Waardering en vergeving gaan hand in hand

Vanmorgen rond acht uur werd ik wakker met een heel verhaal over waardering en vergeving. Er kwam van alles tussen. Daarna moest ik naar de psycholoog. Terwijl ik daar zat en we spraken over mijn visioen van eergisteren kwam het verhaal opnieuw boven, maar kon het moeilijk tijdens de behandeling opschrijven. Op dat moment had ik de dagtekst van vanmorgen wel overal opgeplaatst, maar zelf nauwelijks doorgelezen. Nu begrijp ik waarom mijn verhaal nog even moest wachten. Het komt eigenlijk best met elkaar overeen. Ik heb ook negatieve denkbeelden over dit kabinet. Wanneer we dat met het halve land hebben, dan krijgen ze allemaal negativiteit om zich heen en komt er nauwelijks iets goeds uit voort. Wanneer wij beginnen met waardering te zenden, komen zij misschien tot het inzicht dat het ook anders kan. Maar zal mijn verhaal bij het begin beginnen wat het teweeg brengt in jezelf wanneer je waardering uit gaat zenden. Het is een balletje dat steeds verder gaat rollen. 

Vorige week had ik bij de psycholoog een oefening gedaan. Had te maken met mijn boosheid over alle vernederingen die ik heb toegelaten en die nog steeds een rol spelen in mijn denken naar mijn ex. De psychologe vroeg me terug te kijken in mijn leven waar diezelfde vernederingen plaats hadden gevonden. Gelijk kwam een scène boven van rond mijn 8^e jaar, waarin ik door mijn moeder zo diep werd vernederd. Zal er niet dieper op ingaan, dan wordt het weer terugkijken, terwijl ik het nu een plaats heb kunnen geven. Ik begreep de samenhang. Van de negen jaar, zes jaar vernederd worden en dat toelaten, grijpt behoorlijk in op oudere leeftijd. Maar de basis ligt bij het kind mogen zijn. Nu ik de samenhang begreep ben ik weer gaan lezen in mijn boek Sarah en haar gevleugelde vriend. Daar kwamen steeds weer de woorden waardering en vergeving in voor. Daar lag de basis voor verandering, begreep ik. 

Op het moment dat je dingen gaat begrijpen, kun je er ook iets mee. Dus begon ik mijn ex waardering te zenden. Waardering voor het feit dat hij mij zo diep vernederde al die jaren, met andere vrouwen, tijdens het samenzijn en in het openbaar, etc., dat ik daardoor de kracht ontving om uiteindelijk te zeggen dat hij definitief uit mijn leven moest verdwijnen. Ik negeer hem, overal waar ik hem tegen kom, maar nu met waardering. Want door zijn gedrag werd ik alsmaar sterker en krachtiger. Dat verdient waardering en vergeving.  

Echter er gebeurde meer. Eergisteren kreeg ik ergens rond vijf uur in de morgen een soort van visioen. Ik stond bij mijn ex in de woonkamer, die letterlijk in het licht stond. Voor het eerst in al die jaren voelde ik me er welkom. We konden voor het eerst rustig praten in dat licht. Wat er was besproken was blijkbaar niet belangrijk en weet ik ook niet. Wel voelde ik hoe diep eenzaam hij was geworden. Hoe hij nu voelde wat hij had weggegooid. Al die leuke dingen die wij samen deden kan hij met niemand meer delen. Zijn eenzaamheid straalde me toe, maar ik kon er niets meer mee. Alles wat hij anderen gunde, had hij mij misgund in die jaren en dat heeft bijgedragen om nu waardering uit te zenden en hem een nieuwe liefde te gunnen.

 

Ik heb altijd een bloedhekel aan dat huis gehad. Er zit geen sfeer in en je voelt je al helemaal niet welkom. Als ik de enig was die dat had, zou ik gedacht hebben dat het aan mij lag, maar niemand van mijn vrienden en kennissen die er binnen zijn geweest in die jaren en ook na mij, voelen zich er niet thuis, ook zijn latere liefde had dat negatieve gevoel in zijn huis. 

Voor het eerst straalde dit witte licht in die woonkamer en was er een moment van vrede in dat huis, iets dat nooit eerder is gevoeld door wie ook. Het is niet de bedoeling dat wij weer contact krijgen, het is de bedoeling van dit visioen dat er vrede in mezelf is gekomen. Volkomen rust en acceptatie dat de boosheid er niet meer hoeft te zijn. Wat is het mooi en voelt het vredig in mezelf, want het mooiste cadeau kreeg ik erbij geschonken. 

Ik zag wie ik zelf was. Een mooi mens die van mensen houdt en altijd het beste voor ze heeft gewild en nog steeds wil. De waardering heeft voor zichzelf, om wie en wat zij heeft. Ik heb gemerkt dat hoe meer waardering ik anderen geef en toe zendt, hoe fijner ik mezelf voel. Als u dit leest, weet dan dat u op dit moment al mijn waardering krijgt toegezonden om door te geven naar uzelf en wee naar anderen. Het geeft liefde en vrede in uzelf. Pak je kansen. Geef jezelf alle waardering die je kunt krijgen. Je verdiend het en op het moment dat je beseft dat jij alle waardering waard bent, durf je het verleden los te laten en verder te gaan in een nieuw bewustzijn. Je bent het waard, zoals ik mezelf het ook waard vond, om liefde en geluk aan mezelf toe te wensen en ook te geven.

Niemand hoeft zich eenzaam te voelen. Ik ben het niet meer. Heb alles in me om als cadeautje aan mezelf te geven. Het gekke is dat er van alles op me toekomt wat maakt dat er liefde om me heen is. Ik voel me heel rijk en wens u dat alles toe. Maus