Vogels van allerlei pluimages

2017-07-16. Wat een prachtige datum vandaag met twee zevens er in. De zevende dag is de rustdag. Vandaag is het zondag, rustdag. Geweldig. Bij een onmogelijk klein lampje, zit ik mijn voortent mijn verhaal te schrijven, omgeven door allerlei soorten muggen die me graag lek willen prikken. Ze zoemen om mijn hoofd. Af en toe mep ik ergens in de lucht, waar ze me vrolijk uit zitten te lachen. Mis poes, roepen ze me toe en geven nog eens een extra zoemmm geluid toe.

Vandaag 60 km. gefietst. De engelen namen weer het heft in handen en ik liet me leiden. Wel  gek ik dat ik af en toe ook een rondje reed, wat net weer een aparte foto opleverde. Uiteindelijk kom ik toch in Laren en Markelo terecht, twee kleine plaatsen met een vriendelijke uitstraling. Onderweg ontmoet ik zwaluwen die gezellig zitten te kwetteren in de verte, parelhoenders, een kalkoen en een pauw, waarvan de veren helemaal in de vernieling liggen. Heel zielig. Ze komt zelfs niet overeind wanneer ik dichterbij kom om te fotograferen. Misschien door een vos aangevallen? Wie weet wat er is gebeurd. Ergens ver in het veld zie ik wulpen lopen. In de wei ernaast vieren de kraaien hun feestje. Het veld ziet er zwart van. Ook elke paal is bezet. De voorste kraai zit op de uitkijkpost en ergens in het midden zit de kapitein die zijn bevelen uitschreeuwt naar de rest. Ze vliegen op en neer, omhoog, omlaag en alle kanten uit, tot ze weer een moment van rust zoeken.

Op de camping gekomen ontdek ik in het wuivend riet eerst 2 rode insecten die met elkaar aan het paren zijn. Op de eerste foto zie ik linksonder nog een dier. Het lijkt een wesp of is het nu een cocon, ik kom er niet uit. In werkelijkheid had ik het onderste dier niet gezien, zo was ik geconcentreerd op de rode beestjes, waar inmiddels nog een derde bij kwam om aan het feestje deel te nemen. Een koe in de wei staat zijn baard af te likken, terwijl zijn eigen schaduw op zijn flank is te zien. Musjes zijn aan het vergaderen op een grote boomstronk. Als laatste staat een vrouwtjesmerel recht voor mijn voortent nieuwsgierig te kijken wat ik aan het doen ben. Ze pronkt met haar prachtige glanzende veren in de zon.

Gisteravond ben ik nog naar Hengelo geweest. Ik zou daar een klein oventje ophalen voor in de caravan, via Marktplaats gekocht. Lekker om wat ovengerechtjes in op te warmen. Ik kwam terecht bij Herman, een computerspecialist. Hij heeft gelijk een nieuw programma op mijn computer gezet omdat ik geen cd’s meer kon branden. Heel attent. Kreeg vandaag nog een leuke excuusbrief van hem dat hij vergeten was om wat te drinken aan te bieden. Geen probleem Herman, je hebt me fantastisch geholpen, Bedankt hiervoor.

Een heerlijke dag is het weer geweest met veel zon, mooie luchten en wolkenvelden die elkaar afwisselden en vooral veel vogels die zich vandaag weer lieten zien. Soms is mijn lens te klein om ze helder en scherp te krijgen, maar ook dat is geen probleem. Die gooien we gewoon weg. De luxe van onze tijd.

2016-07-16 Ontmoetingen tijdens mijn fietstocht

Tijdens mijn fietstocht van Bathmen naar Deventer ontmoette ik een groep mensen die een familiedag vierden op de fiets. Bij een van de routepalen wilde ik op de kaart kijken en men vroeg of ik ze allemaal op de foto wilde zetten. Natuurlijk, dus kreeg ik 3x een toestel in mijn handen geduwd en de familie compleet er op gezet. Wat een plezier. Dan zat de een aan haar haar, dan moest de ander weer even voelen. Tientallen foto’s gemaakt en er zal vast wel een enkele goede bijzitten. Even voor me vloog een buizerd op uit het gras. Ik had hem niet zien zitten en wachten deed hij echt niet op me. Uiteindelijk vloog hij in het land op een paal. Wat ver weg voor mijn camera, maar toch nog aardig gelukt.

Een scholekster kwam ik tegen en tientallen sopreeuwen die in kleine plasjes op het land trachtten te baden. De spetters vlogen in het rond. Ze hadden in elk geval veel plezier, te horen aan het kwetteren. Wat zouden ze elkaar toch allemaal vertellen. Roddelverhaaltjes of belangrijke zaken waar misschien wat wurmen of ander eten te vinden is? Geen flauw idee.

Wat opvallend is dat veel velden geleden hebben onder de vele slagregens. Het maïs dat veel kleiner is dan normaal, terwijl aan de zonnige, droge velden het juist weer wat groter staat.

Het doet me denken aan het boek van Wil den Hollander; ‘En de boer hij ploegde voort.’

Een serie die op mij altijd een diepe indruk heeft achtergelaten. De boeren zijn afhankelijk van het weer en zelden is het perfect voor hen. Dit jaar sloeg alles.

Kleine witte vlinders zie ik geniete van de nectar welke de bloemen voor hen openstellen. Een weidehommel blijft stil voor me in de lucht hangen, zijn pootjes zo mooi gebogen langs zijn lijfje. Een merel die net een insect uit de lucht heeft geplukt is beledigd dat ik hem stoor tijdens zijn maaltijd.

Vlak voor Deventer ben ik via een andere route terug gegaan om uiteindelijk van Bathmen langs het kanaal terug te rijden. Het eindigde in een voetpad, wat me er niet van weerhield om daar met de fiets over te rijden. Terwijl ik sta te fotograferen ontmoet ik een mevrouw met een witte herder. Verbazingwekkend is het de laatste tijd dat honden die normaal heel waakzaam zijn en afstand houden, mij juist uitkiezen om aangehaald te worden. Zo ook deze prachtige witte herder. Een albino met bruine ogen. Nooit eerder gezien.

De vrouw en ik raken in gesprek en even later vraagt ze of ik mee koffie kom drinken. Wat zijn er toch onderweg leuke ontmoetingen wanneer je daar voor open staat. We hebben in haar huis meer dan een uur gezeten voor ik besloot verder te gaan. Via landelijke paadjes en wegen weer terug naar de camping waar ik nog steeds in mijn eentje sta.

Op de terugweg zie ik midden op de weg een kleine pad lopen. Niet groter dat anderhalve centimeter. Ik maak foto’s tot ik een auto aan hoor komen. Hij toetert en ik gebaar naar hem dat hij moet stoppen, anders rijdt hij er dwars overheen. Terwijl ik het kleintje steeds kleine zetjes geef en het uiteindelijk in mijn hand kan nemen zit de man lachend achter het stuur te kijken. In het gras aangekomen vlucht hij als een razende bij me vandaan. Gelukkig, één klein jong leventje gered.

Rond kwart voor elf hoor ik in de voortent allemaal geritsel. Een grote muis, of was het een kleine rat, had zich via kiertjes naar binnen gewerkt. Nu ik op jacht naar hem ging, zocht hij vol doodsangst een ander gaatje. En ja hoor, even later zie ik hem nog net verdwijnen naar de slootkant. Even later hoor ik een angstschreeuw van een of andere vogel en geblaas van een kat. Het is de natuur die zich laat gelden.