Levensverhalen van jou en mij. Geschreven door Medium-helderziende-vertrouwenspersoon en dierentolk, Maus Sturmer. Soms is het goed om je gedachten/belevingen op schrift te stellen. Je ziet hoe goed je het eigenlijk hebt gedaan, ondanks vele fouten die je maakte. Inzicht en begrip ontstaan. Waren het wel allemaal fouten of hoorde dit bij mijn levenspatroon? Was het een levensles? Gedeelde levensverhalen geeft troost en inzicht. Ieder leven heeft ups en downs die een verhaal waard zijn.
woensdag 31 december 2014
Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Dagtekst van dinsdag 30 en woensdag 31 december 20...
Uittredingen - Astrale reizen en Paranormale ervaringen van Maus Sturmer: Dagtekst van dinsdag 30 en woensdag 31 december 20...: Laat je niet beïnvloeden door hen die slechts moeilijkheden en ongeluk voorspellen. Dat komt eenvoudigweg omdat ze niet weten wat de toek...
zaterdag 27 december 2014
Drie dagteksten vandaag achter elkaar
Sorry mensen, ben een
beetje uitgeblust na alles de afgelopen zeven weken en heb tijd nodig om gewoon
even niets te willen of te doen. Waarom en hoe begrijp ik zelf niet, maar het
vermoeden bestaat dat het gewoon een overgangsfase is naar een nieuw begin. In
dit geval letterlijk omdat het nieuwe jaar er aan komt. Gisteravond liet ik
zelfs mijn camera op straat vallen. Of hij kapot is heb ik zelfs nog even niet
naar gekeken. Ook de slapeloze nachten zullen er onderdeel van zijn, dus is er
meer een stuk gelatenheid, die niet negatief of positief voelt. Er is gewoon
even niets en voor mijn gevoel is ook dat goed. Misschien herkent u dit ook?
Lieve groet en fijne dag.
Dagtekst van zaterdag
27 december 2014
"Nu je de weg naar het licht bent opgegaan, moet je onvermoeibaar je tocht voortzetten, zonder je af te vragen wanneer je het doel zult bereiken. De hindernissen zullen een voor een wijken voor degene die onderweg niet stopt, want hij heeft de machtige wetten van het leven in beweging gezet.
Het spirituele leven is als de beklimming van een hoge berg. Op deze lastige, steile paden is het onvermijdelijk dat je ogenblikken van zwakte, van ontmoediging doormaakt en het kan ook gebeuren dat je valt, maar dit is geen reden om te stoppen. Soms kan je misschien zelfs het gevoel hebben te sterven… maar je zult weer opstaan! Als je de moed volledig dreigt te verliezen, klamp je dan vast aan dat mysterieuze licht dat nog in je schijnt, het zal tegen je zeggen dat ‘de dood’, waar je doorheen gaat, gevolgd zal worden door een wederopstanding en dat niemand beter dan jijzelf je daaruit kan redden, want alle machten van het leven bevinden zich in jou. En je zult je klim naar de top voortzetten."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Nu je de weg naar het licht bent opgegaan, moet je onvermoeibaar je tocht voortzetten, zonder je af te vragen wanneer je het doel zult bereiken. De hindernissen zullen een voor een wijken voor degene die onderweg niet stopt, want hij heeft de machtige wetten van het leven in beweging gezet.
Het spirituele leven is als de beklimming van een hoge berg. Op deze lastige, steile paden is het onvermijdelijk dat je ogenblikken van zwakte, van ontmoediging doormaakt en het kan ook gebeuren dat je valt, maar dit is geen reden om te stoppen. Soms kan je misschien zelfs het gevoel hebben te sterven… maar je zult weer opstaan! Als je de moed volledig dreigt te verliezen, klamp je dan vast aan dat mysterieuze licht dat nog in je schijnt, het zal tegen je zeggen dat ‘de dood’, waar je doorheen gaat, gevolgd zal worden door een wederopstanding en dat niemand beter dan jijzelf je daaruit kan redden, want alle machten van het leven bevinden zich in jou. En je zult je klim naar de top voortzetten."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Dagtekst van vrijdag
26 december 2014
"Hoe komt het dat je na een ogenblik van grote spirituele intensiteit zo’n gevoel van volheid ervaart?
Uiterlijk is er nochtans niets gebeurd, is er niets veranderd, maar je voelt je voldaan alsof je werd gevoed, gelaafd… Onwetenden zullen natuurlijk zeggen dat dit een illusie is. Maar als ze lijden, als ze ongelukkig zijn zonder aanwijsbare oorzaak, zijn deze momenten van angst, van depressie dan ook een illusie? Welnee, dit is voor hen een realiteit, het lijden is een realiteit, maar de spirituele vreugde is een illusie. Wat een redenering!
Probeer je dus voortaan te verheffen tot aan de gebieden van de ziel en de geest; eet, drink en je zult beseffen wat de volheid is. Vanaf dat moment zal het niet meer zijn zoals op het fysieke vlak, waar je iedere dag verplicht bent te eten om niet uitgehongerd en krachteloos te worden. Het voedsel dat je in de sublieme gebieden tot je neemt, verzadigt je gedurende dagen en dagen. De goddelijke wereld bestaat uit zulke rijke elementen dat, ook al lukt het je er slechts eenmaal van te proeven, de gewaarwording van vervulling die ze je geven, je niet meer zal verlaten. Niets zal deze gewaarwording van eeuwigheid van je kunnen afnemen. Voordat je zover bent, zul je natuurlijk nog lang moeten oefenen en iedere dag je voedsel moeten zoeken zoals je dat voor de fysieke maag doet.
Maar als je probeert deel te nemen aan de festijnen van de ziel en de geest, zal op een dag niets dit gevoel van volheid meer van je kunnen afnemen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Hoe komt het dat je na een ogenblik van grote spirituele intensiteit zo’n gevoel van volheid ervaart?
