Het Licht

Wat een geweldige tekst en wijsheid komt er weer uit de dagtekst van vandaag. Dan mag je hopen dat we zelf dit licht iedere dag een beetje meer mogen uitstralen om er anderen weer mee te verwarmen. Misschien ben ik een klein beetje op weg. Mocht het niet zo zijn dan moet ik er nog harder aan gaan werken. Dus ga ik van het laatste uit, dan valt het altijd nog mee en heel misschien straal ik dan toch zo'n klein straaltje de wereld in, wie weet.

Dagtekst van vrijdag 31 januari 2014
"Wanneer je in aanwezigheid van bepaalde mensen bent, de uitdrukking van hun gezicht en hun blik ziet en voelt wat er allemaal van hen uitgaat, komt onmiddellijk het woord licht bij
je op. Alsof zij in hun hart, in hun ziel, in staat zijn om een ontastbare materie te distilleren en dit daarna onder vorm van licht uit te zenden. Of anders gezegd, alsof zij iets van het diffuse licht in de ruimte opgevangen en in zichzelf gecondenseerd hebben. Hun hele lichaam lijkt te bestaan uit een doorschijnend licht waarin een vlam brandt. Voor velen blijft dit licht een groot mysterie, omdat zij niet weten dat dit het resultaat is van heel reële innerlijke processen: de wijze, de ingewijde, heeft dit verkregen door een werk van ieder moment. Uit elke gedachte, elk verlangen, elk gevoel en elke daad die hij meer onbaatzuchtig, meer genereus en zuiverder maakt, puurt hij een uiterst kleine hoeveelheid licht. In de heilige boeken staat geschreven dat de menselijke ziel het vermogen heeft om de hemelen te bewegen. Inderdaad, de ziel kan de hemelen bewegen, maar enkel door haar verlangen om het licht te verkrijgen. Indien zij bij de Heer zelf, die licht is, aandringt, eist, smeekt, kan Hij haar dit niet weigeren."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

Een bijzondere tekst van de omraam

Dagtekst van donderdag 30 januari 2014.

"Wil je leven? Behoud dan zo lang mogelijk de behoefte om je te ontwikkelen. Er liggen nog zoveel krachten in je te sluimeren die wachten om gewekt te worden! Waarom zou je ze laten slapen? Je ontmoet mensen die nog geen vijftig, zestig jaar zijn of nog minder en die al dood en begraven lijken. Ja, je ziet zelfs al de grafsteen op hun graf waarop geschreven staat: «Hier rust die en die». Waarom?Ook al ben je moe, ook al nadert de ouderdom, toch moet je jezelf voorhouden dat er altijd vooruitgang mogelijk is, dat er altijd iets te begrijpen en te ondernemen valt en dat je nooit stilstand of een toestand van verdoofd zijn mag accepteren. Zelfs al ben je verlamd, zelfs al ben je stervende, er is nog altijd iets te doen… zij het alleen maar de Hemel te danken. Inderdaad, de Hemel danken om nog levend in het hiernamaals aan te komen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

 

Dagelijkse gedachte van vandaag, is een mooie aanvulling op de dagtekst van vandaag.

Schenk je energie aan wat je wel kunt veranderen, in plaats van haar te verspillen aan
wat je niet kunt veranderen. Steve Maraboli

Echte diepe liefde, het is zo bijzonder om weer te voelen

Deze diepe liefde, die ik voel van binnen, is in december 2013 opgestaan in mijn ziel. Zomaar van de ene minuut op de andere. Het was een liefde waarvan ik wel wist dat hij ging komen, al lang geleden. Dacht in het eerste jaar van de relatie die ik ontmoette in 2004, dat het bij die ander hoorde, maar dat bleek niet te kloppen. Maar goed ook. Hoeveel verdriet het ook heeft gegeven, hoeveel pijn in mezelf omdat ik niet eerder los kon laten, dit was nodig om te leren. Nodig om te ontdekken dat die echte diepe liefde nog moest komen. Een liefde die beantwoord zou worden. Van twee kanten kwam. Die liefde is nu aan het groeien. Nee..........., ik zeg nog niet met wie en hoe. Daar wil ik nog heel even alleen van genieten. Die liefde heeft ook grotere gevolgen, waardoor ik meer ga reizen en de kans krijg nog meer te genieten van het leven, met hem samen, die niet meer uit mijn gedachten is te krijgen. Waar ik mee opsta en mee naar bed ga. Is er iets mooiers te vinden op aarde, dan iemand die jouw gedachten kan voelen, horen en zien, zonder bij elkaar te zijn. Het is een geschenk, dat ik al één keer mee mocht maken en nu een tweede keer mag ervaren. En zielsliefde die grenzen overschrijdt.

