Kleine en grote wonderen in ons leven, onze Sterrenhemel, de Dagtekst van vandaag, woorden van inspiratie en een dagelijkse gedachte

Er staan maar twee hele tere sterren op, maar meer kon ik niet fotograferen



Een prachtige dagtekst vandaag, met toch weer nieuwe eyeopeners er in. Ik heb zo'n ster waar ik bijna dagelijks naar kijk, wanneer ze te zien zijn. Al denk ik dat velen zeggen; 'dit is mijn ster'. Het is de Poolster, die ons altijd weer de weg naar huis wijst. Hij straalt naar alle kanten. Natuurlijk zijn er veel meer mooie sterren als je jezelf er in verdiept. Blijkbaar is de Poolster niet eens de grootste heb ik ergens gelezen. De grootste ster is de zon. Daarnaast zijn er nog veel grotere sterren dan de Poolster. Omdat ze verder weg staan zien wij die uitstraling niet zo helder. Daarnaast ken ik het steelpannetje, welke een van de Beren is. Maar of dat de grote of kleine Beer is, weet ik echt niet. Zover heb ik me er niet in verdiept. Sterren hebben iets magisch, iets aantrekkelijks, waar je soms tijden lang naar kunt kijken. 

's Nachts naar de sterren kijken is prachtig. Ik herinner mij een nacht in Montana. Na Berry zijn dood heb ik een wereldreis gemaakt en kwam daarbij ook in Montana terecht. Er zijn mensen die naar Amerika reizen en zeggen dat ze dit land hebben gezien in korte tijd. Ik heb 2½ maand alleen door Montana gereisd en nog niet de helft kunnen bekijken. Ik heb er in bossen gekampeerd, waar niemand anders stond. Wanneer je 's morgens in de rivier je stond te wassen, stonden op kleine afstand de herten en reeën naar je te kijken. Ik kon ze bijna aanraken. Gek hè, al waren het dieren, op een of andere manier voelde je je naakt, net als zij. Is niet uit te leggen, omdat je één was met de natuur. Mens en dier samen, zonder angst kijkend en levend naast elkaar. Kleine campingplaatsjes, eenzaam afgelegen, waar de beren 's nachts rond mijn tentje liepen te snuffelen. Nee, ze doen je niets, zolang jij je aan de regel houdt dat alles aan geurtjes, dus ook toiletartikelen, in je auto bewaard moeten blijven.  Moet je 's nachts je tent uit om je behoefte te doen, dan moet je in je handen klappen. De beren verdwijnen op afstand en doen jou niets, zolang je hen met rust laat. Op elke campingplaats in Montana is altijd een vuurplaats om hout te stoken en een houten toilethokje. Over de rest van Amerika kan ik niet oordelen. Deze staat heeft mijn hart gestolen en ik heb er echte wonderen beleefd.  

Op een dag kwam ik aan op een camping en vroeg de weg aan twee boomlange mannen van rond de twee meter. Tom en Larry. Met de eerste heb ik nog steeds contact. Ze hielpen me met alles en namen me mee uit eten die avond. Mocht helemaal niets zelf betalen. Kun je je voorstellen wat een opzien we baarden. Een vrouw van 1,58 met twee van die grote mannen? Het was enig om te zien en voelde ook heel beschermd. Iets waar ik op dat moment verschrikkelijke behoefte aan had door het verdriet om de dood van Berry. 's Avonds bij het kampvuur spraken we af om 's nachts op de steiger aan het meer te gaan liggen. Er zou een sterrenregen  vallen die nacht. Drie mensen, midden in de nacht plat op hun rug op de steiger liggend, het was een droom. Acht sterren heb ik zien vallen. Acht wensen heb ik gedaan. Zijn ze uitgekomen? Ik weet er nog maar twee en die gaan nu pas in werking. Toch is er één wens bij die ik nog zo graag vervult zou willen zien na mijn fietsreis naar Rome. Terug naar Montana en weer dat spirituele gevoel mogen voelen wat in deze staat hangt. Montana heeft in mijn gevoel altijd iets mysterieus gehad. Een staat waar echte wonderen gebeuren. Toen Tom en Larry de volgende ochtend naar huis vertrokken en ik verder ging trekken brachten ze mij al hun eten wat ze nog bij zich hadden. Ze hadden ontdekt dat ik geen lamp bezat en gaven die van hen cadeau. Alles wat ze niet meer nodig hadden stopten ze op het laatst nog in mijn oude autootje, bezorgd als ze waren dat ik iets te kort kwam. Ook een wonder. Uit het niets maak je twee vrienden voor het leven, want via Tom krijg ik ook nog steeds van alles over Larry te horen. Het zijn vriendschappen voor het leven.

Terug naar de sterren en planeten

Misschien hebben de bewoners van al die planeten mijn wensen van toen opgeslagen en zijn ze bezig te helpen om deze te vervullen. Denk aan mijn fietsreis naar Santiago van drie jaar geleden. Mijn fietsreis van 5 augustus aanstaande naar Rome. Een paar wensen die Berry en ik samen hadden en die ik al heb vervult en nog mag vervullen. Wie weet of de wens 'terug naar Montana', ook nog ooit vervult gaat worden. Al kan ik voor anderen in de toekomst kijken, voor mezelf zie ik niets, soms alleen een beetje op korte termijn. Soms worden wensen vervult en soms blijven wensen alleen maar wensen. Ook dat is goed. Als men niets meer te wensen heeft ben je een arm mens en ik ben heel rijk, omdat er nog zulke mooie dromen zijn om te beleven. De staat Montana heeft op die wereldreis de meeste indruk gemaakt. Op een later tijdstip kom ik vast nog weleens op die wonderen terug, of heb ik daar al eens over geschreven? Soms weet ik het niet meer. Als de tijd daar is krijg ik het vanzelf wel door of ik ze mag beschrijven of niet. Ik gun u allen prachtige dromen om waar te maken en mooie wonderen om te beleven. Ze hoeven niet groot te zijn. Kijk naar eens naar wat er vandaag allemaal aan kleine wonderen over je heen komen en bedank dan al die spirituele wezens om je heen en op onze sterren. Zij hebben allemaal invloed op ons leven. Fijne dag allemaal, Maus 

Dagtekst van zondag 29 juni 2014.
"De sterren zijn niet alleen hemellichamen die energie
voortbrengen en uitzenden, het zijn ook werelden bevolkt door
spirituele entiteiten die ons boodschappen sturen. Speur eens met
je blik het hemelgewelf af en vind een ster waarbij je de
behoefte voelt te blijven staan omdat je voelt dat je er een
levende band mee hebt. Concentreer je op deze ster en richt je
tot de engelen die haar bewonen. Het zijn vrienden, je kunt hen
je zorgen, je verdriet, maar vooral je aspiraties en je hoop
toevertrouwen. Je zult van deze ervaringen terugkeren met een
ruimer begrip van het leven, met een gevoel dat je nooit alleen
bent en dat welwillende krachten zich over jou buigen en met je
spreken. Zelfs al weet je niet wie zij precies zijn, je zult hun
aanwezigheid voelen. Tegenover de onmetelijkheid van het
hemelgewelf stellen wij niet zoveel voor, dat is waar, maar dat
is geen reden om ons alleen of verloren te voelen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Woorden van Inspiratie - Dag 90

 "Hier en nu, en in elk nu-moment, sluit je jezelf of open je jezelf.
Ofwel ben je gespannen op iets aan het wachten
- meer geld, zekerheid, genegenheid - ofwel ben je vanuit het diepste
van je hart aan het leven, open in het volledige moment,
en geef je wat je het allerliefste wil geven, zonder te wachten."
David Deida

Een dagelijkse gedachte

Zelfacceptatie is 'thuiskomen' bij jezelf.
Annemarie Postma in Leven in acceptatie  (Ingestuurd door:  M. de Jong, Deventer NL)

Voorbereidingen voor Rome en totaal uitgeblust

Jongstleden maandag eerst de batterijen weggebracht om gereviseerd te worden. Dat was het allerbelangrijkste werk. Vandaag is de fiets naar de fietsenmaker voor en grote beurt met nieuwe handremmen, ketting en tandwiel en ga zo door. Alles wat vervangen moet worden, wordt vervangen, kostenplaatje samen ruim 700 euro. Dan heb ik nog geen tent gevonden, geen fietstassen voorop en geen stuurtas met kaartvak er in. Maar ook dat komt in orde. 

