Een leuke ontmoeting tijdens een heerlijke fietstocht

Vanmorgen hard gewerkt. Drie carnavalsfilms op internet gezet. Morgen vroeg de laatste twee nog afwerken. Tussendoor nog twee wassen weggewerkt en daarna rond twaalf uur vertrokken.
48,7 km. Gefietst door prachtige natuurgebieden, via Landgraaf-Brunssum-Nuth-Schinnen-Geleen-Puth-Schinnen-Hoensbroek en zo terug naar Landgraaf. De armen en benen zijn weer een beetje bijgekleurd. En natuurlijk weer mooie plaatjes geschoten.

Even voor ik de berg naar Put opreed besloot ik op een muurtje mijn tweede kop koffie te maken bij de oprit van een groot landhuis. Thermoskan met heet water, koffie en theezakjes genoeg voorradig, zo ben ik niet afhankelijk van een restaurant, wat nooit daar is waar jij net aan de koffie of thee toe bent. Tussen de stenen achter me hoorde ik alsmaar geritsel. De wind was wat op komen zetten, dus dacht ik eerst dat het de blaadjes waren, die tussen de stenen lagen opgehoopt. Toch vertrouwde ik het niet, het was teveel geritsel. Doodstil bleef ik zitten met de camera in de aanslag. En ja hoor even later dook

een schattig muizenkopje op tussen de losliggende maaskeien en zat me een seconde lang doodstil aan te kijken. Kon hem nog net vangen in de camera voor hij weer wegdook. Ik dronk mijn koffie en van mijn boterham strooide ik wat kruimeltjes. Niets hielp meer. Af en toe zag ik een tweede op telkens weer een andere plaats opduiken, maar zo snel dat ik ze niet meer voor de lens kreeg. Het is half vijf als ik weer thuis ben. Prachtig zonnig weer, niet teveel wind maakte dat ik weer mooie plaatjes kon schieten. Rond 12 uur vertrokken Veel kijkplezier.

Vanavond nog even naar Maastricht geweest, waar een vriendin voor mij de kaart heeft gelegd. En ja hoor, de grote liefde is in aantocht. Ik wist het al een tijdje, maar vandaag werd het nog eens bevestigd. Je mag voor anderen dan van alles kunnen zien, voor mezelf is dat bijna onmogelijk. Hoewel............, dit wist ik al van voor de kerst. Het wordt een heel bijzonder jaar voor me. Moest wel wat meer rust nemen, welnu daar ben ik mee bezig. En zeg nu niet dat je met ruim 48 km. fietsen, dat dit geen rust is, want het is ontspannend. Je geniet van de natuur en de ruimte om je heen en je benen draaien zonder al teveel inspanning vanzelf hun eigen ritme. Alleen bergop gaat wat moeilijker. Maar ja. In Limburg

hebben wij nu eenmaal heuvels. Door het fietsen worden je benen ook weer wat mooier en strakker, dus valt er niets te klagen. Word ik moe, stap ik af en ga even liggen of zitten. Ook als de hoofdpijn opkomt neem ik even rust. Zuinig zijn op mezelf is nu het motto. Geen spanningen meer toelaten in mijn leven en genieten van elke seconde. Hetzelfde als ik ga dansen. Twee of drie uurtjes, dan heb ik weer even rust nodig. Nu, dat neem ik dan ook. Geniet met vrienden en kennissen, lach en maak plezier. Mijn leven was misschien voorheen meer chaotisch, nu is er alleen maar plezier en rust, zonder rennen. Ik stap op de fiets zonder te weten waar ik heen ga.
Zeg iedere dag tegen de engelen die mij beschermen, dat zij mij de weg maar moeten wijzen. Het gaat ze uitstekend af. Kom soms op paadjes dwars door de velden heen, waar ik nooit eerder ben geweest, met hele mooie plekjes om te fotograferen. Wat wil een mens nog meer!!
Maus