Hier heb ik al die jaren na de dood van Berry op gehoopt. Een diepe wens op zielsniveau, die nu wordt hij vervult. Mijn toekomst heb ik nu in eigen handen. Die tussenliggende relatie had ik nodig om te leren dat ik wél mag zijn wie ik ben. Dat ik op moest leren komen voor mijn eigenwaarde. Nu, daar kan ik de ander alleen maar dankbaar voor zijn, dat hij me liet zien hoe ik mezelf was vergeten in die jaren en dat nu wel heb geleerd. Oh, er waren soms ook wat betere tijden, maar veel te weinig, dan waar een mens recht op heeft. En..........., ik was het zelf die steeds weer terugkwam. Wat heb ik daar niet allemaal uit geleerd, zoveel, dat ik nu pas zie wat ik mezelf tekort heb gedaan door met minder dan ik verdien, genoegen te nemen. Ook dat lag niet aan de ander, maar aan mezelf. Bij de eerste ontmoeting was ik toch gewaarschuwd en deed er niets mee.

Nu is het anders. Op een hele vreemde manier heeft deze liefde zich ontwikkelt, waar ik later nog op in zal gaan. Maar juist vanuit die positie wist ik al: 'Jij bent het voor mij". Het is bijzonder, mooi en goed. Ik heb altijd gezegd dat er nog een heel bijzonder iemand op mijn pad zou komen. Maar hoe bijzonder, dat had ik nooit kunnen dromen. Maus

Dagtekst van zaterdag 25 januari 2014.
"Krijgen wat je wenst hangt af van je liefde. Zij is het die je toekomst creëert, want het lot van ieder wezen wordt bepaald door de kwaliteit van de liefde die hij in zijn ziel draagt. Enkel een zuivere, onbaatzuchtige liefde, een liefde voor wat groot en mooi is, leidt hem naar  ontmoetingen en gebeurtenissen die zijn verwachtingen overtreffen. Welke conclusie kun je uit deze waarheid trekken? Dat wanneer je streeft naar een nieuw leven, een leven in schoonheid, vrede en licht, je je niet mag tevreden stellen met het aanbrengen van enkele kleine veranderingen in je verschillende activiteiten, zoals water drinken in plaats van wijn, groenten eten in plaats van ham of gebraden kip, een paar spirituele boeken lezen en naar
lezingen luisteren in plaats van te gaan dansen enz. Zolang je niet probeert je liefde te verheffen, dat wil zeggen je hart de meest edele, meest spirituele dingen voor te houden, kun je wel allerlei zaken in de marge veranderen, maar de liefde die je in je draagt zal je opnieuw dezelfde moeilijkheden en hetzelfde lijden brengen. Men spreekt over de kracht van de liefde… Welnu, zij bestaat hierin: met wat je bemint en met de manier waarop je bemint creëer je je toekomst."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

 

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: Meditatie, een heerlijk masker en een lekker slaap...

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: Meditatie, een heerlijk masker en een lekker slaap...: Vanmorgen zat ik voor het eerst sinds lange tijd in een hele mooie meditatie, waarin ik na 25 minuten werd gestoord door mijn telefoon. Je schrikt, komt van heel ver en bent de rest van de dag totaal van slag. Om de tijd effectief te gebruiken had ik een heerlijk masker opgedaan. Je ontspant, moet je gezicht heel stil houden en wat is een mooiere samenvoeging dan deze combinatie? Heel dankbaar ben ik dat het sinds lange tijd gelukt is om weer helemaal bij mezelf te komen en er ook nog een mooie gladde huid aan over heb gehouden.

