Zo herkenbaar, een dag vol wonderen en de dagtekst van vandaag

Het klopt. Je kunt nog zo vrolijk opstaan, als je partner of latrelatie met het verkeerde been uit bed stapt, wordt het een dag met allemaal minpuntjes. Het is heel moeilijk om je daar onderuit te worstelen, zelfs al blijf je zelf positief. Meegaan in zo'n situatie is dan de makkelijkste weg, zonder dat je dit zelf beseft. Het leven is als een berg beklimmen twee stapjes vooruit en één achteruit. Komen we ooit boven aan de berg? Oh ja, kijk maar terug in je leven. Na elke top waar je naar toe bent geklommen, de vlag hebt uitgehangen, vloog je met een sneltreinvaart een nieuw dal in. Echter zonder erbij stil te staan, dat het een nieuwe fase was waar je doorheen moest. Vaker gebeurde het dat we die fase deels hadden kunnen voorkomen in het maken van keuzes, waarvoor je stond. Het grootste deel van ons kleine mensjes kijkt  maar kan niet alles overzien. Ik zelf niet uitgezonderd. Dan is het of dat kleine duiveltje dat op onze schouders zit, ons ingeeft om een verkeerde keuze te maken. Op de andere schouder zit onze levens- of engelbewaarder, die tracht met zachte indringende stem hier bovenuit te komen om de goede weg te kiezen. Helaas in veel gevallen wint het duiveltje met zijn mooie praatjes, beelden en voorstellingen. We trappen er in. Gaan ons goede gevoel voorbij van onze engel. Zo wordt ook deze berg een moeizame klim. Achteraf gezien weten we het allemaal wel te vertellen hoe het wél had gemoeten. Toch ben ik dankbaar voor al die verkeerde bergen die ik heb beklommen. Het heeft me hopelijk wijsheid geleerd, inzicht gegeven en veel lessen geleerd om volgende keer in één keer de juiste weg te kiezen.

Wil dat zeggen dat we nooit meer foute wegen zullen kiezen? Welnee. Steeds weer komen we op nieuwe kruispunten te staan. Mogen we kiezen welke weg we vandaag, morgen, en de hele toekomst gaan lopen. Nieuwe wegen, nieuwe gebeurtenissen die ons leren hoe wij een beter mens kunnen worden. Een mooier mens met liefde voor de ander en vooral ook liefde voor jezelf. Wanneer ik opsta en ik denk er meestal het eerste aan op de rand van mijn bed, vraag ik aan God, Jezus, en het universum of zij mij een dag vol wonderen willen geven. Soms zijn die wonderen zo gewoon, dat we er geen acht op slaan. Andere momenten zien en proeven we die wonderen, omdat ze zo groot zijn dat we misschien wel op onze knieën vallen van dankbaarheid. Een kaarsje opsteken. Waarom pas dat kaarsje opsteken als de wonderen zo groot zijn, of een wens/vraag zo dringend, vervult is? Zelf brand ik iedere avond twee kaarsjes voor het naar bed gaan. Ze staan in een veilige houder, zodat er niets mee kan gebeuren. De een is voor iedereen hierboven. God en Jezus, mijn beschermengelen en alle engelen die mij de hele dag ten dienste staan. De Hadchies, die huis en haard beschermen. Ik geloof in hen allen, terwijl u hier misschien niets mee heeft. Dat mag. Bedank dan het universum, dat machtiger is dan wij zijn. Of bedank jezelf. Het kaarsje is ook bestemd voor alle overledenen waar ik mee te maken heb gehad. Of zij nu fijn voor mij waren of niet. Het licht brengt hun hoger. Centraal hierin staat natuurlijk Berry op de eerste plaats. De man die mijn leven zin heeft gegeven en zielsveel van me hield. Het tweede kaarsje heeft verschillende functies. Soms brand ik hem helemaal voor mezelf als ik het moeilijk heb. Andere dagen is het een gedeelde kaars voor mijn kinderen en kleinkinderen. Voor mijn vrienden die er altijd zijn als ik ze nodig heb. Vaker als ik hoor dat er zieken zijn of mensen erge problemen hebben, brand ik nog een derde kaarsje, voor hen die dat nodig hebben met een persoonlijke wens erbij. Ik hoop altijd weer dat God mijn wensen wil horen. 

