Geluk: het is klein, teer en heel kwetsbaar als je het geschonken krijgt. Maar wat....., als je het niet herkent.

Vanmorgen heel vroeg kreeg ik als eerste mail de "dagelijkse gedachte" binnen die me diep raakte. Naar verloren geluk blijven zoeken doe je heel lang na de dood van je partner. Dat begrijp ik voor mezelf, omdat je op verlies geen invloed hebt. Echter weggegooid geluk is erger, omdat je dat geluk zelf in handen hebt. Je mag zelf beslissen wat je er mee doet. 

Naar weggegooid geluk blijf je een leven lang zoeken.
Uit een liedje van Liedje van Rowen Heeze  (ingestuurd door: Ton, Beek en Donk NL)

Dat weggegooid geluk herken ik direct. Soms gooien mensen GELUK weg, welke ze niet hebben herkend als geluk. Het werd zonder nadenken weggesmeten op de vuilnisbelt. Echter als je dat geluk, diepe echte liefde niet hebt herkend of wilde herkennen, terwijl je het in de hand had, zul je het ook nooit meer vinden. Iets wat ik altijd heb verteld aan een persoon in mijn nabijheid, die er zo onverschillig mee omsprong. Hij zal de rest van zijn leven naar dit geluk blijven zoeken, zonder het ooit nog te  vinden. GELUK, het is heel klein en teer als je het geschonken krijgt. Het kostbaarste geschenk dat een mens mag ontvangen. Echter in veel gevallen lonkt het avontuur, zoals de vrije vrienden dat beleven. Ineens is geluk geen geluk meer. Waar niet bij wordt nagedacht is dat zo'n avontuur maar kort duurt. Je kunt net als je vrienden alle vrouwen om de nek vallen en aflebberen, je kunt je bedrinken tijdens je eenzame uren en avonden, of er voor weglopen. Je kunt denken dat je alle vrouwen kunt krijgen maar beseft niet dat het allemaal tijdelijk is. Want wie is er straks als jij iets gaat mankeren. Wie zorgt voor jou als je ziek wordt? Natuurlijk, er zijn verzorgingshuizen en heel optimistisch wordt gedacht dat de kinderen er ook nog zijn. Vergeet het maar. Die hebben hun eigen gezinnen en zorgen en hebben jou als ouder beslist niet nodig om voor te zorgen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Echter al dat andere wat je allemaal nog meer samen deelde, krijg je nooit meer terug. Weggegooid geluk. Een leven kan heel lang duren als je op zoek bent naar geluk, zonder het te vinden.  

De spreuk laat bij mij een diepe indruk achter in mijn ziel. Je ziet het om je heen gebeuren, zonder dat je iets kunt doen. Zonder dat je kunt zeggen; kijk uit wat je doet, je vind het nooit meer terug. Je bent machteloos, omdat de ander het beter denkt te weten. Dat mag natuurlijk. Ieder mens kiest voor zijn of haar eigen leven. Toevallig zie ik op de site van Fransien een filmpje met de titel het leven kent vele wegen, die ik zeker zal delen. Het is aan jou welke weg jij wilt lopen.  

Fietstocht vandaag van Landgraaf, richting Ubach Palenberg, Tevenerheide, Schinveld, Merkelbeek,Brunssum en terug. 34 km. 

Vanmorgen om 9.15 uur vertrokken. Het was kil 17 graden, maar de zon scheen en werd steeds warmer. Voor de middag was regen voorspelt dus wilde ik er nog even van genieten. Boven op de berg van de Tevenerheide thee gedronken met een koek erbij, die ik nog in mijn tas had zitten. Gelukkig maar. Was van plan maar een uurtje te gaan. Had geen brood of ander snoepgoed meegenomen. Gek hè, maar als ik eenmaal onderweg ben ontdek ik steeds nieuwe weggetjes, die ik nooit eerder heb gereden, Zo echt tussen de landerijen door waar alleen trekkers komen. Mijn avontuurlijke geest heeft weer de volle vrijheid gekregen om dit te doen, zonder enige kritiek. Die avontuurlijke geest zou opnieuw een grote fietstocht willen maken. De spirit is er, de financiën, net als bij velen van ons, ontbreken. Maar goed wie weet wat de toekomst dit jaar allemaal brengt. Een heleboel nieuwe dingen en een nieuwe liefde, is al wat ik weet. Lijkt me heerlijk om weer eens verliefd te worden, vooral omdat ik weet dat het opnieuw een grote liefde zal zijn en dit keer wederzijds. De rest wacht ik af. Geniet nu al van de voorpret. Per slot is het zo juli en augustus en dat zijn de maanden waarin mijn leven gaat veranderen. 

De minder goede weersvoorspellingen zijn verschoven naar de avond en de fietstocht loopt uit tot half vier. Op de Tevenerheide sta ik te filmen als de boswachter langs rijdt. Ik moet achter de palen blijven en mag niet meer, zoals andere jaren aan het water staan. Jammer de eerste parende waterjuffers had ik zo graag voor mijn camera gehad. En zeker tegen eind april begin mei zie je ook de grote libellen rondvliegen. Een prachtig gezicht. Helaas weer zoveel foto's gemaakt dat het moeilijk kiezen wordt. Een heerlijke dag geweest met opnieuw mooier weer dan was voorspeld. 23 graden. Maus