Afgelopen weken begonnen met vogelhuisjes te maken. Het
begon met de eerste die bovenaan de lange paal is vastgemaakt. De andere drie
die aan de paal vastgemaakt worden heb ik er al twee bekleed met lappen,
gedoopt in Paverpol.
Vandaag 12 september heb ik tijd besteed aan de kamer in de
caravan. Had afgelopen week een leuk bankje gezien in de kringloopwinkel, waar
ik ook nog goed op kon zitten. Eindelijk. Want de stoelen en bank veroorzaakten
nog meer rugklachten dan ik al heb. Daarnaast heeft vermoedelijk de ziekte van Lyme z’n kop weer opgestoken die opnieuw veel
lichamelijke pijn veroorzaakt. Wordt nog nader onderzocht. Al kan ik door die
problemen en pijn al vijf weken nauwelijks iets doen. Ik verveel me heus geen
moment.
De banken in en uit de caravan sjouwen leverde heel veel
kracht en toeren op voor ze door het halletje en beide deuren waren gewrongen
door de mensen van de kringloopwinkel. Zelfs het keukenraam bleek net 3 cm . te krap om alles via die
weg in en uit de caravan te krijgen.
Nu zul je misschien denken, waarom vernieuwen, de caravan
wordt toch verkocht? Hij heeft tot vorige week inderdaad te koop gestaan. Ik
wist geen oplossing om het staangeld volgend jaar in één keer te betalen, wat
wel een voorwaarde was. Tot ik op de gedachte werd gebracht te vragen of het
net als dit jaar in drie keer betaald mocht worden. Na overleg met zijn vrouw
kwam de eigenaar vertellen dat het voor komend jaar in orde was. Verder keek
hij niet, was zijn opmerking. Ik ook niet. Wie dan leeft, wie dan zorgt.
Misschien heb ik dan ook iemand gevonden die kan en wil helpen met de
sponningen van de ramen te repareren, maar ook dat is voor volgend voorjaar en
niet voor nu. Voorlopig mag ik nog een jaar genieten van alle vogels,
eekhoorntjes en egels. Zelfs de schuwe Vlaamse Gaai laat zich af en toe zien.
Van schrijven komt niet veel op dit moment. Lezen en knutselen doe ik des te
meer.
Twee weken geleden kreeg ik een mooi bijbeltje in handen met
het oude en nieuwe testament. Iedere dag lees ik een paar bladzijdes. Soms moet
ik een stuk overlezen om het goed door te laten dringen. Het roept soms vragen
op hoe het kan dat God in een deel van de bijbel boos en verstoord is, terwijl
in mijn gevoel God een en al liefde is. Dit botst in mijn gevoel nog al eens
met elkaar. Toch is de “Groot nieuws Bijbel” niet alleen fijn om te lezen maar
vooral boeiend. Vragen worden beantwoord en is iets niet duidelijk kan ik dat
altijd op de donderdagavond vragen aan een kleine groep mensen waar we mee
samen komen.
Nieuwe vogelhuisjes en het roodborstje 22 september
Afgelopen maanden hebben mij, vooral in Ermelo, veel rust
gebracht in mezelf. Vervelen doe ik me beslist niet in mijn zelfverkozen
eenzaamheid. Het schrijven ligt misschien wel even stil, andere dingen zijn er
voor in de plaats gekomen. Bekijk de foto’s eens van deze paal met
vogelhuisjes. Ik heb ze gemaakt van pvc buizen, die iemand bij mij had
neergelegd. Ze zijn bekleed met stof, gedrenkt in Paverpol. De eerste kool- en
pimpelmeesjes namen gisteren al heel nieuwsgierig een kijkje. Om de huisjes van
binnen een eigen natuurgeur te geven heb ik afgevallen bladeren op de bodem
gelegd. De grijze deksels zitten er los op, zodat ik ze ieder jaar schoon kan
maken. Natuurlijk alleen maar wanneer de dametjes hierin hun nestje willen
bouwen. We zullen het zien in het voorjaar.
Zoals iedereen kon zien aan de foto’s was ik alweer een paar
keer in wildpark het Aardhuis geweest. Het voelt iedere keer weer alsof ik er
thuis hoor. Vorige week heb ik me aangemeld als vrijwilligster. Nooit eerder
heb ik dit willen doen, gezien de pijnen in mijn lijf. Nu maar hopen dat ik op
3 oktober wordt aangenomen. Dan heb ik een gesprek. Dit gevoel is zo sterk dat
ik er niet meer omheen kan. Ik hoor daar, net als hier in de caravan.
Gisteren voor het eerst sinds vijf weken weer kunnen
fietsen. Wat een straf als je knie geblesseerd is en je mag niet fietsen. Toch
is het ook weer ergens goed voor geweest. Misschien was het vogelhuis er dan nog
steeds niet gekomen. Onze Lieve Heer weet beter wat goed voor me is dan ik
zelf, denk ik dan. Achteraf gezien had ik deze weken gewoon nodig om tot rust
te komen. In mezelf te kijken en mijn ziel te reinigen van stukjes verleden.
Nu caravan en ik niet weg hoeven van dit sprookjesachtige
plekje geniet ik weer volop van alles om me heen. De eigenaars van de kleine
camping zien ook wel met hoeveel plezier ik hier zit. Avonden lang zit ik
buiten bij het potkacheltje, zolang het niet regent. Aan hout komen is
eigenlijk het grootste probleem. Tot nu toe had ik geluk. Ik kreeg oude
pallets, resten hout van mijn buren thuis en eergisteren brak een buurvrouwtje
hier de vloer uit haar schuurtje. Ik mocht het oude hout hebben en genoot weer
een avondje buiten. Ook hier wordt een oplossing voor gevonden, daar ben ik van
overtuigd. Ik vroeg om hout en kreeg het tot nu toe, dat blijf ik vragen aan
mijn engelen. Stookte ik mijn buitenkacheltje eerst wat later in de avond,
nu begin ik al rond vier uur. Eet
gezellig bij het haardvuur met mijn bordje op schoot.
Mijmerend en dromend kan ik in de vlammen turen naar het
spel van de vlammen. Twee roodborstjes houden me tijdens die lichte uren bij
mijn kacheltje graag gezelschap. Vooral eentje komt steeds dichterbij. Ik zou zo
graag met hem of haar praten, maar op een of andere manier lukt me dat nog
steeds niet. En dat terwijl ik wel contact met overledenen heb. Zou dierentaal
nu zo moeilijk zijn? Het denken in beelden vind ik moeilijk. Hoe kan ik in een
beeld uitdrukken hoe geweldig ik het vind dat ze zo dicht bij me komt. Hoe kan
ik haar laten voelen dat ik het fijn vind als ze bij me is. Diverse boeken heb
ik al gelezen hoe het werkt, maar het in praktijk brengen lukt me nog niet
echt. Afijn, op een dag zal ik het ‘licht’ wel gaan zien. Ik wens iedereen een
prachtige dag, Maus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten