Kleine en grote wonderen in ons leven, onze Sterrenhemel, de Dagtekst van vandaag, woorden van inspiratie en een dagelijkse gedachte

Er staan maar twee hele tere sterren op, maar meer kon ik niet fotograferen



Een prachtige dagtekst vandaag, met toch weer nieuwe eyeopeners er in. Ik heb zo'n ster waar ik bijna dagelijks naar kijk, wanneer ze te zien zijn. Al denk ik dat velen zeggen; 'dit is mijn ster'. Het is de Poolster, die ons altijd weer de weg naar huis wijst. Hij straalt naar alle kanten. Natuurlijk zijn er veel meer mooie sterren als je jezelf er in verdiept. Blijkbaar is de Poolster niet eens de grootste heb ik ergens gelezen. De grootste ster is de zon. Daarnaast zijn er nog veel grotere sterren dan de Poolster. Omdat ze verder weg staan zien wij die uitstraling niet zo helder. Daarnaast ken ik het steelpannetje, welke een van de Beren is. Maar of dat de grote of kleine Beer is, weet ik echt niet. Zover heb ik me er niet in verdiept. Sterren hebben iets magisch, iets aantrekkelijks, waar je soms tijden lang naar kunt kijken. 

's Nachts naar de sterren kijken is prachtig. Ik herinner mij een nacht in Montana. Na Berry zijn dood heb ik een wereldreis gemaakt en kwam daarbij ook in Montana terecht. Er zijn mensen die naar Amerika reizen en zeggen dat ze dit land hebben gezien in korte tijd. Ik heb 2½ maand alleen door Montana gereisd en nog niet de helft kunnen bekijken. Ik heb er in bossen gekampeerd, waar niemand anders stond. Wanneer je 's morgens in de rivier je stond te wassen, stonden op kleine afstand de herten en reeën naar je te kijken. Ik kon ze bijna aanraken. Gek hè, al waren het dieren, op een of andere manier voelde je je naakt, net als zij. Is niet uit te leggen, omdat je één was met de natuur. Mens en dier samen, zonder angst kijkend en levend naast elkaar. Kleine campingplaatsjes, eenzaam afgelegen, waar de beren 's nachts rond mijn tentje liepen te snuffelen. Nee, ze doen je niets, zolang jij je aan de regel houdt dat alles aan geurtjes, dus ook toiletartikelen, in je auto bewaard moeten blijven.  Moet je 's nachts je tent uit om je behoefte te doen, dan moet je in je handen klappen. De beren verdwijnen op afstand en doen jou niets, zolang je hen met rust laat. Op elke campingplaats in Montana is altijd een vuurplaats om hout te stoken en een houten toilethokje. Over de rest van Amerika kan ik niet oordelen. Deze staat heeft mijn hart gestolen en ik heb er echte wonderen beleefd.  

Op een dag kwam ik aan op een camping en vroeg de weg aan twee boomlange mannen van rond de twee meter. Tom en Larry. Met de eerste heb ik nog steeds contact. Ze hielpen me met alles en namen me mee uit eten die avond. Mocht helemaal niets zelf betalen. Kun je je voorstellen wat een opzien we baarden. Een vrouw van 1,58 met twee van die grote mannen? Het was enig om te zien en voelde ook heel beschermd. Iets waar ik op dat moment verschrikkelijke behoefte aan had door het verdriet om de dood van Berry. 's Avonds bij het kampvuur spraken we af om 's nachts op de steiger aan het meer te gaan liggen. Er zou een sterrenregen  vallen die nacht. Drie mensen, midden in de nacht plat op hun rug op de steiger liggend, het was een droom. Acht sterren heb ik zien vallen. Acht wensen heb ik gedaan. Zijn ze uitgekomen? Ik weet er nog maar twee en die gaan nu pas in werking. Toch is er één wens bij die ik nog zo graag vervult zou willen zien na mijn fietsreis naar Rome. Terug naar Montana en weer dat spirituele gevoel mogen voelen wat in deze staat hangt. Montana heeft in mijn gevoel altijd iets mysterieus gehad. Een staat waar echte wonderen gebeuren. Toen Tom en Larry de volgende ochtend naar huis vertrokken en ik verder ging trekken brachten ze mij al hun eten wat ze nog bij zich hadden. Ze hadden ontdekt dat ik geen lamp bezat en gaven die van hen cadeau. Alles wat ze niet meer nodig hadden stopten ze op het laatst nog in mijn oude autootje, bezorgd als ze waren dat ik iets te kort kwam. Ook een wonder. Uit het niets maak je twee vrienden voor het leven, want via Tom krijg ik ook nog steeds van alles over Larry te horen. Het zijn vriendschappen voor het leven.

