Tel je zegeningen ook tijdens moeilijke momenten en verdriet

Als je over verdrietige dingen in je leven schrijft, mag je zeker over je eigen zegeningen nadenken. Een lieve vriendin belde mij op om te vertellen dat ze dat in mijn stukjes miste. Nu heb ik daar niet bij stilgestaan, maar het is zeker de moeite waard om hierover een aparte column te schrijven.

Een mens kent vele zegeningen en mooie momenten in het leven. Wij zijn van binnen veel rijker dan we soms kunnen bedenken. Ik hoef er niet eens over na te denken om mijn zegeningen op te schrijven. Het zijn er zoveel. Mijn kinderen, en kleinkinderen, mijn schoonzoons waar ik mee kan lezen en schrijven. Mijn huisje, pas gerenoveerd en waar ik altijd weer écht thuiskom als ik ben weggeweest. Het is liefdevol ingericht en mijn oudste kleinzoon verheugd zich er op als ik een paar dagen weg ben. Dan mag hij er bivakkeren met zijn vriendin. Ik ben blij en dankbaar met mijn overkapte terras, door mijn ex drie jaar geleden gebouwd en waar ik hem dagelijks dankbaar voor ben. Het  maakt dat we alle ruimte hebben om er met zijn allen gezellig te zitten en te eten, zelfs als het buiten koud en nat is. Een zeil welk ik vorig jaar heb gekocht, houdt het winddicht en met een gaskachel aan is het tot laat in november en vroeg in het voorjaar plezierig genieten, zoals gisteren 1^e Paasdag. Andere zegeningen zijn mijn foto’s die mij blij maken als ze zijn geworden zoals ik ze mij had voorgesteld. Blij en dankbaar ben ik dat ik iedere dag weer te eten en drinken heb. Met mijn kleine autootje met fietsenrek, welk mij overal brengt waar ik heen wil. Een lach, een blik die je zomaar ontvangt van een vreemde of die je zelf uitzend en wordt teruggegeven. Dankbaar ben ik voor mijn gezondheid. Dat ik korte stukken kan lopen, maar lange dagen kan fietsen op mijn elektrische fiets.

Blij ben ik met de cursus Astral Projection die ik volg en waar ik dagelijks mijn oefeningen voor moet doen, maar soms door tijdgebrek te weinig tijd en aandacht aan besteed.  De ervaringen die ik daardoor opdoe zou ik niet willen missen en heeft een nieuw blog opgeleverd, zie http://uittredingen-astraalreizen-maus.blogspot.com/.

De fotoclub waar ik nieuwe dingen leer. Mijn kleine schrijftalent, waaruit ik alles op kan schrijven wat mijn hart mij ingeeft. Blij ben ik met mijn websites waar mensen dagelijks boodschappen opzetten. Hun verdriet maar ook mooie dingen op vermelden en hun kaarsjes branden. Er zijn vast nog veel meer dingen te vermelden, die mijn leven rijk maken en die ik in mijn lijstje zegeningen ben vergeten, maar het zijn wel de dingen van alledag. Mijn verdriet mag nog groot zijn over mijn mislukte relatie van zeven jaar, mijn zegeningen zijn veel groter en als ik er over nadenk kan ik alleen maar dankbaar zijn en realiseren hoe rijk ik eigenlijk ben.

Mijn drie kinderen en hun gezinnen. Het is financieel niet altijd makkelijk voor ze, maar ze zijn gezond en met twee heb ik een fantastisch contact. Het feit dat je kinderen hebt gekregen is al een hele grote zegen, zelfs al wil je ze menig keer in hun jeugd achter het behang plakken. Je vrienden en vriendinnen. De twee langste vriendschappen dateren van 40 en 35 jaar geleden. Het zijn vriendinnen waar je lief en leed mee deelt. Dan zijn er nog vriendschappen van 25 jaar en jonger. De jongste vriendschap dateert pas van een paar maanden. We overlopen elkaar allemaal niet door afstand en tijdgebrek, maar spreken elkaar regelmatig via telefoon of per mail. Deze nieuwe vriendin van een paar maanden was het die mij aanspoorde over mijn zegeningen te schrijven. Mijn vriendinnen wonen door het hele land omdat ik in vier provincies niet heb gewoond en in de rest wel.

Rijkdom. Wat is en betekent rijkdom? Voor mij zijn geestelijke rijkdom en de inzichten die ik in de loop der jaren heb verkregen uit levenservaringen mijn grootste zegening op dit gebied. Natuurlijk is het fijn om niet te hoeven beknibbelen op geld en elk dubbeltje om te moeten draaien. Natuurlijk zou ook ik het fijn vinden als ik mijn kinderen financieel kon steunen in moeilijke tijden, of anderen wat toesteken als dat nodig is. Elk mens heeft het recht om het goed te hebben. Maar het ontbreken van geld maakt mij niet armer van geest. Vroeger zei ik weleens; ‘geld stinkt’. Inmiddels heb ik geleerd dat geld ook heel veel goed kan doen. Je kunt ermee helpen en er zelf van genieten, beiden is goed. Voor mij is het ontbreken van geld minder erg dan het ontbreken van geestelijke rijkdom. Voor weer anderen betekent het rijkdom en macht. Het zijn de keuzes in het leven die men maakt. Het is verschrikkelijk als een mens in armoe moet leven. Geen mens op de wereld verdient het om honger te lijden of naar de voedselbank te moeten. Bedelen om eten, terwijl anderen teveel hebben om op te maken. Toch zal dit altijd blijven, zolang macht overheerst in plaats van liefde. Geld is een geboorterecht voor ieder mens op de wereld.