Van iemand kreeg ik een kleine computer te leen, met Windows 8. Wat een ellende als je Windows 7 gewend bent. Bij navraag op een kleine, maar heel drukke computerzaak, gehoord dat zij voor 20 euro een Windows 7 scherm ervoor zetten, wat ook weer verwijderd kan worden. Maakt het voor mij een stuk eenvoudiger.

 

Afgelopen dagen mezelf een beetje voorbij gelopen, Neem komende dagen even rust. Op Facebook advertenties gezet om lichtgewicht fietstassen aan het voorwiel, een stuurtas met kaartleesvak er op en eventueel een kleine computer 10 of 11 inch van mezelf, mits niet te duur met Windows 7. Je weet maar nooit. Soms komen de dingen op je af of toe. Allerlei informatie gelezen voor de tocht en ben nu begonnen aan het Boek van May Quaedvlieg, die de tocht naar Rome in 2011 heeft gemaakt.

Tussendoor nog geld opgehaald voor onze icoon van de straat(zie foto). Zij had zoveel verwondingen dat ik de dierenbescherming heb moeten bellen. Zelf kon ik een dierenarts niet betalen voor ons zwerfkatje. Omdat Fransien zich over haar wil ontfermen wanneer ze weer beter is, heb ik de hulp van de buurt ingeroepen. Er moet aan de dierenbescherming 125 euro betaald worden als je een kat ophaalt. Dat geld heeft zij op dit moment niet te missen. Samen met anderen uit de straat is er al 69 euro opgehaald. Morgen maak ik een paar foto's voor iemand en heb voor ons katje een vrijwillige bijdrage gevraagd. Zo komen we toch aan het geld en kan Mausi, zoals ze door de buren werd genoemd, weer een goed tehuis vinden bij een echte kattenmoeder. De dierenbescherming zat al te zeuren hoe het dan moest als er een  speciale voeding nodig was of wanneer ze naar de dierenarts moest. Het gaat dus niet meer om het goede tehuis waar ze een en al liefde krijgt van een kattenmoeder die Mausi al kent? Draait in deze wereld dan alles alleen maar om geld? Helaas ja. Dat is nog het enige waar men naar kijkt. Of mankeert er iets aan mij dat ik denk dat LIEFDE het allerbelangrijkste is in deze wereld en we daar veel meer van mochten voelen?

 

We wachten het allemaal af. Dingen gebeuren en komen toch zoals ze voorbestemd zijn, daar geloof ik in. Maus

Een drukke dag vol voorbereidingen en zoekwerk, de dagtekst van maandag 23 juni 2014, woorden van inspiratie en een dagelijkse gedachte

 Vandaag weer mooie teksten. Vooral de dagelijkse gedachte spreekt me aan. Vanaf het begin heb ik gezegd; Wat er ook gebeurd, geld of geen geld, deze reis moet ik maken. Nu heb ik ergens gehoord dat er mogelijkheden zijn om onderweg gratis te slapen, bij een soort ruiladressen. Dat wil zeggen als die mensen hierheen komen jij ook in jouw huis een kamer ter beschikking stelt. Ik weet niet of het echt bestaat, maar misschien weet iemand van u waar ik zoiets zou kunnen vinden. Het is de moeite waard om onderweg af en toe in een kamer te kunnen slapen. Vooral natuurlijk met slecht weer is het fijn om even niet je tent op te hoeven zetten. Mocht u ooit iets over deze site weten wilt u het mij laten weten? Mail dan naar maus-sturmer@home. nl.

Dan de dagtekst van vandaag, ook weer een nieuwe les. Op dit moment lijkt slapen bijna een taboe. Van alles maalt door je hoofd. Dit moet nog gedaan worden en dat. Kleine zaken en grote zaken moeten geregeld. Eén dag moet ik uittrekken om naar Purmerend te reizen om een lichtgewicht tent aan te schaffen en twee lichtgewicht voortassen voor op de fiets, hoewel ik ook op markplaats al naar zoiets heb gezocht. Zet vandaag eerst een advertentie om te kijken of dit alles tweedehands te vinden is. Vandaag de eerste route bestuderen naar Bonn. Heb de boekjes van May mogen lenen. Hij woont hier in het zuiden, heeft de route al in 2011 gereden. Mocht zijn boekjes lenen. Echter het eerste stuk naar Bonn staat achterstevoren in een eigen gemaakt boekje, moet ik dus op de computer uitwerken en omdraaien, zodat ik de route makkelijk kan volgen.  

En dan vandaag de woorden van Inspiratie. Juist door de voorbereidingen van deze reis naar Rome, komen veel herinneringen terug van de reis naar Santiago. We waren toen met twee en ook al waren er de eerste 2 weken vooral veel woorden over het feit dat ik meer wilde zien en de ander niet, na een goed gesprek en de keuze dat ik alleen verder wilde, is het een prachtige reis geworden. Een stuk herinnering en verleden komt dan boven, wat je juist los aan het laten was. Heel vervelend, echter je kunt er niet omheen. Dat zal die ander net zo ervaren wanneer hij wist dat ik deze reis ging maken. Dat kan niet anders, omdat een dergelijke reis een diepe indruk op je maakt. Jammer want nu moet je opnieuw weer aan jezelf werken en loslaten, waarvan je net dacht dat het achter je lag.  

Nee, ik schaam me niet voor dat gevoel. Als je intens van iemand hebt gehouden en dat niet meer is, dan is verwerking noodzakelijk. Dat dit heel moeilijk is, hoef ik niemand van u te vertellen. Bijna ieder van ons heeft weleens een pijnlijke relatie gehad of zit er nog in. Het is een les die we mogen leren om er beter uit te komen. Ik ben er stukken beter vanaf gekomen. Echter oude wonden kunnen door dit soort dingen toch weer even opengaan. Het is aan mij hoe kort of lang ik die pijn laat duren. Heel kort dus. Het is een andere reis met nieuwe indrukken. Dus laat ik dat gevoel dezer dagen komen. Kijk ernaar, ervaar heel even de pijn en verdriet, bedenk dan dat de ander daar om lacht en laat het gaan met een bedankje voor de het goede wat er was. Terugkijken heeft geen zin. Ervaringen even voelen is juist goed om direct erna te kijken hoe goed ik het nu heb. Hoe dankbaar en blij ik ben met mijn leven en keuzes. 

Ik ga een nieuwe ervaring opdoen. Een reis maken, die ik toen ook alleen zou maken, maar omgedraaid ben voor argumenten die niet waargemaakt werden. Een ervaring waar ik van heb geleerd dat je zelf goede of verkeerde keuzes maakt in je leven. Prachtige toch? Je groeit ervan en weet dat het volgende keer anders kan. Ik wens u allen een mooie dag en mocht iemand nog tips hebben, ik sta er altijd voor open.

Dagtekst van maandag 23 juni 2014.
"Wanneer je ‘s morgens wakker wordt, komt het voor dat je hoofd helemaal wazig is en het moeilijk is om opnieuw contact te krijgen met de scheppende en lichtende krachten van het leven. Dat hangt in hoge mate af van de manier waarop je de vorige avond hebt doorgebracht, meer in het bijzonder de uren voordat je gaat slapen. De ochtend is gekoppeld aan de avond, de avond is gekoppeld aan
de ochtend, en ieder moment moet je goed op voorhand voorbereiden. Zoals je ’s morgens moet denken aan de avond die gaat komen, zo moet je ’s avonds denken aan de volgende morgen. Het is belangrijk dat je ’s avonds, bij het inslapen, niet naar de andere wereld vertrekt in om het even welke innerlijke gemoedstoestand, want je zult voor de hemelse machten moeten verschijnen. Je moet je dus op die reis voorbereiden in de stille overpeinzing van je ziel. En wanneer je, eenmaal in bed,
verwarring of angst voelt, blijf dan niet liggen. Het vereist grote innerlijke kracht om in staat te zijn je te verdedigen tegen dat soort onbehagen wanneer je neerligt; rechtop is het gemakkelijker om te reageren. Sta dus op, loop een beetje rond, doe langzaam een paar bewegingen, concentreer je op het licht en ga niet slapen voordat je tot rust bent gekomen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Woorden van Inspiratie - Dag 84

