Mausi weer thuis, maar voor hoe lang? Vervolg

Gisteravond Mausi bij de dierenarts opgehaald. Ze wilde ook daar weer nauwelijks eten. Heb haar mee naar huis genomen, nadat ze eerst prednison had gekregen en een half tabletje voor de leverkuur. De hele avond ligt ze verzwakt onder de tafel, daar ligt ze al sinds twee weken. De grond is koel. Haar mandje laat ze al die tijd links liggen. De koorts is iets gezakt. Ik zet drie soorten eten voor haar neer, alles keurt ze af. Dan is het tijd voor haar laatste tabletje. Op normale wijze krijg ik het niet naar binnen. Haar mondje open knijpen, ik kan het niet. Dat doet haar zeer. Echter een half tabletje in een klein bolletje leverpastei doet wonderen. Het andere eten weggehaald en alleen een schoteltje neergezet met dat ene bolletje er op. Om half twee vannacht trapte ze er in. Ben in bed gekropen om er om drie uur maar weer uit te kruipen. Alles maalt in mijn hoofd en ik wilde bij haar zitten. Om half zes vanmorgen weer in bed gekropen om uiteindelijk half elf wakker te worden. 

Het eten van gisteravond, wat ik weer had teruggezet, was voor een deel opgegeten. Het restant weggehaald en opnieuw haar medicijnen in 4 bolletjes leverpastei gestopt. Ja hoor ze trapt er opnieuw in. Mijn vraag aan mezelf werd beloont met het antwoord hoe ik haar nu eindelijk goed aan het eten krijg. In de vriezer nog wat rundergehakt, die nu als bouillon staat te trekken. Nu maar hopen dat ze dit straks lekker gaat vinden en daardoor beter gaat eten. Het feit dat ze al wat eet, komt waarschijnlijk door de prednison en misschien beginnen de tabletjes van de schildklier nu ook te werken? Wie weet. Maandag moest ik echt een beslissing nemen over haar leventje, iets wat ik niet kan en wil. Nu maar blijven hopen dat Mausi en Maus nog wat langer tijd krijgen met elkaar. Het trucje met de medicijnen heeft gewerkt tot nu toe, nu nog het trucje met de bouillon om haar weer aan het eten te krijgen. Voor de mens werkt dit versterkend, dus waarom niet voor een dier. Alles mag wanneer ze zo op het randje van de dood balanceren, toch?