De jonge wilde hengst en ik en mijn trouwdag

Soms krijg ik tijdens het fotograferen van die bijzondere cadeautjes. Kleine wonderen noem ik dat. Tijdens het middaguur reed ik naar België, waar Berry ligt begraven. Een te lang verhaal om daar uitleg over te geven. Het is mooi te combineren met goedkoop tanken en mijn twee losse tanken te vullen met 40 liter petroleum voor de Zibro kachel. De benzine, 1.27 scheelt al een slok op een 1 liter rond de twee euro voor de Zibro, in België 67 eurocent. De moeite waard om van Dilsen even door te rijden naar Maaseik waar deze speciale petroleum wordt verkocht.

borrel, de petroleum nog veel meer. Hier kost

Wanneer je in Maaseik de brug over rijdt naar Nederland staan heel vaak aan de linker kant de wilde paarden. Zo ook vandaag. Ik parkeerde de auto. Normaal hou je flinke afstand van de paarden, maar iets zei me door te lopen in hun richting. Ik maakte de leider duidelijk dat ik ze met respect wilde benaderen en hij liet me begaan. Vooraan bij mij in de buurt stond een jong paard. Het kwam op me toe, terwijl zijn moeder bleef staan en toe keek. Opeens zag ik een hele grote wond aan het achterbeen van de jonge hengst. Ik vroeg hem of ik hem mocht helpen. Hij gaf toestemming. Ik begon om zijn genezing te bidden terwijl ik mijn handen richting zijn achterbeen hield. De hengst bleef doodstil staan, kwam alleen af en toe met zijn hoofd tegen mijn rug aanduwen.

Mijn handen waren ijs en ijskoud. Ik wist niet of de healing via mijn handen doorkwam. Echter het feit dat hij zich door mij liet helpen moet de healing naar alle waarschijnlijkheid voor hem voelbaar zijn geweest. Ik mocht hem aaien en probeerde zoveel mogelijk klitten rondom de wond weg te halen. Af en toe tilde hij zelfs het gewonde been op. Op gegeven moment wit ik dat het genoeg was. Ik draaide me om en zag dat een vader en dochter al enige tijd foto’s van ons beiden hadden gemaakt. Ik zou ze toegestuurd krijgen.

Wat een speciale dag en wat een cadeau dat een wild paard zich zomaar liet helpen door naar me toe te komen en aanvoelde dat ik met hem kon communiceren en healen. Op kleine afstand in de gaten gehouden door zijn moeder, die rustig bleef toekijken zolang ik met hem bezig was. Ik heb maar één verlangen, dat de wond gaat helen. Over een paar dagen ga ik terug om te kijken. Of ik hem terug kan vinden tussen de groep weet ik dan niet, dat zien we dan wel weer. Of er al die tijd niemand oog voor heeft gehad weet ik niet. Ik heb geen idee of zij door boswachters in de gaten worden gehouden. Het is een groep wilde paarden die zichzelf moeten redden heb ik begrepen, omdat ze wild in de natuur moeten (over)leven.