"  We staan er nauwelijks bij stil
dat we wat dan ook
uit ons leven kunnen verwijderen,
te allen tijde, in een oogwenk."
Carlos Castaneda

Een dagelijkse gedachte

Waar je om vraagt, zal je gegeven worden.
Wees open om het te kunnen zien want het
komt misschien niet op manier die jij verwacht.
Dick Nijssen  (Ingestuurd door:  Jeanne Valk, Tilburg NL)

DE DAGENERGIE EN DE PLANETEN

Deze teksten horen eigenlijk thuis op het blog uittredingen en kunt u daar ook verder lezen. Zie http://uittredingen-astraalreizen-maus.blogspot.nl/

DE DAGENERGIE
Maandag 23 juni 2014

GELE KRIJGER - TOON 2 - KIN 236

GELE KRIJGER...
Beleef vandaag je innerlijke leiding. Geef vooral toe aan je gevoelens van angst en onzekerheid. Als deze gevoelens er mogen zijn wordt het voor jou een werkelijke kracht. Kom erachter of je nog moet vechten voor je recht. Besef dan dat het moeten vechten voortkomt uit jouw eigen innerlijke strijd. Richt je aandacht naar binnen en analyseer wie voor deze strijd verantwoordelijk is. Ga met deze aspecten in dialoog om de harmonie te herstellen. Zo maak je gebruik van de hogere intelligentie binnenin je.

 

 

Ontmoetingen onderweg? Luister goed naar je gevoel en de dagtekst van vandaag

Als ik iets moet beamen vandaag is het wel deze dagtekst van vandaag. Voor ik mijn toenmalige relatie ontmoette, kreeg ik een dubbele waarschuwing op het moment dat ik hem zag binnenkomen. De eerste was; deze man is net weduwnaar geworden. De tweede  waarschuwing was scherper; Pas op voor die man, je krijgt alleen maar verdriet. Vaak heb ik me afgevraagd; waarom heb ik destijds niet willen luisteren. Het had me van de 9 jaar 6 jaar verdriet bespaard. Soms voel ik het nog als ik weer hoor hoe zwart hij me maakt ten opzichte van zijn nieuwe relaties. Echter het is zo vluchtig dat ik er even later weer om lach. Ik heb een heerlijk leven. Geniet. En Fransien, zijn toenmalige tweede relatie doorzag de leugens al op het moment dat zij mij in de ogen keek. Zij wist als geen ander dat ik niet zo was, als ik door hem was afgeschilderd. Na haar breuk met hem, nam zij contact met me op. Wij hebben samen nu een schitterende vriendschap. Hebben respect voor elkaars verschillende denkwijzen en genieten van de dingen die we samen leuk vinden. Vreemd, maar toen ik Fransien ontmoette had ik geen enkele bedenking. Het was goed. Zo is het met veel mensen die je ontmoet in je leven. 

Ik herinner me nog de eerste ontmoeting met Berry. Hij stond aan de rand van een klein dansvloertje met een glas bier in zijn hand. Ik danste met mijn broer. Hij bleef naar me kijken, met een afwezige blik. Ik wilde die blik niet langer zien en keek de andere kant op. Het was in een kleine bar, waar mijn vader ons mee naar toe had genomen. Later stelde mijn vader Berry aan ons voor. Voor hij wegging vroeg hij of ik een keer met hem uitwilde. Ik zei nee, draaide me om en zei tegen mijn moeder: 'wat een lelijk kreng, daar zal je mee getrouwd wezen". Niet wetende dat wij een jaar later zouden trouwen en 33 jaar lang intens van elkaar zouden blijven houden. Nog steeds is die liefde er, zij het op een andere manier. Ik heb er vrede mee dat hij aan die andere Zijde is. Dat ik in mijn eentje nog zulke zware lessen moest doorstaan. De grootste les, het niet meer willen leven na zijn dood, was misschien wel de zwaarste in die 17 jaar. Ook die heb ik overwonnen. In oktober vorig jaar is die beslissing definitief gevallen. Ik wil leven en alles nog doen wat bij mijn levensopdracht hoort. 

Welke levensopdracht ik heb? Eerlijk gezegd, ik weet niet wat God nog voor me in petto heeft. Wel weet ik dat het zwaarste deel van mijn leven is afgesloten. Ik mag de dingen doen die goed zijn voor me. Genieten van alles wat mooi is. Ik heb in oktober besloten te gaan leven. Ondanks dat Lyme, een Tia, de artrose die zich verder uitbreid en het teveel aan witte bloedlichaampjes wat afgelopen week is geconstateerd een klein beetje roet in het water gooiden ben ik zielsgelukkig met wie en wat ik ben. Ik heb geleerd in afgelopen maanden het leven weer te omhelzen. Misschien moet ik zeggen dat ik nu pas echt over de dood van Berry heen ben? Ik weet het niet. Denk eerder dat het verdriet en de pijn van afgelopen jaren weer veel bovenhaalden van wat ik had gehad met Berry en later met die ander kreeg. Die persoon is al die jaren op zoek naar....? Ik kan alleen maar hopen dat hij vind wat hij zoekt en leert dat echt geluk alleen maar in jezelf te vinden is. Een ander kan je geluk en eenzaamheid niet opvullen. Ik wens die ander alleen maar veel liefde en geluk toe. Nee er is geen boosheid meer of verdriet. Hij moet zijn leven zoeken.  Dat kan en moet hij zelf doen, net als ik heb gedaan. Ik hoef mijn huis niet uit te vluchten om het geluk te zoeken, want daar vind niemand het geluk. Wat ben ik dankbaar dat ik dit geluk in mezelf heb gevonden, waardoor van eenzaamheid nauwelijks meer sprake is.

Ik vertelde al dat de reis naar Rome niet zomaar een plezierreisje is. Het is een reis vol dankbaarheid om wie ik ben geworden. Het verdriet van afgelopen jaren had ik nodig om aan te sterken en in te zien dat een ander jou niet gelukkig kan maken. Dat moet je jezelf doen. Pas als je die les hebt begrepen kun je gezond een nieuwe relatie opbouwen met iemand. Tenminste, als je die ontmoet. Tot nu toe bouw ik alleen maar verder aan de relatie met mezelf. Ik weet nog niet alle uitslagen van de nieuwe onderzoeken, die gaan komen. Maar niets kan en zal mij weerhouden op reis te gaan. Deze reis te maken vol blijdschap over wie ik ben geworden.

Ik wens en hoop dat u die les al heel lang geleden heeft geleerd, omdat ik weet hoe zwaar hij is. Daarentegen mocht dit nog niet zo zijn, wacht dan niet tot je 72 bent. Begin er nu aan. Het bespaard je zoveel verdriet in het leven als je weet wat je zelf waard bent. Ik heb hierbij heel veel hulp van mijn dochters en Fransien, van Ria, mijn vriendin uit Groningen en andere kostbare vrienden om me heen gehad. Daarnaast heb ik een goeie en fijne psychologe waar ik alleen maar dankbaar voor kan zijn. Echte vriendschappen zijn het kostbaarste in je leven, daar mag je heel zuinig op zijn. Soms kun je het niet alleen. Schaam je dan niet om hulp te zoeken. Ik wens u allen een hele fijne dag

Dagtekst van zondag 22 juni 2014.
"Activiteiten, ontmoetingen, het leven is zo rijk aan mogelijkheden! Maar voordat je je ergens toe verbindt, moet je jezelf afvragen of de mogelijkheden die zich aandienen, zullen bijdragen tot je vervolmaking, tot de ontplooiing van je innerlijk leven. Daar zijn altijd waarschuwingstekens voor. Voel je een verduistering in je gedachten, verwarring in je gevoelens en onbeslistheid in je wil, engageer je dan niet, want dit is een absoluut criterium. Na ontgoochelingen en beproevingen moeten velen het erkennen: zij hadden wel gevoeld dat er iets was dat hen wilde tegenhouden, maar aangezien de behoefte om hun verlangens te bevredigen sterker was, hielden zij er geen rekening mee, en daarna kwamen natuurlijk de ontgoochelingen en de spijt. Er zijn altijd waarschuwingen, niemand kan zeggen dat hij ze niet gekregen heeft, maar je slaat er geen acht op omdat je teveel verleid en aangetrokken wordt, en de dag dat je in de val bent gelopen is het te laat: wat een inspanningen moet je daarna doen om de vrede terug te vinden en de situatie te herstellen! Leer dus naar deze innerlijke stem te luisteren, die probeert om jou nutteloos leed te besparen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Woorden van Inspiratie - Dag 83

 "  Wees niet bang om traag te groeien
maar behoed je voor stagnatie."
Chinese spreuk

Een dagelijkse gedachte

Wolken komen mijn leven binnen drijven,
niet langer om regen te dragen of storm te brengen
maar om kleur toe te voegen aan mijn zonsondergang.
Rabindranath Tagore  (Ingestuurd door:  Red. Dagelijkse Gedachte, Leiderdorp NL)
 

 

Ouder worden en de dagtekst van zondag 15 juni 2014

 Dit verhaal is vandaag op twee Blogs geplaatst. Ieder blog heeft namelijk zijn/haar eigen lezers.

Wat een prachtige tekst vandaag over ouder worden. Mijn leeftijd van 72 jaar vind ik prachtig. Schreef al eerder dat ik nooit iets over zou willen doen uit mijn leven, omdat al die lessen mij rijker hebben gemaakt. Aan de mensen die zich wel eenzaam voelen en terugvallen in zichzelf zou ik zo graag willen zeggen; 'pak je samen lieve mensen, ik weet wat je doormaakt.' Geen mens kan echter voor jou die eenzaamheid oplossen. Dat kun je alleen maar zelf. Net als rijkdom van binnen in je hart zit opgesloten, zit liefde daar evengoed opgesloten. Je hoeft alleen maar het deurtje heel bewust open te maken. Ieder van ons weet, dat als je jezelf maar iets positief of negatief duidelijk maakt, het werkelijkheid wordt. Ga eens bewust naar dat kamertje in jezelf en kijk eens hoeveel liefde daar nog zit. Er zit veel meer in dat kamertje dan jij ooit had kunnen denken. We hebben het alleen om welke reden ook afgesloten. Het is natuurlijk mooi wanneer je al die ongebruikte liefde alleen maar weg wilt geven. Echter nog mooier is het als je er eens goed naar kijkt. Waarom die liefde daar ongebruikt laten zitten, opgesloten in dat kamertje in je hart? Welnu je denkt dat je dat mag bewaren voor een ander om aan te geven. Maar zo is het niet. Pak eens in een visualisatie een handvol liefde uit dat kamertje en strooi het boven je hoofd helemaal over jou heen. Je wordt helemaal warm van binnen. Een warmte die je heel lang hebt gemist. Lukt het de eerste keer niet, wordt dan niet troosteloos, maar probeer het steeds weer opnieuw, totdat dit gevoel van warmte jouw hele lichaam heeft bereikt. Dat is liefde aan jezelf geven, een liefde die alleen jij verdiend.  

Dit is de eerste stap. Nu wil ik als tweede stap proberen om je uit die eenzaamheid te trekken. Geloof me, uit eigen ervaring weet ik dat deze stap net zo moeilijk is als de eerste. We weten allemaal dat wanneer we thuis blijven zitten we geen ontmoetingen hebben. Geen glimlach kunnen ontvangen van de ander onderweg. Dus begin eens met naar de winkel te gaan en lach gewoon eens tegen een vreemde. Je zult versteld staan hoeveel mensen teruglachen met een brede lach van blijdschap dat zij zomaar van iemand een lach ontvangen. Ga daarnaast eens bedenken of je nog wensen hebt die je graag zou vervullen. Nu hoeft niemand zo'n waanzinnige wens te hebben om naar Rome te fietsen, zoals ik. Maar gewoon kleine wensen die je nog zou willen uitvoeren, maar geen moed meer voor hebt. Omdat je het alleen moet doen. Ik weet echt waar ik over praat. Heb al deze fases al menig keer doorlopen. Niemand kan je achter de gordijnen of geraniums wegrukken. Er is er maar één die dat kan en dat ben jezelf. Misschien is dit verhaal dan ook voor jóu bedoeld. Ga die wensen nog stuk voor stuk vervullen.  

Geloof me, de eerste stap is het aller moeilijkste. Heb je die eenmaal genomen, geef jezelf dan een groot compliment. Je bent het waard. In plaats van ouder worden voel je je weer jonger worden. Je brein wordt actiever. Je wordt vooral creatiever. Ieder mens verdient meerdere kansen in zijn leven, jong en oud. Maar juist bij het ouder worden is het moeilijker om je bijeen te pakken. Je krijgt allerlei kwaaltjes waar we niet omheen kunnen. Geloof me, ook ik ben daar niet aan ontkomen, maar juist daarom wil ik nog zoveel. Dingen die ik jaren heb laten liggen, omdat ik het leven en een relatie niet meer zag zitten. Je verdient allemaal nieuwe kansen, het is aan jou om deze kansen op te pakken. Nog te voelen hoe jong je eigenlijk bent. Je kunt blijven prakkiseren over wat je aan ellende in je lichaam voelt. Je kunt ook leren leven met die pijn die je voelt en er toch nog alles uithalen wat je wel kunt doen.  

Lieve mensen, begin vandaag, niet morgen of overmorgen, maar vandaag. Zet de eerste stap als je lang niet naar buiten bent geweest. Laat je geest weer wakker worden en bedenk dat je altijd hulp kunt vragen. We hebben niet alleen engelen uit de hemel die ons helpen. Er lopen meer dan voldoende engelen hier op aarde rond, die jou graag een handje toe willen steken. Aan al die mensen, die net als ik zo actief zijn en van elke minuut genieten, vraag ik: 'Kijk vandaag eens om je heen. Is er iemand die jij graag achter de gordijntjes weg zou willen halen? Een vader of moeder, een vriend of kennis of zomaar een buur uit de buurt? Geef die persoon moed. Leer hem of haar hoe zij de deur kunnen openen van het liefdeskamertje in hun hart. Bedankt dat jullie willen helpen.

Ik wens iedereen een prachtige dag vol liefde en zonneschijn, Maus 

Dagtekst van zondag 15 juni 2014.
"Naarmate de mens in leeftijd vordert, dringt onvermijdelijk een destructief principe zijn lichaam binnen. Het is niet mogelijk voor hem om dit te overwinnen, maar hij kan de werking ervan toch
vertragen en vooral zich afvragen hoe hij de periode van de naderende ouderdom gaat invullen. Wat ook de omstandigheden zijn, er is altijd iets te doen. Laat hij dus, in plaats van bitterheid te voelen over het verlies van zijn schoonheid en fysieke krachten, tegen zichzelf zeggen dat dit het moment is om zich te richten naar andere activiteiten, andere bronnen van vreugde. Door eraan te werken naar binnen te keren, zich in zichzelf te verdiepen, zal hij de spirituele energieën, die onuitputtelijk zijn, doen opborrelen. Hij moet ook doorgaan met het oefenen van zijn brein, dat het beste instrument is. De hersenen worden niet zwakker met ouder te worden zoals de andere organen, want de goddelijke hiërarchieën hebben er hun vermogens in gelegd… Zij verzwakken niet, maar alleen op voorwaarde dat je ze langdurig hebt gevoed door de activiteit van de gedachte."
Omraam Mikhaël Aïvanhov 

Woorden van Inspiratie - Dag 76

"  De intuïtieve geest
is een heilig geschenk
en de rationele geest
een trouwe dienaar.

