Een traan en een lach

Het is rond twaalf uur in de nacht. Had mijn dagelijkse verhaaltje al vroeg in de avond opgeschreven. Opdracht van de cursus Astral Projection; schrijf je dag achterste voren op. Je eindigt dus altijd bij het opstaan, vroeg in de morgen. Met dat opstaan was niets mis vanmorgen. Heb wat geschreven, boodschappen gedaan en vanmiddag de kinderen van de wijk gefotografeerd tijden het zoeken van paaseieren. Als laatste een foto van de winnaar die het gouden ei had gevonden. Heerlijk om te zien hoe al die kleintjes genoten. Een oud gebruik, waar nog maar weinig aandacht aan wordt geschonken. Na het schrijven van mijn dagelijkse bezigheden moest ik de eerlijkheidstest doen. En toen gebeurde het. Tijdens het schrijven  verscheen een dikke waas voor mijn ogen, door een huilbui.

Als je eerlijk wilt zijn tegen jezelf moet je kijken naar je eigen stuk in een relatie die is verbroken en hoe je daarin staat of hebt gestaan. Het feit dat mijn ex alweer rustig gaat dansen laat duidelijk zien dat dit alles hem niet of nauwelijks raakt. Hij danst alweer volop met andere vrouwen, terwijl ik er nog niet aan moet denken dat ik met andere mannen zou moeten dansen. Ik zou niet eens naar de danszaal toe willen. Het doet pijn, dat kan ik niet ontkennen. Zijn onverschilligheid laat ook nu weer eens heel duidelijk mijn eigen domheid zien van al die jaren. Het ligt niet aan hem dat het allemaal zo lang heeft geduurd. Ik was degene die hem al die jaren vast heeft gehouden. Ik zie het eindelijk onder ogen en sta nog steeds achter mijn beslissing van loslaten. Eigen weg zoeken. Extra pijn doet het dat alles wat ik wist en voelde gewoon de naakte waarheid was. Ik betekende niet meer dan een meubelstuk. Daar leun je eens tegen, neemt stof af of geeft er een schop tegen als het in de weg staat. Eigen schuld zeg ik tegen mezelf, maar het maakt de pijn en verdriet niet minder om. Zevenenhalf jaar van iemand houden veeg ik niet even op met stoffer en blik, om het in de vuilnisbak te kieperen. Het moet slijten. Mijn hart moet rust vinden en zich niet bezig houden hoe de ander weer rustig alle pleziertjes najaagt. Helaas, verstand en gevoel botsen nogal eens met elkaar. En was het ooit anders? Nee, dat gebeurde ook eerder in zijn leven na een verlies. Is dat zijn manier van verwerken of vergeten? Of raken dingen hem niet? Nu ik dit zo schrijf en mee maak vraag ik me af of ik hem wel ooit echt heb gekend. Heb ik hem dan altijd met een roze bril bekeken? Een beetje dom he?

Tijdens mijn huilbui krijg ik troost uit de andere wereld. Voor de mensen die hier niet in geloven, is dit niet voor te stellen. Echter voor degene wel weten dat er meer is tussen hemel en aarde, begrijpen dat van de andere zijde veel hulp en troost gegeven wordt. In mijn geval is het Berry, mijn overleden man en geliefde, die komt. In korte tijd word ik rustig. We praten samen. Het gebeurt niet vaak dat ik contact heb met hem. Hij is vaker aanwezig, maar in veel gevallen ben ik te druk om het op te merken, of ik weet het wel, maar kan op een dergelijk moment even het contact niet leggen.

Terwijl Berry weer vertrekt naar zijn eigen wereld, is er rust en zijn de tranen opgedroogd. Ik kan er weer tegenaan. Pak mijn computer om te schrijven. Op het voeteneind van mijn bed zit mijn gids. Op dit moment kijkt ze een beetje bestraffend naar me. Ze heeft er ook wel een reden toe. Ik deed iets wat haar goedkeuring niet kon dragen. Ik bied mijn excuses aan en gelukkig, zij kan weer lachen, zij het nog wat minnetjes. En dat, terwijl zij zo’n mooie lach op haar gezicht heeft als ze blij is of als ik dingen doe die goed zijn. Ze is kritisch, maar dat moet ook. Zij is mijn geweten. We zijn mensen die fouten maken en dan moet je ook de moed hebben om dat toe te geven. We hebben sinds korte tijd een mooie band gekregen.

