Mijn leven in een notendop

Hieronder een overzicht van mijn levensverhaal. Natuurlijk is dat maar een deel en in de loop van de tijd zullen nog vele detailverhalen volgen. Onderstaand verhaal kunt u ook terugvinden op mijn website links in de kolom. 

Maus Sturmer is op 4 februari 1942 te Den Haag geboren. Sinds 1986 woont zij in Zuid Limburg waar zij zich na vele omzwervingen door Nederland volkomen thuis voelt. Het leven heeft haar in geen enkel opzicht gespaard. Haar levensweg en jeugd was getekend door liefdeloosheid, aanrandingen en een verkrachting.

Het was een huwelijk vol financiële zorgen, ziekte van haar man (gedurende 23 jaar) en veel verdriet, maar wel met een en al liefde voor elkaar. Toch heeft zij ondanks dit alles haar positieve uitstraling behouden. Haar man was haar grote liefde en is dat altijd gebleven tot zijn dood toe. Die liefde heeft haar sterk gemaakt en kracht gegeven om steeds weer opnieuw te vechten. Het heeft haar respect, inzicht, begrip en wijsheid geleerd voor anderen, maar vooral voor zichzelf. Haar grenzen leren bepalen, wat wel en niet toelaatbaar is voor haar gevoel. Het maakt dat zij heel open en direct is. Geen onderwerp uit de weg gaat in gesprekken met cliënten of in de privésfeer. Openheid geeft duidelijkheid.

Na de dood van haar man op 4 januari 1997, is zij  in haar eentje anderhalf jaar met tent en rugzak door de wereld en Europa gezworven. Zes en half jaar én een zware therapie, waar zij zelf voor heeft gekozen, heeft zij nodig gehad om over zijn dood heen te komen. Zij heeft zich hier ook nooit voor geschaamd, evenmin als voor het feit dat zij destijds niet meer wilde leven. Integendeel. Het heeft haar geestelijk nog sterker gemaakt en een groter begrip gegeven voor anderen, die zelf diep in de problemen zitten. Maar....... het heeft haar ook geleerd te geloven, dat als hiér een deur sluit, dáár altijd weer een venster open gaat. Dat er steeds weer nieuwe wegen voor ons open liggen als wij ze maar willen zien en bewandelen. Onze angsten los durven laten, door stap voor stap op te krabbelen en bergopwaarts te klimmen. Vertrouwen te hebben in onszelf en onze levensweg. Deze weg ook willen zien en bewandelen, omdat hij niet altijd eenvoudig is.

Diverse werkzaamheden, als o.a. kantoorbanen van telefoniste tot secretaresse, cursusleidster creatieve handvaardigheid, nationaal en internationaal buschauffeur-reisleidster, werken als medium/helderziende, vertrouwenspersoon / therapeute (leren leven met jezelf en anderen), lezingen gevend voor zalen over alternatieve geneeswijzen en seks, kleurden tot kort voor Berry zijn dood haar leven. Ook daarna zat Maus niet stil. In 2004 is Maus afgetreden als voorzitter van het IVN. Zij maakte in die jaren ieder kwartaal een krant voor de leden t/m juli 2004. Het toenmalige boekje “de Feldbiss” werd in 2000 in haar handen gedrukt, met de woorden ”de secretaris is ernstig ziek, jij schrijft verhalen en gedichten, doe jij het maar”. Zonder ervaring, maar met veel plezier en doorzettingsvermogen, groeide het boekje uit tot een volwaardige krant, waar ze best trots op was, al kon het altijd nog beter, vond ze zelf. Toch maakte zij zelf de keuze opnieuw een andere richting gaan te kiezen. Af en toe werkte Maus ook weer als medium /helderziende/ vertrouwenspersoon en therapeute, maar deed daar niet echt moeite voor. Liever was zij bezig een wens van 45 jaar geleden te verwezenlijken, te weten: een tijdje te werken als fotomodel, voor tijdschriften, film & reclame, en als edelfigurante, beginnend acteur en/of alles wat er mee te maken heeft. In deze wereld voelde zij zich best op haar plaats, maar ze wist ook dat dit er alleen maar bij mocht. Het was niet het hoofddoel.