Verlangens en vrijheid

Nog weer een ouder verhaal en nooit geplaatst
Afgelopen weken is het druk geweest  met allerlei leuke dingen doen, soms afgewisseld met wat kleine probleempjes. Vlak voor Koninginnedag belde een vriendin om naar Amsterdam te komen voor een paar dagen. Samen met nog 6 andere weduwvrouwen hebben we de dag ervoor door de stad gewandeld, die feestelijk was versierd en voor een groot tv scherm samen genoten van de kroning. Tussen 116 en 19.30 was er niets meer over te zien en besloot ik de middagtrein te nemen. Niet alleen rustig maar ik hoefde dan niets van het avondprogramma te missen. Natuurlijk ben ik in een koningshuisfan, dat kan niet anders. Ik respecteer het dat anderen daar anders over denken. Jammer genoeg respecteert die ander niet altijd mijn mening.  Mijns inziens zijn we veel slechter af met een republiek. Zodra het om presidenten van een land gaat speelt de strijd om de macht alleen maar mee en eigenbelang. Ons koningshuis kost zoveel geld, wordt er gemopperd. Vraag jezelf eens af of jij voor dat geld jouw hele privéleven op zou willen geven? Daarbij heeft het koningshuis weinig macht meer, al is er altijd wel enige in vloed uit te oefenen, het is nog maar heel weinig.

Een president daarentegen krijgt veel meer macht. Maar wil ook steeds méér macht. En denkt u dan dat die met veel minder inkomen genoegen zou nemen?  Welnee, die eisen dan wel weer vergoedingen in allerlei vormen zodat ze net zoveel kosten als ons koningshuis. Wij hebben een prachtig koningshuis met een volwassen koning. Met een vrouw naast zich die niet alleen representatief is, maar ons land volwaardig vertegenwoordigd. Ik moet er niet aan denken dat ik mijn vrijheid op moest geven. Niet zomaar even de bossen inlopen of een mooie fietstocht te maken en onderweg te fotograferen met horden fotograven achter mij aan. Die op alles letten. Zelfs als mij sok verkeerd zou zitten of ik mijn fietsbroek aan mijn billen had zitten zou de grootste commentaren opleveren. Ik ben een vrij mens en dat is niet te betalen.

Ik wilde toch even terugkomen op de terugreis van Amsterdam naar Limburg met de NS. De service daar was zoals gewoonlijk weer erbarmelijk. Ten eerste moest ik drie keer overstappen. Nu wil ik dat nog begrijpen, zij het met moeite, want wat mankeert er aan dat ik van Amsterdam tot Sittard of Heerlen in één keer door kan rijden, zoals het hoort? Maar goed het is een aparte dag dus……….! In Eindhoven staan wel tien securety mensen, maar een conducteur is nergens te vinden. Voorlichting is er nog minder met gevolg dat ik een trein mis die op een ander perron staat en ik een half uur sta te wachten voor niets. Later wijst een van de securety mensen mij een scherm aan, dat vlak naast de uitgang op ooghoogte hangt. Alsof je dat zomaar kunt zien op afstand. In Sittard wordt het nog erger. Ik vraag naar de trein van Heerlen. Alles aan personeel welke ik tegenkom roept dat ik het maar aan een ander moet vragen, zij hebben geen tijd. Als ik er uiteindelijk achter ben gekomen, trap op en af ben gehold met mijn koffertje en rugzak zien een mannelijke en vrouwelijke conducteur mij aankomen. De lift nemen was geen optie. Beiden staan te praten en blijven kletsen, terwijl ze zien dat ik echt niet eens meer de kracht heb om mijn koffertje in de trein te zetten of het te vragen. Mijn hart klopt tot boven in mijn keel, mijn adem piept niet normaal meer. Ze staan beiden te kijken en doen helemaal niets. Integendeel. Als ik krom van benauwdheid en pijn de leuning van de trap pak, nadat ik met veel moeite mijn koffertje de trein in heb getild, stapt de conductrice de trein in en sommeert me op commandotoon om opzij te gaan. Mijn adem piept, mijn hart klopt als een gek en ik ben niet in staat om de trapjes op te lopen om een stoel te zoeken. Beide conducteurs lopen glashard langs me heen de bestuurderscabine in van de treinbestuurder. Ik was in de achterste wagon ingestapt. Voor we in Heerlen zijn aangekomen zijn ze er niet uitgekomen. Waarvoor zijn conducteurs eigenlijk aanwezig als ze zich alleen maar met elkaar bezig houden en geen service meer wensen te verlenen? Afijn een klachtenbrief is onderweg en niet alleen naar de NS. Ik ken iemand die mij aangeraden heeft om de klachten eens op te schrijven en naar diverse instanties te sturen. Misschien dat de NS dan ook eens rekening houdt dat zij zonder ons niet eens kon bestaan. De brief is de deur uit en mijn hart is tot rust gekomen, al ben ik hier zelf van geschrokken. Men zegt wel eens het hart in de keel zitten, maar dat zat het werkelijk. Natuurlijk had ik niet hoeven hollen en gewoon een trein overslaan. Maar het is toch te gek dat je vier uur over een treinreis doet van Amsterdam naar Landgraaf? Ach misschien zie ik het wel verkeerd.

