitstraalt naar ons allen. Ik ben dankbaar voor dit speciale en alle andere geschenkjes die mij afgelopen dagen zijn geschonken.

Transcendente Meditatie heeft mij nu al heel veel opgeleverd. Daarnaast heb ik door de twee Sara boekjes geleerd om goed op te letten of ik mijn verhalen wel positief genoeg naar buiten breng, zodat ieder die deze verhalen leest, een fijn gevoel van binnen krijgt. De meditaties geven nu al af en toe en gevoel van grenzeloosheid, en vrijheid waardoor ik mij steeds gelukkiger voel. Mezelf accepteer zoals ik ben, maar ook de ander hierin zal respecteren.

Het waren kostbare lessen, letterlijk en financieel, maar geestelijk onbetaalbaar. Dank aan mijn lerares die ik leerde kennen als een mooie vrouw. Eerlijk en oprecht. Dank aan moeder en dochter die in korte tijd heel dichtbij zijn gekomen. Dank aan mezelf dat ik deze grote stap heb genomen welke nu al zoveel teweeg heeft gebracht. Wat zal de toekomst voor positieve dingen op gaan leveren? Ik wacht het met spanning af. Maus

Onderstaande dagelijkse gedachte kwam vanmorgen binnen en past precies bij de weg die ik vorige week woensdag ben ingeslagen door te kiezen voor TM.

Dagelijkse gedachte vandaag. Beoordeel de dag niet altijd op wat je hebt geoogst, maar ook eens op de zaden die je hebt geplant. Robert Louis Stevenson

Dagtekst van donderdag 14 november 2013.
"Wanneer je je in de aanwezigheid van anderen bevindt, span je je in om een goede indruk te maken. Maar wanneer niemand je ziet, wat doe je dan, en wat zijn dan je gevoelens en gedachten? Je denkt dat je alleen bent en je geeft je over aan om het even welke impuls. Je weet niet dat je cellen, die kleine levende zielen zijn, ook begiftigd zijn met een geheugen. Inderdaad, alles wordt in hen geregistreerd, en daarom kopiëren zij vervolgens je gedrag. Je hebt wetten overtreden? Je cellen imiteren je en je voelt je beroerd en ziek, maar je begrijpt
uiteraard niet waarom. De cellen zijn als kinderen die je moet opvoeden; en voor cellen,
net als voor kinderen geldt dat het voorbeeld de enige echte opvoeding is. Dus, waar je je ook bevindt, geef blijk van beheersing, van wijsheid, niet enkel in je gebaren en je uiterlijke manifestaties, maar ook in je gedachten en gevoelens. Iemand heeft je gekwetst of geïrriteerd? In plaats van je over te geven aan je slechte humeur jegens deze of gene, roep de vrede, het licht en de liefde op in jezelf en zend hem die vrede, dat licht en die liefde, en ook aan alle mensen die je kent en zelfs aan degenen die je niet kent. Die gedachten en gevoelens worden opgeslagen in je cellen, zij noteren dit en zullen je imiteren. Dus jij bent degene die er baat bij heeft."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Transcendente Meditatie, deel 3 maandag en dinsdag

Inzicht in mezelf

Even voor ik naar de TM reed, voor de tweede cursusdag op maandag, kreeg ik een inzicht betreffende mijn verhaal gisteren. Die woede waarmee ik midden in de nacht wakker werd had niet alleen met de ex te maken, maar ook met die charmeur. Denken de meeste mannen nu echt dat wij na één keer leergeld betaald te hebben, nog zo stom zijn om er weer een keer in te tuinen? Aan de andere kant! In het omdraaien van negatief naar positief, kwam ik tot een ontdekking. Ik heb de rollen omgedraaid, door te doen alsof ik alle mooie praatjes geloofde. Toch heeft het afgelopen nacht wel invloed gehad . Goed om alles nog eens te ervaren, zodat het werkelijk wordt losgelaten en ik kan relativeren.

Het cursus-uur van dinsdag is verplaatst naar de morgen. Op de vraag hoe de eerste officiële cursusdag was verlopen en hoe de meditaties waren gegaan. Welke invloed ze hadden gehad, vertelde ik over mijn verhaal welk ik had geschreven en op papier had meegenomen zodat de cursusleidster het kon lezen, (Lees: TM, deel 2). Op dat moment kreeg ik een lading over me heen dat we hadden getekend dat er niets naar buiten gebracht mocht worden. Ik kon even niets meer zeggen. Echter tijdens de korte meditatie kwam des te harder een volle lading geweld naar binnen, welke ik ook direct na de meditatie kenbaar maakte. Ik vertelde dat ik een oordeel had gekregen over iets wat nog niet eens door de cursusleidster was gelezen.

Onmiddellijk kreeg ik hiervoor excuus, waar ik verbaast, maar vooral blij van werd. Ik had gelijk, ze had dat eerst moeten doen, zei ze. Ik voelde een diep respect dat iemand zo direct haar excuus aanbood, i.p.v. allerlei smoesjes te gebruiken. De volgende dag werd het excuus nog eens extra benadrukt. Men vond het zelfs een prachtige geschreven verhaal. Ik voelde me helemaal blij en gelukkig worden van binnen met het compliment. Er stond wel een klein foutje in wat ik hierbij toch even wil herstellen.

Een Mantra spreek je niet uit maar wordt gedacht. Een tweede punt is dat je dat niet constant doet. Gedachten mogen gewoon binnenkomen en op het moment dat ze weer verdwijnen denk je weer aan je Mantra. Niets moet als die gedachten komen, omdat ze weer wegvloeien, wat ook weer loslaten betekent.

Voor ik 's morgens naar de cursus reed, ik had de auto al open, kreeg ik door dat ik mijn danskleren mee moest nemen. Waarom, vroeg ik. Pak ze nu maar. Ik was al aan de late kant, maar volgde de opdracht. Hoe en waar moest ik me dan omkleden, piekerde ik onderweg. Kreeg nog geen antwoord. Pas na de les kreeg ik door dat ik naar mijn vriendin in Maasbracht moest rijden en me daar omkleden. Haar kennende wist ik dat dit geen probleem was. We zagen elkaar al weinig, dus een mooie combinatie. Vandaar reed ik door naar het graf van Berry om de planten neer te zetten die ik had gekocht. Hij ligt in België begraven, omdat we destijds daar zouden gaan wonen. Op 2 november was ik door de storm en regen niet geweest.

Vandaar naar de danszaal. Eén van de eerste mannen die ik zie dansen is de charmeur van zondag. Hij kijkt me aan, maar reageert niet eens. Heeft weer een vrouwtje te pakken, die hij de hele middag probeert te versieren. Een paar keer zie ik hoe hij haar probeert te kussen onder het dansen, heel erg van zichzelf overtuigd. Ik lach en zie hoe zij onmiddellijk achteruit wijkt. Ik begrijp zijn beweegredenen. Later vraagt hij mij waarom ik zondag zo vroeg was weggegaan. Hij wilde me komen halen, maar was al verdwenen. Mijn reden dat ik moe was en mijn danspartner er niet was, was duidelijk genoeg. Bovendien had ik geen behoefte aan opschepperige verhaaltjes die niet klopten. Hij mag zijn wie hij is, maar ik ook. Even later buiten de danszaal werd ik aangehouden door een Belg. Hij vertelde dat hij en een grote groep mensen verbaast waren. Waarom? Ik was de enige vrouw op de dansvloer die altijd lachte, vertelde hij. Gelijk daarop wilde hij weten of ik altijd lachte? Vrijwel altijd, al laat ik af en toe ook een traan, misschien wel meer dan af en toe, zei ik. Die avond een rustige meditatie.

