Terug in het gewone leven ebt je hoger bewustzijn langzaam weg, hoe vind ik dat gevoel weer terug?

 
Wanneer ik onderstaande tekst lees van de omraam keer ik terug in mezelf en vraag me af waarom ik dat gevoel van onderweg naar Rome, niet echt meer terug kan vinden. Daar voelde ik me zo dicht bij het universum en was mijn geloof zo sterk en dicht bij me dat het dagelijks een zeldzaam gevoel van liefde en geloof gaf. Langzamerhand, in de gewone maatschappij terug, glipt dat gevoel weg onder mijn handen en dat is wat ik heel erg vind. Net alsof ik er geen grip meer op heb. Ik weet het, er was niets anders om mee bezig te zijn. Overdag was het fietsen. Op de weg letten dat ik niet verkeerd reed, fotograferen en aantekeningen maken voor mijn verhaal in de avond. Het was een heerlijk ritme, waar ik me helemaal in thuis voelde. Terug in het normale leven, moet ik opnieuw leren om een ander ritme te vinden. Het eerste wat me overkwam was dat ik even geen behoefte had om te dansen. Ik dacht dat dit voorbij zou gaan, maar nee hoor, integendeel. Die behoefte is er nog steeds niet.

Daarnaast heb je in het gewone leven weer je grote en kleine zorgjes. Je bankrekening moet worden ingelopen, maar je kosten draaien ook door, Afijn, dat heeft iedereen om me heen, dus niet iets om me zorgen over te maken. Komt vanzelf weer goed. Mijn poesebeest Mausi, die me meer had gemist dan ik dacht, is sinds mijn terugkomst niet meer bij me weg te slaan. Na haar avontuur met het dierenasiel van drie weken geleden, durft ze zelfs de tuin niet meer uit. Ze is oud. Eet heel slecht, waar ik me dagelijks zorgen om maak. Iets nieuws van haar is dat ze me sinds een paar dagen 's morgens wakker komt maken. Klokslag 8.15 uur komt de dame naar boven gelopen en staat ze mauwend in de deuropening. Ik zou haar zo graag willen begrijpen. Weten wat ze van me wil. Er bestaat een cursus praten met dieren, maar dat is even boven de begroting na mijn reis, dus moet ik die wens laten liggen, hoe jammer dat ook is. Het lijkt me een bijzondere ervaring om met dieren te leren praten, omdat je dan begrijpt wat ze willen. Wat ze eventueel mankeren. Waar ze pijn hebben of wat ook. Onbegrijpelijk is dat ik wel met overleden mensen en dieren kan praten, maar niet met levende dieren. Ergens zit hier een blokkade ben ik bang, die ik nog niet op kan heffen.  

Natuurlijk stap ik iedere mooie dag nog op de fiets om van de laatste mooie dagen nog te genieten. Zolang ik op die fiets zit voel ik me zielsgelukkig. Komt dat gevoel van onderweg zijn, weer helemaal terug. Mijn mooiste ervaring deze week was wel dat ik een en al lach op mijn fiets zat en daar geheel onverwachts mijn ex vriend tegenkwam. Geen spat veranderd. Niet in kleren, niet in gedrag. In mijn ogen zag ik een oude eenzame man voorbijrijden, die ik nauwelijks herkende. Ik keek naar hem, hoewel hij strak de andere kant op bleef kijken met een gezicht als een donderwolk. Waarschijnlijk had hij mij eerder in de gaten gehad dan ik hem. Des te sterker werd mijn lach, toen ik merkte dat er totaal geen gevoel meer zat. De hele dag is die lach en dat bijzondere gevoel van blijheid niet meer geweken. Nu kreeg ik de bevestiging van wat ik onderweg naar Rome al had ervaren. Hij bestaat niet meer in mijn gedachten, kan me niet meer raken of pijn doen. Ik kan hoogstens voor hem wensen dat hij ditzelfde geluksgevoel wat ik voel ooit van binnen zal ervaren. Een gevoel dat niet te beschrijven is. Een gevoel waardoor je boven jezelf uitstijgt. Het enige wat ik me zonder schuldgevoel afvroeg was, waarom ik daar negen jaar van mijn leven aan had gegeven. Het had een doel weet ik nu. Een doel dat de ander nooit heeft opgepakt en het is goed zoals het is. Ik ben vrij. Gun hem een prachtig leven, meer kan ik hem niet toewensen. 

Mijn bewustzijn onderweg naar Rome stond op een veel hoger pijl dan nu in het dagelijkse leven. Jammer. Er moet toch een weg zijn om dat bewustzijn vast te houden, alleen weet ik de weg nog niet. Ik heb weer wat te wensen erbij gekregen. Opnieuw mijn hoger bewustzijn terugvinden en praten met dieren. Er is weer veel werk aan de winkel om beiden te bereiken. Wanneer je iets heel sterk wilt worden wensen vroeg of laat, wanneer ik er aan toe ben, ook vervult. Daar geloof ik in. Fijne dag allemaal. Maus 

 

Dagtekst van woensdag 15 oktober 2014.
"Het scheppend vermogen van het menselijk wezen zetelt veel hoger dan zijn gewone bewustzijn: het openbaart zich als een vermogen om een werkelijkheid te onderzoeken die zijn begrip te boven gaat, er elementen van op te vangen en deze in de materie gestalte te geven. Creëren is jezelf overtreffen, jezelf overstijgen. Echter, zelfs voor veel kunstenaars blijft de creatieve daad in het gebied van het instinct steken: ze worden ertoe gedreven om zich uit te drukken, dat is alles, maar dit betekent nog niet dat je scheppend bezig bent. Alle artiesten die geen inspanning leveren om zich tot in de hogere gebieden van de ziel en de geest te verheffen, kunnen geen goede invloed uitoefenen op de mensen die hun werk bekijken, hun muziek beluisteren of hun boeken lezen.
Bestudeer goed welke toestand het herhaald bezoeken van een kunstwerk of de omgang met een bepaalde gedachte in je oproept, want zoiets blijft nooit zonder gevolgen. Of je het nu wilt of niet, je wordt met de auteur verbonden en die voert je mee op de wegen die hij vóór jou heeft afgelegd.
Hierdoor zou de kunst, wanneer ze goed wordt begrepen, de beste pedagogie kunnen zijn. Wanneer artiesten in staat zijn gebleken zich tot aan de goddelijke wereld te verheffen, tot aan de top van hun wezen, blijven de elementen die zij van deze spirituele beklimmingen hebben meegebracht niet alleen in hen doorwerken, maar ze veroorzaken ook weldadige transformaties in de hele wereld."
Omraam Mikhaël Aïvanhov