Uiterlijk is er nochtans niets gebeurd, is er niets veranderd, maar je voelt je voldaan alsof je werd gevoed, gelaafd… Onwetenden zullen natuurlijk zeggen dat dit een illusie is. Maar als ze lijden, als ze ongelukkig zijn zonder aanwijsbare oorzaak, zijn deze momenten van angst, van depressie dan ook een illusie? Welnee, dit is voor hen een realiteit, het lijden is een realiteit, maar de spirituele vreugde is een illusie. Wat een redenering!
Probeer je dus voortaan te verheffen tot aan de gebieden van de ziel en de geest; eet, drink en je zult beseffen wat de volheid is. Vanaf dat moment zal het niet meer zijn zoals op het fysieke vlak, waar je iedere dag verplicht bent te eten om niet uitgehongerd en krachteloos te worden. Het voedsel dat je in de sublieme gebieden tot je neemt, verzadigt je gedurende dagen en dagen. De goddelijke wereld bestaat uit zulke rijke elementen dat, ook al lukt het je er slechts eenmaal van te proeven, de gewaarwording van vervulling die ze je geven, je niet meer zal verlaten. Niets zal deze gewaarwording van eeuwigheid van je kunnen afnemen. Voordat je zover bent, zul je natuurlijk nog lang moeten oefenen en iedere dag je voedsel moeten zoeken zoals je dat voor de fysieke maag doet.
Maar als je probeert deel te nemen aan de festijnen van de ziel en de geest, zal op een dag niets dit gevoel van volheid meer van je kunnen afnemen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Dagtekst van
donderdag 25 december 2014.
"Elk jaar vieren de christenen op 25 december om middernacht de geboorte van Jezus. Het is Kerstmis. Er bestaat geen enkel bewijs dat Jezus op 25 december geboren zou zijn, of in de winter, en men is zelfs niet helemaal zeker van het jaar… Maar net zoals bij Pasen, geeft de plaats van Kerstmis op de kalender aan dat dit feest symbolisch moet worden geïnterpreteerd.
De winter is het seizoen waar, in de zaden in de grond, een langdurige arbeid van ontkiemen plaatsvindt, die uiteindelijk zal uitmonden in het ontluiken van een veelvoud aan nieuw leven. Hetzelfde werk vindt plaats in de psyche van ieder mens: in die duistere aarde van zijn lagere natuur moet het zaad van het hoger Zelf, de Christus,beginnen te ontkiemen. Juist deze gebeurtenis wordt door de christenen gevierd met Kerstmis: om middernacht, op het moment van de grootste duisternis heeft een geboorte plaats. Daarom is Kerstmis, ondanks de kou en de duisternis, ook het feest van het licht. Sommigen zullen zeggen dat ze geen christenen zijn en dat ze met de geboorte van Christus niets te maken hebben. Welnu, als ze dat liever hebben, kunnen ze het anders benoemen: wat voor godsdienst ze ook mogen hebben en zelfs als ze die niet hebben, zijn alle mensen naar het evenbeeld van God geschapen en dit beeld ligt in hen als een kiem waar zij naar dienen te zoeken om deze te doen ontluiken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Elk jaar vieren de christenen op 25 december om middernacht de geboorte van Jezus. Het is Kerstmis. Er bestaat geen enkel bewijs dat Jezus op 25 december geboren zou zijn, of in de winter, en men is zelfs niet helemaal zeker van het jaar… Maar net zoals bij Pasen, geeft de plaats van Kerstmis op de kalender aan dat dit feest symbolisch moet worden geïnterpreteerd.
De winter is het seizoen waar, in de zaden in de grond, een langdurige arbeid van ontkiemen plaatsvindt, die uiteindelijk zal uitmonden in het ontluiken van een veelvoud aan nieuw leven. Hetzelfde werk vindt plaats in de psyche van ieder mens: in die duistere aarde van zijn lagere natuur moet het zaad van het hoger Zelf, de Christus,beginnen te ontkiemen. Juist deze gebeurtenis wordt door de christenen gevierd met Kerstmis: om middernacht, op het moment van de grootste duisternis heeft een geboorte plaats. Daarom is Kerstmis, ondanks de kou en de duisternis, ook het feest van het licht. Sommigen zullen zeggen dat ze geen christenen zijn en dat ze met de geboorte van Christus niets te maken hebben. Welnu, als ze dat liever hebben, kunnen ze het anders benoemen: wat voor godsdienst ze ook mogen hebben en zelfs als ze die niet hebben, zijn alle mensen naar het evenbeeld van God geschapen en dit beeld ligt in hen als een kiem waar zij naar dienen te zoeken om deze te doen ontluiken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Woorden van Inspiratie - Dag 269
" Technieken genezen niet,
liefde geneest."
Sandra Ingerman
Duizenden kaarsen kunnen met één kaars
worden aangestoken.
De kaars zal er niet korter door gaan branden.
Ook geluk wordt niet minder als je het met anderen deelt.
worden aangestoken.
De kaars zal er niet korter door gaan branden.
Ook geluk wordt niet minder als je het met anderen deelt.
Boeddha
(Ingestuurd
door: Elrie Jobse, Barendrecht NL)
Dagtekst van zaterdag
27 december 2014
"Nu je de weg naar het licht bent opgegaan, moet je onvermoeibaar je tocht voortzetten, zonder je af te vragen wanneer je het doel zult bereiken. De hindernissen zullen een voor een wijken voor degene die onderweg niet stopt, want hij heeft de machtige wetten van het leven in beweging gezet.
Het spirituele leven is als de beklimming van een hoge berg. Op deze lastige, steile paden is het onvermijdelijk dat je ogenblikken van zwakte, van ontmoediging doormaakt en het kan ook gebeuren dat je valt, maar dit is geen reden om te stoppen. Soms kan je misschien zelfs het gevoel hebben te sterven… maar je zult weer opstaan! Als je de moed volledig dreigt te verliezen, klamp je dan vast aan dat mysterieuze licht dat nog in je schijnt, het zal tegen je zeggen dat ‘de dood’, waar je doorheen gaat, gevolgd zal worden door een wederopstanding en dat niemand beter dan jijzelf je daaruit kan redden, want alle machten van het leven bevinden zich in jou. En je zult je klim naar de top voortzetten."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Nu je de weg naar het licht bent opgegaan, moet je onvermoeibaar je tocht voortzetten, zonder je af te vragen wanneer je het doel zult bereiken. De hindernissen zullen een voor een wijken voor degene die onderweg niet stopt, want hij heeft de machtige wetten van het leven in beweging gezet.