In mijn meditatie van gisteren, de derde dag, kreeg ik twee beelden door. Ik begreep nu opnieuw waarom ik mijn hele leven weinig van dieren moest hebben. Een deel hiervan had ik al begrepen tijdens de eerste cursusdag 'communiceren met dieren'. Hier ga ik in een ander verhaal als vervolg op "mijn drie zwerfpoezen" dieper op in.

Als kind van een jaar of vijf, zes, hadden mijn ouders een kleine spaniël gekocht. Spanky was zijn naam. De volgende morgen wilden wij bij hun in bed kruipen. De hond lag prinsheerlijk tussen hen in en ook mijn broertje kroop ertussen, zonder protest. Mijn ouders hadden er  beiden moeite mee dat ik er ook nog bij wilde. Terwijl ik op bed wilde klimmen stapte ik in een hoop stront, die het hondje had achtergelaten in de nacht, vlak tegen de rand van het bed. Waren zij zelf als eerste uit bed gestapt, in dit geval mijn moeder, had zij er in gestaan. In plaats van me te troosten en te helpen werd ik uitgescholden voor stom kind, dat ik dit niet had gezien. Wegwezen en ga het wassen. Ik was er helemaal vies van. Dat heb ik nog steeds. Als een vriendje op oudere leeftijd in de stront trapte was ik gelijk afgeknapt. Gebeurt het me zelf ben ik panisch. Pas nu begrijp ik hoe dat kwam. Ik kan nu al een heleboel verklaren van mijn gedrag naar dieren. Want de rest van hun leven werd de verantwoordelijkheid van het uitlaten in onze handen gelegd.  Niet bepaald bevorderlijk was ook nog de vieze lichaamsgeur die de hond bij zich droeg. Het hele huis stonk naar hond.

Een tweede beeld dat boven kwam was dat mijn ouders op gegeven moment uit huis waren gezet. Alles wat ze in eerste instantie nodig hadden werd samen met ons kinderen en hond in de auto gestampt. Onderdak was blijkbaar niet te vinden en na twee nachten in de auto geslapen te hebben, met ruzies alom, werden mijn broer en ik uiteindelijk voor een paar dagen bij de zus van mijn vader gedumpt. Ik genoot met volle teugen. Het was een warm en vooral hecht gezin met 5 kinderen en elke dag daar te zijn was voor mij een feest. Natuurlijk zullen ook zij hun problemen hebben gehad. Echter in dat gezin was stabiliteit en warmte, iets wat ik mijn hele leven in ons eigen gezin heb gemist. Ook dit beeld mocht er zijn en kon ik weer loslaten, zonder dat het nog moeilijkheden gaf. Het zijn beelden waar ik niet eens meer van wist dat ze ergens deel hadden uitgemaakt van mijn leven. Nu mogen ze er zonder pijn zijn om losgelaten te worden.

Tijdens de avondmeditatie om 19.30 uur, komt er een beeld boven van mijn voorbije relatie. Hij staat op een berg en gooit het goudklompje welke hij in handen heeft tussen een hoop oud ijzer en smeerboel. Intussen heeft hij een stukje gelijkwaardig stukje verguld ijzer opgepakt met een dun goudlaagje er om heen. Een laagje zoals hij zelf ook heeft en is daar erg gelukkig mee. Zijn echte stukje goed diep van binnen heeft hij al heel lang weggestopt. Na enige tijd verdwijnt het goudlaagje weer uit zijn leven. Wat nu? Hij beseft ineens wat hij heeft weggegooid. Gaat terug naar de berg oud ijzer. Het goudklompje, met het grote hart, dat zoveel heeft vergeven, is nergens meer te vinden. Zij heeft haar geluk gevonden en is haar eigen weg gegaan. Zijn verdriet en tranen draagt hij de rest van zijn leven met zich mee, terwijl het goudklompje hem zoveel liefde had gegund. Pas wanneer hij zijn eigen goudklompje in zijn ziel ontdekt, zullen zijn tranen weer drogen en zal hij het echte goudklompje vinden dat voor hem is bestemd.

Een tweede beeld dat boven kwam was dat Berry even verscheen. Hij beaamde dat ik altijd lachte. In de moeilijkste situaties steeds bleef je altijd weer zeggen; ´als hier een deur sluit, Bertje, opent er altijd weer een venster.' Je bleef dat onder alle slechte omstandigheden geloven en we kwamen er ook altijd uit, door jouw geloof in het goede, je optimisme en lach. Het klopt. Ook in de afgelopen 9 jaar lachte ik, ondanks het verdriet, bijna altijd. Vaak kon de man uit die tijd zeggen; waarom zit je te lachen? Ik kon er geen antwoord op geven. Wist het niet eens. Lachen maakt je blij. Berry wilde nog meer boodschappen doorgeven. Ik maakte duidelijk dat dit na de meditatie moest. Dit was even belangrijker voor mij. Heb weer heerlijk geslapen.

Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Goede en slechte entiteiten (overledenen)

Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Goede en slechte entiteiten (overledenen): Velen denken dat overledenen dood zijn. Niet meer bestaan. Anderen weten dat zij wel verder leven en ook veel dichter om ons heen zijn dan we beseffen. Op aarde leven goede en slechte mensen. De laatsten zijn meestal niet in staat om zich na hun overlijden naar het licht te begeven en blijven om ons heen hangen. Kunnen de aarde niet loslaten. Hier proberen zij nog steeds ons te beïnvloeden met hun slechte daden.

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: Gedicht van Sinterklaas en een collum over sinterk...

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: Gedicht van Sinterklaas en een collum over sinterk...: Vanmiddag kreeg ik dit gedicht binnen vanuit Aruba. Vind het zelf prachtig en wil het u zeker niet onthouden. Mocht u hier achter staa...

Transcendente Meditatie, afgekort TM, deel 2

De eerste ervaring
Gisteren mijn eerste inwijding gehad in TM. Enigszins sceptisch stond ik er nog bij, maar naarmate de inwijding vorderde voelde ik mij inwendig best prettig worden . De ceremonie duurde anderhalf uur, met het verkrijgen van de Mantra en het oefenen ervan. Daarna besloot ik naar Posterholt te gaan om te dansen. Nauwelijks 20 minuten binnen, na een drankje en een broodje, wist ik dat ik me hier niet prettig voelde. Buiten gekomen ontmoette ik een kennis die ik vertelde waarom ik wegging. Er kwam een man bij staan die hoorde dat ik naar Sittard zou gaan dansen. Hij besloot achter mij aan te rijden, wist dan ook waar het was. In het begin zat hij naast me, wat ik minder prettig vond. Echter al snel liep hij alle tafels af, maakte overal een praatje en ging zijn eigen weg. Wanneer hij me kwam halen en hij van alles lospeuterde, althans wat ik toeliet, gedroeg hij zich vlot, aardig, een echte charmeur. De complimentjes vlogen over zijn lippen. Alles wat ik had gedaan, had hij ook gedaan. Ik voelde gewoon dat het niet waar was. Hij had een eigen horecabedrijf gehad, Zes ton aan belasting moeten betalen etc. Aangezien ik dit soort haantjes gedrag al 9 jaar heb ondervonden en weet dat het allemaal leugens zijn, liet ik het voor wat het was. Het grappige is dat iemand anders mij vertelde; 'wacht maar tot er een jongere vrouw binnen komt, dan zie je hem niet meer.' Leuk zoals je eigen gevoel weer bevestigd werd. En ja hoor, er kwam er een binnen, nooit eerder hier gezien en weg was mijnheer. Inmiddels was het half tien, mijn eigen dansmaatje was niet gekomen. Een schat van een man, 92 jaar jong en danst nog zo heerlijk en vlot.