De website van Maus, betreffende haar hoofddoel het Mediumschap, die in 2005 werd gemaakt door  Wiel Palm, kwam klaar en werd zelfs regelmatig verbeterd  voor hij op internet geplaatst mocht worden van ons beiden. Onder leiding van Wiel heeft Maus zelf de aankleding verzorgd.  Natuurlijk worden er nog vaak toevoegingen gedaan en verbeteringen aangebracht. Eigenlijk ben je er nooit klaar mee. Er werden nog vier websites erbij gemaakt, waar mensen hun verdriet en pijn op kwijt kunnen schrijven, kaarsjes erbij kunnen plaatsen, maar ook een bijzonder fotoalbum is ontworpen, zie onder aan de pagina.

"Doe een Wens" en “God ik vraag u”, een brievenrubriek aan God, heeft Maus zelfs in haar eentje gemaakt, zo belangrijk was het voor haar dat zij de boodschap door zou geven, te blijven geloven in het positieve het Hogere en vooral in jezelf. Want welke fouten je ook hebt gemaakt in je leven, het waren geen fouten, maar levenslessen, waar ieder van ons beter uit komt, als je er uit wilt leren.

 In 2006 werd er wat selectiever werk aangenomen in reclame- film- en fotowerk. Toch neemt Maus een paar keer per jaar nog opdrachten aan. Het is een tegenhanger voor het zware Mediumwerk. Het beeldhouwen werd ontdekt en langzamerhand kwamen ook oude cliënten van 9 jaar en langer geleden weer terug naar de praktijk, zonder dat Maus daar enige moeite voor had gedaan. Zij brachten nieuwe mensen met zich mee zonder enige reclame te maken. Een teken dat zij grotendeels klaar was met verwerken. De praktijk is nu het belangrijkste waar zij zich voor inzet. Was het destijds een praktijk samen met haar man Berry Sturmer die ook helderziende was, nu heeft zij deze stap vol zelfvertrouwen alléén gezet. Toch besteed zij de meeste tijd voor zichzelf en haar hobby's. Werken is geen must meer.

2007 Is getekend door drie verhuizingen. Via Kerkrade een korte tijd terug naar Heerlen waar zij bij een goede vriend geveld lag met een zware acute hernia. Daarna een nieuw huis in Landgraaf. Haar leven werd weer opgepakt na 3 maanden verzorgd te zijn geworden. In september startte zij op de kunstacademie in Genk, België. Het gaf veel  voldoening om steeds weer een nieuw beeld te maken, creativiteit te ontwikkelen, al vond zij de bijbehorende tekenlessen minder leuk. Het kiezen voor eigen geluk in haarzelf heeft haar geleerd grote beslissingen te nemen die het zelfvertrouwen stimuleerden en sterker maakte Een jaar van meer diepte- dan hoogtepunten. Toch heeft het veel opgeleverd waardoor zij weer verder kon met mijn leven. Het verdriet om het alleen zijn was sterker dan zij had verwacht. Ook de mislukte relatie die zij achter de rug had deed nog steeds veel pijn.