We hebben een maatschappij
geschapen die de dienaar eert
en het geschenk is vergeten."
Albert Einstein

Een dagelijkse gedachte:

Geur is het zintuig van de verbeelding.
Jean-Jacques Rousseau  (Ingestuurd door:  Liliane Vanbrabant, Bree BE)

Zo herkenbaar, een dag vol wonderen en de dagtekst van vandaag

Het klopt. Je kunt nog zo vrolijk opstaan, als je partner of latrelatie met het verkeerde been uit bed stapt, wordt het een dag met allemaal minpuntjes. Het is heel moeilijk om je daar onderuit te worstelen, zelfs al blijf je zelf positief. Meegaan in zo'n situatie is dan de makkelijkste weg, zonder dat je dit zelf beseft. Het leven is als een berg beklimmen twee stapjes vooruit en één achteruit. Komen we ooit boven aan de berg? Oh ja, kijk maar terug in je leven. Na elke top waar je naar toe bent geklommen, de vlag hebt uitgehangen, vloog je met een sneltreinvaart een nieuw dal in. Echter zonder erbij stil te staan, dat het een nieuwe fase was waar je doorheen moest. Vaker gebeurde het dat we die fase deels hadden kunnen voorkomen in het maken van keuzes, waarvoor je stond. Het grootste deel van ons kleine mensjes kijkt  maar kan niet alles overzien. Ik zelf niet uitgezonderd. Dan is het of dat kleine duiveltje dat op onze schouders zit, ons ingeeft om een verkeerde keuze te maken. Op de andere schouder zit onze levens- of engelbewaarder, die tracht met zachte indringende stem hier bovenuit te komen om de goede weg te kiezen. Helaas in veel gevallen wint het duiveltje met zijn mooie praatjes, beelden en voorstellingen. We trappen er in. Gaan ons goede gevoel voorbij van onze engel. Zo wordt ook deze berg een moeizame klim. Achteraf gezien weten we het allemaal wel te vertellen hoe het wél had gemoeten. Toch ben ik dankbaar voor al die verkeerde bergen die ik heb beklommen. Het heeft me hopelijk wijsheid geleerd, inzicht gegeven en veel lessen geleerd om volgende keer in één keer de juiste weg te kiezen.

Wil dat zeggen dat we nooit meer foute wegen zullen kiezen? Welnee. Steeds weer komen we op nieuwe kruispunten te staan. Mogen we kiezen welke weg we vandaag, morgen, en de hele toekomst gaan lopen. Nieuwe wegen, nieuwe gebeurtenissen die ons leren hoe wij een beter mens kunnen worden. Een mooier mens met liefde voor de ander en vooral ook liefde voor jezelf. Wanneer ik opsta en ik denk er meestal het eerste aan op de rand van mijn bed, vraag ik aan God, Jezus, en het universum of zij mij een dag vol wonderen willen geven. Soms zijn die wonderen zo gewoon, dat we er geen acht op slaan. Andere momenten zien en proeven we die wonderen, omdat ze zo groot zijn dat we misschien wel op onze knieën vallen van dankbaarheid. Een kaarsje opsteken. Waarom pas dat kaarsje opsteken als de wonderen zo groot zijn, of een wens/vraag zo dringend, vervult is? Zelf brand ik iedere avond twee kaarsjes voor het naar bed gaan. Ze staan in een veilige houder, zodat er niets mee kan gebeuren. De een is voor iedereen hierboven. God en Jezus, mijn beschermengelen en alle engelen die mij de hele dag ten dienste staan. De Hadchies, die huis en haard beschermen. Ik geloof in hen allen, terwijl u hier misschien niets mee heeft. Dat mag. Bedank dan het universum, dat machtiger is dan wij zijn. Of bedank jezelf. Het kaarsje is ook bestemd voor alle overledenen waar ik mee te maken heb gehad. Of zij nu fijn voor mij waren of niet. Het licht brengt hun hoger. Centraal hierin staat natuurlijk Berry op de eerste plaats. De man die mijn leven zin heeft gegeven en zielsveel van me hield. Het tweede kaarsje heeft verschillende functies. Soms brand ik hem helemaal voor mezelf als ik het moeilijk heb. Andere dagen is het een gedeelde kaars voor mijn kinderen en kleinkinderen. Voor mijn vrienden die er altijd zijn als ik ze nodig heb. Vaker als ik hoor dat er zieken zijn of mensen erge problemen hebben, brand ik nog een derde kaarsje, voor hen die dat nodig hebben met een persoonlijke wens erbij. Ik hoop altijd weer dat God mijn wensen wil horen. 

Nee, ik heb nog niet echt een kaarsje gebrand voor mijn reis, omdat dit een opdracht is die ik moet, of liever gezegd, mag vervullen. Ik weet dat achter deze opdracht een levensvervulling zit die ik nog mag ervaren. Net als bij ieder ander, is mijn leven heel zwaar geweest. Het is iets om dankbaar voor te zijn, omdat ik zoveel heb mogen leren. Het is niet iets om over te doen, maar ik had er geen dag van willen missen. Zelfs niet de hel uit de jeugd. Het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Het is aan de ander om te beoordelen of zij met deze Maus iets kunnen. Maar zelf kan ik op dit moment zeggen; 'ik heb geleerd van mezelf te houden. Ik hou van alle mensen om me heen en probeer er altijd het goede in te zien. Mag hopen dat ik een kleine bijdrage lever aan de mensheid op aarde en ze tot steun kan zijn waar mogelijk.' Het leven heeft me cadeautjes gegeven. Ik heb de kans gekregen om mijn gevoelens op te schrijven, mooie foto's te maken en misschien zelfs wel leuke filmpjes te maken. Voor de foto's krijg ik vaker van mijn engel op mijn schouder niet alleen mijn verhalen door, maar ook mooie teksten. Soms zijn er ook weer tijden dan is alles even gesloten. Had nu weken lang geen verhaal meer geschreven. Sinds een paar dagen ook geen teksten voor de kaarten. Het maakt niet uit. Dat zijn rustmomenten in het leven die ik even nodig heb. Rustmomenten om even in te zien hoe rijk je bent. Wat je allemaal nog kunt. Maar ook momenten van bezinning dat we niet alles alleen kunnen doen. Wij hulp nodig hebben van bovenaf om weer de berg op te klimmen. 

Vandaag en afgelopen dagen sta ik voor een nieuwe berg. Exclusieve teksten op ansichtkaarten maken voor mijn sponsors. Ik heb de dagen hiervoor zo diep liggen denken hoe de teksten moesten worden, dat ik alles weer net zo hard heb weggegooid. Ze moeten een cadeautje zijn voor iedereen die mij steunt. Het is mijn opdracht om te leren dat als die opdracht een deadline is, ik ook goed moet kunnen functioneren. Geloof me, ze komen die mooie teksten, zo heel speciaal voor u. Misschien ben ik wel te hard aan het denken en geef ik mijn schrijfengel geen kans om binnen te dringen, met wat hij of is het een zij, mij te zeggen heeft voor u. Vandaag en morgen is het mijn opdracht om een nieuwe tree van de berg te beklimmen. Luisteren en nog eens luisteren. Opschrijfboekje bij de hand en is het wachten wat hun boodschap is aan u, die op de kaarten komt te staan. Normaal schud ik ze uit mijn mouw, maar deze opdracht wil ik zo graag speciaal voor u allen uniek laten worden.

Mijn bergen om te beklimmen. Ik ga hem dit keer niet alleen figuurlijk maar ze ook letterlijk weer beklimmen. Dat u daaraan mee helpt is fantastisch. Bedankt allemaal. Bedankt voor het lezen van mijn verhalen en kaarten. Bedankt voor alles wat u in mijn leven betekent. Dat is al een groot wonder vandaag om mee te beginnen. Bedankt dat u allen er bent. Dat u net als ik wonderen mag beleven. Sta even stil bij het wonder dat iemand die u niet kent naar u lacht, een woord met u wisselt of gewoon een hand op uw arm of schouder legt. Een kus die u krijgt. We vinden het zo gewoon, terwijl het in wezen tekenen van liefde zijn, die helemaal niet zo gewoon zijn.

