Dagtekst van dinsdag 9 december 2014 en het Kerstgevoel

 

Acht dagen, waarin ik nauwelijks iets heb laten horen of zien, laat staan de dagteksten op internet heb gezet, terwijl er toch hele mooie bij waren. Het wilde even niet. Veel was er te verwerken. Bovendien heb ik ook afstand genomen van andere zaken. Laten we het er maar op houden dat het aan mij lag, dat is het makkelijkste. Er zijn nu eenmaal dingen of zaken waarin ik totaal anders denk. Dat mag.

Hoe zit het nu met mijn kerstgevoel en de kerstkaarten? Nog steeds is het er even niet. Zelfs het jaarlijkse kerstgedicht is nog steeds niet naar binnen gefluisterd. Of zou ik de engelen dit jaar niet gehoord hebben, tot nu toe? Geen idee. Er is het laatste half jaar teveel gebeurd dat diepe indrukken achter heeft gelaten. Deze laatste acht dagen waren nodig om helemaal bij mezelf te blijven. Zelfs op Facebook of 50 Plusser reageerde ik nauwelijks. Die tijd was nodig om uit te zoeken wat ik nu eigenlijk met mijn toekomst wil doen. Geloof me, ik weet het nog steeds niet en zolang dat aan de orde is, is er een zekere mate van overgave. Zoiets van, "oké, ik weet het niet, maar jullie "hierboven" weten het wel, dus laat het me maar weten, ik zal proberen er naar te luisteren." Best een stapje vooruit. Dus voel ik me niet schuldig als er dit jaar geen kerstkaarten worden gestuurd maar vlak voor de kerstdagen misschien alleen een mooi woordje met een kaarsje erbij voor iedereen die dat nodig heeft. En mocht de inspiratie van de engelen nog doorkomen, weet dan, dat "het gevoel" er weer is. Het gevoel dat ik weet welke weg ik in mag slaan.

Ook de verhalen, die met regelmaat verschenen en tijdens de fietsreis naar Rome zelfs dagelijks, zijn gestopt. Een schrijversblog misschien? Geen idee. Ik schreef er wel een paar, naar aanleiding van een dagtekst die ik las, maar halverwege stopte de energie en borg ik het weer op. Ook dat is in orde. Een mens hoeft niets, alleen maar te luisteren naar "Boven". Mijn telefoonlijntje was helemaal gesloten na de sleutelbeenbreuk en de dood van Mausi. Vorige week heb ik met Diane samen een oefening gedaan om alle kanalen weer open te maken. Zo open was het derde oog dat zelfs in de nacht van alles gebeurde waardoor ik niet in slaap kon komen. Opnieuw onrust dus, totdat Diane gisteren heeft uitgelegd wat er gebeurde. Door haar uitleg en het begrijpen heb ik vannacht weer eens heerlijk geslapen. Keert de rust weer terug. Sinds een paar dagen weet ik dat ik een nieuwe gids heb gekregen, Andreas. Een strenge meester, die me vermanend toe heeft gesproken. Maar ook nog even de tijd en ruimte geeft om te kijken welke weg ik in wil slaan.

Het kerstgevoel komt hopelijk langzaam binnenglijden via een simpel kanaaltje en misschien worden het toch heerlijke dagen waarin ik ook in mijn eentje vrede en rust vind, zonder mezelf alleen te voelen. Dat is wat ik voor iedereen wens, die zich eenzaam en alleen voelt, omdat er weer feestdagen komen. Zoek rust en vrede in jezelf en vraag om hulp van "hierboven". Het kan even duren, maar heus, het komt. Na verdriet komt altijd weer zonneschijn. Het eerste straaltje heb ik alweer gezien, U ook?

Dagtekst van dinsdag 9 december 2014
"Wanneer ze onverwacht in een onontwarbare situatie terecht zijn gekomen, worden veel mensen zich bewust van hun onwetendheid, hun zwakte, hun onmacht tegenover bepaalde gebeurtenissen en ze zeggen bij zichzelf: "Had ik het maar geweten!..." Zij hadden het kunnen weten, want er werden hun op bepaalde momenten goede omstandigheden aangeboden om te leren, te oefenen, sterker te worden en daar waren ze zich bewust van. Maar ze hebben die omstandigheden voorbij laten gaan: oude gewoontes afleren vraagt te veel inspanning; andere activiteiten, andere plannen waren aantrekkelijker. Maar nu zijn ze vastgelopen!
Je zult je afvragen: "En als wij deze goede omstandigheden hebben laten voorbijgaan, is het dan nu te laat? Is alles voorgoed verloren?..." Nee, het is nooit te laat, de weg van het leven is lang, oneindig en andere gunstige voorwaarden zullen je gegeven worden in dit bestaan of in een ander. Probeer ze niet aan je voorbij te laten gaan, zodat je niet meer hoeft te zeggen: had ik het maar geweten!…"
Omraam Mikhaël Aïvanhov 

Soms zeg je meer met liefde, zonder vragen,
dan met woorden, zonder antwoorden.

Sophie van der Stap  (Ingestuurd door:  Marianne Plasier-Looijestijn, Voorburg NL)

 

Woorden van Inspiratie - Dag 253

 "  Daar voorbij de grenzen van gedachten
van goed doen en kwaad doen
is een Veld
Daar zal ik op je wachten..."

Rumi