De danszaal

Dansen is leuk en gezellig, maar er zitten ook scherpe kantjes aan.

Soms lijkt het wel alsof de Omraam precies schrijft over iets wat ik net zelf hebt ervaren. Dit gebeurde bij mij gisteravond. Iemand waar ik tweeënhalve maand geleden een leuke avond mee had gehad op de dansvloer, ontmoette ik vijf weken later weer. Ik schreef hier eerder over. Echter vanaf dat moment negeerde hij me volkomen. Ik begreep er niets van, dus liet ik het voor wat het was. Vorige week schreef ik al dat hij contact had gezocht. Het bleek om een misverstand te gaan, door verschillend taalgebruik van Nederland en België. Echter tot mijn grote verbazing negeerde hij me gisteravond opnieuw. 

Begrijpen? Nee, begrijpen doe ik het niet. Je piekert er toch over en weet tegelijkertijd dat dit dus iemand is met een heel groot ego, misschien wel heel narcistisch. Hij voelde dat ik hem negeerde afgelopen vijf weken en zocht dus even contact, om zijn ego op te poetsen, aandacht te krijgen om vervolgens weer proberen te kwetsen. Ik weet het niet. Wel weet ik dat dit soort mannen, waar er heel veel van op de dansvloer rondlopen, niet deugd. Dat heb ik hem ook ronduit gezegd gisteravond, wat in ieder geval een beetje voldoening gaf. Zo zie je maar dat het heel moeilijk is onderscheid te maken, als de buitenkant mooi is en de binnenkant lichtelijk verrot. Veel vrouwen lijden er onder. Nu kun je wel zeggen dat ik dat had moeten aanvoelen, maar het is moeilijker voor jezelf iets te voelen, dan voor anderen. Hoewel als ik terugdenk? Was er niet een klein stemmetje? Geen idee, hoogstens een vermoeden. 

Zo zag ik twee weken geleden een hele lieve kennis met een buitenlandse man binnenkomen. Ik kende hem al langer van de dansvloer en ervaar hem als minder prettig als ik al langs hem loop. Ik weet dat de man onbetrouwbaar is, maar had zij het ook in de gaten? Ik denk het niet. Afgelopen zondag zat hij heel verveeld naast haar en danste nauwelijks met haar, terwijl je daarvoor toch naar het dansen komt. Hij keek naar alles, behalve naar mijn kennisje. Het was een avontuurtje, vermoedde ik en gisteravond werd dat duidelijker. Hij kwam alleen binnen en danste weer met allerhande vrouwen. Het verdriet wat dit soort mannen achterlaat is veel groter dan de buitenwereld kan zien. Gelukkig heb ik geen verdriet, het was boosheid en dat heb ik ook goed duidelijk gemaakt. Niemand heeft het recht om mij te willen beschadigen. Het is dat ik dansen zo heerlijk vind, anders zou ik geen stap meer in die hele danswereld zetten. Gelukkig heb ik, en met mij veel andere vrouwen, in de loop der jaren geleerd om de meeste mannen die met minder goede bedoelingen daar rondlopen met een korreltje zout te nemen.  

Natuurlijk lopen er meer goede mannen rond, die werkelijk voor het dansen komen en nog respect hebben voor vrouwen. Veelal mannen die net hun vrouw verloren hebben of mannen die totaal niet op zoek zijn naar een vrouw, maar warmte en gezelligheid belangrijk vinden.  Zij komen om te dansen, hun biertje of ander drankje te drinken. Graag een praatje maken, al vinden wij vrouwen dat ze dat beter in de kroeg kunnen doen. In de danszaal kom je om te dansen en mannen zijn er vaak te weinig. Gelukkig heb ik in een aantal danspartners, waardoor ik veel op de vloer sta, maar ook dat is weleens anders geweest. Dan zat je meer op je stoel dan dat je op de vloer stond en dat is niet het doel waarvoor je komt. Je gaat dan ook heel onvoldaan vroeg naar huis. Dieper teleurgesteld dan anderen vermoeden. Het leven gaat voor niemand over rozen, echter vrijwel allemaal ervaren we in die danszalen dat een stukje eenzaamheid verdwijnt en vervangen wordt door plezier.  