Bedankt dat u even naar mijn verhaald wilde kijken, misschien een stukje ervan wilde lezen, zelfs misschien commentaar geeft door een like of door woorden. Allemaal dingen om dankbaar voor te zijn. Ik wens u allen een dag vol wonderen toe. Maus

Dagtekst van zaterdag 14 juni 2014.
"Het leven is moeilijk, dat is waar; mensen zijn vaak gemeen en ondankbaar, dat is ook waar. Maar degene die overal waar hij komt, vanbinnen bezig is zijn slechte humeur en gevoelens van opstandigheid te herkauwen, geeft blijk van groot egoïsme, want hij legt een bijkomende last op de schouders van de anderen, die nochtans ook dezelfde moeilijkheden ontmoeten. Hij denkt dat
wanneer hij niets zegt, hij niemand kwaad doet, zijn slechte humeur gaat alleen hem aan… Welnu, dat gelooft hij zelf toch niet! De mensen zijn allemaal met elkaar verbonden, en wanneer iemand in zijn hoofd en hart voortdurend alle redenen die hij heeft om misnoegd te zijn aanwakkert, heeft dat, of hij dat nu wil of niet, zijn weerslag op degenen waarmee hij omgaat. Dat hij hun geen kwaad berokkent, is slechts schijn. In werkelijkheid projecteert hij door zijn gedachten en gevoelens negatieve stromen, die inwerken op zijn gezin, zijn vrienden, de mensen die hij ontmoet, en zelfs op de dieren, de planten en de voorwerpen om hem heen. Hij is dus niet zoveel onschuldiger dan de mensen waarover hij – naar zijn mening terecht – verontwaardigd is."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Woorden van Inspiratie - Dag 75

 " Wees niet bang om het goede op te geven om voor het grootse te gaan."
Kenny Rogers

Een dagelijkse gedachte

Wees bij de fouten van een ander net zo mild
als bij de fouten van jezelf.
Chinees gezegde  (Ingestuurd door:  Marrie Verhoef, Reewijk NL)

Rome op de elektrische fiets door Maus Sturmer, vertrek 5 augustus 2014

Was het 3 jaar geleden de weg naar Santiago, nu wordt het een tocht uit dankbaarheid naar Rome

Deze reis wordt een echte pelgrimstocht, uit dankbaarheid. De laatste twee jaar zijn zeer hectisch en vooral heel verdrietig geweest. Mijn relatie, die ik twee jaar geleden om diverse redenen heb moeten verbreken, gaf nog steeds veel pijn en verdriet, dat ik heel moeilijk los kon laten. Iets wat gebeurt als je zelf heel veel van iemand houdt en dit niet beantwoord kan worden. Sinds een aantal maanden ben ik daar doorheen gekomen en heb eindelijk liefde voor mezelf gekregen. Mijn dubbele hernia gaf afgelopen jaar steeds meer klachten. In juli 2013 werd ik gebeten door een teek. Het duurde ruim drie maanden voor de ziekte van Lyme werd ontdekt. Er werden twee kuren gegeven, echter de bacterie blijft in het lichaam zitten. De gevolgen van deze ziekte zijn nog vrij onbekend, hoewel er op internet steeds meer over te vinden is. In maart 2014 werd ik met spoed opgenomen in het ziekenhuis, met een lichte Tia. Het is allemaal goed afgelopen. Ik kan weer fietsen, fotograferen en schrijven. Allemaal zaken om heel dankbaar voor te zijn en redenen genoeg om deze reis te maken. Alleen de financiën en de fiets zijn nog een groot probleem. De fietsenmaker heeft vanmorgen inderdaad bevestigd dat zowel de accu's als de bedrading en motor de reis niet aankunnen. Hij liet me direct een nieuwe fiets zien die het wel aan kon, maar helaas dat is op dit moment financieel niet haalbaar. Maar aan de prijs en inruil was verder niets te doen. Jammer. De reis moet echter doorgaan, zo sterk voelt het van binnen. Dus dan maar met de oude elektrische fiets en ik zie het wel. Er gebeurden heel veel wonderen op de weg naar Santiago, dus waarom zou mij dat wonder niet overkomen dat ik wel veilig en wel in Rome kom.

Om mijn financiële probleem op te lossen heb ik 4 prachtige ansichtkaarten met eigen teksten gemaakt die ik voor € 7.50 verkoop, inclusief verzendkosten.

U zou mij kunnen helpen door als sponsor deze kaarten aan te kopen.

Als dank voor deze sponsoring wordt voor dit bedrag tevens een kaarsje met uw persoonlijke boodschap in Rome voor u opgestoken,

zoals ik ook tijdens mijn reis naar Santiago voor al mijn sponsoren heb gedaan.

Al tijden lang zet ik mijn zelfgemaakte kaarten met tekst op Facebook, Linkedin, op mijn Blogs en op 50 plusser.nl. Stel ze gratis ter beschikking en iedereen kan ze vrij lezen en zelfs zonder toestemming kopiëren. Zij worden door zeer velen gelezen. Nu vraag ik voor dit speciale setje van 4 kaarten, die gratis thuis gestuurd worden, dit kleine bedrag als sponsoring voor mijn reis. U mag natuurlijk altijd iets extra's meesturen als steuntje in de rug, daar heb ik zeker geen bezwaar tegen. Voor diegenen die geen idee hebben wat voor kaarten ik maak, zie voorbeeld bovenaan. Kaarten en tekst zijn exclusief voor de sponsors.

Het is kort dag, maar toch, het is mogelijk. Een gewone ansichtkaart kost u tegenwoordig al gauw 2.50 p. stuk. Deze kaarten zijn exclusief voor deze gelegenheid gemaakt en worden niet op internet gepubliceerd.  U kunt de kaarten bestellen door  € 7.50 over te maken op banknummer NL73 ABNA 0485 5860 96. Vanuit het buitenland dient u nog de BIC code te vermelden: ABNANL2A. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden plus uw persoonlijke boodschap, die ik bij uw kaarsje en namens u, mag uitspreken. Elk kaarsje met boodschap krijgt een persoonlijke aandacht en intentie als dank voor uw sponsoring om deze reis voor mij mogelijk te maken.

Helpt u ook mee deze reis mogelijk te maken, opdat ik u daarna weer helemaal vers en fris, vol nieuwe gedachten en ideeën ten dienste kan staan met nieuwe verhalen en teksten? Vast hartelijk bedankt voor uw sponsoring.

U kunt mijn verhalen straks dagelijks volgen op het blog: http://romeopdeelektrischefiets.blogspot.nl/ en op Facebook. Bent u nog geen lid van mijn Blog of vriend op Facebook, meldt u dan vandaag nog aan. Zo kunt u mijn reisverslag met foto's dagelijks volgen. Voor mijn Blog meldt u zich aan door uw eigen email adres in te vullen in de rechterkolom, zodat u automatisch op de hoogte wordt gehouden van de tocht, het avontuur en de nieuwtjes onderweg

Dit is een voorbeeld van de exclusieve ansichtkaarten die u krijgt als u mee wilt sponsoren

 voor mijn reis naar Rome. 

 

Een fietsreis naar Rome en de roddels, brutaliteit en vooral het haantjesgedrag van een aantal mannen op de dansvloer.

Wat hebben beide artikelen met elkaar te maken zult u denken, maar beiden stonden deze week centraal.

Deze week bezocht ik de Lezing van May Quadvlieg. May gaf een lezing over de weg naar Rome op de fiets. Een wens die ik al heb nadat ik uit Santiago ben teruggekomen. Helaas is mijn elektrische fiets nu vijf jaar oud. Heeft er meer dan 21.000 km. opzitten en de batterijen laten het met het jaar steeds meer afweten. Tochten van meer dan tachtig kilometer worden al een probleem als er heuvels inzitten. Het eerste wat nodig zou zijn is dus al een nieuwe fiets met een dergelijk grote batterij dat deze het ook aan kan. De Alpen en Dolemieten doen niet onder voor de bergen in Spanje die ik al heb moeten fietsen. Eenmaal terug van de lezing weet ik dat ik ook dit weer wil volbrengen. Eerst zien dat ik aan geld kom voor fiets en reis. Gek, maar vooral beroerd, dat dergelijke wensen toch altijd weer afhankelijk zijn van geld. Probeer al dagen van alles te verzinnen, want het liefste ging ik net als May in augustus weg, om daar ergens in september aan te komen. Naar Spanje heb ik zes weken en twee dagen over gedaan. Dit keer zal het niet veel minder zijn denk ik. In ieder geval weet ik al welke route ik ga rijden en de routeboekjes ga ik komende week kopen. Er lopen twee routes. Eerst uitzoeken welke de eenvoudigste is. Meerdere adviezen heb ik hierover al gehad. De wens heb ik al naar "Boven" gestuurd met de vraag mij te helpen mijn wens waar te maken. Nu kan het nog op mijn eigen tempo. Had ik eerder al het blog gemaakt "Santiago op de elektrische fiets", dit keer wordt het een blog Rome op de elektrische fiets. Na afloop van de lezing, net over de overweg liep een vosje de weg op. Heel even bleef hij staan en keek me recht in de ogen. Daarna liep hij op zijn dooie gemakt de weg af, wetende dat er niets mis was en ik alleen maar spijt had op dat moment geen camera bij de hand te hebben.