Verlangens, wat zijn dat? Je kunt verlangen naar een betere wereld waar we nog klaar staan voor elkaar. Naar vrede en liefde. Je kunt verlangen naar vrijheid of naar andere zaken die voor jou belangrijk zijn. Mijn verlangens zijn niet groot meer. Er is maar één belangrijk verlangen welke nog niet is vervult. Die andere kleine verlangens zijn simpel. Het liefste zou ik gewoon mijn fiets op mijn oude autootje zetten en de wereld intrekken met mijn camera. Echter financieel is dat niet mogelijk, dus blijft dat verlangen, waar je niet ontevreden van wordt. Nu stap ik hier op de fiets of rij wat hoger Limburg of België in. Vooral Belgisch Limburg heeft prachtige fietspaden. De Hoge Kempen of de Maasvallei. Prachtige vennen liggen er tussen de bossen waar fotograferen een genot is. Maar ook ons eigen landje kan er iets van. Van de week was ik in de Peel. Een prachtig natuurgebied om te bezoeken. Onderweg ontmoette ik iemand die mij zomaar stukjes van de Peel liet zien, welke ik zelf nooit ontdekt zou hebben, omdat ik niet wist dat je daar kon fietsen. Ik ontdekte een libel die net uit zijn coconnetje was gekropen. Ze zat nog uit te rusten van het zware werk. Langzamerhand zag je eerst twee vleugeltjes zich uitstrekken en opzwellen, daarna kwamen de volgende twee, tot het moment daar was dat ze klaar was om te vliegen. Natuurlijk ligt alles vast op de camera. Een prachtige dag, een onverwachte gids en mooie plaatjes. Een mooi cadeau. Dat zijn de dagen dat je geen verlangens hebt naar verre dingen of reizen.

Verlangens naar bezit dan? Nee, die zijn er nauwelijks en die ik heb kan ik ook best missen hoor. Geld heb je nodig om te eten, te drinken, je kosten te betalen en voor je huis om in te wonen.  Natuurlijk is het fijn als daar een beetje luxe aan vast zit, maar zelf vind ik dat niet noodzakelijk, sinds mijn reizen 15 jaar geleden, naar India en Sri Lanka, waar armoede troef is. Mensen zelfs geen meubels hebben om op te zitten of simpelweg een tv, heb ik mij gerealiseerd dat luxe geen must is. Eén ding is belangrijk in het leven. Liefde voor en met elkaar en dat is niet te betalen. Mijn kleine dagtripjes en logeerpartijtjes naar vriendinnen zijn goud waard. We maken plezier samen, maken fietstochtjes en zijn op ontdekkingsreis in ons eigen landje. We hebben een prachtig land en bijna alles wat er in de wereld is, vinden we eigenlijk hier.

En mopperen we dan weer op het weer, bedenk dan dat ze dit overal ter wereld doen. Bij de een is het te nat, bij de ander te koud, bij de derde weer te warm en te droog. Het is nooit goed. We kunnen verlangen naar prachtig weer, maar als er geen regen valt is er ook geen water meer. Wij kunnen nog iedere dag douchen en drinkwater pakken. Uit ervaring weet ik dat bv. in de jungle van Sri Lanka maanden lang soms maar een enkele keer in de week gedoucht kon worden, omdat er geen water was in de putten om zomaar weg te spoelen onder de douche. Verlangens, we mogen ze hebben en velen worden ook vervult als je er om vraagt aan hierboven. Een enkele zal op het plankje blijven liggen omdat ‘Hij’ hierboven het nog niet de tijd voor ons vind. Of misschien is het juist nodig dat we eerst onszelf healen. Onze ziel vrij maken van alle aardse verlangens en beseffen dat er meer is dan alleen maar  aardse verlangens en bezittingen. Geestelijke vrijheid geeft lichamelijke genezing en daardoor ook vrijheid op aarde. Maus

Dagtekst van woensdag 8 mei 2013.

