Toen ik vanmorgen onderstaande tekst las dacht ik in eerste instantie; “Wat moet ik hier nu mee?”
Dagtekst van maandag 7 mei 2012."De cellen van ons lichaam zijn kleine, intelligente zielen. Het is een heel volk dat we in ons hebben, een volk waarmee we in relatie kunnen treden en dat we behoren op te voeden. Ben je je daarvan bewust? Nee, of heel zelden. Daarom gehoorzamen je cellen je niet. Je wilt de toestand van je lever, je maag, je hart, je hersenen, enz. verbeteren, maar dat kun je niet: de cellen van al die organen gehoorzamen je niet, het lukt je niet jouw wil aan hen op te leggen, ze werken volgens hun eigen wil. De Wetenschap der Ingewijden die de psychische anatomie van het menselijk wezen heeft bestudeerd en de regels die aan zijn werking ten grondslag liggen, leert ons dat wij de cellen van onze organen kunnen bevelen. Maar daarvoor moeten we eerst het idee aanvaarden, dat het intelligente, bewuste entiteiten zijn en leren met hen in contact te treden." Omraam Mikhaël Aïvanhov
Maar wanneer je langer over deze tekst nadenkt, zie je er een grote kern van waarheid in. Waarom zou het niet waar zijn, terwijl ons hele lichaam wel degelijk uit cellen bestaat? Waarom zouden wij onze cellen niet in groepen kunnen gaan bekijken als kleine levende wezens? Elke cel persoonlijk bekijken kost misschien wel een heel leven, maar in een groep, bv. je maagcellen als je maagpatiënt bent, wordt al makkelijker. Toevallig ging ook onze les van gisteravond op de cursus Atral Projection hierover. Toevallig? Nee hoor, in mijn ogen bestaat geen toeval. Komt alles zoals het is voorbestemd. Denk nu niet dat ik vlieg. Als er één nuchter is op het paranormale vlak, ben ik het wel. Paranormaal is heel normaal. Wij bezitten die kracht allemaal. De één ontwikkelt het, de ander gooit het opzij. Maar een belangrijk onderdeel van paranormaal zijn is het stuk intuïtie. Leef naar je intuïtiegevoel en alles gaat prima in je leven. Echter het probleem is dat wij veelal dat gevoel gaan beredeneren met rationeel denken. En floep, daar verdwijnt het fantastische idee, of die bijzondere gedachte. Of de waarschuwing weg te blijven van een bepaald persoon. Iets wat vroeg of laat altijd uitkomt. Je intuïtie maakt plaats voor redenering en ratio denken. Alles gaat faliekant fout. Vroeg of laat moeten we het toegeven. Klinken de woorden “had ik maar geluisterd naar mijn eerste gevoel, u ook zo bekend in de oren?” Helaas, wij zijn mensen, volgende keer beter.
Als je echt in je lichaam durft te kijken, kun je daar heel veel uit lezen. Maar wie van ons heeft of neemt de tijd om zichzelf zo intens te bekijken? We hebben al moeite om eens goed in de spiegel écht naar ons eigen spiegelbeeld te kijken. Hebben ontzettend veel zelfkritiek en er is eigenlijk maar weinig wat we mooi vinden aan ons lichaam. Hier een pukkeltje, daar een rolletje, moet ik verder gaan? We herkennen het allemaal. Toch als je dieper kijkt zul je ontdekken dat je wel mooi bent. Je durft dan verder te kijken dan het uiterlijk. En wat is mooi en wat is lelijk? Weet u het? Ik niet, want ieders smaak is anders. Ik moet eerlijk toegeven dat ik sinds kort maling heb aan mijn rolletjes. Over rimpels heb ik nog weinig te klagen en de weegschaal bekijk ik wel, maar met het gevoel; och, wat ik vandaag heb gesnoept was heerlijk, morgen dan maar een beetje minder. Ik kan er dus heel goed mee leven. Het zijn vaak anderen die er moeite mee hebben, dus is het hun probleem. Ik heb geleerd tevreden te zijn met wie ik ben. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb er wel heel lang over gedaan.