Aanvulling reis Rome, vandaag nog op Facebook geplaatst:

EEN FIETSREIS NAAR ROME
Net terug van 60 km. fietsen. Zelfs op de fiets is het zweten. Het is op sommige plekken meer dan 34 graden. De Cauberg in Valkenburg was vandaag het eerste slachtoffer in de training om op te fietsen. De eerste keer na de Tia dat ik weer een echte berg heb beklommen. Afgelopen week is de beslissing gevallen. In augustus dit jaar wil ik opnieuw op de fiets stappen voor een reis van rond de 2400 km. Dit keer is de reis naar Rome, door de Alpen en Dolemieten heen. Eigenlijk draait het alleen nog maar om de financiën. Mijn oude elektrische fiets is nu 5 jaar oud en heeft meer dan 21.000 km gelopen. De batterijen kunnen de tocht niet meer aan. Ik mag blij zijn dat ik met één bergje op 83 km. haal. Dat is veel te weinig. Er zijn bergen bij in de Alpen en Dolemieten die je nauwelijks opkomt met twee nieuwe batterijen. Dus wordt het of een andere fiets met die een grotere capaciteit hebben of twee nieuwe batterijen voor mijn oude fiets, die ik anders nog moet zien te krijgen. Natuurlijk komt daar nog het nodige bij aan geld voor eten, slapen, onverwachte voorzieningen, noem maar op. Er is nog niets aan financiën in voorraad, maar ik weet en geloof dat mijn reis dit jaar op een of andere manier door kan gaan. Hoe? Ik heb geen flauw idee. Misschien net als de vorige reis sponsoren zoeken. Elke euro is meegenomen. Maar goed daar kom ik nog op terug. De belangrijkste INTENTIE is mijn gezondheid en dat is ook het doel van de reis. De ziekte van Lyme, de Tia, de dubbele hernia die door artrose inoperabel is. De artrose  die zich steeds mee uitbreidt.  Redenen genoeg om dank je wel te zeggen op deze reis dat ik er nog ben, dat ik weer alles kan doen wat ik wil en vooral dat ik ondanks deze kleine handicaps nog in staat ben deze reis te maken. Dit keer ga ik echt in mijn eentje, dus krijg ik ook meer bagage mee te sjouwen. Wat ik vorige reis aan gezamenlijk gebruikte dingen kon verdelen moet nu allemaal op 1 fiets verstouwd worden. Binnenkort wordt het nieuwe blog geopend, ik laat het nog weten. Fijne Pinksterdagen allemaal

Normaal gesproken ben ik dol op stilte in huis. Ik kan dan beter denken en tijdens het schrijven moet het helemaal rustig zijn om me heen. In een mum van tijd zou ik mijn concentratie verliezen. Bij dit verhaal wil ik dat zeker niet, anders zou ik details vergeten, die ik juist zo graag wil beschrijven. De brutaliteit waarmee sommige mannen hun slachtoffers uitzoeken kent geen grenzen. Zijn het uitzonderingen? Langzamerhand weet ik het niet meer. Eén ding is voor mij al 15 jaar zeker. Op de dansvloer moet je komen om te dansen en niet om een man te zoeken. Ze steken na een paar keer dansen en onderlinge roddels hun koppen vrijwel allemaal één kant op. Vrouwen zijn om te gebruiken, in bed te krijgen en daarna weg te gooien als broodjes. Loopt het tegen de feestdagen zoeken ze een leuk onderkomen. Zoeken hun oude liefdes weer op als ze geen nieuwe kunnen vinden tegen die tijd en zijn voor twee tot drie maanden onder de pannen. Natuurlijk lopen beiden daarna weer vrij rond. De vrouw zie je enige tijd niet meer. Die moet voor de zoveelste keer ontdekken dat ze gebruikt is. Hoe triest het ook is, het gebeurd dagelijks.

Dan zijn er de mannen die normaal gesproken bij het binnnenkomen je even begroeten met een kus op je wang. Gewoon, gezellig en vriendschappelijk. Tot op de dag dat ze met een vrouw binnenkomen. Als dit dan ook nog een vrouw blijkt te zijn die van de eerste blik af een hekel aan me had en dit duidelijk kenbaar maakt aan de nieuwe vriend, of wat het ook mag zijn, dan ben je ineens geen leuke kennissen meer van elkaar en wordt je volkomen genegeerd of vanuit de verte heel voorzichtig toegewoven, zonder dat de vrouw het ziet. Begrijpen??? Nee, dat doe ik dit soort dingen nog steeds niet. Dan zijn er de mannen die twee of drie avonden met je dansen tot ze genoeg van je weten. Er achter zijn gekomen dat ik heel zelfstandig ben en zeker niet van plan ben om gelijk hun onderbroeken te gaan wassen. Hier bedoel ik mee dat degenen die nog wel op zoek zijn alleen maar een gezelschapsdame en huishoudster zoeken. Helaas ik ben geen van beiden. Liefst zoeken ze dan ook nog iemand die voor ze kookt. Anders is het als je echt van elkaar houdt. Echter het zijn maar weinig relaties die het op de dansvloer volhouden. Uitzonderingen gelukkig daargelaten. Je kunt ze echter op één hand tellen.

Zo loopt er sinds kort in de Holzacker een man rond die letterlijk van de ene vrouw naar de andere huppelt als De Grote Charmeur. Had hem nooit eerder gezien. Tijdens de eerste avond kwam hij me voor elke dans halen. Het grappige is dat hij zich goed had voorbereid. Was ineens paranormaal, hield net zo van fietsen als ik en van zwerven en fotograveren. Waar heeft hij het allemaal opgeduikeld? Leuk denk je dan. Maar tegelijkertijd is er een stemmetje in jezelf; 'geloof het niet, dat bestaat niet. Te mooi om waar te zijn dat er een tweede bestaat die jouw interesses deelt". Gezellig en leuk dansen dus en niets aan de hand. Je vertelt je aan je vrienden dat je een leuke man hebt ontmoet. Is ook zo, niets mis mee. Toch blijf je onbewust waakzaam. De tweede avond zag ik hem met iemand anders dansen toen ik binnenkwam en het leek zijn vriendin wel. Er was een soort van intimiteit in mijn gevoel, tussen hen, zonder dat ik aan kon wijzen waar dat in zat. Even later, nadat hij me had gezien, kwam hij bij me zitten en vroeg me weer voor elke dans. Op gegeven moment gaf hij een aai over mijn achterhoofd. Een teken dat hij je aardig vindt? Ik wist het niet en liet het voor wat het was. Naarmate de avond vorderde, werd er vaker in mijn ogen gekeken en over mijn haar gestreeld. Ik keek terug in die ogen en zag berekening, zonder het te beseffen. Hij trok me dichter tegen zich aan en ja hoor, daar begon zijn zogenaamde vuurwerk. Ik kreeg een kus in mijn nek. Duwde hem weg en zei dat ik dat niet wilde. Het bleef even rustig tot ik ineens een kus op mijn mond kreeg. Ik rilde, vond het smerig en zei nu voor de tweede keer dat dit afgelopen moest zijn. Ik hou er niet van om zomaar in het openbaar voor het eerst gekust te worden waar ik geen toestemming voor heb gegeven. Van diverse kanten was ik gewaarschuwd dat het een charmeur was, dus bleef ik extra op mijn hoede. Ik besloot weg te gaan. Waarschijnlijk was ik nog niet duidelijk genoeg geweest, want hij liep mee naar buiten en bracht me naar de auto. Daar pakte hij me weer beet en kuste me op mijn mond. Ik duwde hem weg. Voelde me vies. Waarom was ik toch niet zoals Fransien. Die had hem op de dansvloer na de eerste waarschuwing al laten staan of een knietje gegeven. Terwijl ik ze niet voor schut wil zetten, zetten ze het mij wel, althans zo voelde het voor mij. Tijdens het wegrijden kwam hij me nog achterop met zijn auto en bleef ernaast rijden. Ik zwaaide en hij begreep dat er niets te halen was. Toch voelde het allemaal niet lekker. Op de dansvloer was men getuige geweest van zijn gedrag, maar niet van mijn afwijzingen. De roddelmachines zijn weer in volle gang gezet. Ik baal ervan. Ik wilde niet eens dat hij mee naar buiten ging. Mijn stommiteit is dat ik het allemaal niet of veel te laat doorzie, volgens Fransien.