2008.Het is inmiddels juli. Het mooie weer wil niet doorzetten. In de afgelopen 8 maanden is het warrig geweest door haar beslissing weer alleen te blijven en zich thuis te gaan voelen in haar nieuw huis. Opnieuw een hernia aanval met als gevolg dat zij de Kunstacademie los moest laten. Maus kon het zware beeldhouwwerk zonder hulp niet meer doen, terwijl zij thuis misschien nog wel wat kleinere beelden kon maken. De tuin inrichten en het maken van een afdak door haar ex-vriend maakten de rugklachten niet minder. Door dit alles heeft zij weer maanden niet kunnen en willen werken. Volkomen rust genomen. Haar hoofd zat vol met problemen, waardoor zij vond dat er eerst rust moest komen in haarzelf voor zij weer anderen kon helpen. Zware privé beslissingen zijn er in deze afgelopen maanden door Maus genomen die veel hebben opgeleverd in de goede zin. De verkozen eenzaamheid was soms heel erg zwaar, maar de meeste dagen kon zij het goed verdragen. Het tweede half jaar van 2008, hebben de inzichten die zij kreeg veel positiviteit opgeleverd. Zij leerde tijdens die diepe eenzaamheid dat ze eigenlijk nooit helemaal alléén was. Haar kinderen, kleinkinderen, echte vrienden, en natuurlijk de kracht en steun vanuit het universum, van God. Er was altijd wel iets of  iemand van de Andere Zijde die haar een riem onder het hart stak. Zij besefte dat alléén zijn soms diep eenzaam kon zijn, maar ook mooi en rust kon geven in zichzelf. Zij begon ook te begrijpen en vooral accepteren dat er mensen in haar omgeving waren waar zij in liefde afscheid van moest gaan nemen, omdat er geen balans meer was. Maus koos voor rust om haar heen om zichzelf nog beter te leren kennen en vooral te leren waarderen in wie zij werkelijk was. Het leverde bijzondere inzichten op, waardoor zij dit jaar geestelijk een rijker mens werd. Zij verloor haar grote liefde 12 jaar geleden.

Haar motto is: "wie weet wat God nog allemaal aan Liefde voor mij in petto heeft voor de toekomst". Als kind was zij de enige die tegen de zin van haar ouders regelmatig naar de kerk ging. Misschien wel omdat zij toen al zo diep geloofde in God. "Hij" is altijd met me mee gereisd door mijn leven. Soms raakte het geloof wat op de achtergrond door zorgen en verdriet, maar het was en bleef toch altijd sterk aanwezig in haar gevoel. Een steun in mijn rug die in moeilijke momenten van pijn en verdriet troost gaf. Maar soms was zij ook boos op die zelfde God. Dat mocht. Zo is een kind ook vaker boos op zijn ouders, zonder dat de liefde hiervoor verdwijnt.

De dagen van Maus zijn gevuld met dingen die zij fijn vind om te doen. Het belangrijkste is mensen helpen als Medium. Het is dankbaar werk. De websites Brand een Kaarsje en Doe een Wens worden steeds meer bezocht. Op 26 November 2008 werd zij wakker met het gevoel en de gedachte dat ze een website moest maken voor dié mensen die in het Hogere geloven, in God, of iets anders, het maakt niet uit. De naam was er ook al bij, “God, ik vraag U.... een brievenrubriek aan God”. Wel vroeg zij zichzelf af, waarom moet ik mijn hoofd uitsteken, maar al snel werd de reden duidelijk.  Een aantal jaren geleden, rond de feestdagen, voelde zij zich totaal wanhopig en in die tijd schreef ze een brief aan God. Bidden hielp niet meer, zij kon haar gedachten er niet meer bij houden. Maar waar moest zij met die brief naar toe en waar zou hij terecht komen als ze hem in de bus zou stoppen? Maus wist het niet, maar deed er toch een postzegel op en gooide hem zonder afzender in de brievenbus. Ze had geen flauw idee waar hij terecht zou komen, maar....... het hielp wel. Er kwam ruimte in haarzelf en langzaam aan veranderde haar leven positief. Zij was wéér uit het zoveelste dal in haar leven gekropen. De nieuwe website "God, ik vraag U..." staat vanaf  7 december 2008 op internet. U kunt een brief schrijven aan God over wat u voelt, wat u denkt, waar u mee zit, zoals verdriet, pijn, vreugde, plezier. U kunt ook vragen hoe het met uw overledenen gaat. U mag hierop anoniem of met een mailadres en/of websitevermelding schrijven. Maakt niet uit, zolang de brief maar uit uw hart komt. Juist in deze zware, voor velen ook moeilijke tijd, is het fijn als u even uw hart kunt luchten. Bekijk deze website eens en schrijf een brief als u daar behoefte aan heeft, of misschien een Kerstwens. Schaam u er niet voor. U zult merken dat het opluchting geeft om al uw zorgen, verdriet en pijn te delen. Schrijf ook uw vreugde en plezier op http://www.god-ikvraagu.nl en vergeet vooral niet om "Hem" te bedanken voor alle mooie dingen die in het leven gebeuren.

