Het langste stuk heb je gehad van je leven, het mooiste moet nog komen.

Vanmorgen schreef ik deze tekst op Hyves voor iemand die 60 jaar werd. Het kwam zomaar in me op. Terwijl ik het schreef bedacht ik hoe waar het is. Juist dit laatste stuk van ons leven, welke velen niet eens mogen meemaken, is het kostbaarste stuk. We realiseren ons steeds meer wat we met ons leven hebben gedaan. Hoe hebben we het ingevuld. Kon je vroeger niet genieten van je kinderen omdat je zo hard moest werken, des te meer geniet je nu van je kleinkinderen. Had je in het eerste deel van je leven geen tijd om dingen te doen je graag wilde doen, in het tweede deel neem je daar wel de tijd voor of ontdek je nieuwe dingen die leuk zijn om te doen.

Het tweede deel van ons leven kan spannender zijn dan het eerste deel, hoewel daar al zo heel veel in gebeurde. We weten niet hoeveel tijd we nog krijgen om het leuk te maken, terwijl het lijkt alsof de tijd steeds sneller gaat. In de meeste gevallen krijgen we als we jong zijn een relatie, trouwen of gaan samenwonen. Krijgen kinderen, één van de mooiste geschenken van het leven en beseffen door alle drukte niet eens dat de tijd voorbij vliegt. Je bent alleen maar bezig met leven en overleven. Geld verdienen. Werken. Soms van baan veranderen. Met het krijgen van een ander huis of door huur voor koop te verwisselen, allemaal leuke, mooie en spannende momenten. Echter als rode draad loopt altijd de liefde door je leven. Liefde voor elkaar en voor je kinderen. Familiegevoel, eenheid, dat alles is de basis van je leven.

Soms valt een stuk van die basis weg, zonder dat je het direct in de gaten hebt. Door ziekte of verlies kom je alleen te staan. Er ontstaat diepe eenzaamheid en verdriet. Jouw kinderen zijn hun eigen weg gegaan. Kregen ook weer een relatie of gingen de deur uit om te studeren. Zij trouwden of gingen samenwonen en kregen hun eigen kinderen, jouw kleinkinderen. Ineens besef je dat het leven voorbij is gevlogen en bedenk je wat je aan tijd nog over blijft. Voor de een is het kort en voor de ander langer. Wanneer een partner weg valt, val je in een gat zo groot en diep, dat je nauwelijks de kracht hebt om het te boven te komen. Toch draait de wereld door om je heen. Wat ga je nu doen met jouw stuk. Hoe ga je dat invullen.

Ga je gelijk op zoek naar een ander, zoals velen doen? Doe het niet. Verwerk eerst je eigen verdriet. Neem de tijd hiervoor. Sluit je desnoods aan bij een hulpgroep, zodat je vrij bent om een nieuwe relatie aan te gaan. Die ander die jij gelijk bent gaan zoeken als vervanging voor jouw verdriet wordt alleen maar heel diep gekwetst, want jij bent niet toe een nieuwe relatie. Daardoor komt hij/zij nooit aan de beurt in jouw hart. Die ander krijgt en voelt verschrikkelijk veel verdriet en kiest uiteindelijk liever voor zichzelf dan die pijn van jouw onachtzaamheid en/of vernederingen nog langer te blijven voelen. Door dat gedrag van onachtzaamheid en liefdeloosheid heb je wel die ziel verwond en geschaad, omdat die ander jou wel alle liefde en steun gaf die je nodig had. Wat heb jij gegeven van jezelf door in jouw eigen verdriet of schuldgevoel stil te blijven staan? Heb je stilgestaan bij haar/zijn gevoel? Niets, totaal niets kun jij geven aan wat die ander nodig heeft. Simpelweg, liefde. Meer vroeg die ander niet van je. Zij of hij hielp jou wel. Wat gaf je er voor terug? En jouw kinderen? Hoe reageerden zij op die ander. Kwetsten ze hem/haar heel diep? Wezen ze de relatie af of draaide het om het geld, want ook dat speelt ook een grote rol in de tweede relatie? Ik weet waar ik over spreek, heb het zelf allemaal acht jaar lang verdragen en ondervonden, net als zo velen om mij heen, die ik kende op de dansvloer, in de loop der jaren. Ik dans niet meer, heb gekozen en ben er klaar mee. Velen anderen zitten nog in die situaties, dus kan ik alleen maar zeggen; ‘Zorg dat je klaar bent voor een nieuwe relatie en het oude eerst hebt afgesloten, voor je aan dat tweede mooie deel van je leven begint’.