Als je het zo blijft zien, dan hou je het vol. Ga je om iemand te zoeken dan is de enige raad die ik kan geven; blijf weg uit de danszalen en zoek je vertier op een andere manier. Het is een zeldzame uitzondering dat je iemand vind. En mocht het zo zijn dan weet je als geen ander dat je 9 van de 10 keer wordt bezeerd. Ga er heen met open mind en de gedachte ; 'ik maak plezier,' dan heb je het goed en kan niets dat plezier bederven.

Dit artikel ontving ik vandaag. Is de moeite waard om door te geven. Je weet het wel, maar toch!!!

Waarom komen en gaan bepaalde mensen in je leven?
Mensen komen in je leven om een bepaalde reden, Een seizoen of een heel leven.
Als je weet om welke reden het is, weet je wat je voor deze persoon kunt doen.
Als iemand in je leven is om een reden, is het gewoonlijk omdat je een behoefte hebt geuit.
Ze zijn gekomen om je door moeilijkheden heen te helpen. Je te begeleiden met ondersteuning en je fysiek, emotioneel of spiritueel te helpen.
Ze lijken gestuurd en dat zijn ze ook. Ze zijn er om een reden.

Dan, zonder dat jij iets verkeerd doet, of op zomaar een moment, zegt of doet deze persoon iets om de relatie te beëindigen. Soms gaan ze dood, soms lopen ze weg. Soms keren ze zich tegen jou en dwingen je tot een standpunt. Wat we ons dan moeten realiseren, is dat aan onze behoefte is voldaan, onze wens is vervuld, hun werk is gedaan. Het is tijd om verder te gaan.

Sommige mensen komen in je leven voor een seizoen, omdat het jouw beurt is om te delen, te groeien of te leren. Zij brengen je een ervaring van vrede of ze brengen je aan het lachen. Ze kunnen je iets leren dat je nog nooit gedaan hebt. Ze geven je gewoonlijk een ongelooflijke hoeveelheid vreugde. Geloof het , het is echt , maar slechts voor een seizoen.

Relaties voor de duur van je leven, leren je levenslessen, dingen waar je op kunt bouwen om zo een solide emotionele fundering te hebben. Het is jouw taak de lessen te accepteren.
Hou van die persoon en stop wat je hebt geleerd in alle relaties en situaties van je leven.
Men zegt: 'Liefde is blind maar vriendschap is helderziend'.

Dank je dat je een deel van mijn leven bent, of het nu is om een reden, voor een seizoen of voor het hele leven is.

Engelbewaarder, 

Dagtekst van zaterdag 7 september 2013.

"Iedere dag zijn er gelegenheden te over om geïrriteerd te raken door het gedrag van iemand uit je omgeving. Dat is dus het moment om je af te vragen of dit misnoegen de moeite waard is om bij stil te staan. Als je eerlijk bent zal je vaak verplicht zijn te antwoorden: ‘Nee’. En zo los je deze zware en duistere materie op die je dreigde te verpletteren. Analyseer jezelf, kijk hoe het meestal gaat wanneer je je laat gaan in geïrriteerdheid naar aanleiding van wat iemand heeft gezegd of gedaan. Deze gemoedstoestand trekt automatisch de herinnering aan van alle andere negatieve ervaringen, je begint je alle andere keren te herinneren dat het gedrag van de
betreffende persoon je onuitstaanbaar leek. En vaak genoeg blijft het daar niet bij. Je begint te denken aan alle andere mensen die je onaangenaam, antipathiek, zelfs hatelijk vindt, en tenslotte heb je het gevoel dat je erin verdrinkt, erin stikt, zo erg dat het je de adem beneemt. Zeg nu zelf: is dit werkelijk verstandig?… "    Omraam Mikhaël Aïvanhov