Ik merkte dat ik behoefte kreeg aan rust. De TM uitwerking begon ik te duidelijk te voelen. Er was verteld dat ik in het begin snel moe zou worden. Ik nam afscheid van mijn vrienden, Naar buiten lopend zag ik ineens dat mijn ex met zijn vriendin er ook waren. Ik had ze niet eerder opgemerkt. Ach, dacht ik, die denken nu zeker dat ik voor hen wegvlucht, jammer dan. "Geef ze dat gevoel voor overwinning," Maus. Helaas had ik mijn jas vergeten en moest nog eens terug. De moeheid was zo groot dat ik vrijwel direct het bed indook. Er was geadviseerd om niet te mediteren vlak voor het slapen gaan. Dat de uitwerking 's nachts zo groot zou zijn geeft anders aan.

Thuisgekomen deed ik als eerste mijn ketting en oorbellen uit. Plots schoot één oorbel uit mijn handen. Alles afgezocht. Het hoogpolige kleed onder de tafel vandaan gesjord, maar nergens iets terug te vinden. Dan de Heilige Anthonius en mijn engelen gevraagd. Letterlijk alles was afgezocht. De tafel, de stoelen, alles er om heen en op de grond. Wist het niet meer. Liep de kamer uit, vroeg hulp en ging me douchen. Tot mijn verbazing lag even later de oorbel gewoon op tafel, terwijl ik wist dat er niets had gelegen. Dit is me ooit één keer eerder gebeurd. Iedereen daarboven had me weer eens geholpen. Dank jullie wel.

Rond half vier werd ik wakker. Er gebeurden een paar dingen die nog een behoorlijke uitwerking op me hadden, terwijl ik dacht dat het afgelopen was. Het wakker worden gebeurde met een grote woede naar mijn ex en naar zijn vriendin. Naar hem begreep ik, maar niet naar haar, tot ik er echt naar keek. Waarom was zij mij niet even komen begroeten? Met haar heb ik niets gehad. Mijn conclusie dat hij weer de waarheid had verdraaid voor de zoveelste keer, om zijn eigen straatje schoon te vegen. Ik had er genoeg van, wilde die woede kwijt. Had genoeg van alle leugens en bedrog. Het moest afgelopen zijn. Zelfs dat stuk negatieve aandacht naar hen moest nu voorbij zijn. Nam een tijdschrift van de TM in handen om mijn aandacht af te leiden. Daar werd ik al rustig van. Om 3.36 uur kreeg ik het gevoel TM te moeten doen. Tijdens de meditatie werd ik af en toe afgeleid door de woede, maar gelijk daarop weer teruggebracht bij mezelf door de Mantra. Dat dit woord zo'n grote invloed op me zou hebben en direct daarop rust gaf, was een wonderlijk gevoel. Even later kwam er een beeld op van een kind van 4 of 5 jaar. Ik wist dat ik het zelf was. Ik liep vredig om de boerderij in Slotermeer, waar ik destijds was ondergebracht in een pleeggezin en keek trots naar de nieuwe gele klompjes. Ik huppelde en was blij. Ik liet het beeld even toe. Met het uitspreken van de Mantra, verdween dit vredige tafereel om zijn eigen weg te zoeken. Even daarna kwam het beeld van het kleuterschooltje in het dorp. De juffrouw die me op mijn vingers sloeg met een rietje. Ik was een duivelskind, omdat ik links schreef. Elke keer wanneer ik de pen automatisch in mijn linkerhand nam, sloeg ze haar frustraties er op los. Ook dit negatieve beeld verdween onmiddellijk bij het noemen van mijn Mantra. Kleine en grote beelden kwamen en gingen, zonder dat het pijn deed of andere invloeden uitoefende. Ik hoefde alleen maar weer naar mijn Mantra terug te gaan, alles zonder moeite, pijn of verdriet.

Precies 20 minuten later kwam ik terug uit mijn meditatie. Een vredig gevoel. Ik schreef een paar steekwoorden op, draaide me om, om te gaan slapen, toen een helder wit licht boven me verscheen. Ik was al half in slaap. Besloot er geen aandacht aan te schenken. Heb geslapen tot half tien de wekker ging. Zelfs toen bleef ik nog lang nasoezen. Dat vredige gevoel werkt nog steeds door. De tweede, derde en vierde les volgen komende dagen. Als TM mij nu al zo rustig kan krijgen na één les, hoe diep moet het dan niet werken wanneer ik alle lessen heb gevolgd? Ik hou u op de hoogte. Geen enkele meditatie heeft dit voor elkaar gekregen. Mediteren was voor mij een straf. Wat ben ik blij dat ik het advies van J. heb gevolgd om dit eens te proberen.

Nog een kleine nabeschouwing. Afgelopen vrijdag had ik twee nieuwe boekjes gekocht, geadviseerd door een goede vriendin. Het zijn boekjes te lezen van 8 tot 80 jaar. De titels zijn; Sara en haar gevederde vrienden en Sara en Seth. Beide boekjes lees je in één adem uit. Waarom? Er wordt zo vaak gezegd dat je alles los moet laten. Heel makkelijk gezegd, maar negen van de tien keer lukt het niet. Je weet niet eens hoe je dat moet doen. Dit was voor mij de reden om TM te gaan doen. Echter deze twee boekjes leggen op een hele simpele en vooral begrijpende manier uit hoe je je leven om kunt draaien. Zelfs een kind kan het begrijpen en inzien hoe het werkt. Misschien nog makkelijker dan een volwassene, omdat zij veel ontvankelijker zijn dan wij. Echter als volwassenen kun je het zeker begrijpen en inzien hoe het werkt, al vind ik het nog moeilijk. Tijdens de TM en het constant uitspreken van mijn Mantra begrijp ik nu al beter wat negatieve aandacht is en vooral hoe het los te laten. Ik heb mezelf een prachtig cadeau gegeven, dat is zeker.