Neem nu een doortekent gezicht van een man of vrouw, vol rimpels en groeven. Bekijk hun handen eens hoe mooi ze zijn. Het leven heeft ze getekend. Welke wijsheid en inzichten door het leven gegeven hebben zij mogen ontvangen. Op het moment dat zij vertellen vergeet je alle uiterlijkheden en raak je geboeid door de mens die er achter zit. Veelal zien wij een persoon aan de buitenkant, een oordeel, zonder het karakter er achter te kennen. Wijze mensen met veel inzichten weten al dat wij niet alleen uit een lichaam bestaan, maar uit veel meer. Een geest, een ziel, astrale lichamen en natuurlijk miljoenen cellen, die ook allemaal kunnen denken, werken in ons lichaam en vooral voelen. Die cellen komen in opstand als wij in opstand komen, dat heeft de ervaring me wel geleerd. Alleen wat deed ik er mee? Eigenlijk weinig, moet ik eerlijk zeggen, omdat ik er gewoon niet bij na dacht. Maar ziektes beginnen in onze cellen. Nu weet ik niets van ziektes, bemoei me er nooit mee, geef er geen enkel advies in, maar kan me er wel iets bij voorstellen. Heb genoeg van nabij meegemaakt door de ziekte van Berry, mijn overleden man.
Op het moment dat ik mij verschrikkelijk druk maak, verdrietig voel of boos ben, komt mijn maag in opstand, ondanks het maagtabletje wat ik elke morgen slik. Natuurlijk kan ik ook gaan kijken wat is er werkelijk aan de hand. Waarom komen jullie in opstand in mijn maag, maar daar gun ik mij de tijd niet voor. Ik doe er niets mee en blijf liever mijn tabletje slikken. Zou ik de enige zijn? Vast niet, bedenk ik en ga rustig tot mijn dood door met het slikken van mijn maagtabletjes.
Maar wat zou er gebeuren als ik de moeite nam om naar mijn maagcellen te gaan en ze stuk voor stuk schoon te maken? Belachelijk? Nee hoor. Enige jaren geleden heb ik een boek gelezen van een Amerikaan die ten dode was opgeschreven. Hij had niets anders meer te doen dan liggen wachten op zijn dood. Hij begon in zijn lichaam te kijken, naar de plek waar alle kankercellen zaten. Besloot op dat moment dat hij elke zieke cel schoon wilde maken. Hij nam ze visueel stuk voor stuk in zijn handen en maakte ze met een tandenborstel schoon. Geloof het of niet, maar die mijnheer knapte op en loopt nu genezen rond in Amerika. Helaas ben ik zijn naam vergeten en ook de titel van het boek. Dat mag als 70 jarige, die trouwens verder heel gezond rondloopt hoor en geniet van wat het leven nog te bieden heeft.
Toch, als ik goed over deze dagtekst nadenk, geloof ik zeker dat een zieke met of zonder hoop op beterschap misschien zelf een bijdrage zou kunnen leveren aan het lichaam door zijn cellen stuk voor stuk te bekijken en schoon te maken. De fantasie van een mens is groot, je hoeft het alleen maar te gebruiken door je voor te stellen hoe een cel er uitziet. Hem in gedachten te pakken en schoon te maken met een borsteltje. Wie weet wat het oplevert als je dit gaat proberen. Nee, heb je al en ja kun je krijgen. Je kunt er alleen maar bij winnen, nooit verliezen.
Reacties van anderen:
Een heel boeiend verhaal. Mocht ik weer last van mijn buik krijgen ga ik het zeker proberen, hoewel de reconnectie me ook goed helpt. Groetjes, R
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Alles in het universum is opgebouwd uit energie die zich in de loop van de eeuwen gemanifesteeerd heeft in sterren, hemellichamen, water, goud, lijf en leden. Zo is ook het denken, je soirtit en geest opgebouwd. Die spirit, geest enz is je goddelijke ik en die blijft nadat je je lijf verlaten hebt weer over en verdwijnt weer naar zijn oervorm; energie. Dat is de zogenaamde levenscyclus. Denk daar maar eens over na. Ger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten