zaterdag 23 januari 2016

De IJsvogeltjes en andere gevleugelde ontmoetingen


De laatste dagen ben ik nauwelijks meer op Facebook geweest. Er gebeurden een hoop positieve dingen, die ik eerst zelf wilde verwerken. Daarvoor moet ik teruggaan naar donderdag 7 januari 2016. Ik was, nadat John die avond voor genezing had gebeden, vier dagen zonder pijn in been en heup geweest. Die vier dagen waren een weldaad. Echter na die vier dagen kwamen de pijnen extra sterk terug. Inmiddels had ik tijdens de avond dat John me had geholpen iedere dag een speciaal gebed uitgesproken dat ik zelf had bedacht:

Jezus geneest
mijn lichaam, ziel en geest
mijn ongeloof naar geloof

Tientallen keren per dag sprak ik de woorden uit. In het begin toch met wat twijfel, ongeloof dus. Echter de dagen dat de pijn wegbleef werd ik alsmaar sterker in dat geloof dat de pijnen zouden verdwijnen. Nadat de vijfde dag de pijnen in alle hevigheid terug kwamen bleef ik toch in het geloof hangen dat ik genezen zou worden. Ik weigerde aan te nemen dat het gebed van John niet had geholpen. Al eerder had hij mijn voet genezen, waar ik al jaren problemen mee had. Donderdag de 14e zou ik opnieuw naar de groep gaan in Slenaken. Verder dan 3 km. kwam ik niet. De pijnen werden die avond zo heftig dat ik niet wist hoe te lopen, te zitten in mijn auto of mijn pedalen te bedienen. Ik kon nog net bij mijn dochter Diane komen, die mij in eerste instantie hielp en alles rustiger werd. Nadat de pijn enigszins was gezakt ben ik rustig naar huis gereden en heb twee dagen niet anders gedaan dan volomen rust houden. John had ik een sms gestuurd dat ik niet kwam en ik wist dat er die avond opnieuw voor mij gebeden zou worden. Hij had hiervoor ook gewaarschuwd. “Maus je zult op de proef gesteld worden in je geloof dat de kracht van Jezus jou kan genezen.

Zondags vroeg voelde ik tijdens het opstaan dat de pijn totaal was verdwenen. Ik kon lopen en/of fietsen, wanneer het niet zo koud was geweest, maar ook weer autorijden. Gevolg, erop uitgetrokken en die foto’s van de buizerd en Vlaamse Gaaien onderweg gemaakt, die ik dezelfde avond nog op Facebook heb gezet. Ik voelde me de koning te rijk. De pijn bleef weg en ik kon weer rondjes lopen rond de vijvers van Erenstein en Gravenrode, zonder iets te voelen.

Afgelopen donderdagavond kon ik John bevestigen dat zijn gebed voor genezing had geholpen en dat ik geen moment had getwijfeld aan de kracht die hij van Jezus ontvangt om mensen te genezen. Diezelfde dag moest ik allerlei onderzoeken doen in het ziekenhuis voor hart en vaatziekten. Ik had ze af willen zeggen, maar de kinderen vonden het een goed idee om dat toch door te laten gaan. Van tevoren wist ik al dat er niets uit zou komen. Het klopte. Men kon niets vaststellen wat de helse pijnen had veroorzaakt, waar ik maanden mee had gelopen. Naast de genezing had ik ook de boeken weer eens tevoorschijn gehaald van Sarah en haar gevleugelde vriend en Sarah en Seth. Vooral de hoofdstukken over de wet van aantrekking begreep ik nu nog beter dan voorheen.


Vanuit dat laatste ging ik er vandaag weer met de camera op uit. Onderweg ontmoette ik diverse gevleugelde vrienden. Echter het klapstuk kwam achter in de middag. Door naar mijn gevoel te luisteren kwam ik terecht op een plek waarvan ik het bestaan niet eens wist. Na een korte tijd zag ik het eerste ijsvogeltje als een klein blauw vlekje tussen de bomen tevoorschijn komen. Even later verscheen nummer twee. Met de telelens 55x250 lukte het om toch een paar redelijk duidelijke foto’s te maken. Diep in mijn hart wenste ik nu dat ik de Tamron 600 al had kunnen sparen. Echter wensen moeten er ook blijven en hier ben ik al dolgelukkig mee. Dagen was ik op zoek geweest en vandaag erkende ik opnieuw dat de weg van aantrekking werkte. Ik heb een groot cadeau gekregen. 

Het cadeau werd nog groter. Aan het eind van de dag werden deze twee foto's als Topfoto van de dag verkozen bij 50 Plusser.






















Geen opmerkingen:

Een reactie posten