"Het kristal komt uit de aarde. Wat heeft het gedaan om uit de zware en donkere ingewanden van de aarde tevoorschijn te komen als zo’n doorzichtige materie?… Laten wij hetzelfde werk
proberen te doen in ons hart door de omzetting van onze gevoelens en zelfzuchtige verlangens. Hoe? Ten eerste door de verbeelding. Aangezien de verbeelding een macht is, waarom zouden we er dan geen gebruik van maken om ons met de zuiverheid van het kristal
te laten doordringen? Je zult zeggen dat dit verbeelding zal blijven. Nee, alles wat je je voorstelt, kan werkelijkheid worden. Want als je die zuiverheid zult hebben gevoeld, zul je geen duistere gevoelens en verlangens meer kunnen verdragen. Wanneer ze je komen bezoeken, word je onmiddellijk gewaarschuwd en ertoe aangezet om te reageren ten einde ze te vervangen door edelmoediger en onbaatzuchtige gevoelens die je lichter zullen maken. Dus stel je voor dat je zo doorzichtig bent als een kristal: geleidelijk zullen je etherische, astrale en mentale lichamen echt transparant worden en zullen de hemelse stromen door je heen gaan als licht door een prisma om uiteen te vallen in zeven kleuren."    Omraam Mikhaël Aïvanhov

 

 

Kinderen opvoeden en beschermen is het moeilijkste vak dat er is

Tijdens het sorteren van alle brieven kwam ik nog niet gepubliceerde teksten tegen, die allang geplaatst hadden moeten worden. Waarom dat niet gebeurde zal wel met tijdgebrek of afleiding te maken hebben gehad. Komende tijd verschijnen deze niet geplaatste artikelen alsnog op de blogs.

Omdat ik een liefdeloze jeugd heb gehad en Berry een verleden met het Jappenkamp, besloten wij onze kinderen alles aan liefde te geven wat in ons zat. De liefde voor elkaar was onze basis. Onze kinderen mochten geen littekens krijgen en overhouden van onze eigen jeugd. Je hoopt ook echt dat je dat kunt volbrengen. We namen ons voor streng te zijn toen de kinderen klein waren. Als blijk van vertrouwen lieten we de touwtjes beetje voor beetje losser naarmate ze ouder werden. Het werkte behoorlijk goed. Toch maak je ook fouten die jouw ouders maakten. Ik werd vroeger af en toe geslagen. Het gebeurde niet vaak, maar als het zover was, bleek er altijd iets gebroken te zijn en moesten we naar het ziekenhuis. Natuurlijk was ik dan van een trap gevallen, niemand mocht weten dat mijn vader zijn handen waren uitgeschoten. Mijn moeder sloeg me altijd in mijn gezicht, dat gaf minder schade. Ook ik gaf de kinderen af en toe een tik toen ze nog klein waren. Tot ik mij op een dag gelukkig realiseerde dat dit een hele slechte weg was en heb daarna nooit meer één hand naar ze uitgestoken. Ze waren nog jong en ik kon met excuses en knuffelen goedmaken wat ik fout had gedaan. Mijn eigen littekens had ik bijna voorgoed doorgegeven. Dat ik dit bijtijds had ingezien is iets waar ik alleen maar dankbaar voor kan zijn, want ondanks alle liefde had dit de meisjes hun hele leven kunnen achtervolgen. Nu ze zelf kinderen hebben begrijpen ze het ook. Een kind kan het bloed onder je nagels vandaan halen. Je wilt ze af en toe slaan, zover kunnen  ze gaan. Achter het behang plakken is een gewilde uitdrukking voor ons ouders. Je houd van je kinderen en wilt alles voor ze doen. Tegelijkertijd verwens je ze soms af en toe, zover als zij jouw grenzen kunnen overschrijden. Is het nu anders dan vroeger? Welnee. Ik vind dat in deze tijd de opvoeding nog veel moeilijker is dan vroeger.