Het spirituele leven is als de beklimming van een hoge berg. Op deze lastige, steile paden is het onvermijdelijk dat je ogenblikken van zwakte, van ontmoediging doormaakt en het kan ook gebeuren dat je valt, maar dit is geen reden om te stoppen. Soms kan je misschien zelfs het gevoel hebben te sterven… maar je zult weer opstaan! Als je de moed volledig dreigt te verliezen, klamp je dan vast aan dat mysterieuze licht dat nog in je schijnt, het zal tegen je zeggen dat ‘de dood’, waar je doorheen gaat, gevolgd zal worden door een wederopstanding en dat niemand beter dan jijzelf je daaruit kan redden, want alle machten van het leven bevinden zich in jou. En je zult je klim naar de top voortzetten."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Dagtekst van vrijdag
26 december 2014
"Hoe komt het dat je na een ogenblik van grote spirituele intensiteit zo’n gevoel van volheid ervaart?
Uiterlijk is er nochtans niets gebeurd, is er niets veranderd, maar je voelt je voldaan alsof je werd gevoed, gelaafd… Onwetenden zullen natuurlijk zeggen dat dit een illusie is. Maar als ze lijden, als ze ongelukkig zijn zonder aanwijsbare oorzaak, zijn deze momenten van angst, van depressie dan ook een illusie? Welnee, dit is voor hen een realiteit, het lijden is een realiteit, maar de spirituele vreugde is een illusie. Wat een redenering!
Probeer je dus voortaan te verheffen tot aan de gebieden van de ziel en de geest; eet, drink en je zult beseffen wat de volheid is. Vanaf dat moment zal het niet meer zijn zoals op het fysieke vlak, waar je iedere dag verplicht bent te eten om niet uitgehongerd en krachteloos te worden. Het voedsel dat je in de sublieme gebieden tot je neemt, verzadigt je gedurende dagen en dagen. De goddelijke wereld bestaat uit zulke rijke elementen dat, ook al lukt het je er slechts eenmaal van te proeven, de gewaarwording van vervulling die ze je geven, je niet meer zal verlaten. Niets zal deze gewaarwording van eeuwigheid van je kunnen afnemen. Voordat je zover bent, zul je natuurlijk nog lang moeten oefenen en iedere dag je voedsel moeten zoeken zoals je dat voor de fysieke maag doet.
Maar als je probeert deel te nemen aan de festijnen van de ziel en de geest, zal op een dag niets dit gevoel van volheid meer van je kunnen afnemen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Hoe komt het dat je na een ogenblik van grote spirituele intensiteit zo’n gevoel van volheid ervaart?
Uiterlijk is er nochtans niets gebeurd, is er niets veranderd, maar je voelt je voldaan alsof je werd gevoed, gelaafd… Onwetenden zullen natuurlijk zeggen dat dit een illusie is. Maar als ze lijden, als ze ongelukkig zijn zonder aanwijsbare oorzaak, zijn deze momenten van angst, van depressie dan ook een illusie? Welnee, dit is voor hen een realiteit, het lijden is een realiteit, maar de spirituele vreugde is een illusie. Wat een redenering!
Probeer je dus voortaan te verheffen tot aan de gebieden van de ziel en de geest; eet, drink en je zult beseffen wat de volheid is. Vanaf dat moment zal het niet meer zijn zoals op het fysieke vlak, waar je iedere dag verplicht bent te eten om niet uitgehongerd en krachteloos te worden. Het voedsel dat je in de sublieme gebieden tot je neemt, verzadigt je gedurende dagen en dagen. De goddelijke wereld bestaat uit zulke rijke elementen dat, ook al lukt het je er slechts eenmaal van te proeven, de gewaarwording van vervulling die ze je geven, je niet meer zal verlaten. Niets zal deze gewaarwording van eeuwigheid van je kunnen afnemen. Voordat je zover bent, zul je natuurlijk nog lang moeten oefenen en iedere dag je voedsel moeten zoeken zoals je dat voor de fysieke maag doet.
Maar als je probeert deel te nemen aan de festijnen van de ziel en de geest, zal op een dag niets dit gevoel van volheid meer van je kunnen afnemen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Dagtekst van
donderdag 25 december 2014.
"Elk jaar vieren de christenen op 25 december om middernacht de geboorte van Jezus. Het is Kerstmis. Er bestaat geen enkel bewijs dat Jezus op 25 december geboren zou zijn, of in de winter, en men is zelfs niet helemaal zeker van het jaar… Maar net zoals bij Pasen, geeft de plaats van Kerstmis op de kalender aan dat dit feest symbolisch moet worden geïnterpreteerd.
De winter is het seizoen waar, in de zaden in de grond, een langdurige arbeid van ontkiemen plaatsvindt, die uiteindelijk zal uitmonden in het ontluiken van een veelvoud aan nieuw leven. Hetzelfde werk vindt plaats in de psyche van ieder mens: in die duistere aarde van zijn lagere natuur moet het zaad van het hoger Zelf, de Christus,beginnen te ontkiemen. Juist deze gebeurtenis wordt door de christenen gevierd met Kerstmis: om middernacht, op het moment van de grootste duisternis heeft een geboorte plaats. Daarom is Kerstmis, ondanks de kou en de duisternis, ook het feest van het licht. Sommigen zullen zeggen dat ze geen christenen zijn en dat ze met de geboorte van Christus niets te maken hebben. Welnu, als ze dat liever hebben, kunnen ze het anders benoemen: wat voor godsdienst ze ook mogen hebben en zelfs als ze die niet hebben, zijn alle mensen naar het evenbeeld van God geschapen en dit beeld ligt in hen als een kiem waar zij naar dienen te zoeken om deze te doen ontluiken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Elk jaar vieren de christenen op 25 december om middernacht de geboorte van Jezus. Het is Kerstmis. Er bestaat geen enkel bewijs dat Jezus op 25 december geboren zou zijn, of in de winter, en men is zelfs niet helemaal zeker van het jaar… Maar net zoals bij Pasen, geeft de plaats van Kerstmis op de kalender aan dat dit feest symbolisch moet worden geïnterpreteerd.