Ieder mens heeft een gids bij zich die ons dingen zachtjes influistert. Noem het gevoel of intuïtie. Zij proberen ons met zachte hand door ons leven heen te leiden. Wij mensen luisteren meer niet dan wel. En als zij wel luisteren naar hun gids, daardoor een goed idee krijgen, gaan ze het meestal rationeel bekijken en weg is het mooie idee. Het zijn de wijzen der aarde, die naar hun gevoel durven luisteren en er naar leven.

Wij mensen zijn eigenwijs en maken veel omwegen in ons leven. Zelf heb ik nu ook een zodanige omweg van bijna zevenenhalf jaar gemaakt. Het wordt tijd dat ik nu de oorspronkelijke weg terug ga vinden, die ik ooit wilde bewandelen. Mijn vriendin uit Brunssum legde gisteren de kaart. Ik kom weer voor nieuwe keuzes te staan en moet nog een splitsing oversteken. We zullen zien welke wegen zich openbaren. Dit keer hoop ik dat ik betere keuzes maak, die leiden naar geluk en liefde voor mezelf. Ik ben op de goede weg. Heb de keuze gemaakt om te breken met wat slecht voor me was. Dat er af en toe tranen vallen, schaam ik me niet voor. Wie heeft ze niet gelaten in z’n leven. Verdriet heeft tijd nodig om te slijten.

Onze levens lopen berg op en af. Soms is de ene berg hoger dan de andere, maar telkens weer komen we een paar treden hoger, op weg naar de top. We hebben met de jaren meer wijsheid gekregen en leren steeds meer bij. Mijn lach komt langzaam weer tevoorschijn. Ik heb mijn hart weer gelucht. Het is heerlijk om alles op te schrijven. Het gaat ook niet over schuld, maar over vrijheid van spreken. Al die jaren mocht ik nooit ergens over praten en ik liet mij de mond snoeren. Dat ligt niet aan degene die dit eiste, maar aan mezelf dat ik het toeliet. Nu is de tijd gedraaid. Alles wat ik voel schrijf ik op in mijn levensverhaal. Misschien dat ik er één ander persoon mee kan helpen, die voor net zulke keuzes staat als ik. Dan is mijn verhaal niet voor niets geweest. Ik krijg een goedkeurend knikje vanaf het voeteneind van mijn bed en een lieve glimlach. Gerustgesteld kan ik gaan slapen. er wordt over me gewaakt en voor me gezorgd. De nieuwe dag, paaszondag is alweer meer dan een anderhalf uur oud. Mag ik u allen een heel bijzonder en gelukkig paasfeest wensen, vol liefde en geluk, Maus


Reacties:
Hoy meid met alle aandacht gelezen te gek mijn compliment ,we moeten elkaar weer eens zien en lekker bijkletsen fijne paasdagen gr xxxx leen
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 Lieve Maus,
Allereerst wil ik je hele fijne Paasdagen toewensen.
Je verhaal heeft me geraakt. Wat jammer dat het uit is tussen jullie, maar zoals je zegt moet je er geen spijt van hebben want je hebt door hem het nodige geleerd. Ik heb hetzelfde met mijn man, we doen wel veel samen de laatste tijd het gaat al steeds beter en zelfs spiritueel begint hij nu te groeien nu hij ontdekt dat wat ik zeg waar is. Dat ik zelf mijn pijn kan wel halen met reconnectie enz. Ben daar heel blij mee. Ik heb dit voor elkaar gekregen omdat ik bezig ben met het boek "de cirkel" van Laura Day. Op de achterkant van het boek staat geschreven: In de cirkel sta je in contact met jezelf, met anderen en het universum als geheel. Op weg naar de cirkel zorgen jouw wensen en verlangens voor structurele en ingrijpende veranderingen in je leven. Ik had toen als wens dat mijn man en ik een beter liefdesleven zouden krijgen en dat we samen op dezelfde spirituele hoogte komen te staan, dat hij me meer gaat begrijpen. Geloof het of niet, er zijn nu al grote veranderingen gaande en ben er nog maar 2 weken mee bezig, hij wil steeds meer dingen met me samen doen en niet alleen zoals de laatste jaren en hij geeft nu ineens toe dat mijn kaarten uitleggen en reconnectie goed werken en zegt het zelfs tegen anderen. Hij is zowaar ineens trots op me wat ik nooit gemerkt heb!!! Dit boek kost rond de € 5,- maar brengt je zoveel...  Heel veel liefs, R.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Judith respecteert je!