zondag 29 november 2015

Mijn trouwdag en Najib Amhali


Tyler, mijn oudste kleinzoon
Gisteren was een dag van herinneringen en vreugde. Het was mijn 52e trouwdag. Het mocht niet zo zijn. Berry is gelukkig waar hij is en ik heb na vele jaren worstelen, pijn en verdriet dit alles onder ogen gezien, het innerlijk geluk gevonden. Eigenlijk was de fietsreis naar Rome de aanzet tot een leven zonder slachtoffer te zijn en zonder verdriet. Innerlijke rijkdom en vreugde kwam ervoor in de plaats en dat werkt nog steeds door. Oude, pijnlijke herinneringen, die afgelopen jaar nog boven kwamen, vanaf de geboorte tot heden, kregen een plaats met vergeving en opluchting. Alles heeft zijn eigen plekje van vergeving gevonden. Dat wil niet zeggen dat letterlijk alles uit je leven een plaats heeft gekregen. In je ziel zal altijd hier en daar nog een zwart puntje zitten, dat af en toe zijn kopje opsteekt en aandacht vraagt. Geen nood. Er zijn prachtige oefeningen om deze puntjes stuk voor stuk onder ogen te zien.
 
Voor het eerst sinds 18 jaar ben ik niet naar het graf in Belgiƫ gereden om er bloemen neer te leggen. Berry ligt daar begraven. Ik koos even voor eigen rust. Die bloemen zet ik komende week neer, want ook dat mag, wanneer het even beter is om voor jezelf te zorgen. De laatste tijd ben ik veel moe. Omdat wij 's avonds naar het theater zouden gaan, koos ik ervoor om een uurtje op bed te gaan liggen, iets wat normaal niet in mijn boekje voorkomt. Misschien wat najaarsmoeheid. Ik koos dus voor mezelf.
 
Met de kinderen, kleinkinderen, familie en aanhang gisteravond naar Najib Amhali geweest.  Al heel bijzonder dat je het met 12 familieleden voor elkaar krijgt om samen uit te gaan, maar ook het samenzijn is een stukje geluk. Mijn oudste kleinzoon vertrekt in januari naar AustraliĆ«, dat maakt zo'n avond met z'n allen samen extra speciaal. Het is een avond van veel lachen met af en toe een ernstig puntje tussendoor. Het tweede gedeelte vond ik daardoor persoonlijk iets minder, al deed het niet onder voor de vele lachsalvo's die er opklonken. Zelf zoveel lachen is al bijzonder, maar wanneer je je kinderen en kleinkinderen zoveel plezier ziet hebben stroomt je hart vol geluk. Een dag om dankbaar te zijn. Maus