Ga eerst leren je eigen leven op te bouwen, zonder de steun van een ander. Leer alles wat je tot nu toe nooit had geleerd en besef wat jouw overleden maatje altijd voor je heeft gedaan in jouw leven. Kijk eerst eens of je die alles aan liefde hebt gegeven wat zij of hij toen nodig had. Je leert er uit om bij een tweede kans het beter te doen. Als je hiermee klaar bent kun je open staan voor iets nieuws, of kies je ervoor om alleen te blijven. Eén belangrijke raad. Ga niet achter de geraniums zitten. Blijf niet wachten tot er iemand naar je toekomt om je aan de hand te nemen en om jou te vertellen wat jij nog voor mogelijkheden hebt. Je kan, mag en moet het zelf doen als jij jouw tweede deel van leven nog een nieuwe kans of impuls wilt geven.

Het tweede deel van ons leven kan prachtig zijn, samen of alleen. Kijk terug in je leven en vervul de wensen die je nog had. Hou je van reizen, trek er op uit. Denk niet aan mogelijke gevaren, maar aan de spanning en avonturen die je nog mag ondervinden. Hou je van knutselen, kaarten of spelletjes doen? Wandelen, dansen, fietsen of fotograferen, mijn eigen hobby's? Overal is wel een club of vereniging te vinden, die jou met open armen ontvangt. Zoek je een maatje? Dat hoeft niet eens persé te zijn om samen te wonen, maar om leuke dingen te doen. Ook daar zijn wegen genoeg voor te vinden. Een kleine advertentie kan soms al helpen en wie weet wat daar uit voortvloeit. Kijk niet naar de mogelijkheden die er niet meer zijn, maar juist naar die er wél voorhanden zijn.

Het laatste stuk van ons leven. Het kan lang of kort zijn. Deel het met anderen of maak er iets bijzonders van in je eentje. Een keuze die jij maakt. Maar zorg dat je ervan geniet, elk moment dankbaar bent dat je dit nog kan en mag meemaken. Natuurlijk zullen er gebreken komen of al zijn, maar bedenk dat zelfs met gebreken je nog kunt genieten van jezelf of van elkaar. Ook zorgen voor elkaar kan mooi zijn, maar doe het uit liefde en niet omdat je je verplicht gaat voelen. Een voorbeeld van genieten van het leven is Janneke. Ik schreef al eerder over haar. Zij is moeilijk ter been, heeft altijd pijn. Toch rijdt zij overal heen in haar scootmobiel. Fotografeert de mooiste dingen en ook al lukt het niet altijd zoals zij zou willen, op haar manier geniet zij van alles wat het leven haar nog te bieden heeft. Ook jij hebt die mogelijkheid.

Eenzaamheid, is een stuk van je leven waar je mee om moet leren gaan. Je zult het zelf op moeten lossen, door er op uit te trekken en leren invullen met de leuke dingen en mogelijkheden die we nog hebben. Eenzaamheid kan niemand anders voor je invullen. Een maatje vinden die bij jou past, die samen met jou de leuke en minder leuke dingen van het leven wil delen is niet eenvoudig. Lukt dat niet direct bedenk dan dat je eenzaamheid leert oplossen door invulling te geven aan je leven. Natuurlijk zijn daar die weekeinden en feestdagen dat je alleen zit. Als geen ander weet ik uit ervaring hoe zwaar dat is. Echter in een slechte relatie kun je nog veel eenzamer zijn. Je diep ellendig voelen. Door thuis te blijven zitten los je dat niet op. Trek er op uit. Zoek nieuwe vrienden(innen). Zoek naar mensen die jouw hobby’s en pleziertjes willen delen. Dit laatste stuk van je leven heeft nog zoveel mooie dingen om in te vullen. Doe er iets mee. Het is het kortste stuk dat wij nog te leven hebben, maak dat het wel het mooiste stuk van je leven wordt. Maus