Met verdriet moet ik afscheid nemen van de caravan en biedt die te koop aan.

Met toch wat verdriet heb ik vannacht moeten besluiten de caravan, die ik vorig jaar van mijn vriendin kreeg, toch moet verkopen. Het plekje is een sprookje om er te zijn. Bovendien ligt het op 3 km. van het Veluwemeer en 5 km. van Harderwijk. Financieel is het echter niet meer op te brengen. Er komen zoveel andere kosten op me af dat ik keuzes moet maken. Het gepieker over andere bijkomende kosten en financiële zaken maken dat ik dit besluit heb genomen.

Wanneer je 74 bent heb je toch nog wensen die je af wilt maken in je leven. In mijn jongere jaren was een wens, een plekje in het bos met een eigen onderkomen om er mijn verhalen te schrijven en te knutselen. Veel wensen worden in een leven niet vervuld. Echter door de ziekte van mijn vriendin kreeg ik haar caravan in mijn schoot geworpen, nadat deze twee jaar had leeg gestaan. Echter wat zij niet wist was dat er achterstallig onderhoud was, vooral aan een paar ramen en deur. Ik wilde het een jaar

aanzien. Remco, mijn buurman heeft geholpen om er een douche in te maken en het werd een geweldige zomer. In oktober vorig jaar werd ik aangenomen als vrijwilligster op wildpark het Aardhuis, dat ik weer af zal moeten zeggen, wanneer de caravan wordt verkocht, hoe jammer ik dat ook vind. Echter om in Ermelo te komen is voor mij iedere keer 460 km. heen en weer rijden De afstand is niet het probleem, maar mijn oude autootje rijdt niet op water. Er moeten hoognodig nieuwe banden op. De grote beurt heb ik overgeslagen en vrienden van mij hebben de filter en andere noodzakelijke dingen vervangen. Het is op die momenten geweldig zoals er steeds weer hulp op komt dagen wanneer nodig. Er is ook iemand die genegen is om me te helpen met de caravan opknappen. Echter hierin zit de kneep. Dat kost geld, dat er gewoon niet is.

Mijn elektrische fiets, Giant, waar ik anderhalf jaar geleden nog mee naar Rome ben gefietst en 5 jaar geleden naar Santiago, loopt op zijn eindje. Ik heb er ruim 27.000 km. mee gefietst en nog steeds zitten er in mijn hoofd plannen voor een nieuwe fietsreis, waarbij ik verhalen kan schrijven. De fiets heeft al twee keer een nieuwe motor gehad en nieuwe banden. Maar het beestje heeft me overal zonder problemen gebracht. Zelfs geen lekke band heb ik onderweg gekregen. (Lees mijn blogs: Rome op de elektrische fiets 8447 en Santiago op de elektrische fiets, 25.878 bezoekers). Dat een man deze reis maakt is al bijzonder, een vrouw op mijn leeftijd, in haar eentje zulke reizen makend, is net iets meer, waardoor andere vrouwen ook beseffen wat op onze leeftijd nog allemaal mogelijk is.

De reis naar Rome heeft me veranderd. Door juist deze reis in mijn eentje te maken heb ik leren beseffen dat ik best een waardevol mens ben, die iemand iets te bieden heeft. Dat ik alles alleen kan oplossen. Het heeft me sterk en krachtig gemaakt. Het grappige is dat mannen een zelfstandige vrouw weer eng vinden, maar goed Dat is dan hun en niet mijn probleem. Hoewel????? Een leuke man naast je die ook nog handig is, is toch wel meegenomen, vind je niet (grapje)? Maar als ik alleen daarvoor iemand zou moeten nemen, dan beter niets. Ik weet hoe goed je het samen kunt hebben. En wilde ik voorheen nog weleens genoegen nemen met minder, nu doe ik dat beslist niet meer. Maar goed, dit terzijde. Een grapje moet kunnen om te relativeren en te zien hoe waardevol je zelf bent in je leven.

Veluwemeer

Na de zoveelste slapeloze nacht en gepieker hoe dit op te lossen, heb ik besloten dat ik, net als ieder ander keuzes moet maken. Je kunt het geld dat binnenkomt maar 1x uitgeven. Heb voor mezelf uitgemaakt wat het allerbelangrijkste is. Het is: een nieuwe elektrische fiets, met twee batterijen of ander merk met een batterij tot 200 km. capaciteit, die lange afstanden in de bergen kan rijden. Of het wordt de caravan houden en niet meer fietsen. Het laatste komt beslist niet in aanmerking. Want naast fietsen, de auto en de caravan is daar mijn fotografie. De mooiste plekjes kun je alleen met wandelen en fietsen bereiken. Wandelen is helaas geen optie meer, fietsen des te meer. De fiets kan op de auto overal mee naar toe.