Een hele grote zegening.

Gisteren kwamen twee van mijn drie kinderen hun gezin eten. Het werd een etentje met veel lachen, zoals het meestal gaat in onze familie. Maar er zaten ook ernstige stukjes bij. Ook dat hoort bij je zegeningen. Er werd gepraat over hun vader, mijn Berry, en over zijn drankprobleem welk hij had overgehouden uit de oorlogstijd en zijn leven erna. Zijn hele familie had in het Jappenkamp gezeten en in die tijd werd er geen tijd en geld aan besteed aan hulpverlening om dit te verwerken. Nadat hij was gestopt met drinken, althans als ik thuis was, bleek dat als ik werkte hij toch stiekem bleef drinken en dat weer verbloemde door veel knoflook te eten. Ik kwam hier na zijn dood pas achter, al vroeg ik hem vaker of hij had gedronken. Hij ontkende, zoals alcoholisten doen. Eigenlijk wilde ik over dit onderwerp nooit  praten, wilde dit negatieve stuk van hem niet blootstellen aan vooroordelen.

Echter er kan en mag geen oordeel zijn over anderen. Ieder moet eerst zijn/haar eigen straatje maar eens schoonvegen, denk ik dan. Mijn Berry was voor mij de beste en liefste man die er ooit heeft rondgelopen met al zijn fouten en gebreken. De reden dat ik er nu over schrijf ligt veel dieper, juist in deze tijd. Het is noodzakelijk dat ik duidelijk maak wat oorlog doet met kinderen. Juist in deze tijd belanden veel kinderen in Arabische en Afrikaanse landen in oorlogssituaties. De ellende in de rest van hun leven is niet te voorzien. Oorlogssyndromen en diepe haat komt de rest van hun leven regelmatig voor. Bij Berry speelde zijn haat tegen de Jappen een grote rol, die hij nooit meer is kwijtgeraakt, tot twee dagen voor zijn dood. Dat hij als kind van dertien mensen moest doden om zelf te overleven, heeft hem zijn hele leven een diep schuldgevoel gegeven, terwijl hij niet verantwoordelijk was. Het was een kwestie van leven en overleven. Hij had net het Jappenkamp overleefd, waarna de na-oorlog in het toenmalige Indië uitbrak en zij uiteindelijk moesten vluchten naar Nederland waar niemand op hen stond te wachten. Hier was net paar jaar de oorlog met Duitsland achter de rug. Diezelfde diepe haat leren ook de kinderen in de oorlogsgebieden van nu ten opzichte van andere volkeren. Geen mens heeft er weet van hoe groot de invloed is op familie en gezin, als je er nooit mee bent geconfronteerd. Ik wil er nu ook niet te dieper op ingaan, want ik was bezig mijn zegeningen te tellen.

Er kwamen tijdens het etentje met de kinderen ook leuke verhalen uit het verleden naar boven. Maar ook hoe we allemaal onze jongste met zijn gezin misten aan tafel. Hij heeft voor zichzelf andere keuzes gemaakt en dat mag. Toch blijft het jammer dat er één ontbreekt met vrouw en kinderen. Aan de andere kant respecteer ik het besluit en heb er dan ook geen verdriet meer van. We zien elkaar een paar keer per jaar bij anderen en lopen elkaar niet voorbij. Meningen mogen verschillen. Schuld? Nee er is geen schuld. Er zijn omstandigheden in het leven waarin inzichten verschillen ten opzichte van situaties. Het heeft ook te maken met vergeving. Toch horen hij en zijn gezin tot mijn zegeningen, ook al zie ik ze heel weinig. Ze bestaan, zijn gezond en dat is het belangrijkste wat er bestaat.

Het zijn veel zegeningen die ik zo even heb opgeteld. Ik ben er dankbaar voor. Toch ben ik er één vergeten, mijn geloof. Mijn geloof in God, in anderen, maar vooral in mijzelf. Mijn grootste geloof is dat ik net als ieder ander een goudklompje ben, af en toe verpakt onder een klein of iets dikker laagje aarde. Diegene die door dat laagje heen weet te kijken, ontdekt dat hij of zij alleen dat beetje aarde er bij de ander af hoeft te halen om het zuivere goud te ontdekken. Is dat geen mooie zegening?

Deze zegening telt voor ieder van ons. Wij zijn als mens uniek en een prachtig klompje goud met ieder zijn eigen vorm er in. Denk daaraan in moeilijke of slechte tijden. Kijk in de spiegel en zie jouw vorm van goud. Zie hoe je glanst als je jezelf even hebt opgepoetst. Het modder en aardelaagje hebt verwijderd. Dit gouden klompje, welke jij en ik zijn, helpen je door alle moeilijkheden heen. Maus


Reacties per mail-Faceboek en Hyves binnengekomen:

Er is een nieuwe reactie op op Hyves"Tel je zegeningen, ook tijdens moeilijke momenten en verdriet
Als je over verdrietige dingen in...". Ik   heb al een aantal stukken gelezen van jou Maus, op die pagina, en ik vind ze erg goed. Respect  Liefs, J.Z.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wat je daar schrijft , Maus, is zeker waar.

Naast verdriet en sores telt het leven zoveel goeds, dat het de moeite waard is.

Maar ik ontmoet geregeld ook mensen die alleen de distels en doornen schijnen te zien of te plukken, en een ongelooflijke rijke bloemenpracht aan zich voorbij laten gaan....

Groetjes,

Harry.

ik ben helaas nogal achtergeraakt met lezen....