De winter is het seizoen waar, in de zaden in de grond, een langdurige arbeid van ontkiemen plaatsvindt, die uiteindelijk zal uitmonden in het ontluiken van een veelvoud aan nieuw leven. Hetzelfde werk vindt plaats in de psyche van ieder mens: in die duistere aarde van zijn lagere natuur moet het zaad van het hoger Zelf, de Christus,beginnen te ontkiemen. Juist deze gebeurtenis wordt door de christenen gevierd met Kerstmis: om middernacht, op het moment van de grootste duisternis heeft een geboorte plaats. Daarom is Kerstmis, ondanks de kou en de duisternis, ook het feest van het licht. Sommigen zullen zeggen dat ze geen christenen zijn en dat ze met de geboorte van Christus niets te maken hebben. Welnu, als ze dat liever hebben, kunnen ze het anders benoemen: wat voor godsdienst ze ook mogen hebben en zelfs als ze die niet hebben, zijn alle mensen naar het evenbeeld van God geschapen en dit beeld ligt in hen als een kiem waar zij naar dienen te zoeken om deze te doen ontluiken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Woorden van Inspiratie - Dag 269
" Technieken genezen niet,
liefde geneest."
Sandra Ingerman
Duizenden kaarsen kunnen met één kaars
worden aangestoken.
De kaars zal er niet korter door gaan branden.
Ook geluk wordt niet minder als je het met anderen deelt.
worden aangestoken.
De kaars zal er niet korter door gaan branden.
Ook geluk wordt niet minder als je het met anderen deelt.
Boeddha
(Ingestuurd
door: Elrie Jobse, Barendrecht NL)
donderdag 25 december 2014
Kerstmis en wereldvrede door Liefde voor elkaar
.jpg)
Dagtekst van
donderdag 25 december 2014
"Elk jaar vieren de christenen op 25 december om middernacht de geboorte van Jezus. Het is Kerstmis. Er bestaat geen enkel bewijs dat Jezus op 25 december geboren zou zijn, of in de winter, en men is zelfs niet helemaal zeker van het jaar… Maar net zoals bij Pasen, geeft de plaats van Kerstmis op de kalender aan dat dit feest symbolisch moet worden geïnterpreteerd.
De winter is het seizoen waar, in de zaden in de grond, een langdurige arbeid van ontkiemen plaatsvindt, die uiteindelijk zal uitmonden in het ontluiken van een veelvoud aan nieuw leven. Hetzelfde werk vindt plaats in de psyche van ieder mens: in die duistere aarde van zijn lagere natuur moet het zaad van het hoger Zelf, de Christus,beginnen te ontkiemen. Juist deze gebeurtenis wordt door de christenen gevierd met Kerstmis: om middernacht, op het moment van de grootste duisternis heeft een geboorte plaats. Daarom is Kerstmis, ondanks de kou en de duisternis, ook het feest van het licht. Sommigen zullen zeggen dat ze geen christenen zijn en dat ze met de geboorte van Christus niets te maken hebben. Welnu, als ze dat liever hebben, kunnen ze het anders benoemen: wat voor godsdienst ze ook mogen hebben en zelfs als ze die niet hebben, zijn alle mensen naar het evenbeeld van God geschapen en dit beeld ligt in hen als een kiem waar zij naar dienen te zoeken om deze te doen ontluiken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Elk jaar vieren de christenen op 25 december om middernacht de geboorte van Jezus. Het is Kerstmis. Er bestaat geen enkel bewijs dat Jezus op 25 december geboren zou zijn, of in de winter, en men is zelfs niet helemaal zeker van het jaar… Maar net zoals bij Pasen, geeft de plaats van Kerstmis op de kalender aan dat dit feest symbolisch moet worden geïnterpreteerd.
De winter is het seizoen waar, in de zaden in de grond, een langdurige arbeid van ontkiemen plaatsvindt, die uiteindelijk zal uitmonden in het ontluiken van een veelvoud aan nieuw leven. Hetzelfde werk vindt plaats in de psyche van ieder mens: in die duistere aarde van zijn lagere natuur moet het zaad van het hoger Zelf, de Christus,beginnen te ontkiemen. Juist deze gebeurtenis wordt door de christenen gevierd met Kerstmis: om middernacht, op het moment van de grootste duisternis heeft een geboorte plaats. Daarom is Kerstmis, ondanks de kou en de duisternis, ook het feest van het licht. Sommigen zullen zeggen dat ze geen christenen zijn en dat ze met de geboorte van Christus niets te maken hebben. Welnu, als ze dat liever hebben, kunnen ze het anders benoemen: wat voor godsdienst ze ook mogen hebben en zelfs als ze die niet hebben, zijn alle mensen naar het evenbeeld van God geschapen en dit beeld ligt in hen als een kiem waar zij naar dienen te zoeken om deze te doen ontluiken."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Duizenden kaarsen kunnen met
één kaars
worden aangestoken.
De kaars zal er niet korter door gaan branden.
Ook geluk wordt niet minder als je het met anderen deelt.
Boeddha (Ingestuurd door: Elrie Jobse, Barendrecht
NL)worden aangestoken.
De kaars zal er niet korter door gaan branden.
Ook geluk wordt niet minder als je het met anderen deelt.
Woorden van Inspiratie - Dag 269
" Technieken genezen niet,liefde geneest."
Sandra Ingerman
dinsdag 23 december 2014
Steun van de elektrische fiets
Maus Sturmer fietste in haar uppie van Limburg naar Rome. „Ik ben onderweg veel liefde en behulpzaamheid tegengekomen.” (Bas Quaedvlieg)
Fietsenfabrikant Giant had gratis goede sier kunnen maken. Een vrouw op leeftijd die op jouw product van Limburg door Europa - en drie jaar geleden ook al naar Santiago - fietst zonder enige mechanische of motorische hapering, daar springt een beetje slimme marketingafdeling toch op in? Maus is namelijk apetrots op haar vijf jaar oude e-bike. „Ik heb twee keer een mail gestuurd met een vraag en om de loftrompet te steken over hun Giant Twist. Geen enkele reactie. Begrijp je dat nou?”
