Het wonder van de geboorte in de kerstnacht is nog steeds het heden (Kerstverhaal en gedicht)

Het Wonder van de geboorte

Jaren geleden schreef ik het gedicht ‘de geboorte’, nog altijd het grootste wonder in het leven van ons mensen. Maar is het grootste wonder niet al begonnen bij de geboorte van Jezus. Ook Maria hield haar kind in haar armen, had haar dromen over hem. Wist zij toen al dat zijn leven zo kort zou zijn? Wist zij zijn bestemming, dat hij grote wonderen zou verrichten? Dat hij moest lijden voor ons mensen, terwijl wij heel weinig geleerd hebben van het verleden en onze hoofden nog steeds de wind in gooien? Nee, Maria was een moeder en Jozef een vader. Blij en dankbaar met de geboorte van hun kind in die armoedige stal. Ook zij hadden dromen over hun kind, zoals wij die over de onze hebben. Niemand gunt zijn kind ellende, armoede en verdriet.

In Nederland wordt geen enkel kind in een stal geboren. Elders in de wereld zijn nog vele stallen te vinden, waar mensen moeten leven. Toch slaat ook in ons kikkerlandje bij velen de armoede toe. Een deel van de schulden en armoede, opgebouwd door verlangen naar alle luxe die anderen ook hebben, maken het leven voor hen ondraaglijk. Daarnaast moeten onze (klein)kinderen mee doen, anders tellen ze niet meer mee. Als ouders kun je niet anders dan toegeven, tegen beter weten in, willen ze niet gepest en buitengesloten worden. Dagelijks wordt de luxe aangeprezen op tv en radio. Je wilt meedoen en soms is het verlanger groter dan het verstand. Kun je het iemand kwalijk nemen dat hij schulden heeft opgebouwd, waar banken maar gaven en gaven? Neen. Veroordeel niet als je toevallig niet in dezelfde situatie zit en het wel goed hebt. Anderen zijn buiten hun schuld in ellende gekomen, door te hoge hypotheken en rentes. Voedselbanken, ze moesten toch niet nodig zijn in ons land. Mensen levend langs de straat, soms verslaafd aan drugs en alcohol. Toch hadden ook zij als kind hun dromen, net als al die vaders en moeders. Ik weet niet waarom zij ze niet hebben vervult, want ieder mens heeft in zichzelf een oneindige schat aan wonderen. Je hoeft ze alleen maar te zien en te pakken. Dat is niet eenvoudig, maar als we willen kunnen we onze eigen wonderen creëren. Ik zeg niet dat het makkelijk is, soms zelfs heel zwaar en moet je eerst de hel gezien hebben voor je de hemel kunt vinden maar ieder mens krijgt steeds weer nieuwe kansen in het leven. Ik heb het aan de lijve ondervonden in vele opzichten.

De wereld in het algemeen is steeds onverdraagzamer geworden. Oorlogen, moord en doodslag, we lezen het dagelijks en zijn er immuun voor geworden. Het dringt niet meer door. Het nieuwe jaar begint voor velen niet echt rooskleurig. Ontslagen vallen dagelijks, het meest vlak voor de feestdagen. Toch wil ik één ding vragen. Kijk naar binnen. Vraag hulp aan God, het Universum, of waar u maar in geloofd. Al is het in een totempaal. Ieder mens, gelovig of niet, weet dat er iets is dat hoger is dan wij allemaal. Kijk in jezelf in stille uurtjes wat je voor andere, nieuwe mogelijkheden hebt. Kijk of je een nieuwe geboorte kunt creëren. Kijk naar de dromen die je eens had. Soms sluit hier een deur om daar een nieuw venster te openen. Het kind werd geboren in de kerstnacht om ons een nieuw leven te schenken. Misschien is hij toch niet voor niets gekomen. En heel misschien kunnen wij bij deze nieuwe geboorte, met nieuwe kansen ook weer die ene helpen die zijn weg nog niet heeft gevonden. Kunnen we macht en geld omzetten naar liefde geven en delen. Is het de droom geweest van Jezus en nu ook mijn droom of komt ooit de dag dat we kunnen zeggen; ‘we hebben geleerd uit het verleden. De toekomst is aan ons en zal bestaan uit liefde en delen. Wij allen kunnen, hand in hand, samen een betere wereld maken dan er tot nu toe was, als we bij onszelf beginnen.’

De geboorte van Jezus was ons kerstgeschenk

GEBOORTE

Als een roos ontloken

in het eerste ochtendlicht

ligt het pas geboren kind

passend in de palmen

van haar handen

Een gezichtje

vol onschuld en liefde

Naarstig gluurt het

even de wereld in

om zijn oogjes

direct weer te sluiten

Het wilde naar buiten

onze wereld bekijken

zijn moeder aanschouwen

Het laat zich omarmen

verwarmen

met een onschuldige traan

nog op zijn gezichtje

van het zware werk

door hem verricht

Beschermd door de liefdevolle

handen van zijn moeder

overdekt door haar tranen

beschenen door de

eerste zonnestralen

Alsof God wil laten weten

dat dit onschuldige mensje

passend in de

palmen van haar handen

zijn leven in zuiverheid

en liefde geschonken krijgt

© Maus Sturmer

Mag ik u een heel liefdevol, fijn en gelukkig Kerstfeest wensen en voor 2013 een jaar vol liefde gezondheid en geluk