Het is mijn eerste lesdag geweest, die al zo'n grote invloed heeft gehad. Ben heel benieuwd hoe de andere lesdagen verlopen. Hou u op de hoogte. Wie weet denkt u  misschien wel dat dit iets voor u kan zijn? Maus

De eerste blik kan het begin zijn van een nieuwe liefde

Het klopt, die eerste blik naar elkaar kan heel veel opleveren, mits je wel naar je gevoel luistert. Ik deed dat negen jaar geleden niet, maar in 1962 leverde diezelfde eerste blik mij een liefdevol huwelijk op. Een huwelijk waaruit drie kindjes werden geboren, uit volle overgave en liefde gemaakt. Een huwelijk vol zorg en financiële problemen door ziekte en andere zaken. Maar nooit werd beïnvloed door liefdeloosheid. Door onze slechte financiële toestand werden we van onverwachte kant jaren lang geholpen. Mijn neef had drie meisjes, waarvan er twee net boven de leeftijd waren van onze meisjes. Mijn andere nichtje had twee jongens net boven onze zoon. Zo kregen onze kinderen elk half jaar bijna nieuwe kleding van mijn familie, waar we heel dankbaar voor waren. Ze liepen er altijd even mooi en trots bij. Natuurlijk bedankte ik ze hiervoor maar ik vermoed dat ze nooit enig idee hebben gehad hoe het scheelde in onze financiële zorg. Wat er ook in ons huwelijk gebeurde, het woord Liefde stond 33 jaar lang in een krans boven ons hoofd geschreven. Ik kan me geen dag heugen, dat ik niet werd beetgepakt, geknuffeld en te horen kreeg: "Ik hou van je"

Dit is liefde



Die eerste ochtendkus met ongepoetste tanden met een knuffel was het allerbelangrijkste van de dag.

De eerste 15 jaar van ons huwelijks kreeg ik iedere dag ontbijt op bed. Meestal lag er een bloemetje bij uit de tuin. Dat het zo lang duurde was omdat ik in die jaren nooit dorst te zeggen dat ik liever met de kinderen en hem samen wilde ontbijten. Het brood was altijd in kleine stukjes gesneden en belegd. Ik hoefde het alleen nog maar te kauwen. De warmte, die arm om je schouder, de knuffels, dat is wat ik al die jaren het meeste heb gemist en nog steeds. Iemand die even naar je kijkt, of andersom, wanneer je net je ogen opendoet. Elkaar aankijkend en weten dat, wat de dag ook brengt, we weer een dag samen hadden. Natuurlijk waren we geen uitzondering en vonden ook ruzietjes plaats. Ze waren onbeduidend en meestal klein. Zoals bij velen ging het meestentijds om de kinderen. Ik was de strenge moeder en Berry de soepele vader. Toch was er ook een periode waarin het minder goed ging. De eeuwige pijnen die Berry had en zijn Jappenkamp verleden maakten dat hij 8 jaar aan alcohol verslaafd is geweest. Het ook weer heeft overwonnen uit liefde voor mij en zijn kindjes. We overwonnen alles samen, omdat zelfs in die periode de woorden "ik hou van je" des te meer van belang waren. Een extra betekenis kregen, zeker in het vreselijke gevecht met zichzelf, nadat hij met drinken was gestopt. Het bracht ons nog dichter bij elkaar.

Toen ik vanmorgen onderstaand verhaaltje van de Omraam las herinnerde het mij, vandaag precies 8 jaar en 11 maanden geleden, ook aan die eerste blik van mij naar die van mijn ex vriend. Tegelijk met die eerst blik zag en hoorde ik twee dingen. Het waren waarschuwingen die ik negeerde. Ten eerste dat hij net zijn vrouw had verloren, wat klopte. Toen had ik al moeten weten dat ik nooit aan de beurt zou komen. Nooit enige kans zou maken om in zijn leven een plek te krijgen die ik door mijn liefde voor hem verdiende. De tweede ingeving was; 'blijf weg van die man, je krijgt alleen maar verdriet. Ook dat klopte. Ik hoef er verder niet meer op in te gaan, er is genoeg over geschreven. Het boek is gesloten, een nieuwe boek is geopend. Het was een omweg die ik had kunnen vermijden als ik naar mijn gevoel had geluisterd. Het heeft me geleerd dat je na een omweg uiteindelijk toch weer terugkomt op de weg die is uitgestippeld voor je. Een weg van Liefde.

Die liefde kwam op een heel andere manier op mijn weg dan ik had kunnen vermoeden. Ik ontmoette twee mensen, een man en vrouw, op dat moment nog niet samen, maar wel voor elkaar voorbestemd. Beiden zijn in korte tijd heel veel voor mij gaan betekenen, maar ook andersom. We voelen elkaar aan en juist in deze moeilijke tijd zijn zij, naast mijn andere langdurige vriend, heel belangrijk geworden in mijn leven.

Sinds ik eergisteren heb gekozen om een nieuw leven te beginnen, te starten met TM (Transcendente Meditatie), is er een volledige verandering opgetreden in mezelf. Voor het eerst kan ik zeggen dat het boek écht gesloten is. Nu heb ik dat in die bijna negen jaar vaker gezegd, maar liet altijd de deur op een kier open staan. Die deur is definitief gesloten. Eergisteren heb ik eindelijk ingezien dat ik zelf belangrijk ben. Een nieuw zelfbewustzijn is boven gekomen. Ook mijn eigenwaarde is mijn hele leven nihil geweest. Een nieuwe eigenwaarde is geboren. Misschien is dat al 14 dagen geleden begonnen toen ik op advies van een goede vriend besloot naar Huub Verlinden in Nuth te gaan. Na het voorgesprek, waarin vaststond dat mijn zelfbewustzijn praktisch nihil was, werd mijn lichaam volgestouwd met allerlei magneetjes die meer uitwerking hebben gegeven dan ik ooit had kunnen voorzien. Nu ik zo zit te schrijven dringt het pas goed tot me door dat dit al de aanzet was tot mijn nieuwe leven. Dat de positieve consequenties zo snel zichtbaar werden door al deze nieuwe beslissingen had ik nooit kunnen voorzien. Ik kan er alleen maar dankbaar voor zijn. Dank je Huub Verlinden dat jouw magneetjes mij al zulke grote stappen heeft laten nemen.

Eigenlijk laat de nieuwe foto op Faceboek, Hyves, mijn websites en waar ik ook maar met foto op sta al zien hoe, de verandering een nieuwe uitstraling heeft gegeven. Was het toeval dat de woningbouw mij opnieuw heeft uitgezocht voor een fotosessie, waar ik zelf ook foto's van mocht gebruiken?

uuv Verlinden te gaan in Nuth  

Het nieuwe boek begon gisteren niet alleen met het schrijven van drie verhalen op één dag, maar nog meer met een andere, nieuwe energie. Dat het lichamelijk door de ziekte van Lyme nog wat slap is, doet daar geen afbreuk aan. Dat herstelt zich nu vast sneller dan ik voorheen dacht, al moet ik de klachten zeker niet onderschatten. Het kan je hele leven blijven opspelen. Natuurlijk hoor je wel waarschuwingen en lees je ook op internet veel hierover. Echter je denkt nooit dat het je zelf kan overkomen. Ik reed en liep nog steeds in het bos met blote armen en benen. Nu zal ik zeker bewuster opletten of er kleine beestjes op mijn lichaam zijn achtergebleven. In dit geval zat ik gewoon op de fiets en is het beestje vanuit een boom op mijn arm terecht gekomen.

