Ziekte van Lyme, aanranding en verkrachting en wat is een medium-helderziende

Een aantal onderwerpen samengevat in één artikel

Drie mooie teksten van afgelopen week er uitgepikt, omdat ze me iets zeiden waar ik weer mee verder kon. Op dit moment zit alles in mezelf in de knoop. Had sinds half juli vage klachten van moeheid en op mijn arm een ronde witte kring. Het heeft twee maanden geduurd voor men via bloedonderzoek ontdekte dat het om een tekenbeet ging. De ziekte van Lyme wordt door ± 20 % van de teken veroorzaakt en juist door één van die 20% ben ik gebeten. Nu pas kom je er achter dat zelfs veel huisartsen , ook op de huisartsenpost van Heerlen hier nauwelijks mee te maken hebben gehad. Twee keer ben ik naar de huisartsenpost geweest door pijn en verschrikkelijke jeuk. Niemand onderkende het verschijnsel tot de bloeduitslag bekend werd, terwijl ik zelf al een paar keer had aangekaart dat het een tekenbeet geweest kon zijn. Ik zwerf nu eenmaal veel door bos en heide.

Terwijl ik het zelf nog niet wist, belde de apotheek dat de medicijnen later dan zes uur werden  Vandaar dat er ook weinig verhalen zijn geschreven. Geen inspiratie genoeg. Echter op de goede momenten geniet ik weer extra en zie er komt vandaag zelfs weer iets uit de pen. Zij het met wat oudere dagteksten.

bezorgd, een zware kuur. Ik dacht dat zij de verkeerde persoon hadden gebeld. Later in die middag belde ik voor de uitslag en werd mijn gevoel bevestigd. Mijn huisarts had direct een recept doorgefaxt naar de apotheek, met spoed erbij. Dat wil niet zeggen dat de gevolgen ineens verdwenen zijn. Dat kan nog maanden duren. Zelfs na jaren kunnen de verschijnselen weer de kop op steken.. Neem mijn raad aan en kijk jezelf even goed na wanneer je langs al onze mooie wegen en paden loopt of fietst. Mij is het op de fiets overkomen, door een beest, welke me prikte, ongezien van mijn arm af te slaan. Nooit bedenkend dat een teek zoveel ellende kon veroorzaken. Natuurlijk hoor je erover op tv, maar wie verwacht nu dat het jou overkomt. Afijn, wat komt gaat vast weer weg, dus doorstaan we nu even de negatieve verschijnselen, afgewisseld met buien van oververmoeidheid, tegenzin om iets te doen.

Onderstaande tekst van 8 oktober, slaat op veel artikelen van oordelen en veroordelen waar ik eerder over schreef. Toch realiseer ik mij wel hoe moeilijk het is om iemand niet te veroordelen die 300 meisjes heeft misbruikt. Zelf heb ik ook kleindochters en ik moet er niet aan denken dat één van hen zoiets zou overkomen, net als alle ouders en grootouders. Zelf ben ik al op mijn 12e voor het eerst aangerand. Het gebeurde nog drie keer in mijn leven en op mijn 18e ben ik zelfs verkracht. Het is een verschrikking die je je hele leven met je meedraagt en het kost jaren van je leven voor je het op kunt brengen om te vergeven. In de eerste plaats jezelf, omdat jij ook nog de schuld in je schoenen krijgt geschoven. Alsof je in die tijd met 12 jaar wist wat seks inhield. Tegenwoordig weet elk kind dit, maar in de jaren 50 wist je van toeten nog blazen. Ik herinner me een voorval op school en thuis. Op school had ik het woord Kut voor het eerst gehoord. 's Avonds in bed vroeg ik mijn moeder wat dit woord betekende. In plaats van uitleg kreeg ik een klap in mijn gezicht, welke er niet om loog. Zonder tekst en uitleg liep ze met opgestoken veren de kamer uit. En ik?  Ik probeerde, diep gekwetst omdat ik in mijn ogen niets verkeerds had gedaan te slapen, niets van dit alles begrijpend. Tijdens mijn 15e gebeurde het op een andere manier. Ik liep naar mijn moeder, ongerust, omdat ik bloed in mijn broekje had. Dacht dat ik ernstig ziek was. Vertelde het mijn moeder. Zonder iets te zeggen liep ze de kamer uit, mij vol vragen en doodsbang voor iets ernstigs, alleen latend. Tien minuten later kwam de buurvrouw binnen en legde uit dat het heel normaal was. Dat ik voor het eerst ongesteld was geworden. Nooit heb ik kunnen begrijpen waarom mijn moeder zo gefrustreerd was dat ze mij geen voorlichting durfde geven.

Mijn moeder kwam uit een betere familie en wij werden opgevoed alsof we bij de koningin aan tafel moesten zitten. Nooit heb ik een grotere hekel gehad als aan dit milieu, waar men zich immer anders voordoet dan men is. Afijn, daarom ben ik altijd het zwarte schaap geweest, de degeneré van de familie. Klinkt het gek als ik zeg hier trots op te zijn? Ik hou van mensen die naast me staan en niet onder of boven mij. We zijn allemaal gelijk, zien er hetzelfde uit, hoewel??????