2009 Is het jaar van grote beslissingen geweest. De relatie had zich  in de afgelopen 2½ jaar veranderd van relatie tot een mooie vriendschap, die zich begin dit jaar heeft gestabiliseerd  Ik leerde begrijpen dat een mooie vriendschap waardevoller kon zijn dan een slechte relatie, iets wat zich dit jaar heel duidelijk heeft bewezen. We leven ieder ons eigen leven, maar delen de leuke dingen. Dit jaar zijn er ook beslissingen genomen om vriendschappen los te laten en te verbreken die eigenlijk niet meer waren zoals ze hoorden te zijn. Door het duidelijk te maken aan de ander, waarom ik niet meer met ze verder kon, voelt het goed. De zomer heb ik dagelijks doorgebracht op de fiets, afgewisseld met het schrijven van gedichten, het maken van schilderijen van Paverpol (zie rubriek schilderijen), en het schrijven van verhaaltjes. Het was een vruchtbaar jaar, waarin veel groei is geweest en mijn huis zich steeds meer heeft ontwikkeld tot een thuis, zowel innerlijk als uiterlijk. Het is eind 2009, het schrijven ligt momenteel stil. Er is geen inspiratie. Daarentegen is er een prachtige website ontstaan met zo'n 50 fotoalbums, bestaande uit diverse onderwerpen.

Voor elk wat wils is er op te vinden. Het jaar eindigt op een bijzondere manier. Vier dagen voor Kerst overleed mijn moeder. Ook dit boek kan ik definitief  en in vrede sluiten. Ik heb ter afsluiting een gedicht voorgelezen op haar begrafenis, met vergeving en hopelijk ook kunnende vergeten wat eens is geweest:

Mam

Je maakte het niet makkelijk in het leven

voor jezelf,

voor mij en anderen om je heen

toch heb ik alles vergeven

Voel je dus vrij

deze nieuwe weg in te slaan

verder te gaan met je nieuwe leven

welk God je gaat geven

een leven vol liefde

en zonneschijn

zonder verdriet en pijn

Je levensboek had je

deels al doorgekeken

vertelde je mij 3 weken geleden

toen ik bij je was

Je zag wat je goed had gedaan

maar ook je eigen fouten

je ging er verder niet op door

maar in mijn gehoor

voelde het goed

en kon ik alles vergeven

om jou een rustig gevoel te geven

te mogen sterven in rust en vrede

vergeef jezelf alle fouten

gemaakt in dit vaak moeilijke leven

omdat ook ik jou kon vergeven

Mijn wens voor jou

daar in die andere wereld

om ons heen

Vind rust en vrede

© Maus Sturmer, Landgraaf

Het jaar 2010 was er weer een van heuvels en dalen, maar ook afsluitingen, zoals het overlijden van mijn moeder, mijn relatie, die we na een paar maanden van stilte omgezet hebben in een goede vriendschap van samen dansen, rummikuppen en fietsen, waardoor je er ook voor elkaar kunt zijn als het nodig is.

Het jaar 2010 heeft zeker ook mooie dingen opgeleverd, zoals de fotografie waar ik mee begonnen ben en waar ik in een paar maanden tijd zoveel heb geleerd van al die mensen om me heen op Digi+ en AFV het Motief, dat ik zelfs op 28 oktober een eervolle vermelding heb gekregen voor een van mijn foto’s, uitgereikt door Foto Limburg 2010. 

Sport en hobby’s:

Dansen, wandelen, fietsen, zwemmen, het schrijven van verhalen en gedichten. fotograferen, schilderen en zijdeschilderen, beeldhouwen, siersmeden, houtbewerken, saunabezoek en naturisme, evenals het werken met Paverpol. 

© Maus Sturmer