dinsdag 5 februari 2013

Een verjaardag met een gouden randje

Opnieuw is het half één in de nacht en zit ik te schrijven op mijn bed. Opnieuw heb ik gevoeld hoe rijk ik ben met al die hartverwarmende reacties die ik op mijn verjaardag en mijn verhaal mocht ontvangen. Prachtige woorden, regeltjes tot brieven toe. Sommigen zelfs met herkenning. Vol dankbaarheid kan ik alleen maar zeggen; Dank u wel voor alle mooie reacties en mails die ik vandaag op 50plusser.nl, Faceboek, Hyves en privé mocht ontvangen, van veelal vreemde mensen, waar ik nooit eerder van heb gehoord. Wat een geschenken allemaal. Dan kun je niet anders dan je rijk voelen. Rijk aan liefde en vol van dankbaarheid. En als je een deel van de dag nog steeds in bed ligt met griep heb je ontzettend veel tijd om na te denken. Hoe kan ik nu laten zien aan u allen hoe blij u mij heeft gemaakt. En ook een beetje trots dat mijn verhalen gelezen worden door zoveel mensen. Misschien met mijn verhaal 1 persoon heb kunnen helpen met mijn openhartigheid.

Elke dag is een nieuw geschenk. Geloof me, ook ik heb mijn slechte dagen en wil het goede dan echt niet altijd zien. Ook ik heb tranen van verdriet die soms ineens naar buiten stromen, omdat ik me eenzaam voel, somber of gewoon zonder reden ineens boos ben. Althans dat denk ik dan. Maar is dat wel zo? Nee hoor, het is een stukje ontevredenheid en ook dat mag er af en toe zijn. Het leven is mooi als je het wilt zien. Echter op de slechte dagen wil ik dat soms even niet. Ik moet mezelf dan echt een schop onder mijn kont geven om een glimlach op mijn gezicht te laten komen. Lukt dat niet direct dan rij ik naar mijn bos om een stuk te lopen. Praat tegen God, ben soms zelfs heel boos tegen Hem, of verdrietig en vertel wat me dwars zit. Na een half uur wandelen voel ik de energie binnenstromen, pak mijn camera, die altijd om mijn nek hangt en maak foto’s. Al heel snel voel ik de eerste glimlach langs mijn mond omhoog kruipen, glijdend over mijn wangen totdat hij mijn ogen heeft bereikt. Op dat moment is alles weer goed. Al regent het nog zo hard, de zon is opnieuw mijn hart binnen gestroomd.

Heeft u het moeilijk, voel je je alleen, weet je je geen raad? Blijf niet binnen maar trek je oudste kleren en schoenen aan. Loop de natuur in. Struin door bossen, langs de zee of waar je het liefste wilt zijn. Vraag om hulp en zelfs al geloof je nergens in, die hulp komt altijd vanuit het universum. Bedenk dat je uiteindelijk nooit helemaal alleen bent, al voelt dat af en toe zo.

Lach naar degene die je tegenkomt en je krijgt die lach terug is mijn ervaring. Ik stuurde afgelopen nacht een klein verhaaltje de wereld in en kreeg er zo heel veel voor terug. Als dank voor al die lieve reacties brand ik vandaag op mijn beide websites een kaarsje als dank voor alle liefde die ik vandaag mocht ontvangen; http://members.home.nl/brandeenkaarsje en http://menbers.home.nl/doeeenwens.
Dank U en welterusten, Maus

1 opmerking:

  1. Zo maar een mijmering!
    In een gesprek wil men iets zeggen; plotseling is men de draad kwijt. Om op een later tijdstip hierop terug te komen. Of dat we wakker worden en plotseling een geweldig idee hebben of de oplossing voor een (vermeend) probleem. Wie heeft dit niet?

    BeantwoordenVerwijderen