Vandaag was wel de dag van de ontmoetingen al zat er ook een verdrietig tintje in.

 

Vanmorgen, uit de Action komend, hield een mevrouw mij aan en vroeg of ik Maus Sturmer was. Klopt, ‘zei ik’. Zij was een vriendin van Yvonne en had me op mijn reis gevolgd, evenals ze mij op Facebook nog steeds volgt. Leuk om te horen. Wanneer ik naar huis rij zie ik vlak bij huis een eekhoorntje dood op straat liggen. Parkeer snel mijn auto, pak plastic handschoenen en een plastic zak om hem weg te halen voor er een auto overheen rijdt. Hij blijkt nog warm te zijn en ik loop snel naar de dierenarts 200 meter verder om de hoek.

Het eekhoorntje blijkt al dood te zijn. Ik wens hem goede reis en laat het prachtige gave lijfje in ontroering achter. Iemand die dieren opzet zou er dolgelukkig mee zijn, zeg ik tegen de dierenarts. Misschien weet zij iemand. Zo jammer van dit prachtige diertje. Zou de automobilist het niet gemerkt hebben, denkt u misschien? Ik denk het niet. Het beestje is waarschijnlijk opzij tegen de auto aangelopen, het lijfje was nergens beschadigd. Pas bij de dierenarts zag ik een paar minuscule druppeltjes bloed op de zak liggen.

Vanmiddag opnieuw een ontmoeting. Nu met iemand uit het verleden, was heel leuk. Hij werkte vroeger op de bank in Landgraaf en sponsorde zelfs mee aan mijn reis naar Santiago. We verloren elkaar uit het oog toen hij overgeplaatst werd. Sinds een week was hij terug op zijn oude stek. Met drie knuffels werd ik vrolijk begroet en voor de bankzaken besproken werden werd er eerst gezellig bij gekletst tijdens een kopje koffie.

Er is nog een uurtje tijd voor een fotobezoekje aan Erenstein. Ook hier weer ontmoetingen met een collega hobbyfotograaf en zijn vrouw. In de verte zie ik het ijsvogeltje. Natuurlijk is de afstand wat groot, maar voor zover ik heb kunnen zien zat er toch 1 goede foto bij. Ook het roodborstje is weer van de partij. Vrijwel iedere keer als ik rond de vijvers van Erenstein loop ontmoeten het roodborstje en ik elkaar. Hoe dom het ook klinkt, we praten met elkaar. Het was een dag met een lach en een enkele traan om dat prachtige gave diertje dat al zo jong afscheid moest leven van zijn leventje. De foto’s van Erenstein volgen morgen, nu eerst de foto’s van het eekhoorntje.