zondag 8 december 2013

Dank aan mijn meisjes, mijn vrienden en kennissen die mij steunden dit jaar. Kracht gaven om opnieuw te beginnen

Na een lange omweg kom je op een dag altijd weer het juiste levenspad; "rechtdoor"
Vandaag is het precies negen jaar geleden dat ik aan een nieuw leven dacht te gaan beginnen. Een leven van negen jaar, dat zou eindigen in een nachtmerrie vol leugens en bedrog. Een leven waar ik na een paar maanden al uit had moeten stappen. Echter door de diepe liefde op zielsniveau, die ik voelde voor de ander, kon ik die stap om weg te gaan niet maken. Tot twee keer toe wilde ik dit leven bijna beëindigen uit diepe wanhoop, waarin niets meer bestaat, omdat het verdriet en de pijn niet meer was te dragen. De eerste keer, vijf jaar geleden en nog niet zolang geleden. Een mens in diepe wanhoop kan niet meer denken en voelen. Ziet niet meer dat er altijd weer een weg is die zich opent. Gelukkig zagen vrienden om mij heen die weg wel en hielpen waar ze konden.

Met hulp, liefde en kracht, iets dat die ander nooit zal leren kennen, werd ik door mijn meisjes, mijn vrienden en vele kennissen deze afgelopen weken weer op de been getrokken. Tranen werden door hen gedroogd. Gevoelens van liefde en warmte werden als een deken over me heen gelegd. Opnieuw heeft deze persoon een vrouw om hem heen. Een hele lieve, maar vooral krachtige vrouw, die dat aan kan, waar ik de kracht niet voor had. Diep respect en bewondering heb en voel ik voor haar.

Opnieuw ben ik opgekrabbeld met steun van allen om me heen. Met steun van Berry, God, engelen en gidsen, die mij dagelijks beschermen en waar ik steeds beter naar leer luisteren. Mij was gezegd, op de dag dat ik hem leerde kennen; "blijf weg van die man, je krijgt alleen maar verdriet". Het klopte, maar eigenwijs als ik was, luisterde ik niet naar deze raad. Het was een lange levensles. Een omweg van negen jaar voor ik deze les wilde leren. Liefde in het leven van een mens is een raar ding. Je weet dat dingen fout zijn, dat de ander niets om je geeft en toch blijf je hopen, dag in dag uit. Je vergeeft steeds weer, probeert het opnieuw en toch....... Het was een dure les van negen lange jaren, die ik leer om los te laten, te vergeten en vooral vergeven. Aan mezelf en aan de ander

Een eigenwijs mens met een warme ziel kan ook heel dom zijn. Voor anderen weten we alles zo goed, maar voor onszelf durven we niet verder te kijken, omdat we van binnen weten dat we fout zitten. Er was Ria, een vriendin die al die jaren luisterde naar mijn verdriet en tranen. Nooit een keer tegen me zei dat ze geen zin had om naar mij te luisteren, ondanks dat ik haar raad niet kon volgen om te stoppen. Er was Huub, die mij leerde dat elk gebeuren van nu voort kwam uit mijn verleden. Het klopte zo goed dat ik de nu de moed heb om elke keer te kijken en te vergelijken. Om te zien dat de man van nu een zelfde uitgave was van mijn vader. Nog steeds ben ik bezig dit stuk af te werken. De vergelijking is zo groot dat ik daar moet beginnen waar het ontsproten is, in het verleden, leerde Huub aan mij. Wanneer dat eenmaal is afgewerkt is het heden ook een verlossing en vrijheid. Het begin is al bezig het einde komt in zicht.

Daar zijn mijn meisjes, Désiree en Diane. Mijn vrienden, Ria, Edie, Evelien, Lenie, Frans en vele andere waardevolle vrienden, waarvan ik de naam op dit moment even niet in gedachten krijg, waar ik zoveel dankbaarheid en liefde voor voel. Dank je voor jullie liefde, kracht en steun.

Ook een warm dank je wel voor een vriendin die mij eergisteren de eerste zin aangaf voor mijn Kerstgedicht. Dit jaar was er geen inspiratie ontvangen om het gedicht, verhaal en de kerstwens te schrijven. Op het moment dat zij de eerste zin uitsprak, na alles wat er de laatste maanden is voorgevallen, wist ik dat dit het moest worden. In woorden is niet te beschrijven wat ik aan warmte en liefde voel voor iedereen om me heen, die mij heeft geholpen uit dit diepe dal van verdriet te komen. Het kerstgedicht en verhaal zijn vandaag geschreven. Weer een stukje losgelaten.

Vandaag wil ik ook een dank je wel zeggen aan al die mensen die reageerden op mijn verhalen, meeleefden en reacties gaven. Het is fijn om te horen dat in sommige situaties anderen zichzelf hierin herkennen en er iets aan hebben. Ik heb het geluk dat ik kan en durf te schrijven over heel veel zaken, zonder gène en schaamte. Ik hoef me niet voor mijn gevoel te schamen. Heb niets in mijn leven gedaan dat niet kon of mocht. Ieder mens probeert het beste in zichzelf te zoeken en weet het niet altijd te vinden. Daardoor denken we altijd dat een ander het veel beter doet. Het is niet waar. We doen het goed. Er is nooit iets verkeerds. Als we dingen doen met een omweg, onszelf niet zien zoals onze ziel werkelijk is dan moeten we dat leren met een omweg van soms jaren.

Zie uzelf, dat probeer ik ook, als een warm en meevoelende ziel te zien. Die deze warmte en liefde in de eerste plaats aan zichzelf mag, zelfs moet geven, om gelukkig te zijn. Zoek die weg en het geluk komt op je pad. Kies niet voor wat je niet wilt, maar voor wat je wel wilt, gelukkig zijn.  Maus

Geen opmerkingen:

Een reactie posten