Nee, ik heb nog niet echt een kaarsje gebrand voor mijn reis, omdat dit een opdracht is die ik moet, of liever gezegd, mag vervullen. Ik weet dat achter deze opdracht een levensvervulling zit die ik nog mag ervaren. Net als bij ieder ander, is mijn leven heel zwaar geweest. Het is iets om dankbaar voor te zijn, omdat ik zoveel heb mogen leren. Het is niet iets om over te doen, maar ik had er geen dag van willen missen. Zelfs niet de hel uit de jeugd. Het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Het is aan de ander om te beoordelen of zij met deze Maus iets kunnen. Maar zelf kan ik op dit moment zeggen; 'ik heb geleerd van mezelf te houden. Ik hou van alle mensen om me heen en probeer er altijd het goede in te zien. Mag hopen dat ik een kleine bijdrage lever aan de mensheid op aarde en ze tot steun kan zijn waar mogelijk.' Het leven heeft me cadeautjes gegeven. Ik heb de kans gekregen om mijn gevoelens op te schrijven, mooie foto's te maken en misschien zelfs wel leuke filmpjes te maken. Voor de foto's krijg ik vaker van mijn engel op mijn schouder niet alleen mijn verhalen door, maar ook mooie teksten. Soms zijn er ook weer tijden dan is alles even gesloten. Had nu weken lang geen verhaal meer geschreven. Sinds een paar dagen ook geen teksten voor de kaarten. Het maakt niet uit. Dat zijn rustmomenten in het leven die ik even nodig heb. Rustmomenten om even in te zien hoe rijk je bent. Wat je allemaal nog kunt. Maar ook momenten van bezinning dat we niet alles alleen kunnen doen. Wij hulp nodig hebben van bovenaf om weer de berg op te klimmen. 

Vandaag en afgelopen dagen sta ik voor een nieuwe berg. Exclusieve teksten op ansichtkaarten maken voor mijn sponsors. Ik heb de dagen hiervoor zo diep liggen denken hoe de teksten moesten worden, dat ik alles weer net zo hard heb weggegooid. Ze moeten een cadeautje zijn voor iedereen die mij steunt. Het is mijn opdracht om te leren dat als die opdracht een deadline is, ik ook goed moet kunnen functioneren. Geloof me, ze komen die mooie teksten, zo heel speciaal voor u. Misschien ben ik wel te hard aan het denken en geef ik mijn schrijfengel geen kans om binnen te dringen, met wat hij of is het een zij, mij te zeggen heeft voor u. Vandaag en morgen is het mijn opdracht om een nieuwe tree van de berg te beklimmen. Luisteren en nog eens luisteren. Opschrijfboekje bij de hand en is het wachten wat hun boodschap is aan u, die op de kaarten komt te staan. Normaal schud ik ze uit mijn mouw, maar deze opdracht wil ik zo graag speciaal voor u allen uniek laten worden.

Mijn bergen om te beklimmen. Ik ga hem dit keer niet alleen figuurlijk maar ze ook letterlijk weer beklimmen. Dat u daaraan mee helpt is fantastisch. Bedankt allemaal. Bedankt voor het lezen van mijn verhalen en kaarten. Bedankt voor alles wat u in mijn leven betekent. Dat is al een groot wonder vandaag om mee te beginnen. Bedankt dat u allen er bent. Dat u net als ik wonderen mag beleven. Sta even stil bij het wonder dat iemand die u niet kent naar u lacht, een woord met u wisselt of gewoon een hand op uw arm of schouder legt. Een kus die u krijgt. We vinden het zo gewoon, terwijl het in wezen tekenen van liefde zijn, die helemaal niet zo gewoon zijn.

Bedankt dat u even naar mijn verhaald wilde kijken, misschien een stukje ervan wilde lezen, zelfs misschien commentaar geeft door een like of door woorden. Allemaal dingen om dankbaar voor te zijn. Ik wens u allen een dag vol wonderen toe. Maus

Dagtekst van zaterdag 14 juni 2014.
"Het leven is moeilijk, dat is waar; mensen zijn vaak gemeen en ondankbaar, dat is ook waar. Maar degene die overal waar hij komt, vanbinnen bezig is zijn slechte humeur en gevoelens van opstandigheid te herkauwen, geeft blijk van groot egoïsme, want hij legt een bijkomende last op de schouders van de anderen, die nochtans ook dezelfde moeilijkheden ontmoeten. Hij denkt dat
wanneer hij niets zegt, hij niemand kwaad doet, zijn slechte humeur gaat alleen hem aan… Welnu, dat gelooft hij zelf toch niet! De mensen zijn allemaal met elkaar verbonden, en wanneer iemand in zijn hoofd en hart voortdurend alle redenen die hij heeft om misnoegd te zijn aanwakkert, heeft dat, of hij dat nu wil of niet, zijn weerslag op degenen waarmee hij omgaat. Dat hij hun geen kwaad berokkent, is slechts schijn. In werkelijkheid projecteert hij door zijn gedachten en gevoelens negatieve stromen, die inwerken op zijn gezin, zijn vrienden, de mensen die hij ontmoet, en zelfs op de dieren, de planten en de voorwerpen om hem heen. Hij is dus niet zoveel onschuldiger dan de mensen waarover hij – naar zijn mening terecht – verontwaardigd is."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Woorden van Inspiratie - Dag 75

 " Wees niet bang om het goede op te geven om voor het grootse te gaan."
Kenny Rogers

Een dagelijkse gedachte

Wees bij de fouten van een ander net zo mild
als bij de fouten van jezelf.
Chinees gezegde  (Ingestuurd door:  Marrie Verhoef, Reewijk NL)