Als ik op de dansvloer kijk is er toch een duidelijk verschil. Tachtig procent van de mannen wil zichzelf hier bewijzen door alleen maar met jonge blaadjes contact te zoeken, die minstens 15 tot 20 jaar jonger zijn. Ik kijk ernaar en heel soms lach ik er om. Vind het in de meeste gevallen alleen maar zielig, omdat zij de werkelijkheid van het ouder worden nog steeds niet willen zien. Zichzelf willen bewijzen dat hun pik nog recht vooruit kan staan. Tijdens de langzame dansen vliegen zij als eerste op die jonge vrouwen af om ze op de dansvloer stijf tegen zich aangedrukt op één tegel te dansen. Het is zo doorzichtig en dom. Maar ja, het is ieders goed recht om jezelf belachelijk te maken. We doen het allemaal op z'n tijd en op een andere manier. Wanneer dat is wat zij nodig hebben, oké.

Misschien komt het omdat ik meer zie en voel dan een ander en weet dat het meer om hun geld gaat, dan om de werkelijke reden: "écht diep van elkaar houden." Ach, ieder mens moet zijn les leren in het leven, ook dit soort relaties. En er zijn vast mannen en vrouwen tussen waar het wel goed mee gaat en waar een mooie relatie mee tot stand komt met dergelijk leeftijdsverschil. Het is niet aan mij om te oordelen, maar een beetje plezier en leefvermaak  mag ik toch wel voelen, hoop ik. Of valt dit ook onder oordelen? Ach ja, aan mij valt ook nog een hoop te verbeteren, zelfs als je 71 bent.

De tweede tekst van 6 oktober, door de Omraam geschreven spreekt helemaal voor zichzelf, toch wilde ik deze niet weglaten. Vond het mooi, omdat ik zelf ook niet altijd nadenk en alleen maar naar het weer kijk of het goed of slecht is. Nooit eerder heb ik gekeken naar wie het brengt en welke invloed dit heeft op jouw gevoel.

De laatste tekst van 10 oktober valt natuurlijk helemaal in mijn straatje. Op mijn website http://members.home.nl/maus-sturmer/Wat%20is%20en%20doet%20een%20medium%20helderziende.htm, vindt u een artikel waardoor u kunt weten of iemand betrouwbaar is of niet. Bij mij is het heel duidelijk te controleren. Ik geef de mensen een CD mee van het gesprek, zodat ze zelfs over tien jaar nog kunnen horen of alles is uitgekomen wat er is gezegd. Het is niet alleen eigenbelang, maar meer belang van de cliënt, die zich hierdoor veilig voelt. Eigenlijk vanaf dat ik in 1990 ben begonnen met een eigen praktijk, is het al zo gegaan. Soms komen er mensen terug uit die tijd die het bandje nog steeds hebben bewaard.

Een medium hoort zichzelf in het licht te zetten, zodat lagere entiteiten niet door kunnen dringen en aan kunnen zetten om dingen te zeggen die totaal geen waarheid bevatten. Het is zeker geen gave waar je om benijd hoeft te worden. Je wilt altijd beter, zit vol twijfels of je wel alles goed genoeg hebt ontvangen wat bijvoorbeeld overledenen aan je doorgeven. Het is geen gesprek voeren zoals jij en ik dat doen. Zij geven soms een woord of gebaar of een symbool aan en jij moet het interpreteren zoals zij het bedoelen. Als iemand niet herkend wat ik bedoel, ik vraag dat altijd ter controle, dan ga ik net zolang zoeken tot ik begrijp wat de overledene bedoeld. Samen komen we dan tot hetzelfde doel, namelijk degene die tegenover mij zit geven wat zij nodig heeft. Ondertussen mag die persoon niets vertellen of zeggen. Ik moet het samen met de overledene uitvechten wat er wordt bedoeld.

Medium helderziende is een mooi, maar soms heel zwaar, beroep. Tegelijkertijd ben je ook nog vertrouwens-persoon van velen die je onderweg ontmoet. Zij weten als geen ander dat het niet naar buiten komt. Echter het geeft ook een grote verantwoording. Eén keer in al die jaren kon ik niets anders dan negatieve dingen zeggen over iemand die met drugs en alcohol zichzelf aan het vernietigen was. Het was om koude rillingen van te krijgen. De overledene die doorkwam probeerde haar te waarschuwen en deed dat niet op een erg vriendelijke manier. Het iets verzachtend doorgeven was het minste wat ik kon doen. Zij vernietigde zichzelf. In plaats van er iets mee te doen belde ze twee dagen laten zwaar beledigt op dat het schande was. Dat er niets positiefs was gezegd. Toch was dat wel zo geweest. Als zij haar leven vanaf nu om dorst te draaien zou haar 'hel' de hemel kunnen worden. Zij wilde het niet zien en horen.

