Vandaag is zo'n dag om weer eens een kijkje te nemen in de bossen, met de dagtekst in mijn hand

Jaren achtereen liep ik 4 tot 5x per week door de bossen van Vijlen en kon er alles kwijt. Mijn vreugde en plezier, maar ook mijn diepe verdriet en pijn. Het was alsof ik na elke wandeling het leven weer aan kon. Er waren twee momenten dat ik niet meer verder wilde en in de bossen een einde aan wilde maken. Juist die twee keer werd alles gedaan om het tegen te houden. De tweede keer ging het zover en zo diep in oktober 2013,  dat ik van Berry (mijn overleden man), de boodschap kreeg te mogen kiezen. Voor leven of dood. Hij liet me op dat moment allerlei beelden zien waaruit  en waarom ik die keuzes mocht maken. Na het zien van die beelden besloot ik toch definitief te kiezen voor het werkelijke leven. Ik wist voor het eerst in mijn leven dat ik het allemaal aan kon. Vanaf dat moment is er heel veel gebeurd in positieve zin. Heb mensen en dingen een plaats gegeven, zonder boosheid, al kan dat heel soms nog de kop opsteken, ik kan er nu mee omgaan. Het is een tijd van verandering, van jezelf zoeken wie en wat je bent. Wat je taak is hier op aarde en waarvoor ik eigenlijk hier wilde zijn.  

In de bossen heb ik nooit angst. Heb altijd al gevoeld en geweten dat de engelen met me mee lopen. Een enkele keer had ik ook het gevoel als ik de auto parkeerde, dat ik er niet in mocht gaan. Om welke redenen? Dat kan van alles zijn. Er kan iemand zijn met minder goede bedoelingen of om redenen waar ik geen idee van heb. Ik luister ernaar en daar gaat het om. Zij vinden vast daarboven dat ik niet naar een reden hoef te vragen, omdat dit niet van belang is en mij misschien bang zou kunnen maken, terwijl ik geen angst heb om alleen in de bossen te lopen of fietsen.  Klinkt het gek als ik vertel dat ook tijdens mijn fietstochten twee engelen mee fietsen. Het is heerlijk gezelschap. Soms laten ze me lachen. Lucien de ene engel fietst rustig en bedachtzaam. De ander, Mike, maakt altijd gekke capriolen en laat me lachen. Ik hoef ze geen aandacht te schenken of met ze te praten wanneer ik dat niet wil of er niet aan denk. Zij zijn er gewoon om me te beschermen en menig keer heeft me dat voor een val behoed. 

De bossen met hun prachtige bomen en struiken. In de herfst zijn heerlijke geuren van mos, vochtige aarde en paddenstoelen. Het geeft rust en stilte in jezelf. Soms leun ik tegen een boom, maar wat velen bereiken, krijg ik niet voor elkaar. Ik praat er tegen, vertel mijn verhalen, maar voel nooit een antwoord terugkomen. Wel geven ze mij rust van binnen. Het zal vast niet aan de boom, maar wel aan mij liggen, dat ik daar misschien nog niet helemaal voor heb opengestaan tot nu toe. Nu vind ik in de dagtekst van vandaag een prachtige handreiking om het weer eens te proberen. Eigenlijk ben ik sinds oktober vorig jaar niet meer in mijn bossen geweest. Soms er doorheen gefietst , maar heb geen enkele wandeling meer gemaakt. Vandaag is zo'n dag om weer eens een kijkje te nemen in de bossen, met de dagtekst in mijn hand om te luisteren en te voelen. Dit keer zal ik de camera thuis laten. Mezelf alleen concentreren op wat het bos mij heeft te vertellen. Het is de dag voor de zonsverduistering vertelde Hilde en morgenochtend om 8.15 is het spirituele uur om eens goed in jezelf te kijken. Welnu, die voorbereidingen voor rust en ontspanning ga ik vandaag vast zoeken en vinden.

Dagtekst van maandag 28 april 2014
"Wanneer je in een bos gaat, herinner je dan dat daar een groot aantal schepselen zijn die komen en gaan, bezig met verschillende activiteiten, en dat zij jou zien. Probeer met hen in contact te treden en spreek hen zelfs toe, om hen te tonen dat je hun werk waardeert. Ga eens naar een eik of een spar toe… Leg je hand op zijn stam en zeg tegen hem: «Wat ben je mooi! Wat ben je sterk! Schenk mij
iets van je stevigheid en je weerbaarheid… En ik geef je ook een boodschap mee voor alle andere bomen in het bos. Zeg hen dat zij prachtig zijn en dat ik van hen houd. Groet iedere boom en geef hen een kus van mij», en sla je armen om de boom heen. De entiteiten die hem bewonen zullen zich haasten om je liefde aan het hele bos over te brengen en terwijl je verder wandelt zullen de andere entiteiten, die je boodschap hebben ontvangen, uit de bomen komen om je te groeten en zij dansen waar je voorbijkomt. Wanneer je terug thuiskomt zul je je gelukkig voelen alsof je vrienden hebt ontmoet."
Omraam Mikhaël Aïvanhov