Terug naar de sterren en planeten

Misschien hebben de bewoners van al die planeten mijn wensen van toen opgeslagen en zijn ze bezig te helpen om deze te vervullen. Denk aan mijn fietsreis naar Santiago van drie jaar geleden. Mijn fietsreis van 5 augustus aanstaande naar Rome. Een paar wensen die Berry en ik samen hadden en die ik al heb vervult en nog mag vervullen. Wie weet of de wens 'terug naar Montana', ook nog ooit vervult gaat worden. Al kan ik voor anderen in de toekomst kijken, voor mezelf zie ik niets, soms alleen een beetje op korte termijn. Soms worden wensen vervult en soms blijven wensen alleen maar wensen. Ook dat is goed. Als men niets meer te wensen heeft ben je een arm mens en ik ben heel rijk, omdat er nog zulke mooie dromen zijn om te beleven. De staat Montana heeft op die wereldreis de meeste indruk gemaakt. Op een later tijdstip kom ik vast nog weleens op die wonderen terug, of heb ik daar al eens over geschreven? Soms weet ik het niet meer. Als de tijd daar is krijg ik het vanzelf wel door of ik ze mag beschrijven of niet. Ik gun u allen prachtige dromen om waar te maken en mooie wonderen om te beleven. Ze hoeven niet groot te zijn. Kijk naar eens naar wat er vandaag allemaal aan kleine wonderen over je heen komen en bedank dan al die spirituele wezens om je heen en op onze sterren. Zij hebben allemaal invloed op ons leven. Fijne dag allemaal, Maus 

Dagtekst van zondag 29 juni 2014.
"De sterren zijn niet alleen hemellichamen die energie
voortbrengen en uitzenden, het zijn ook werelden bevolkt door
spirituele entiteiten die ons boodschappen sturen. Speur eens met
je blik het hemelgewelf af en vind een ster waarbij je de
behoefte voelt te blijven staan omdat je voelt dat je er een
levende band mee hebt. Concentreer je op deze ster en richt je
tot de engelen die haar bewonen. Het zijn vrienden, je kunt hen
je zorgen, je verdriet, maar vooral je aspiraties en je hoop
toevertrouwen. Je zult van deze ervaringen terugkeren met een
ruimer begrip van het leven, met een gevoel dat je nooit alleen
bent en dat welwillende krachten zich over jou buigen en met je
spreken. Zelfs al weet je niet wie zij precies zijn, je zult hun
aanwezigheid voelen. Tegenover de onmetelijkheid van het
hemelgewelf stellen wij niet zoveel voor, dat is waar, maar dat
is geen reden om ons alleen of verloren te voelen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Woorden van Inspiratie - Dag 90

 "Hier en nu, en in elk nu-moment, sluit je jezelf of open je jezelf.
Ofwel ben je gespannen op iets aan het wachten
- meer geld, zekerheid, genegenheid - ofwel ben je vanuit het diepste
van je hart aan het leven, open in het volledige moment,
en geef je wat je het allerliefste wil geven, zonder te wachten."
David Deida

Een dagelijkse gedachte

Zelfacceptatie is 'thuiskomen' bij jezelf.
Annemarie Postma in Leven in acceptatie  (Ingestuurd door:  M. de Jong, Deventer NL)