Nee, daar begrijpen wij niks van.
Want deze fietsreis onderstreept juist hoe volwassen de elektrische fiets is geworden. Vijftien jaar geleden een vehikel waarmee je zo ongeveer net het eind van de straat haalde, nu een superfiets waarmee je zonder accustress via Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk naar Italië kunt trappen. Maus: „Een tocht die al lang op mijn verlanglijstje stond. Ik ben altijd gek op fietsen geweest.” Vijf jaar geleden kon ze dat nog doen op een gewone fiets.
Maar een hernia, de ziekte van Lyme en een lichte tia pleegden aanslagen op haar gestel. „Ook zijn mijn gewrichten door artrose niet meer sterk genoeg om op een gewone fiets uit de voeten te kunnen.
Een e-bike geeft mij net dat steuntje in de rug om ondanks fysiek ongemak toch te kunnen fietsen. Vooral in de bergen was die 20 procent traphulp onontbeerlijk.”
Al vergt zo'n fietstocht naast goede accu's ook veel goede moed. En die heeft de Landgraafse in overvloed. „Ik ben, denk ik, de eerste vrouw in Nederland van zeventig-plus die dit heeft gedaan. Onderweg naar Rome ben ik in ieder geval geen enkele vrouw tegengekomen die hetzelfde deed.”
Je moet het ook maar durven. Als vrouw alleen door weer en wind, bij nacht en ontij met een budget van 40 euro per dag op een fiets De elektrische fiets heeft de actieradius van de 65-plusser enorm vergroot.
Maus Sturmer (72) uit Landgraaf fietste onlangs op haar e-bike van Limburg naar Rome. „Op een gewone fiets had ik deze reis nooit volbracht.”
door Europa. Genoeg twintigers die dat voor geen goud zouden doen. „Maar ik ben niet het type dat denkt in angsten. Ik ben optimistisch en heb vertrouwen in andere mensen.”
door Europa. Genoeg twintigers die dat voor geen goud zouden doen. „Maar ik ben niet het type dat denkt in angsten. Ik ben optimistisch en heb vertrouwen in andere mensen.”
En dat optimisme is niet gelogenstraft.
Waar we op macroniveau steeds minder vertrouwen in de mensheid krijgen, blijkt op microniveau dat het goede in de individuele mens nog overheerst. „Ik ben onderweg zo veel liefde en behulpzaamheid tegengekomen. Van een jong stel in de Apennijnen bijvoorbeeld.
Het was echt noodweer, ik was volledig doorweekt en tot op het bot verkleumd. Toen ik na een dag fietsen eindelijk bij mijn hotel kwam, bleek dat gesloten. Het volgende was tien kilometer verderop.
Ik zat er volledig doorheen. Toen kwamen die twee naar buiten met handdoeken om mij droog te wrijven.
In hun huis mocht ik op krachten komen. Ze belden de hoteleigenaar en sommeerden hem mij op te komen halen. Zo mooi!”
Het was echt noodweer, ik was volledig doorweekt en tot op het bot verkleumd. Toen ik na een dag fietsen eindelijk bij mijn hotel kwam, bleek dat gesloten. Het volgende was tien kilometer verderop.
Ik zat er volledig doorheen. Toen kwamen die twee naar buiten met handdoeken om mij droog te wrijven.
In hun huis mocht ik op krachten komen. Ze belden de hoteleigenaar en sommeerden hem mij op te komen halen. Zo mooi!”
En alsof er een onzichtbare kracht over haar waakte, doken er voortdurend reddende engelen op als ze er even doorheen zat. Hoteleigenaren die haar matsten met de kamerprijs („Dertig euro was voor mij echt het maximale wat ik voor een overnachting kon betalen.”), voor een grijpstuiver een driegangendiner kookten of bij het ontbijt nog even wat extra's toestopten voor onderweg. „En die onverwachte hulp maakte de reis ook zo bijzonder.
Een Nederlandse vrouw die mijn reisblog volgde op de site van 50-plus nodigde mij bij haar thuis uit. Ze woonde op een berg in Assisi.
Ik ben op haar aanbod ingegaan en ben er vijf dagen gebleven.
Naast haar huis stond een fraai, maar verwaarloosd kerkje. Ik heb haar beloofd om naar de bisschop te schrijven. Elkaar inspireren en helpen, dat is zo bijzonder.
Ik ben op haar aanbod ingegaan en ben er vijf dagen gebleven.
Naast haar huis stond een fraai, maar verwaarloosd kerkje. Ik heb haar beloofd om naar de bisschop te schrijven. Elkaar inspireren en helpen, dat is zo bijzonder.
Als je thuis achter de geraniums blijft zitten, mis je dit soort ervaringen.
Voor mij was het een reis om thuis te komen bij mezelf.”
Want na een aantal zware jaren met de ellende die helaas vaak met ouder worden gepaard gaat, was Maus toe aan een geestelijke doorstart.
Voor mij was het een reis om thuis te komen bij mezelf.”
Want na een aantal zware jaren met de ellende die helaas vaak met ouder worden gepaard gaat, was Maus toe aan een geestelijke doorstart.
Zes weken weg van huis en haard om ook haar eigen accu op te laden. Om te ervaren hoe rijk het leven is als je het lef hebt het op te zoeken. „Dan ervaar je weer de schoonheid van de natuur in al haar facetten. De pracht van een zonovergoten morgen, maar ook de kracht van noodweer in de namiddag.
Momenten die ik nooit vergeet. Toen ik vertrok, zat ik niet lekker in mijn vel. Voelde me soms eenzaam en ontheemd. Dat gevoel ben ik na de reis kwijt. Het inzicht dat je nog zo veel kunt, werkt helend.”
