Zaterdag 5 april verscheen in de Telegraaf een groot stuk
over de ziekte van Lyme. Het aantal zelfdodingen door de gevolgen zijn groter
dan men denkt. Door de dokter wordt het afgedaan met de woorden: weet ik niet
en allerlei andere nietszeggende woorden. Zelf heb ik hier eerder over
geschreven, dat zelfs in het ziekenhuis diverse artsen de kringen op mijn armen
niet herkenden als Lyme. De een zei dit en de ander zei dat, terwijl ik zelf steeds
vermeldde dat het een tekenbeet was geweest. Vorige week was het een
hartspecialist uit het Orbis ziekenhuis te Sittard die mij voor het eerst
serieus nam in tegenstelling tot de neuroloog die op de eerste hulp al voorbij
ging aan het feit dat ik vermeldde dat ik de ziekte van Lyme had. Zijn ze bang
voor hun onwetendheid? Ik vraag me af. Echter niet het feit dat de arts
onwetend is over dit onderwerp is erg, maar het feit dat ze door die
onwetendheid er aan voorbijgaan in plaats van uit te zoeken waar je wel heen
kan met dit ziektebeeld. Dat is wat ik artsen kwalijk neem. Je hoeft niet alles
te weten, dat verwacht niemand van je. Je hoort wel even de moeite te nemen om
uit te zoeken waar je terecht kunt. Dat roept alleen maar respect op. Hieronder
de twee krantenartikelen over de ziekte van Lyme en wat de mogelijkheden zijn.
Helaas voor mij zijn die niet weggelegd. Ik heb de financiën niet om naar Tsjechië
te gaan en me daar te laten behandelen voor mijn klachten. Mocht u dat geluk
wel hebben, schroom dan niet, maar laat alles uitzoeken. De klachten nemen toe
naarmate de tijd vordert. De medicijnen die hier worden gegeven zijn niet
afdoende om de bacterie te lijf te gaan. Tijdens de bloedonderzoeken hier in
Nederland lijkt het alsof de bacterie is verdwenen, maar bij dieper onderzoek
blijkt deze door te woekeren in je lichaam, met alle kwalijke zaken van dien. Blijf
niet afwachtend, maar zoek verder. Laat je zeker niet van het kastje naar de
muur sturen. Artsen behoren te luisteren en dieper onderzoek te doen naar je
klachten. Ik had op gegeven moment angst om weer naar de huisarts te gaan, tot
hij me geruststelde dat hij mijn klachten serieus nam. Dat wil niet zeggen dat
er nu verder in het bloed wordt gezocht. Dit onderzoek is hier nog helemaal
niet bekend. Zodra de ziekte van Lyme serieus gaat worden genomen zullen er
ontstellend veel problemen door de mensen worden herkend en kunnen zij aan hun
klachten eindelijk een naam geven. Misschien wordt dan ook eens wat minder
gezegd dat er iets verkeerd zit in je hoofd.
De ziekte van Lyme is nog vrij onbekend in Nederland, dat is
zeker, maar soms worden mensen het bos ingestuurd met hun klachten omdat de
artsen er geen raad mee weten. Misschien dat we nu met ons allen, artsen en
patiënten de handen in elkaar kunnen slaan, samenwerken om deze nieuw ontdekte
ziekte te bestrijden. Misschien kunnen al die mensen met onbestemde klachten
eens nagaan in hun leven of zij misschien ooit door een teek zijn gebeten.
Samen hand in hand vechten tegen deze onbekende klachten, die misschien veel
grotere vormen heeft aangenomen dan wie ook had kunnen denken.
Ik kan als kleintje alleen maar vechten tegen deze ziekte
door deze artikelen te verspreiden. Wilt U hieraan meedoen door de link door te
sturen van dit verhaal en zijn artikelen. Wie weet helpt ook u hier iemand mee,
die tot nu toe nergens terecht kon met zijn of haar ziekte. Dank u, Maus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten