Al dagen heb ik alleen maar gefietst en
nagedacht over een telefoongesprek wat 4 dagen geleden heeft plaatsgevonden en heel
diep heeft ingegrepen. Zelfs op mijn fotograferen had het een behoorlijke
impact, want er zijn er meer bewogen dan niet. Soms denken anderen dat ze goed
met je doen, maar ondertussen kraken ze je helemaal af in je leven en je werk, omdat
in hun ogen jouw werk en manier van leven niet strookt met de Bijbel.
Het begon met 1 vrouw die de dag voor ik ziek
lag met Salmonella vergiftiging, een hetze begon tegen mijn werk, terwijl ze
zich nog nooit had verdiept in wat ik doe. Echter afgelopen week heeft het zich voortgezet tijdens dit telefoongesprek
met een andere vrouw, die samen met haar man de leiding geeft aan een klein
groepje mensen, waaronder ik. Ik leerde er de Bijbel kennen maar had vaak
kritische vragen hierover. Dat iemand een andere mening heeft mag, maar dat ze
een uur lang op mij inspreekt over mijn manier van leven, mijn werk, mijn
boeken en Boeddha beeldjes, maakt dat ik totaal van slag raakte en hier nog
steeds niet helemaal van ben bekomen. Waar haalt iemand het recht vandaan om
mijn geloof in God en Jezus te bekritiseren? Omdat ik misschien op een net iets
andere manier geloof dan zij, met een vrijere gedachte en mening hierover?
Het is maar hoe je de Bijbel wilt vertalen. Ik
heb met ze gebroken, maar tegelijkertijd geeft het verdriet hoezeer ik me
vergist heb in deze groep mensen. Jammer. Echter, ik geloof nog steeds dat
ieder mens mag leven en werken, zo hij of zij denkt dat goed is. Ik geloof ook
dat mensen die nog nooit geloofd hebben ook naar het licht gaan. Ik geloof niet
in een boze God die mensen veroordeeld, omdat zij ‘Hem’ niet kennen. Misschien
zie ik het wel verkeerd, maar ik weiger mensen iets op te dringen waar zij
niets mee kunnen.
In de ogen van deze vrouw hoor ik mijn geloof
uit te dragen en ieder ervan te laten doordringen dat dit het juiste geloof is.
Nee, het juiste geloof is dat ‘wanneer een mens goed doet in zijn leven’, er
geen slecht oordeel kan zijn. Dan leeft hij of zij onbewust het juiste na zoals
de Bijbel bedoeld. Ik heb met die Bijbel soms ook moeite om te begrijpen, omdat
ik God en Jezus anders zie. Wie kan eigenlijk beoordelen of jij goed of slecht
bent? Een ander mens, die zelf ook hier en daar nalaat, of jij zelf? Ik geloof
in het laatste. Niemand mag aan mij komen en aan mijn werk, wat ik zo
zorgvuldig mogelijk doe, al werk ik niet meer zoveel. Wanneer mij iets wordt
opgedrongen en mijn geloof, leven en werk veroordeeld wordt als zijnde slecht,
dan oordeelt iemand over mij, die daar geen recht toe heeft. Ik heb mij
onmiddellijk teruggetrokken van deze groep mensen, waar ik blijkbaar niet thuis
hoorde. Jammer. Maar er staat ook in de Bijbel dat men niet over een ander mag
oordelen, toch?
Het kost me wat moeite om het los te laten,
omdat de teleurstelling groot is. Anderzijds is het weer een les voor me
geweest. Laat mijn geloof, mijn leven en werk in hun ogen maar slecht zijn, in
mijn ogen is het goed en zuiver. Daar mag niemand aan komen. Ieder mens heeft
de vrijheid om te geloven in wat voor hem of haar goed is. Je mag rustig een
andere mening hebben, dat noemen we vrijheid van meningsuiting. Gelukkig leven
we in een land waar dat nog redelijk mogelijk is. Ik geloof niet in een God die
mensen veroordeeld omdat ze een ander, of geen geloof hebben. Ik geloof in een
God die Liefde is en ieder mens omarmd, met of zonder geloof en zonder oordeel.
Zie ik het verkeerd? Jammer dan. Het is mijn mening, die ik aan niemand op wens
te dringen.