Momenten die ik nooit vergeet. Toen ik vertrok, zat ik niet lekker in mijn vel. Voelde me soms eenzaam en ontheemd. Dat gevoel ben ik na de reis kwijt. Het inzicht dat je nog zo veel kunt, werkt helend.”
De reis van haar leven en dat op slechts twee fietsaccu's. „Het bleek vooral bij bergetappes spannend.
Dan had ik met de finish in zicht nog maar een paar procent accuvermogen.” Toen haar e-bike nog nieuw was, haalde Maus makkelijk zestig kilometer per dag.
Toen ze aan haar Romereis wilde beginnen, bleken de accu's nog maar 45 kilometer aan te kunnen. „Maar een nieuwe e-bike kon ik mij echt niet veroorloven. Gelukkig is er een bedrijf in Simpelveld dat accu's op leeftijd weer een nieuwe impuls geeft door ze bij te vullen met lithium. De actieradius is nu groter dan ooit.” Iets té groot wellicht.
Toen ze aan haar Romereis wilde beginnen, bleken de accu's nog maar 45 kilometer aan te kunnen. „Maar een nieuwe e-bike kon ik mij echt niet veroorloven. Gelukkig is er een bedrijf in Simpelveld dat accu's op leeftijd weer een nieuwe impuls geeft door ze bij te vullen met lithium. De actieradius is nu groter dan ooit.” Iets té groot wellicht.
Want de vrouw die zich dapper naar Rome trapte, ging onlangs vlak bij huis op een bebladerd en daardoor spekglad weggetje onderuit met haar e-bike. Gevolg: een gebroken sleutelbeen. Maar de breuk heelt voorspoedig en de fiets is weer gemaakt. En dus lonkt voor de dappere fietsster een nieuw reisdoel. „Ik zou graag de eerste vrouwelijke Nederlandse 65-plusser zijn die op een e-bike Route 66 in Amerika fietst.” Helaas, met een AOW' tje gaat zo'n vrij dure reis niet lukken. „Daar heb ik sponsors voor nodig”, verzucht Maus.
Als wij fabrikant van e-bikes waren, dan wisten wij het wel.
Gepubliceerd op: 23.12.14 07:38, laatste update: 23.12.14 07:41
Gepubliceerd op: 23.12.14 07:38, laatste update: 23.12.14 07:41Opnieuw in het ziekenhuis
2014-12-21
Vannacht rond drie uur
wakker geworden met verschrikkelijk pijnen in maag en buikstreek, uitstralend
naar de rug. Eerst nog gedacht dat ik trek had. Een droge boterham gegeten.
Hielp niets, De pijn werd zelf erger. Rond vier uur de Nightcare gebeld. Moest
direct komen. Ze belden zelf een taxi voor me. Een kort onderzoek bij de
huisarts leverde een verwijzing naar de eerste hulp op. Het gewone ritueel
volgde. Bloed prikken, plassen in een potje waarin je met moeite iets in op kon vangen, zo smal was het. Ondertussen werd een
infuusnaald in mijn arm geprikt en verder afwachten op de uitslagen. Conclusie
een ontstoken Altvleesklier. De pijn nam af naar een flinke dosis morfine
spuit. Een hele verlichting.
kon vangen, zo smal was
het. Ondertussen werd een infuusnaald in mijn arm geprikt en verder afwachten
op de uitslagen. Conclusie een ontstoken Altvleesklier. De pijn nam af naar een
flinke dosis morfine spuit. Een hele verlichting.
Half vijf lag ik aan
het infuus en werd naar de acute opnameafdeling gereden. Rond tien uur werd een
echo gemaakt. Verdere onderzoeken volgen nog.
Spannender is het of ik
Kerstavond met de kinderen mee kan naar de Wok. Afijn één ding is zeker. Alle
dingen bestaan uit drie. Bij mij was dat mijn sleutelbeenbreuk, Mausi achter
moeten laten bij de dierenarts en nu dit. Het grote geluk moet nu toch echt
weer om het hoekje staan te gluren.
kon vangen, zo smal was het. Ondertussen werd een
infuusnaald in mijn arm geprikt en verder afwachten op de uitslagen. Conclusie
een ontstoken Altvleesklier. De pijn nam af naar een flinke dosis morfine
spuit. Een hele verlichting.
2014-12-23 Morgen hoor
ik of de galblaas er uit moet, die de ontsteking heeft veroorzaakt. Vandaag ook
wat positiefs. Ik sta met een groot artikel in de Limburger en het Limburgs
Dagblad, van Noord tot zuid Limburg over mijn fietstocht naar Rome. Fijne dag
allemaal, morgen meer.
zaterdag 20 december 2014
"Ik ben en blijf maar een mens", met een prachtig gedicht van Hannah Cuppen erbij
Toen ik onderstaand gedicht las dacht ik, wat is er toch nog
veel aan mezelf te verbeteren, wat een lessen moet ik nog leren in mijn leven.
Kom ik ooit uitgeleerd in dit leven om
te worden wie ik wil zijn? Steeds meer verlang je naar iemand naast je, vooral
met dit soort dagen. Echter de vraag is, wanneer ben je daar klaar voor, zodat
de juiste persoon door, God voorbestemd, op jouw pad belandt? Dus zal het
vermoedelijk een kerst worden alleen, want er is nog niemand op mijn pad
gebracht. Voel ik me daardoor heel eenzaam?
Nee, niet echt, wel op sommige momenten wat alleen. Maar dat gebeurd
soms ook in minder goede relaties of andere situaties. Ik heb beseft dat ik
alleen het allerbeste verlang, dat maatje die bij mij wil horen, waarin het een
aanvulling wordt en geen invulling. Zou ik iemand nemen die mijn leven invult
word ik beslist weer ongelukkig. Die les heb ik geleerd. Dus kan ik toch,
ondanks een beetje verdriet, eerlijk zeggen tegen God: "Hoe ongeduldig ik
soms ook ben of boos. Ik wacht geduldig, soms een beetje ongeduldig tot U de juiste
voorbestemde persoon op mijn pad brengt. Dan weet ik dat het de juiste is".
Mijn hele leven had ik moeite om geduld te leren. Dit is het laatste stuk om af
te werken. Misschien zijn er nog meer redenen waarom ik deze moeilijke dagen
nog alleen mag/moet zijn. Ook dat is goed. Ik accepteer Uw redenen om de weg te
lopen, die voor mij ooit is uitgestippeld. Maar neem me niet kwalijk wanneer er
ook een momentje bij is van tranen, boosheid of ongeduld. "Ik ben en blijf
maar een mens".
bindingsangst heeft ...en hoe je dat kunt overwinnen ....
op het juiste moment op de juiste plaats ben .
Dat alles wat gebeurt goed is
Vanaf dat moment heb ik rust .
Nu weet ik dat men dat vertrouwen noemt .
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden ,
kon ik accepteren dat emotionele pijn en lijden ,
slechts waarschuwingen voor me zijn , dat ik niet mijn waarheid leef.
Nu weet ik dat men dat authenticiteit noemt ....
Ik kon zien dat alles om me heen een uitnodiging is om te groeien.
Nu weet ik dat men dat rijpen noemt .
Ik ben opgehouden met het bedenken van geweldige projecten voor de toekomst.
Op het moment doe ik slechts dat wat me vreugde en plezier brengt ,
waar ik van hou en wat mijn hart blij maakt .
Op mijn manier en in mijn eigen tempo .
Nu weet ik dat men dat eerlijkheid noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden ,
heb ik me bevrijd van alles dat niet gezond voor me was .
Van eten , mensen ,dingen , situaties ,
van alles dat me steeds maar weer naar beneden trok , weg van mezelf.
In eerste instantie noemde ik dat gezond egoïsme.
Nu weet ik dat het zelfliefde is.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden ,
ben ik gestopt met altijd gelijk willen hebben .
Daardoor heb ik me steeds minder geïrriteerd.
Nu weet ik dat men dat nederigheid noemt .
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden ,
heb ik geweigerd nog langer in het verleden te leven en me zorgen
te maken over de toekomst.
Nu leef ik alleen nog maar in het ogenblik , daar waar alles gebeurt.
Zo leef ik op dit moment iedere dag en noem het bewust zijn .
Op het moment dat ik mijn hart liet spreken echter ,
werd mijn verstand , mijn denken , een belangrijke partner.
Deze verbinding noem ik nu de wijsheid van het hart .
We hoeven niet meer bang te zijn om ons bloot te geven ,
ook hoeven we geen conflicten met onszelf en anderen te vrezen :
zelfs sterren botsen weleens op elkaar , en juist daardoor ontstaan er
weer nieuwe .
Een prachtig
gedicht......uit het boek ; Liefdesbang van ; Hannah
Cuppen ...hierin
beschrijft ze dat iedereen verlatingsangst en ofbindingsangst heeft ...en hoe je dat kunt overwinnen ....
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden ,
begreep ik dat ik steeds weer en bij iedere gelegenheid ,op het juiste moment op de juiste plaats ben .
Dat alles wat gebeurt goed is
Vanaf dat moment heb ik rust .
Nu weet ik dat men dat vertrouwen noemt .
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden ,
kon ik accepteren dat emotionele pijn en lijden ,
slechts waarschuwingen voor me zijn , dat ik niet mijn waarheid leef.
Nu weet ik dat men dat authenticiteit noemt ....
Op het moment dat ik
van mezelf begon te houden ,
ben ik ermee opgehouden
naar een ander , beter leven te verlangen .Ik kon zien dat alles om me heen een uitnodiging is om te groeien.
Nu weet ik dat men dat rijpen noemt .
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden ,
ben ik ermee opgehouden
mezelf van mijn vrije tijd te beroven .Ik ben opgehouden met het bedenken van geweldige projecten voor de toekomst.
Op het moment doe ik slechts dat wat me vreugde en plezier brengt ,
waar ik van hou en wat mijn hart blij maakt .
Op mijn manier en in mijn eigen tempo .
Nu weet ik dat men dat eerlijkheid noemt.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden ,
heb ik me bevrijd van alles dat niet gezond voor me was .
Van eten , mensen ,dingen , situaties ,
van alles dat me steeds maar weer naar beneden trok , weg van mezelf.
In eerste instantie noemde ik dat gezond egoïsme.
Nu weet ik dat het zelfliefde is.
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden ,
ben ik gestopt met altijd gelijk willen hebben .
Daardoor heb ik me steeds minder geïrriteerd.
Nu weet ik dat men dat nederigheid noemt .
Op het moment dat ik van mezelf begon te houden ,
heb ik geweigerd nog langer in het verleden te leven en me zorgen
te maken over de toekomst.
Nu leef ik alleen nog maar in het ogenblik , daar waar alles gebeurt.
Zo leef ik op dit moment iedere dag en noem het bewust zijn .
Op het moment dat ik
van mezelf begon te houden ,
begreep ik dat mijn denken me klein en ziek kan maken.Op het moment dat ik mijn hart liet spreken echter ,
werd mijn verstand , mijn denken , een belangrijke partner.
Deze verbinding noem ik nu de wijsheid van het hart .
We hoeven niet meer bang te zijn om ons bloot te geven ,
ook hoeven we geen conflicten met onszelf en anderen te vrezen :
zelfs sterren botsen weleens op elkaar , en juist daardoor ontstaan er
weer nieuwe .
Nu weet ik ; Dat is het leven .....
dinsdag 16 december 2014
dinsdag 9 december 2014
Dagtekst van dinsdag 9 december 2014 en het Kerstgevoel
%2BGrevenbicht%2B%26%2BObbicht.jpg)
Acht dagen, waarin ik nauwelijks iets heb laten horen of
zien, laat staan de dagteksten op internet heb gezet, terwijl er toch hele
mooie bij waren. Het wilde even niet. Veel was er te verwerken. Bovendien heb
ik ook afstand genomen van andere zaken. Laten we het er maar op houden dat het
aan mij lag, dat is het makkelijkste. Er zijn nu eenmaal dingen of zaken waarin
ik totaal anders denk. Dat mag.