Naast de fiets wens ik al jaren een telelens 600 mm. Sigma of Tamron, die ik nodig heb om vogels te fotograferen. Wat een wensen kan een mens op mijn leeftijd nog hebben, vind je niet? Ik moet er om lachen en kan ook goed relativeren. Ik heb een jaar mogen genieten van dit mooie plekje. Heerlijk. Aan de andere kant, mijn auto en, fiets brengen me overal waar ik moet zijn en mijn camera maakt de mooiste foto’s op elk plekje. Menig keer ben ik het laatste jaar bij 50 Plusser uit de bus gekomen met een topfoto van de dag. En in mijn achterhoofd zit nog een kleine, of is het een grote wens? Dat ik ooit mag reizen en fotograferen voor een tijdschrift, waarbij de kosten worden betaald. Dat dit een onmogelijke wens is weet ik ook wel, maar een mens zonder wensen is een arm mens, denk ik dan.

Roodborstje vanuit de kamer gezien

Ik ben rijk, heel rijk. Ik heb de fietsreizen naar Santiago en Rome mogen maken. Ik heb al veel gezien in de wereld en ben nooit bang om nieuwe dingen te ondernemen, zoals een fietsreis door Australië en Nieuw Zeeland, welke nog op mijn wensenlijstje staan. Zeker nu mijn kleinzoon daar aan het backpacken is. Wanneer ik de prachtige foto’s zie, wordt het nog aantrekkelijker. Wie weet wat het leven nog voor me in petto heeft. Ik geniet van het leven en wanneer de dag van het definitieve afscheid ooit komt kan ik zeggen dat ik écht heb geleefd en zoveel mogelijk genoten.

Ik heb afgelopen jaar genoten van dat prachtige plekje, maar nu wordt het tijd om voor een nieuwe fiets en lens te gaan. Ook al ben ik vorige week 74 jaar geworden, ik weet dat er een nieuw avontuur weer op me staat te wachten. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en "Hij" als geen ander weet wat goed voor mij is. Door dit te denken voel ik het verdriet verzachten en vrede in mijn hart. Het besluit is goed. Een mens mag wensen hebben, maar wanneer die vervult worden ten koste van andere zaken, werkt het niet meer. Zonder auto kom ik niet bij de caravan, zonder fiets kan ik niet op al die mooie plekjes fotograferen. En ach die telelens zou schitterend zijn, maar met mijn kleine lens heb ik toch al veel eervolle vermeldingen gekregen. Ik ben geestelijk een rijke vrouw met grote levenservaring en geniet, ondanks pijntjes en kleine ongemakken nog volop van het leven. Is er meer te wensen?

Wanneer ik kijk wat de caravan afgelopen jaar al heeft gekost, dan had ik en de fiets en de lens al gehad. Dus……………, de keuze is nu definitief gemaakt. De caravan moet worden verkocht. Bekijk de foto’s van dit sprookjesplekje rond Ermelo op de Veluwe, op 3 km van het Veluwemeer en heb jij interesse om op dit mooie plekje van al die mooie vogels, de eekhoorntjes en egeltjes te genieten neem dan via een privéberichtje contact op. De prijs is beslist niet overtrokken, omdat een en ander moet gebeuren en de inventaris blijft grotendeels achter. Het staangeld is rond de rond de 800 euro exclusief gas, licht en water en afval. Fijn weekend allemaal.
PS. De foto’s zijn van de caravan, waar vogels, Vlaamse gaai en eekhoorntjes dagelijks komen eten, het Veluwemeer en wildpark het Aardhuis

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: Het zes uur nieuws van SBS6 van 10 februari

Heb jij dat nu ook of herken je dit?: Het zes uur nieuws van SBS6 van 10 februari: Het is steeds weer heel moeilijk om nog een beetje positief te blijven denken over een kabinet dat krom blijft denken. Het meisje Sachi moe...

Voetreflex en de gevolgen ervan

Een week geleden kreeg ik een voetreflexbehandeling. Heerlijk, al deed het hier en daar behoorlijk zeer. Een teken dat het heel hard nodig was. Hoe nodig, daar kwam ik afgelopen week achter. Pijnen waar ik aan gewoon was geraakt werden erger, pijnen, waarvan ik dacht dat ze verdwenen waren staken in ergere mate hun kop boven water. Zelfs negatief gedrag wat ik na Rome was kwijtgeraakt, stak zijn kop op. Het werd een ondragelijke week, waarin gewoon op een stoel zitten, lopen, autorijden, slapeloosheid, negatief denken en dodelijke vermoeidheid, een grote straf werd. Tot ik vanmorgen de persoon belde die mij had geholpen. Hij bevestigde wat ik vanmorgen tijdens het wakker worden mezelf al realiseerde. Bij alternatieve geneeswijzen kunnen pijnen en andere klachten in eerste instantie veel heftiger worden. Pas daarna zet de genezing in. Gelukkig komt hij nu eerder dan was afgesproken voor een nieuwe behandeling.

Niet eerder had ik er aan gedacht dat dit effect zo diep en groot zou zijn, al wist ik al enige tijd dat ik nog hier en daar nog wat oud zeer op te lossen had. Het zit nu dus in een stroomversnelling, die ik niet had voorzien en die hele heftige dromen en reacties afgelopen week heeft opgeroepen. Zelfs mijn geloof in God en Jezus liet het af en toe afweten. Even rustig mediteren was er al helemaal niet bij.

Afijn, slechter dan nu kan het niet worden, wel vanaf de tweede behandeling, die morgen plaatsvindt, verbeteren en daar hou ik me dus maar aan vast. Fijne zondag allemaal.