Liefde!! Ik weet dat het op een dag weer in mijn leven zal verschijnen. Gek, jaren lang had ik er naar gezocht. Koos toen de verkeerde. Nu het zover is dat ik vrij ben, wil ik er even niet mee bezig zijn. Genieten van deze nieuwe eigenwaarde is heel belangrijk geworden. Genieten van mijn drie zwerfkatten waar ik gisteren over schreef. De positieve reacties hierop waren meer dan ik had gedacht. Het is wel een lange weg geweest tot waar ik nu ben. Het waren moeilijke levenslessen, die zeker niet zullen stoppen. Steeds opnieuw zal ik voor keuzes worden gesteld. Mijn nieuwe zelfbewustzijn en eigenwaarde verdienen wel dat ik dit keer de goede keuzes maak. Omwegen zijn er in mijn leven genoeg geweest, met zware lessen. Een mens komt altijd weer op de juiste weg terug wanneer de les geleerd is. Aangezien ik niet altijd luisterde naar mijn innerlijke stemmetje pakte ik mijn lessen niet altijd op. De belangrijkste les is, "luister naar je eerste gevoel." Naar de woorden die je persoonlijke gids je influistert. Jouw gids kan alles overzien en geeft een eerste innerlijk weten door. Helaas, wij mensen volgen niet altijd onze eerste ingevingen.

Er is veel om over na te denken, niets om je zorgen over te maken. (Matt Koepke)

Dit zinnetje kreeg ik vanmorgen via de Dagelijkse gedachte toegestuurd. Nadenken over "hoe nu". zal ik zeker. Zorgen maken? Nee, daar heb ik geen behoefte meer aan. Mijn nieuwe weg zal zeker duidelijk worden en negatieve zaken opzij schuiven. Het boek verleden is gesloten. Het boek toekomst is met een nieuw, onbeschreven blad geopend.  Ik weet dat ik niet de enige ben die rondliep met een slechte jeugd, aanrandingen en een verkrachting, pijn, verdriet en financiële zorgen, me steeds afvragend waarom? Eén ding weet ik zeker. Mijn toekomst kan vanaf vandaag alleen maar beter worden. Heb ik me meer te wensen dat dit?

Dagtekst van vrijdag 8 november 2013.
"Hoe vaak begint de liefde tussen twee mensen niet met een blik! Zij ontmoeten elkaar en door die eerste blik die zij elkander toewerpen, voelen zij een pure vreugde, alsof zij kristalhelder water drinken dat van de bergtoppen naar beneden komt. Het is daarna dat de dingen gecompliceerd en somber worden, omdat zij dichter bij elkaar willen komen en andere uitwisselingen willen. Er zijn geen betere uitwisselingen dan die via de blik. Je zult zeggen dat het onmogelijk is om het bij blikken te houden. Inderdaad, dat is waar, de meeste liefdesavonturen van mensen zijn daar om dit te onderstrepen. Maar welke mannen en
vrouwen denken niet met heimwee terug aan de eerste blikken die zij hebben uitgewisseld, aan heel die oneindig poëtische wereld die zich op dat ogenblik voor hen onthulde?"
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Dat dit verhaal pas vandaag verschijnt i.p.v.eergisteren, zoals beloofd op Faceboek en Hyves, komt omdat ik onverwachts een dag eerder naar de cursus 'praten met dieren' ben gegaan. Helaas had ik op mijn logeeradres geen internet. Mijn excuses hiervoor. Over deze cursusdag komt nog een uitgebreid verslag. Het was een bijzondere ervaring.

Vraag en antwoord van KP over bidden tot God n.a.v. het verhaal Transcendente Meditatie, woede en loslaten.

Hallo lieve Maus.
Ik lees altijd je verhalen met veel liefde die ik van jou krijg toegestuurd, maar over het laatste verhaal heb ik toch een vraag je hoeft mij niet te antwoorden maar ik ben erg benieuwd. Je schreef dat je vannacht om 3 uur wakker was en je eigen niet lekker voelde en zoals ik  toen heb begrepen heb je gebeden tot God en je gebed  is verhoord dat je een half uur later je eigen weer beter voelde. Maar wat heb je dan gebeden tot God want ik wil zo graag dat gebed ook leren. Zelf bid ik ook iedere avond voor ik slapen ga en ook iedere morgen als ik wakker wordt. Ik kan alleen maar het onze vader maar ik zou zo graag iets meer willen bidden maar ik weet niet hoe ik een gebed moet leren.

Lieve Maus als je niet wilt hoef je niet te reageren want je hebt misschien andere dingen aan je hoofd. Groeten uit Zeeland [slecht weer regen]. KP.

Sent: Thursday, November 07, 2013 8:23 PM

Mijn antwoord:

Natuurlijk beantwoord ik je vraag even, K. Ik bid niet echt, maar praat met God zoals ik me voel. Als ik het gevoel heb dat ik hulp nodig heb dan zeg ik waarom of bespreek mijn probleem. Soms, zoals vannacht, was ik best een beetje boos. Voelde Hem niet, maar ook met de engelen kreeg ik geen contact. Eigenlijk zoals je tegen je vrouw of tegen mij praat kun je ook tegen God praten, alsof hij je beste vriend is. Die mag je ook altijd alles zeggen, zelfs dingen die je pijn doen of storen.

In die andere wereld heerst alleen maar liefde. Dat wil niet zeggen dat wij die liefde ook zo voelen. Ik ben heel boos tot woedend op die relatie. Tegelijkertijd ben ik ook weer geneigd om te vergeven, wat me weer boos op mezelf maakt. Hoe kan ik daar rust in vinden, zonder slapeloze nachten? Door hulp te vragen, die ik in eerste instantie niet voelde, maar na zo’n tien minuten wel. We zitten niet vastgebakken aan alleen het Onze Vader of een Weesgegroetje, al is daar niets mis mee.

Zeg en vertel hem hoe je voelde vandaag. Dat je gelukkig of ongelukkig was. Vergeet daarnaast nooit te bedanken voor alle goed en slechte dingen die je hebt beleefd. De goede dingen omzat het je iets gaf en de slechte dingen waar je weer uit mocht leren. Behandel Hem als je beste vriend, die je alles mag vertellen. God is geen boeman. God staat heel liefdevol boven ons, Gelooft een mens nergens in, zelfs dan weet hij/zij dat er toch iets hogers is dan wij als mens zijn, waar je toch mee kunt praten.

Mocht je nog vragen hebben K, stel ze gerust. Als ik je kan helpen maak ik tijd.
Lieve groet en veel succes, Maus

PS. Vind je het goed dat ik jouw vraag en mijn antwoord ook op de site vermeld? Uiteraard zonder je naam te vermelden, hoogstens KP, maar zelfs dat mag weg. Die keuze laat ik bij jou. Het kan anderen met eenzelfde probleem misschien weer helpen. Je bent vast niet de enige die hiermee worstelt.

Hallo lieve Maus

Wat ben ik blij dat ik een reactie van jou heb gekregen. Ik ga het gewoon proberen om te praten tegen God en kijken hoe ik me dan voel. Je mag gerust mijn verhaal plaatsen op je site en KP als naam vind ik goed. Nou Maus slaap lekker, een goede nacht en morgen gezond weer op. Gr. KP.