Hoe zit het nu met mijn kerstgevoel en de kerstkaarten? Nog
steeds is het er even niet. Zelfs het jaarlijkse kerstgedicht is nog steeds
niet naar binnen gefluisterd. Of zou ik de engelen dit jaar niet gehoord hebben,
tot nu toe? Geen idee. Er is het laatste half jaar teveel gebeurd dat diepe
indrukken achter heeft gelaten. Deze laatste acht dagen waren nodig om helemaal
bij mezelf te blijven. Zelfs op Facebook of 50 Plusser reageerde ik nauwelijks.
Die tijd was nodig om uit te zoeken wat ik nu eigenlijk met mijn toekomst wil
doen. Geloof me, ik weet het nog steeds niet en zolang dat aan de orde is, is
er een zekere mate van overgave. Zoiets van, "oké, ik weet het niet, maar
jullie "hierboven" weten het wel, dus laat het me maar weten, ik zal proberen
er naar te luisteren." Best een stapje vooruit. Dus voel ik me niet
schuldig als er dit jaar geen kerstkaarten worden gestuurd maar vlak voor de
kerstdagen misschien alleen een mooi woordje met een kaarsje erbij voor
iedereen die dat nodig heeft. En mocht de inspiratie van de engelen nog
doorkomen, weet dan, dat "het gevoel" er weer is. Het gevoel dat ik
weet welke weg ik in mag slaan.
Ook de verhalen, die met regelmaat verschenen en tijdens de
fietsreis naar Rome zelfs dagelijks, zijn gestopt. Een schrijversblog
misschien? Geen idee. Ik schreef er wel een paar, naar aanleiding van een
dagtekst die ik las, maar halverwege stopte de energie en borg ik het weer op.
Ook dat is in orde. Een mens hoeft niets, alleen maar te luisteren naar "Boven".
Mijn telefoonlijntje was helemaal gesloten na de sleutelbeenbreuk en de dood
van Mausi. Vorige week heb ik met Diane samen een oefening gedaan om alle
kanalen weer open te maken. Zo open was het derde oog dat zelfs in de nacht van
alles gebeurde waardoor ik niet in slaap kon komen. Opnieuw onrust dus, totdat Diane
gisteren heeft uitgelegd wat er gebeurde. Door haar uitleg en het begrijpen heb
ik vannacht weer eens heerlijk geslapen. Keert de rust weer terug. Sinds een
paar dagen weet ik dat ik een nieuwe gids heb gekregen, Andreas. Een strenge
meester, die me vermanend toe heeft gesproken. Maar ook nog even de tijd en
ruimte geeft om te kijken welke weg ik in wil slaan.
Het kerstgevoel komt hopelijk langzaam binnenglijden via een
simpel kanaaltje en misschien worden het toch heerlijke dagen waarin ik ook in
mijn eentje vrede en rust vind, zonder mezelf alleen te voelen. Dat is wat ik
voor iedereen wens, die zich eenzaam en alleen voelt, omdat er weer feestdagen
komen. Zoek rust en vrede in jezelf en vraag om hulp van "hierboven".
Het kan even duren, maar heus, het komt. Na verdriet komt altijd weer
zonneschijn. Het eerste straaltje heb ik alweer gezien, U ook?
Dagtekst van dinsdag
9 december 2014
"Wanneer ze onverwacht in een onontwarbare situatie terecht zijn gekomen, worden veel mensen zich bewust van hun onwetendheid, hun zwakte, hun onmacht tegenover bepaalde gebeurtenissen en ze zeggen bij zichzelf: "Had ik het maar geweten!..." Zij hadden het kunnen weten, want er werden hun op bepaalde momenten goede omstandigheden aangeboden om te leren, te oefenen, sterker te worden en daar waren ze zich bewust van. Maar ze hebben die omstandigheden voorbij laten gaan: oude gewoontes afleren vraagt te veel inspanning; andere activiteiten, andere plannen waren aantrekkelijker. Maar nu zijn ze vastgelopen!
Je zult je afvragen: "En als wij deze goede omstandigheden hebben laten voorbijgaan, is het dan nu te laat? Is alles voorgoed verloren?..." Nee, het is nooit te laat, de weg van het leven is lang, oneindig en andere gunstige voorwaarden zullen je gegeven worden in dit bestaan of in een ander. Probeer ze niet aan je voorbij te laten gaan, zodat je niet meer hoeft te zeggen: had ik het maar geweten!…"
Omraam Mikhaël Aïvanhov
"Wanneer ze onverwacht in een onontwarbare situatie terecht zijn gekomen, worden veel mensen zich bewust van hun onwetendheid, hun zwakte, hun onmacht tegenover bepaalde gebeurtenissen en ze zeggen bij zichzelf: "Had ik het maar geweten!..." Zij hadden het kunnen weten, want er werden hun op bepaalde momenten goede omstandigheden aangeboden om te leren, te oefenen, sterker te worden en daar waren ze zich bewust van. Maar ze hebben die omstandigheden voorbij laten gaan: oude gewoontes afleren vraagt te veel inspanning; andere activiteiten, andere plannen waren aantrekkelijker. Maar nu zijn ze vastgelopen!
Je zult je afvragen: "En als wij deze goede omstandigheden hebben laten voorbijgaan, is het dan nu te laat? Is alles voorgoed verloren?..." Nee, het is nooit te laat, de weg van het leven is lang, oneindig en andere gunstige voorwaarden zullen je gegeven worden in dit bestaan of in een ander. Probeer ze niet aan je voorbij te laten gaan, zodat je niet meer hoeft te zeggen: had ik het maar geweten!…"
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Soms zeg je meer met liefde, zonder vragen,
dan met woorden, zonder antwoorden.
dan met woorden, zonder antwoorden.
Sophie van der Stap (Ingestuurd door: Marianne
Plasier-Looijestijn, Voorburg NL)
Woorden van Inspiratie - Dag 253
" Daar voorbij de grenzen van
gedachten
van goed doen en kwaad doen
is een Veld
Daar zal ik op je wachten..."
van goed doen en kwaad doen
is een Veld
Daar zal ik op je wachten..."
Rumi
Abonneren op:
Posts (Atom)