Ik kan met de hand op mijn hart zeggen dat onze kinderen aan liefde alles kregen wat wij te geven hadden. Dat wil niet zeggen dat wij geen fouten maakten. Er was geen school die een opleiding gaf in kinderen opvoeden. Het zou geen zin hebben. Elk mensenkind wordt geboren met een mengsel aan karaktereigenschappen. Een paar van de vader, een paar van de moeder, een stukje van de vier grootouders en ook nog een stukje uit zijn of haar vorig leven. Een mengelmoes van eigenschappen waaruit ouders en natuurlijk het kind zelf maar uit moeten vinden wat hem of haar tot een mooi mens maakt. Een mooi mens geworden zijn wil niet altijd zeggen dat jij een voorbeeldig kind was. Een van mijn kleinzoons werd in een hectische tijd geboren. Berry, mijn man, was in die tijd al heel ernstig ziek. De andere oma stierf een dag voor zijn geboorte. Zij woonde in Engeland, dus drie dagen na zijn geboorte wilde mijn dochter toch mee naar de begrafenis en kwam de kleinzoon voor twee dagen bij ons. Een moeilijke tijd voor moeder en kind volgde hierna door onder andere de ziekte van Berry en andere nare gebeurtenissen. Het jongetje groeide op. Luisterde naar niemand en kreeg het etiket van de doktoren opgeprikt van ADHD kind. Toch had het jongetje een prachtig karakter dat ons steeds weer deed smelten voor al zijn streken. Ik paste op gegeven moment voor een weekje op. Zijn zusje was een paar weken oud, zijn broertje zat op de kleuterschool en hij was 4 jaar oud. Op gegeven moment legde ik de baby in haar bedje en werd door ons jongetje opgesloten in de babykamer. Al mijn roepen en smeken. boosheid en woede, maar vooral de grote en diepe angst dat hem wat zou gebeuren terwijl ik er niet bij kon, hielp niets. Hij holde heen en weer het huis door, er kon van alles opkomen in zijn brein van ondeugendheid en uitvindingen. Mijn angst werd steeds groter, de scenario’s die voor mijn ogen verschenen waren ontelbaar. Na een uur hoorde ik de buurvrouw thuiskomen. Een half uur gehad ze nodig om mijn kleinzoon zover te krijgen dat hij voor haar de buitendeur opende en zij mij en de baby kon bevrijden. Geloof het of niet, op dat moment was ik echt tot een moord in staat en moet je alles in jezelf opzij zetten om hem geen ongenadig pak slaag te geven.

Wanneer ik nu kijk naar diezelfde kleinzoon, bijna 1.90 groot en 17 jaar oud, ben ik trots op hem, trouwens op al mijn kleinkinderen. Maar dit ondeugende zogenaamde ADHD jongetje zei op gegeven moment zelf; ik wil geen medicijnen slikken, ik kom er zelf overheen’. Hij heeft het gered. Is nu al een prachtig mens geworden en zal zeker zijn weg in het leven vinden. Studeert met plezier, geniet van het leven en haalt net als zijn oma alles uit het leven wat hij kan. Ik ben trots op hem. Op al mijn kleinkinderen, die opgroeien tot jonge mooie mensen. Of zij het redden in het leven weet ik nu nog niet. Het is een moeilijke en zware tijd voor jongelui. Op elke hoek liggen gevaren. Is het geen misbruik dan is het drugs.

Wij hebben het voor elkaar gekregen om drie mensjes tot volwassenen op te laten groeien met eigen meningen en inzichten, iets waarvan ik kan wensen dat dit bij mijn kinderen ook zal lukken om onze kleinkinderen aan de hand te nemen op weg naar een betere wereld.

 
Dagtekst van maandag 25 februari 2013.
"Onhandelbare kinderen en zij die de meeste stommiteiten doen, worden niet per se  misdadigers. Ze hebben veel energie die ze nog niet weten te beheersen en in plaats van zich ongerust te maken, moeten de ouders activiteiten voor hen zoeken, waardoor ze die energieën beter kunnen richten en in goede banen leiden. Ook al is het rustiger, toch moeten ouders niet verlangen om verstandige en gehoorzame kinderen te hebben die het altijd met hen eens zijn, want deze verstandigheid en gehoorzaamheid zijn vaak alleen maar passiviteit, en die kinderen die later niets verkeerds zullen doen, zullen misschien ook niets goeds doen. Er zijn zelfs gevallen waarin heel passieve kinderen en jongeren zich later ontpoppen tot gevaarlijke criminelen. We moeten kinderen niet ringeloren, we moeten hen in de gaten houden, we moeten ze corrigeren als dat nodig is, en hun vooral laten zien dat ze altijd beter kunnen, dat wij hen in staat achten het beter te doen. Om zich te verbeteren, hebben kinderen ten minste een persoon nodig, die blijk geeft van vertrouwen in hen."    Omraam Mikhaël Aïvanhov