Sent: Thursday, November 07, 2013 9:31 PM

 

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: Mijn drie zwerfkatten

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: Mijn drie zwerfkatten: 

Al jaren kwam een zwarte kat met witte vlekken in mijn tuin om zijn behoefte doen. Wanneer ik het zag joeg ik hem weg. Een groter probleem voor mij was dat hij steeds in mijn vogelhoek zat te loeren op een prooi. Afgelopen winter waren er dagen dat het min vijftien graden was. Dus kocht ik wat blikvoer en brokjes en gaf hem eten. Wel met de opdracht dat hij geen vogeltjes meer mocht vangen. Het was alsof hij het begreep. Lees verder op: http://hebjijdatnuook.blogspot.nl/

Transcendente Meditatie, woede en loslaten

Vanmorgen om kwart over drie wakker geworden met een heel negatief gevoel. Ben opgestaan. Heb om hulp en Licht van Boven gevraagd en nog geen tien minuten later werd ik rustig. Kreeg in tijd van 6½ uur drie verhalen door die straks ook op Faceboek en Hyves worden gezet.

Gisteravond was een voorlichtingsavond van Transcendente Meditatie, TM afgekort. Hoewel ik erheen ging met de gedachte, ‘ik zal wel zien’ voelde ik steeds meer dat ik door dit te volgen eindelijk rust zou vinden. Na de definitieve vriendschapsbreuk met mijn ex, bleef het een wirwar in mijn hoofd van boosheid, woede, afgewisseld met opnieuw de neiging om te vergeven. Echter als je mijn ziel aan je vriendin verkoopt, omdat je zelf een stommiteit hebt begaan, dan heb je letterlijk alle fasen van fatsoen overschreden. Daarnaast misbruik van me maakt door constant voor m’n voeten te gooien; ‘ik weet dat je van me houdt’. Dit is letterlijk mijn zwakke punt misbruiken. Na dit verraad heb ik definitief gebroken. Er staat zelfs geen kier van de deur meer open. Nota bene de week ervoor stond hij nog te huilen dat ik de vriendschap niet mocht verbreken en dan dit? Het is niet de eerste, maar wel de laatste kans die hij heeft gekregen

Zelf kwam ik er niet meer uit. Onbegrijpelijk dat er ondanks alles wat ik zelf met me heb laten

gebeuren, toch voor die man zelfs nog maar een stukje gevoel bleef zitten. Dit keer moest er radicaal door mezelf worden ingegrepen. Hem heb ik gezegd weg te blijven waar ik ook kom, anders kan ik mijn mond niet meer houden, ook niet tegen zijn vriendin, die helemaal geen idee heeft wat er werkelijk is gebeurt. Voor schut zetten bespaar ik iemand liever, ook al is dat andersom heel vaak in publiek naar mij toe gebeurt. Weken lang heb ik gepiekerd om uit dit dilemma te komen tot ik van een kennis over TM hoorde. In de jaren ’70 woonden wij in Friesland. Lelystad kreeg de primeur van het eerste TM centrum. In die tijd wilde ik er heen, maar dat kostte toen bijna net zoveel als wij in een jaar aan inkomen binnen kregen. In die tijd was TM alleen voor de rijke zakenmensen en managers bestemd. Grappig dat opnieuw een wens van vroeger wordt vervuld. Nu gaat het naar inkomen. Is nog veel, maar gelukkig had ik iets gespaard voor een computer. Dat moet nu maar even wachten.

Over mijn gevoel van innerlijke woede en erger tegen de rand van haat aan, moet ik eerst heenkomen. Transcendente Meditatie leer je in 4 dagen met anderhalf uur les. Je moet twee keer per dag 20 minuten met je mantra leren mediteren op een eenvoudiger manier. Je kunt het overal doen. Je leven wordt er lichter en makkelijker door. Je hersens werken beter en harder. Je lijf krijgt meer energie en ordening. Je creativiteit neemt toe. Er komt meer geestelijke en lichamelijke ontspanning. Lichaam en geest gaan samenwerken tijdens de meditatie door gebruik van de Mantra, wat heel diep door werkt. Binnen een paar weken voel je zelf al een duidelijke verandering. Buitenstaanders merken het eerder aan je dan jijzelf. Terwijl ik intens luisterde naar wat TM teweeg brengt in jezelf, werd mij vrij snel duidelijk dat ik hier moest zijn.

 De invloed van de voorlichtingsavond werd vanmorgen al snel duidelijk. Drie verhalen achter elkaar schrijven. Is nooit eerder voorgekomen. Zeker de laatste weken had ik moeite om één  verhaal op papier te krijgen. Bovendien liet ik door domme fouten ook nog een prachtig en ontroerend verhaal verloren liet gaan.

Het maakte mij duidelijk dat ik iets moest doen, om mijn probleem op te lossen. Ik wens niet langer een Loser te zijn, maar een mens die opnieuw gelukkig mag zijn. Wilt u ook informatie of meer weten wat TM inhoudt, kijk dan op de website: www.tmlimburg.nl of www.tm.nl

 

Over de inhoud van de cursus mag ik niets zeggen,

evenmin welke mantra ik krijg. De gevolgen van wat ik heb geleerd en tegen ben gekomen zal ik zeker nog in een verhaal laten weten. Informatieavonden zijn er meerdere keren in Vlodrop en over veertien dagen ook in Nuth. Hun motto is: "Leer het. Doe het. Geniet van de effecten."

Negatieve mensen die weinig met zichzelf doen, noemen het geitenwollen sokken publiek of belachelijk. Alles mag en ieder zijn mening. Er zijn sinds de jaren ’70 meer dan 600 onderzoeken gedaan in 32 landen, door 250 universiteiten. TM heeft een ieder die het heeft gevolgd positieve invloed en voordelen gegeven. Ik laat het u weten. Maus

 

Wat wensen wij voor onze kinderen en een ontroerend liefdesverhaal

Maus een paar maanden oud

Af en toe als ik artikelen van de Omraam lees, speciaal over kinderen, dan denk ik wel eens; 'waarom hadden wij niet eerder internet, zodat wij dit allemaal hadden kunnen leren.' Helaas bestaat en nog steeds geen school om te leren hoe je een kind moet opvoeden. Wij ouders krijgen later altijd te horen hoe verkeerd we alles hebben gedaan. Zouden zij het beter doen denk ik dan? In mijn ogen maken zij veelal dezelfde fouten, misschien net even anders dan wij het deden. Een mooi voorbeeld is dat wanneer kinderen het minder hebben gehad, zij hun kinderen juist overvloed geven. Ik maak het van nabij mee. De vraag blijft hoe het moet als deze kinderen het later minder goed hebben met hun eigen gezin. Zijn zij daar tegen bestand? Veelal niet. Helaas draait het in deze wereld alleen maar om geld en veel minder om liefde, terwijl liefde juist alles aan kan. Zowel armoe als rijkdom. Doordat Berry 23 jaar ziek is geweest is onze liefde voor elkaar alleen maar groter geworden. We droegen elkaar op handen, ondanks grote armoede en schulden. Liefde kan groeien of juist wegvallen door ziekte en/of armoede. Ons maakte het creatief.  Ik kan me herinneren hoe wij ooit voor Sinterklaas, voor onze twee meisjes prachtige poppenwiegjes maakten. Berry smeedde ze van oud ijzer, blank geschuurd, ovaal met allerlei versierselen. Ik had bij allerlei fabrieken stofrestanten gevraagd. Dozen vol kreeg ik gratis toegestuurd met de mooiste stofjes waar hier en daar fouten inzaten. Vol plezier zat ik iedere avond laat bekleding, dekbedjes, lakentjes en kussen plus een hemeltje te naaien. Er waren zelfs stoffen bij waar ik nieuwe kleertjes van kon maken. Alles vlug verstoppend als één van de kinderen naar beneden kwam. Het resultaat was beeldschoon. Helaas vond onze arbeid weinig respons. Beiden speelden er twee dagen mee, daarna was het over. Poppen vonden ze saai. Ze hebben er nooit meer één aangeraakt. Buiten spelen, spelletjes doen, vonden ze veel leuker. Afijn andere kinderen hebben er later veel plezier van gehad en wij van de voorpret, het maken ervan.