Gisteravond zijn Fransien en ik opnieuw samen naar de Holzacker gegaan in Belgie. Ik had me voorgenomen om hem de waarheid te zeggen, maar kreeg geen kans. Hij had alweer een nieuw slachtoffer gevonden. Ik zag het al, voor hij mij zag. Mijn gevoel was goed geweest de tweede avond. Zou deze vrouw er wel intrappen? Zou hij haar wel in zijn bed weten te krijgen? Want dat dit de opzet was vorige week, had ik er nog niet achter gezocht. Fransien wel, had het direct in de gaten. Denken mannen nu heus dat ik zomaar met ze naar bed zou gaan? Daar ben ik ooit een keer ingestoken toen ik net Berry anderhalf jaar had verloren en me voor het eerst in de danswereld begaf. Dan ben je kwetsbaar. Weet nog niets van hoe de dansvloer werkt en als er dan zo'n charlatan je een paar keer het hof maakt denk je nog dat hij het meent ook. Het is me twee keer gebeurd en dat was twee keer teveel. Wat jammer eigenlijk dat het bij de meeste mannen alleen nog maar gaat om hoeveel vrouwen ze in hun bed kunnen krijgen. Je wilt graag voor een man respect hebben, maar het zijn er maar enkelen die er rondlopen waar ik dit werkelijk voor voel. Hun LUL, is het enige waarmee ze aan vrouwen kunnen denken? Begrijpen mannen niet dat je daar als vrouw vies van bent? Grof gezegd? Ja, omdat het de werkelijkheid is van deze tijd. Bij jong en oud. Zo word je ook ingeschat en naarmate je ouder bent, ben je meer afgeschreven. Dat zal ook wel een van de redenen zijn waarom ik zo weinig ten dans wordt gevraagd. Ik ben niet nieuwsgierig in wat voor auto ze rijden en of ze een eigen huis hebben. Het interesseert me niet of geld hebben of net zulke armoedzaaiers zijn als ik. Mij interesseert alleen maar het dansen op dat moment, daar kom ik voor. Ben ik te kritisch? Nee. Ik heb zwaar tol betaald voor mijn liefde van afgelopen jaren. Ben ik dan cynisch? Nee, ook niet. Ik bekijk het allemaal vanuit mijn visie en denkwereld.  Ik gun de man waar ik van hield heel veel liefde en geluk in zijn leven. Vergeven heb ik hem alles, maar de vernederingen vergeten en loslaten is veel moeilijker. Dat gevecht lukt nog niet altijd, omdat je jezelf zo stom vind dat je negen jaar bent blijven geloven dat dingen veranderen. Het slijt en zo mag het ook zijn. Iemand die zijn hele leven zo is geweest zal niet meer veranderen en zeker niet waarderen wat hij om zich heen had. Wat voor leuke dingen we samen deden. Die tijd komt nog, maar zal altijd te laat zijn. Mijn reis naar Rome is daar één van.  Het is het vervolg van de reis naar Santiago. Nu gaat ik dit nieuwe avontuur alleen aan uit dankbaarheid.

Het dansen en de dansvloer. Roddels genoeg te horen. Je kunt er beter aan voorbijgaan. Roddelen maakt niet gelukkig en hoe minder je weet hoe beter je jezelf kunt handhaven op de dansvloer. Ik weet als geen ander dat ik er ook niet aan ontkom, zonder dat ik weet wat er wordt gezegd. Of ze goedaardig of slecht over me roddelen, ik heb geen idee. Van één persoon weet ik zeker dat hij alleen maar kwaadaardig over me roddelt, tot op het bot toe. Hij begrijpt niet dat hij daarmee zijn eigen straatje niet schoonveegt, omdat er anderen zijn die mij kennen en weten dat ik zo niet ben. Fransien, die veel meer hoort dan ik, zet het ook direct recht, wat voor mij alleen maar fijn is. Roddelen op een lelijke manier bezeerd degene waarover je kletst en doet op den duur jezelf pijn, omdat het altijd terugslaat op jezelf. Beter advies: doe er gewoon niet aan mee. Dan is er nog de jaloezie onder elkaar. Ook dat voel je. Moet je je daar iets van aan trekken? Nee, niet doen. Vandaag ben jij het onderwerp, morgen een ander. Als mensen meer met elkaar open spraken kreeg je minder roddels en misverstanden. Als westerling zeg ik gewoon wat ik voel, ben open en eerlijk naar buiten toe. Zo zijn wij opgevoed. In Limburg is dat totaal anders. Daar zegt men juist niets tegen je van wat ze echt voelen. Zo is hun gevoel en taal. Daar moet je respect voor hebben, al kan ik het niet altijd begrijpen. In Groningen en Drente is het weer heel anders. Daar is men stugger, maar heb je hun vriendschap dan is het goed. In Friesland heb je minstens een jaar nodig om ertussen te komen. Hebben ze je eenmaal geaccepteerd dan is het goed.  Zo heeft ieder stukje Nederland zijn eigen regels en gewoonten. En geloof me, aan ieder mens mankeert iets. We zijn niet volmaakt. Mogen zijn zoals we zijn. Misschien mankeert aan mij wel het meeste! Ik wil blijven geloven in de goedheid van de mens en vooral aan zijn of haar eerlijkheid. Vooral dat laatste is mijn erecode en daar hoort niet bij dat mannen met mij kunnen spelen. of denken dat ik zomaar even het bed met ze induik. Mijn lijf moet een geschenk zijn aan diegene die het echt verdiend. Dus heren Charlatans, blijf liever weg uit mijn buurt, want van Fransien heb ik nu geleerd dat ik ze rustig een knietje mag geven als ze over mijn grenzen heen gaan en dingen doen die ik niet wil. Of ik dat op kan brengen? Nee, ik geloof het niet. Moet het op mijn eigen manier doen. Wat die manier dan wel is zal ik zelf uit moeten vogelen  en accepteren dat dit wel bij mij hoort. Deze afgelopen maanden heb ik veel van haar en andere vrienden geleerd. Het zijn mijn grenzen en niemand heeft het recht daar over heen te stappen.

De vraag dringt zich langzamerhand steeds meer op of ik nog wel naar de dansvloer wil gaan. Ik ben dol op dansen, maar zit meer op mijn stoel dan dat ik op de dansvloer sta. Gelukkig zijn er aan mijn tafel vrouwen die wel graag met me dansen en een enkele man. Dus kom ik toch wel op de vloer. Bovendien het is zomer, er zijn zoveel leuke dingen te doen. Fietsen en fotograferen, met dit weer een groot plezier. Daarnaast de kaartavondjes met Fransien, de fotoclub etc. Mijn verhalen schrijven, hoewel dat nu een maand heeft stilgelegen. De kaarten met teksten die ik dagelijks maak. Daar komen nu de voorbereidingen voor de reis naar Rome bij. Ben zo druk bezig dat een dag af en toe te kort is. Slaapgebrek ontstaat. Daarnaast nog de onderzoeken die nog steeds doorgaan betreffende ziekte van Lyme. Heel veel bezigheden en weinig tijd voor piekeren over hoe dingen hadden kunnen zijn. Dat is verleden tijd. Het heden is waarmee ik mij nog bezig hou en dat blijkt druk genoeg.

Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Vandaag is het wensdag

Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Vandaag is het wensdag: TOON 7 = WENSDAG Elke toon 7 van een levenspad in de Tzolkin kalender is het wensdag. Wensen kunnen we natuurlijk elke dag, maar toon ...

Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Dagtekst van maandag2 juni 2014"Wanneer je aan me...

Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Dagtekst van maandag2 juni 2014
"Wanneer je aan me...: Dagtekst van maandag 2 juni 2014 "Wanneer je aan mensen uitlegt waar het goede zich bevindt, zijn zij volkomen in staat om dit ...