U ziet, het komt zelden voor, maar we kunnen allemaal iedere dag ons leven veranderen van kwaad of negatief naar mooi en goed. Dat is niet altijd makkelijk. Ik heb ook mijn verdriet en pijn, net als ieder ander en moet daar ook weer zelf uitkomen. Mijn manier is om mij even helemaal terug te trekken in mezelf, liefst verborgen in de caravan van mijn vriendin in Ermelo. Kom ik terug, ben ik weer opgeladen en kan verder. Op een andere manier naar alles en mezelf kijkend. Vooral verbeteren en steekjes ophalen, die ik even had laten liggen. Zo sterk zijn we allemaal. We moeten het alleen weer even durven zien en voelen. Het helpt om de lessen te leren die we krijgen in het leven. Eerlijk naar je eigen tekortkomingen te kijken en de slachtofferrol waar je op dat moment even hebt ingezeten, terzijde schuivend. Je komt er herboren uit. Ik wens u allen een fijne dag vol liefde en geluk. Zorg goed voor uzelf en bekijk wat voor u het beste is om uit deze en komende dagen te halen.

 

Dagtekst van dinsdag 8 oktober 2013
"Een mens afwijzen, minachten en vernederen is verklaren dat hij geen schepsel is van God, en niemand heeft het recht om zoiets te doen, niemand heeft het recht om zich tussen een mens en zijn hemelse Vader te plaatsen. Wanneer iemand zijn wil gebruikt om zich zelf af te sluiten van de goddelijke liefde, is hij daar uiteraard vrij in, maar niemand anders mag hem daarvan afsnijden, niemand heeft daar het recht toe. Zelfs de meest simpele, zelfs de meest verachte, meest schuldige mensen zijn zonen en dochters van God. Hij heeft in hen deze vonk
gelegd. De geest, die een deel van Hem zelf is, en het is de aanwezigheid van deze vonk die maakt dat zij deel uitmaken van de goddelijke natuur. Indien zij fouten begaan, verdienen zij
uiteraard niet alleen berispt, maar ook gestraft te worden. Maar ook al ben je verplicht hen streng te behandelen en af te zonderen, je mag nooit vergeten dat er zich ergens in hen, heel
diep weggestopt, een goddelijk zaadje bevindt, en dat dit goddelijk zaadje gerespecteerd en gecultiveerd dient te worden. In de vernederingen die men zijn kinderen doet ondergaan, is het God zelf die zich beledigd voelt."    Omraam Mikhaël Aïvanhov

 

Dagtekst van zondag 6 oktober 2013
"‘s Morgens, zodra je opstaat, ga je naar het raam in je kamer, je trekt de gordijnen open en kijkt naar de hemel, want je wilt zien wat voor weer het is. Daarna, wanneer je de deur uitgaat
naar je werk, om boodschappen te doen in de supermarkt of op bezoek bij vrienden enz., kijk je eerst vóór je, dan naar rechts en naar links om te zien of de weg vrij is. Wat je zo doet op het fysieke vlak is nog belangrijker om te doen op het psychische en spirituele vlak. Het eerste wat je dus ‘s morgens als je wakker wordt moet doen, is naar de Hemel kijken waar het licht vandaan komt, zodat je goed geïnspireerd bent voor alles wat je te doen zult hebben gedurende de dag. Vervolgens, op het moment van handelen, moet je telkens kijken of de weg vrij is. Het is gevaarlijk je te haasten om in actie te komen, want je wint wellicht enkele minuten, maar je maakt fouten, je zegt ongelukkige woorden en je hele dag is verloren, om nog niet te spreken over de gevolgen nadien. Begin dus iedere morgen met je blik te richten naar de lichtende entiteiten, zij zullen je de richting wijzen die je moet nemen en je begeleiden op je weg."   Omraam Mikhaël Aïvanhov

Dagtekst van donderdag 10 oktober 2013
"Er zijn mensen die begiftigd zijn met mediamieke vermogens: zij vangen uit het onzichtbare boodschappen, beelden en krachtstromen op. Velen benijden hen die gave, zonder eraan te denken hoeveel risico’s ze inhoudt, wanneer deze mensen volstaan met door te geven wat zij opvangen, zonder zich vragen te stellen over de aard van wat zij op die manier ontvangen hebben. Zijn deze boodschappen waarachtig of niet? Komen zij uit de wereld van het licht of die van de duisternis?… Dat zijn de vragen die men zich zou moeten stellen. Degene die mediamieke gaven bezit zou, meer dan ieder ander, een echt werk van de gedachte moeten doen. Alleen op deze voorwaarde zullen de vermogens, die men buitenzintuiglijk noemt, van nut zijn voor hem zelf en voor de anderen. Anders zal hij niets anders zijn dan een soort buis, waar hij zonder onderscheid schoon en vuil water doorheen laat stromen. Maar op het moment dat hij een bewust medium wordt, zal hij zijn als de tak van een boom die het sap dat hij ontvangt weet te transformeren om bladeren, bloemen en vruchten te vormen."    Omraam Mikhaël Aïvanhov