Wij hebben allemaal onze wensen wat betreft onze kinderen. Voor mij was de grootste wens dat zij   Soms vraag ik me af of ze wel ooit beseft hebben hoeveel verdriet in me zat, dat ik van de jongste zijn eerste lachje, stapjes en woordjes miste. Integendeel, het is me vaak verweten dat ik moe thuis kwam. Te moe om direct even aandacht te geven, die ze zo hard nodig hadden. Trok me dan even terug met een boek, om energie op te laden. Pas na het eten had ik weer energie genoeg om spelletjes te doen, huiswerk te controleren of creatief bezig te zijn met ze. Met de baby te knuffelen en de laatste fles te geven.
iemand zouden leren kennen die net zoveel van hen zouden houden als hun vader en ik. Dat ze gelukkig waren in hun jeugd, ondanks het feit dat ik door de ziekte van Berry moest werken. Na de geboorte van de jongste moest ik de vijfde dag al aan het werk, anders raakte ik mijn baan kwijt. Bij de baas waar ik werkte bestond geen regeling om zes weken voor en na de geboorte thuis te mogen blijven. Zelfs die tien dagen kraamtijd was me niet gegund. Ik praat nu over de jaren '60 en '70. De kinderen liet ik goed verzorgd achter bij Berry. Hij was de beste vader die ze konden hebben. Nog steeds hebben ze geen idee hoeveel het van me vroeg om onze drie kinderen de hele dag te moeten missen, waarvan de jongste net vijf dagen oud was.

Wat wensen wij voor onze kinderen. Een mooie vraag. Mijn vraag was en is nog steeds dat zij, nu zij volwassen zijn, het geluk in zichzelf mogen vinden. Respect en begrip hebben voor hun eigen inzichten en fouten die zij maken. Dat zij geloven in het hoogste goed, in God. Zij hun weg in het leven mogen vinden waarin zij beseffen dat liefde belangrijker is dan welk geld ook. Dat zij een relatie hebben vervult van liefde en plezier. Dat ze genieten van elke dag, elk uur, elke minuut en seconde dat zij leven. Er zijn nog vele kleine wensen, maar de belangrijkste heb ik hier genoemd. Onze kinderen zijn in liefde gemaakt en die liefde hebben wij samen ons hele leven uitgedragen naar hen. Wat zij ervan hebben opgepikt is iets waar ze zelf over na mogen denken en eventueel door kunnen geven, zonder door te slaan naar de andere kant. Maus

Deze week las ik een prachtig verhaal over echte liefde, welke ik hieronder nog eens zal vermelden. De tranen springen in je ogen bij het lezen ervan.

GETROUWD OF NIET, DIT MOET JE LEZEN …

Die avond kwam ik thuis en terwijl mijn vrouw het eten opdiende, hield ik haar hand vast en zei: “Ik moet je iets vertellen”. Ze ging zitten en at in stilte. Weer zag ik de pijn in haar ogen.

 Plotseling wist ik niet hoe ik het moest zeggen maar ik moest haar laten weten waaraan ik dacht. “Ik wil scheiden”. Ik sneed het onderwerp op kalme wijze aan. Ze leek niet gekwetst door mijn woorden. In plaats daarvan vroeg ze zacht: “Waarom?”. Ik vermeed haar vraag, wat haar boos maakte. Ze gooide haar kippenpootje weg en schreeuwde mij toe: “Jij bent geen man!”. Die avond hebben we niet meer met elkaar gepraat. Ze huilde. Ik wist dat ze wilde uitzoeken wat er mis gegaan was met ons huwelijk maar ik kon haar nauwelijks een bevredigend antwoord geven; ik had mijn hart verloren aan Jane. Ik hield niet meer van mijn vrouw, ik had slechts medelijden met haar.  Met een diep gevoel van schuld schreef ik een scheidingsovereenkomst waarin stond dat zij ons huis, onze auto en 30% van de aandelen van mijn bedrijf mocht hebben. Ze keek er vluchtig naar en scheurde het voorstel in stukken. De vrouw die tien jaar van haar leven met mij gedeeld had, was een vreemde voor mij geworden. Het speet mij van de door haar verspilde tijd, inzet en energie maar ik kon niet terugnemen wat ik gezegd had want ik hield zo verschrikkelijk veel van Jane. Eindelijk begon ze hard in mijn gezicht te schreeuwen, wat ik verwacht had dat zou gebeuren. Voor mij was haar geschreeuw eigenlijk een soort opluchting. Het idee van echtscheiding waardoor ik al enkele weken geobsedeerd was, leek nu gerechtvaardigd en duidelijker.

De volgende dag kwam ik erg laat thuis en vond haar aan tafel terwijl ze iets zat te schrijven. Ik at niet en ging regelrecht naar bed en viel snel in slaap omdat ik moe was na een gebeurtenisrijke dag met Jane. Toen ik wakker werd, zat ze nog steeds te schrijven aan tafel. Het kon mij niet schelen dus ik draaide me om en sliep weer.  De volgende ochtend presenteerde zij haar echtscheidingsvoorwaarden: ze wilde niets van mij maar had een maand opzegtermijn nodig vóór de scheiding. Ze vroeg mij om gedurende die maand samen een zo normaal mogelijk leven te lijden. Haar redenen waren eenvoudig: onze zoon moest examen doen over een maand en ze wilde hem niet verstoren met ons gebroken huwelijk.  Ik kon mij hierin vinden. Maar er was meer: ze vroeg me mij te herinneren hoe ik haar op onze huwelijksdag de bruidssuite in had gedragen. Ze vroeg mij om haar iedere dag van de komende maand uit onze slaapkamer naar de voordeur te dragen. Ik dacht dat ze gek geworden was. Alleen om onze laatste dagen samen draaglijk te maken, accepteerde ik haar vreemde verzoek. 

Ik vertelde Jane over de scheidingsvoorwaarden van mijn vrouw. Ze lachte hard en vond de eisen belachelijk. “Het maakt niet uit welke trucjes ze toepast, ze zal de scheiding onder ogen moeten zien”, zei ze minachtend. Mijn vrouw en ik hadden geen lichamelijk contact meer gehad sinds ik mijn wens om te scheiden zo duidelijk tot uitdrukking had gebracht. Dus toen ik haar de eerste dag naar de voordeur droeg, voelde het voor beiden onwennig. Onze zoon klapte achter ons in zijn handen en riep: “Papa houdt mama in zijn armen!”. Zijn woorden bezorgden mij een gevoel van pijn. Van de slaapkamer naar de zitkamer, dan naar de deur; ik liep meer dan tien meter met haar in mijn armen. Ze sloot haar ogen en zei zacht: “Vertel onze zoon niet over de scheiding”. Ik knikte, terwijl ik een beetje ondersteboven was. Ik zette haar buiten neer. Ze liep naar de bushalte om naar haar werk te gaan. Ik reed alleen naar mijn kantoor. Op de tweede dag handelden wij beiden veel gemakkelijker. Ze leunde op mijn borst. Ik kon de geur van haar blouse ruiken. Ik realiseerde mij dat ik lange tijd niet heel goed naar deze vrouw gekeken had. Ik realiseerde mij ook dat ze niet jong meer was. Er waren fijne lijntjes in haar gezicht ontstaan en haar, haar begon grijs te worden. Ons huwelijk had zijn tol geëist. Een kort ogenblik vroeg ik mij af wat ik haar had aangedaan. Op de vierde dag, toen ik haar optilde, voelde ik een gevoel van intimiteit terugkeren. Dit was de vrouw die tien jaar van haar leven aan mij gegeven had. Op de vijfde en zesde dag realiseerde ik mij dat ons gevoel van intimiteit weer aan het groeien was. Ik vertelde Jane hier niet over. Het werd met de dag gemakkelijker om haar te dragen. Misschien dat de dagelijkse oefening mij sterker maakte.

Op een ochtend was mijn vrouw haar kleding voor die dag aan het uitkiezen. Ze trok diverse jurken aan maar kon de geschikte jurk niet vinden. Toen verzuchtte ze: “Al mijn jurken zijn te groot geworden!”. Plotseling realiseerde ik mij dat ze zo mager geworden was en dat dit de reden was waarom ik haar makkelijker kon dragen. Plotseling zag ik het in … ze had zoveel pijn en verbitterdheid te dragen in haar hart. Onbewust stak ik mijn hand uit en raakte haar hoofd aan.  Op dat moment kwam onze zoon de kamer binnen en zei: “Pap, het is tijd om mama naar beneden te dragen”. Voor hem was het dragen van zijn moeder door zijn vader een belangrijk onderdeel van zijn leven geworden. Mijn vrouw gebaarde onze zoon dichterbij te komen en ze hield hem stevig vast. Ik wendde mijn gezicht af omdat ik bang was van gedachten te zullen veranderen op het laatste moment. Daarna hield ik haar in mijn armen, liep van de slaapkamer door de zitkamer naar de gang. Haar arm lag op een zachte en natuurlijke wijze om mijn nek. Ik hield haar lichaam stevig vast, net als op onze trouwdag.

 Maar haar sterk verminderde gewicht maakte mij verdrietig. Op de laatste dag kon ik nauwelijks een stap nemen toen ik haar in mijn armen hield Onze zoon was al naar school gegaan. Ik hield haar stevig vast en zei: “Ik heb niet opgemerkt dat er in ons leven een gebrek aan intimiteit was”. Ik reed naar kantoor…. en sprong snel uit de auto, zonder deze op slot te doen. Ik was bang dat elke vertraging mij van gedachten zou doen veranderen. Ik liep naar boven. Jane deed de deur open en ik zei tegen haar: “Sorry, Jane, ik wil niet meer van mijn vrouw scheiden”. Ze keek naar me, verbaasd, en raakte toen mijn voorhoofd aan. “Heb je koorts?” vroeg ze. Ik haalde haar hand van mijn voorhoofd. “Sorry, Jane”, zei ik, “ik ga niet scheiden. Mijn huwelijksleven was saai, waarschijnlijk omdat zij en ik de details van ons leven samen niet meer op waarde wisten te schatten, niet omdat we niet meer van elkaar hielden. Nu realiseer ik mij dat ik, sinds ik haar op onze huwelijksdag over de drempel van ons huis tilde, haar moet vasthouden tot de dood ons scheidt”. Jane leek plotseling wakker geschud te worden. Ze gaf mij een harde klap en sloeg de deur dicht. Ik hoorde haar in huilen uitbarsten. Ik liep de trap af en reed weg. Bij de bloemist op weg naar huis bestelde ik een boeket voor mijn vrouw. De verkoopster vroeg mij wat zij op het kaartje moest zetten. Ik lachte en schreef: “Ik zal je elke ochtend naar buiten dragen tot de dood ons scheidt”.

Die avond kwam ik thuis met het boeket in mijn handen en een glimlach op mijn gezicht. Ik rende de trap op en vond mijn vrouw in bed – dood. Mijn vrouw had maandenlang gevochten tegen KANKER en ik was zo druk geweest met Jane dat ik dat niet eens gemerkt had. Ze wist dat ze binnenkort zou overlijden en wilde mij behoeden voor ongeacht welke negatieve reactie van onze zoon als wij de scheiding zouden laten plaatsvinden. In de ogen van onze zoon ben ik in ieder geval een liefhebbende echtgenoot. De kleine details van onze levens zijn de dingen die er echt toe doen in een relatie. Het is niet het huis, de auto, eigendom, geld op de bank. Deze dingen creëren een omgeving waarin geluk kan gedijen maar kunnen op zich geen geluk geven.

 Dus vind de tijd om de vriend/vriendin van je echtgenoot/echtgenote te zijn en doe de kleine dingen voor elkaar die intimiteit veroorzaken. Heb een echt gelukkig huwelijk! Als je dit niet deelt, gebeurt er niets met je.  Als je het wel doet, zou je je huwelijk wel eens kunnen redden. Veel mislukkingen in het leven zijn mensen die zich niet realiseerden hoe dicht ze bij succes waren op het moment dat zij opgaven. Denk eraan dat liefde de grootste schat is. Zonder liefde is er niets en met liefde is alles mogelijk. Liefde verdwijnt nooit, zelfs niet als de botten van een geliefde tot as verworden zijn. Net zoals de geur van sandelhout nooit verdwijnt, zelfs wanneer het helemaal vergaan is. Liefde is de basis van de ziel en het is onvernietigbaar en daardoor eeuwig. Schoonheid kan vernietigd worden maar liefde niet.”

DEEL DIT VERHAAL NADAT JE HET GELEZEN HEBT, STUUR DIT VERHAAL DOOR. Carine Respaillie.

Dagtekst van donderdag 7 november 2013

"Tegenwoordig zijn ouders zich ervan bewust dat zij invloed kunnen uitoefenen op de fysieke en psychische opbouw van hun kinderen, wanneer zij, te beginnen bij het moment van de conceptie en daarna tijdens de zwangerschap, een werk doen met de gedachte. Maar dat is niet genoeg: zij moeten weten wat zij voor hun kinderen moeten wensen. En wat zij moeten wensen, is dat in hun kinderen het hoogste ideaal van goedheid, van liefde, van broederschap voor alle mensen mag wonen, en het is niet van belang via welke vaardigheden dit ideaal zich zal manifesteren. Hoeveel ouders dromen niet van succes, fortuin en roem voor hun kinderen, zonder te weten welke beproevingen zij hun op die manier bereiden! Terwijl wanneer zij voor hen een leven als zoon, als dochter van God wensen, zij echt voor hun welzijn werken; want wat ook de moeilijkheden en beproevingen zijn waar deze kinderen later doorheen zullen gaan, zij zullen onder de bescherming van de Hemel staan en weldoeners van de mensheid
worden." Omraam Mikhaël Aïvanhov